Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
woensdag 29 december 2021
dinsdag 28 december 2021
Privacy
Ik kwam laatst het woord "privacy" tegen.
Ik had er wel eens van gehoord.
Natuurlijk.
In het verleden schijnt er ooit zoiets geweest te zijn.
Maar ja, dat was toen.
Inmiddels is het zo'n verouderd begrip dat ik het woord maar eens heb opgezocht.
Tja, dan weet je het ongeveer.
De gevoelswaarde van het woord of begrip zal me wel niet helder worden.
Maar ja, dat heb je vaker bij oude begrippen.
Verrijking
Hij die zich financieel verrijkt ten koste van de ander heeft vaak een hogere status dan hij die zich moreel verrijkt door hulp aan de ander.
Pek en veren
Ik zag twee heren.
Zich amuseren.
Door zich in te smeren.
Om met pek en veren.
Te flaneren.
Ik kon het niet waarderen.
En ging ze leren.
Te proberen.
Accepteren.
Dat pek en veren.
Niet staat bij heren.
Maar dat veren.
Bij dames horen.
Om heren te bekoren.
Rijk en arm maar dood
Al is je grafmonument nog zo fraai versierd met schitterende en dure ornamenten......
Je bent net zo dood als die arme sloeber wiens vroegtijdige dood je mogelijk met je geld had kunnen voorkomen.
Een bril
Heus.
Een bril op je neus.
Maakt je niet amoureus,
Ambitieus,
Religieus,
Of een kneus.
Maar gewoon.....
Eerste keus.
maandag 27 december 2021
Blinde schapen
Dit schreef ik enkele jaren geleden.
Inmiddels is er nog zo'n gevaarlijk figuur bij gekomen.
Thierry Baudet.
--------------------------------------------------------
Ik werd wakker met een gevoel van onrust.
Misschien als gevolg van een vergeten droom.
Nu, een paar uur later, is dat gevoel er nog steeds en kan ik het duiden.
Het heeft te maken met die blonde onfatsoenlijke schreeuwlelijk.
Maar nog meer met zijn schaapjes die hem blindelings volgen.
Blinde schaapjes die het gevaar lopen brullende leeuwen te worden.
Wat is dat toch voor een neiging?
De neiging van mensen om zich bijna, of geheel, aanbiddend over te geven aan een ander feilbaar mens?
Zonder daar de gevaren van in te zien?
Zonder een blik te werpen in het verleden?
Ik weet wel dat men van het verleden niets leert, dat zelfs misbruikt.
Iets dat je nu bijvoorbeeld bij de herontdekking van Stalin in Rusland ziet gebeuren.
Eén van de grootste moordenaars uit de geschiedenis.
Nee, de politiek leert en leerde niets van de brokken in het verleden gemaakt.
Ziet dat niet.
Nog erger, wil dat niet zien.
Maar dat wil niet zeggen dat je er zelf niet iets van kunt leren.
Het is jammer dat de mensen die het van sociale partijen moeten hebben achter de meest rechtse figuur aanrennen.
Doodzonde dat de grootste linkse partij haar volgers heeft verraden.
Dat is mede een verklaring van dit feit maar verklaart niet de smerigheid van de volgers.
Hun leider neemt daar geen afstand van en bewijst daarmee wat voor figuur dat is.
Jammer mensen.
Open de ogen.
Alleen met fatsoen en mededogen kunnen we de grote problemen van nu te lijf.
Een gelukkig en voorspoedig 2022
.
zaterdag 25 december 2021
Moeder Aarde
Toen ik vanmorgen in de kamer rondom me heen keek besefte ik weer eens dat alles uiteindelijk gemaakt is van stoffen die de aarde ons gaf.
De aarde die we leeg plukken en ziek maken.
Net zo lang tot we zelf dodelijk ziek zijn.
Dan veert de aarde weer op en geneest.
Moeder Aarde.
vrijdag 24 december 2021
Dinosaurus opvoeding
Nou moet het niet gekker worden.
Dit is gevaarlijk.
Dit is rottig.
Zéér!
Het is niets dat men, nu de hondenbelasting zo hoog is, overgaat tot de aankoop van dinosaurusjes.
Het lijkt immers zo leuk.
Het lijkt immers zo schattig.
Máár kleine dinootjes worden grote dino's.
En dan komen de problemen.
Waar laat je bijv. een dinosaurusmand van 15 meter in doorsnee?
Dat kan toch niet?
Bovendien de opvoeding van een dinosaurus is geen sinecure.
Lees bijv. "Hoe breng ik een dinosaurus tot volwassen wasdom?"
Zesduizend bladzijden.
Wie heeft tegenwoordig nog tijd om dat te lezen?
Laat staan te bestuderen.
Bezint eer ge begint.
Waar blijven onze volksvertegenwoordigers?
Link.
Bloedlink.
En duur ook.
Ze lusten slechts gevulde koeken van de Hema.
Voor mij, voor ons, blijven slechts slagroomtaarten over.
Dit kan echt niet langer.
Maak je sterk en protesteer mee.
Laat uw stem horen.
Stem de ADP.
De Anti Dinosaurus Partij.
Stem nu het nog kan.
.
Een planeet
Verdorie.
Hoorde dat we maar één planeet hebben waar we op wonen.
Is dat waar?
Echt?
Ik geloof er niks van.
Anders zouden we toch niet zo ons leefmilieu verpesten.
Zo dom zijn de mensen toch niet?
Eén planeet.
Nee, kan niet waar zijn.
Verdorie.
.
woensdag 22 december 2021
Voor en tegen
Soms valt het mee.
Soms valt het tegen.
We gaan met elkaar in zee.
Zo niet, dan scheiden onze wegen.
Overdenking eind van het jaar
Herhaalde overdenking
-------------------------------------
Ik liep op straat.
Het schemerde.
Ik keek naar beneden.
Ik zag de tegels.
Ik keek voor me uit.
Ik zag de gesloten winkels, de huizen, de straatlantaarns.
Ik keek omhoog.
De toren van de Lambertus scherp afgetekend tegen de donker wordende hemel.
Respect voor hen die de tegels maakten.
Voor hen die de winkels en huizen bouwden waardoor een straat mogelijk was geworden.
Tevreden met hen die de Lambertskerk bouwden.
Nu reeds lang dood.
Tevreden met het kunnen en het kennen van de mens.
Groots.
Ik keek naar de punt van de toren.
Hoog daar boven de lichten van een verkeersvliegtuig.
Ik zag een ster.
Ik zag nog een ster.
Ik zag meerdere sterren.
Ik bevind me in een melkweg.
Onze Melkweg.
Bezaaid met miljoenen sterren.
Eén van de melkwegen in een heelal
Collega van miljoenen andere melkwegen.
Groots in hun eindeloze grootheid.
Hoezo tevreden?
Hoezo trots?
Hoezo de mens en zijn grootheid?
Grootheidswaanzin!
Wij, hele kleine ruzie makende speldeknopjes.
Nietig in tijd en ruimte.
De mens groot?
De mens groots?
Ach kom.
Na ons kleine bestaan weer ruziemakende en moordende generaties.
Groots in hun kleinzielige kleinheid.
Geveld door nietig virusje.
Met gelukkig ook veel liefde.
En liefde wint uiteindelijk altijd.
Al is het in ons eigen kleine wereldje.
Wat een troost.
Nogmaals fijne feestdagen en een bijzonder gelukkig 2022
Johan
.
dinsdag 21 december 2021
Kaas, markt en regen
Probleem.
Voor het huis regent het.
Achter het huis niet.
Dus is het de beste oplossing om achterom te gaan.
Dat zou je zeggen.
Echter om naar de markt te gaan moet ik vóór het huis langs.
Dan word ik nat.
Blijf ik echter achter het huis dan blijf ik droog maar kom ik niet op de markt.
Er ontstaat nu dus een dilemma.
Een ernstig dilemma.
Ben bang dat ik hier zonder wetenschappelijke hulp niet uitkom.
En dat vorige week zaterdag.
Ik houd niet van dilemma's.
En zeker niet in het weekend.
Als ik kaas moet halen op de markt .
Geluk
Nodig:
- Gezondheid.
- Liefde
- Voldoende pecunia om rond te komen.
Meng dat lekker door elkaar, doe er een sausje tevredenheid bij en consumeer het geluk.
Hommel en de winter
Echt, ik kon hem horen.
Het lag niet aan mijn oren.
Want ik zag de hommel vliegen.
De winter, die blijft bedriegen.
Verantwoordelijkheids vraagje
Wat betekent het eigenlijk als je de verantwoordelijkheid draagt en op je neemt en er vervolgens niets mee doet?
Is dat toegeven voldoende en dus afdoende?
Geldt zoiets ook bijvoorbeeld voor geheugenverlies of, in burgergevallen, een keer te hard rijden?
Ik vraag het maar....
WK voetbal
Het WK voetbal van volgend jaar in Qatar mag wat kosten.
Nog een mazzel dat een mensenleven gratis is.
maandag 20 december 2021
Nota Bene
Nota bene.
Ik kwam de uitdrukking weer eens tegen.
Dat herinnerde me aan vroeger.
Als jong ventje was ik ervan overtuigd dat het Blote Bene was.
Maar ja de hormonen waren druk bezig zich te ontwikkelen.
(Ze zijn er nog.)
Lockdown
Verdorie.
Afspraak met mijn kapper, schoonheidsspecialiste, nagelstudio, diëtiste en pedicure gaat niet door.
Mijn wenkbrauwen moet ik zelf kortwieken.
Heel angstig met zo'n schaar vlak bij je ogen.
Zoals gezegd, heb ik nou niet altijd pech?
(Maar alle bedrijven veel meer dan ik.)
zondag 19 december 2021
Contacten
Schreef ik voor de pandemie maar de inhoud geldt nog steeds.
Een wandeling in de stad en het bezoeken van openbare gelegenheden kan zo leuk en zo boeiend zijn wanneer men zelf het contact zoekt.
Met wildvreemden.
Heb zelden meegemaakt dat er verkeerd of afwijzend werd gereageerd op spontane, goedbedoelde opmerkingen.
Sluit je niet op in jezelf.
Maak voor dat korte moment de ander deelgenoot van een gezamenlijke beleving.
Geniet van die ander en die ander geniet van jou.
Samen even één.
Prachtig!
.
Stilte
Stilte kan fluisteren.
Stilte kan schreeuwen.
Stilte duurt kort.
Stilte duurt eeuwen
Ga luisteren.
Tot het tot betekenis wordt.
zaterdag 18 december 2021
Betrouwbare regering en corona
Ik kijk naar de persconferentie.
En ik merk dat ik steeds meer problemen krijg met de koppen achter de katheders.
Daar schrik ik wel een beetje van.
Naar mijn idee zit ik niet echt zo in elkaar.
Ik begrijp de moeilijkheden waar de regering in zit.
Ik ben blij dat ik de beslissingen niet hoef te nemen.
Maar het is zo moeilijk om mensen serieus te blijven nemen die hun betrouwbaarheid verloren hebben.
Ik ben bang dat dit voor vele Nederlanders geldt.
Corona en verantwoordelijkheden
Ik begrijp dat corona en haar varianten maatregelen vereist.
Maar ik begrijp ook het wantrouwen van velen.
We hebben een koningshuis dat zich boven de wet stelt en een minister-president die misschien niet de oorzaak is van misdadige affaires maar er wel verantwoordelijk voor is.
Die de meeste stemmen krijgt van de mensen met geld en daarom het recht opeist te blijven zitten en zijn verantwoordelijkheid niet te hoeven nemen.
Lang leve een democratisch land waar dit gewoon gebeurt.
Lang leve de nieuwe bestuurscultuur.
Hiep Hoi
donderdag 16 december 2021
Roken en agressie
Sinds ik enkele vrienden dood heb zien gaan aan de gevolgen van het roken.
Sinds ik jonge kinderen met een peuk in de nog jonge mond zie.
Sinds ik vrienden zie worstelen om van die gewoonte af te komen.
Sinds ik besef dat ik, als ik zou roken, die strijd waarschijnlijk ook zou verliezen.
Sinds die tijd ben ik er verdrietig over.
Sindsdien haat ik roken en voel me zeer betrokken bij de roker.
Dat is de reden waarom ik er soms over schrijf.
Ik begrijp de agressie niet die dat soms oplevert.
En ik begrijp ook niet dat men er andere slechte zaken bij betrekt.
Dat weet ik ook wel maar die zaken staan hier los van en ook daar schrijf ik over.
Mededogen roept kennelijk agressie op.
Jammer.
.
woensdag 15 december 2021
Begrafenis Mandela en militairen
Ik blijf het op zijn minst opvallend vinden dat er bij een begrafenis van een zo vredelievend mens als Mandela zoveel militairen en wapens aanwezig zijn.
En kennelijk vindt iedereen dat normaal en/of vanzelfsprekend.
Wat zegt dit van mensen?
Wat zegt dit van de mensheid?
Armoede en ongelukken
We gaan met de armoede in Nederland net zo om als met ongelukken.
Je hoort er dagelijks van maar ach, het hoort er nu eenmaal bij en het zal mij wel niet treffen.
Wilders, Baudet en Christenen
Gister las ik commentaren op de vraag:
"Kan een christen stemmen op Wilders?"
Ik vind van niet.
Ik begrijp de angst voor de Islam, of die terecht is of niet, ik begrijp het.
Maar haat zaaien werkt niet.
Heeft nooit gewerkt.
Werkt averechts.
Iemand die iets meer in de geschiedenis duikt of gewoon zijn verstand gebruikt kan dat weten.
Bij het lezen van die commentaren besef je dat discusseren onmogelijk is.
Wat moet je bijvoorbeeld met een opmerking als:
"Ik ben een oprecht Christen en ik hou van Wilders. Al jarenlang."
Tja, dan ben je uitgepraat.
Ik zag laatst een oude zwart/wit film.
Hitler in een open wagen met gillende, diep ontroerde vrouwen aan de kant.
Ook dat snapte ik niet.
(Ik schreef dit vandaag vier jaar geleden.
Heb toen verzuimd Baudet er aan toe te voegen.
Dat doe ik nu.
Het kan altijd erger.)
Verbazing en voorbijgangers
Ik sta voor het raam.
Ik kijk naar buiten.
Geen wandelaars.
Verbaasd me niks.
Met dit weer....
Mijn horloge trilt.
Het meldt me dat ik me te weinig bewogen heb.
Beter om een keer of 5 mijn romp te draaien.
Ik ga akkoord.
Ik draai 5 keer mijn romp.
Ik doe er 2 keer extra bij.
Ik ben goed bezig.
Ik sta voor het raam
Ik kijk naar buiten.
Meerdere wandelaars
Kijken me aan.
Verbaasd.
dinsdag 14 december 2021
Twee politici tijdens Corona
Ik neem beide bewindslieden serieus.
Kan moeilijk anders.
Kritiek geven is makkelijk.
Ben blij dat ik daar niet sta.
Zou het waarschijnlijk niet beter doen.
Maar ik geef toe dat het serieus nemen steeds minder makkelijk is.
Heb die koppen nu lang genoeg gezien.
Waarvan de een veeeel te lang.
Ben niet kapot van de Amerikaanse politiek maar een periode van 2 maal 4 jaar is uitstekend.
Overigens niet alleen in de politiek.
maandag 13 december 2021
Oorlog en Vrede
. - Oorlog en Vrede -
van Tolstoj heeft ongeveer
1600 bladzijden.
Een dik boek.
Aan de roman komt wél een einde.
Nagefloten
Stond ik vanmorgen voor de spiegel mijn haar te kammen.
Toen ik me met een schok realiseerde dat ik niet meer nagefloten werd.
Daar dacht ik over na.
En besefte dat ik eigenlijk nog nooit ben nagefloten.
Dat moest ik even verwerken.
Maar ik denk dat ik er uit ben.
Eigenlijk ben ik er wel zeker van.
Ik heb het namelijk nog nooit gedaan.....
Een kort rokje gedragen!
.
zaterdag 11 december 2021
vrijdag 10 december 2021
Vallende sterren
Vallende sterren zijn geen sterren
en vallen niet.
Het zijn stofjes die verbranden.
Valse voorlichting.
Verdwenen tijd.
De tijd is verdwenen.
Gelukkig ken ik iemand die beloofd heeft te gaan zoeken.
Ik wacht rustig af.
Dat kost tijd.
Ik heb de tijd.
Rotonde
Ik wilde de rotonde oprijden.
Fietsers hebben voorrang.
Een fietster zat verborgen in de dode hoek links van het voorraam.
Ik zag haar niet en trok op.
Kon gelukkig net op tijd remmen.
Ze schrok zich rot en begon te schelden.
Ik schrok me rot en begon van de weeromstuit ook te schelden.
Had er op het zelfde moment spijt van.
Zij had volkomen gelijk.
Ik niet.
Ik moest optrekken i.v.m. het verkeer.
Kon het niet meer goed maken.
Hoewel het voorval al enkele jaren geleden plaats vond heb ik daar nog steeds spijt van.
Los hiervan vind ik die fiets voorrangregel een onding.
Niet omdat ik het de fietsers niet gun maar omdat ik er niet van overtuigd ben dat deze regel de veiligheid van hen bevordert.
.
donderdag 9 december 2021
Ouders en kind
Wat heeft de natuur dat weer fantastisch geregeld.
Op het moment dat ouders een kind krijgen, krijgt het kind ouders.
Fantastisch.
Noord Holland
Zomer 2014
Vanwaar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.
Ik kocht een voordeelkaart voor een hotelketen.
Door omstandigheden was ik bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.
De keuze voor Wijk aan Zee was daardoor een vrij willekeurige keuze.
Een willekeurige keuze met zee en N-Holland in het achterhoofd.
Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.
Dat wil zeggen, de Noordzee.
De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.
Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.
Wijk aan Zee.
Ik hoop niet dat ik de bewoners erg beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.
Met veel moeite vond ik er een supermarkt.
Maar ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat en zout.
Net zo nat en net zo zout als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.
De zee uit mijn kinderjaren.
En het hotel was prima.
Voor ik naar Wijk aan Zee ging besloot ik om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar ik ben opgegroeid:
Alkmaar.
Ooit in Alkmaar geweest?
Doen!
Alkmaar is een leuke, mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Ja, misschien Enkhuizen.
Maar dat komt later.
Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.
Ik woonde toen pal achter het station zodat mijn eerste Alkmaarse schreden me nu weer naar mijn oude omgeving brachten.
Via de spoortunnel.
Een tunnel die er in mijn kinderjaren nog niet was.
Een tunnel die mijn moeder daar zo graag wilde hebben en voorzag dat die er ooit zou komen.
De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.
Maar de omgeving is enorm veranderd.
Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.
Nee......
Het verleden is niet dood.
Het heden is er door het verleden.
Staat er niet los van.
Om een uur of zes moest ik me inchecken in het hotel in Wijk aan Zee.
Dat beperkte de tijd van mijn verblijf in Alkmaar een beetje.
Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.
Als vanouds.
Nostalgia.
De trein bracht me de volgende dag, na mijn Wijk aan Zee ervaring, in Amsterdam.
Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.
Mooie en boeiende stad.
Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).
Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.
Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.
In Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.
Ooit in Enhuizen geweest?
Doen!
Enkhuizen is een leuk, mooi en oud stadje.
Wat wil je nog meer?
De grandeur van de oude V.O.C tijd is nog overal te herkennen.
Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.
Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.
Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.
In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.
Het huis van opa en oma.
Tevens het geboortehuis van mijn moeder.
Tot mijn geluk was men het huis aan het opknappen.
Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en kon ik naar binnen gluren.
Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.
Zelfs de hoekkast was er nog.
Wederom aanstormende herinneringen.
Wauw.
Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.
Ik ga niet alles van mijn verblijf vermelden.
Wel dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.
Want er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.
Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Gelukkig bleek de "torenkamer" in het hotelletje waar ik vaker ben geweest beschikbaar.
Ik heb er weer gebruik van kunnen maken.
Al eerder logeerde ik er,
De kamer heet: het Hemeltje.
Daar valt over na te denken.
Helaas viel het festival min of meer in het water.
Daarom heb ik een groot gedeelte van de avond in de Drommedaris doorgebracht.
Een heel oud vestinggebouw.
Daar was een prima muziekgroep uit Denver, USA.
En wat een embiance.
De kwaliteit van de film die ik met mijn fotocamera maakte is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.
De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera.
Die goeie ouwe, zij het wat minder betrouwbare, NS bracht me 's middags keurig in Hengelo.
Zaterdag om ongeveer half vier weer thuis.
Al had ik sterk het gevoel "thuis" achter me gelaten te hebben.
woensdag 8 december 2021
Staatsfatsoen
De mate van het fatsoen van een staat is af te lezen aan de wijze van verdeling van de welvaart, de omvang van de minderbedeelden, de omgang met de minderbedeelden, de zorg voor hen die dit nodig hebben en de mogelijkheid van toegang tot het recht.
Geweld en geld
De hele geschiedenis door is er meer, veel meer, goederen, geld en intelligentie beschikbaar geweest voor geweld dan voor menselijkheid.
Dat zegt veel over de mens.
Geld voor een geweer is nuttiger besteed dan geld voor de warme jas van iemand die rilt van de kou.
Logisch natuurlijk.
Dit geweer is er immers om die arme sloeber te verdedigen zodat hij daarna in vrede en op zijn gemak dood kan gaan aan kou en honger.
Zelfrespect
Iemand die zichzelf niet de moeite waard vindt zal dat ook een ander niet vinden.
Iemand die verschrikkelijk veel van zichzelf houdt zal eveneens die ander niet de moeite waard vinden.
Sluit een compromis met jezelf en alles komt goed.
Druk met lezen
Als je zes boeken, vier tijdschriften en een krant tegelijkertijd aan het lezen bent.
Als je daarbij eveneens een potje nieuws via Internet, radio en TV aan het verorberen bent.
Ja dan....
Dan kom je aan het lezen van zes boeken, vier tijdschriften en een krant niet toe.
dinsdag 7 december 2021
Fiets met blokken op de trappers
Vroeger toen ik nog jong en groen was had ik een step.
Ook wel autoped genoemd.
Ik pedde graag auto.
Iets groter gegroeid kreeg ik een fiets van mijn opa.
Dat maakte mij trots, ook vanwege het merk.
- Locomotief -
Mijn vriendjes bereden ook fiets.
Te grote fietsen.
Fietsen voor volwassenen.
Fietsen met dikke houten blokken op de trappers.
Het was de tijd dat fietsen niet meegroeiden met hun bestuurdertjes.
Eén fiets voor altijd.
Hoe groter de eigenaar, hoe kleiner de blokken op de trappers.
Het was de tijd zonder gaten in de broeken.
Gaten werden door moeders gedicht met lapjes stof, liefst in de zelfde kleur.
Het was niet nodig dat de buren merkten dat er geen geld was voor nieuwe broeken en fietsen.
Buren met kinderen met soortgelijk gedichte gaten in de broeken en blokken op de trappers.
Nee het was een andere tijd.
Een tijd waar liefst niet gesproken werd over tweedehands kleding.
Een tijd vlak na een pandemie zonder virus maar met de geur van oorlogskruit en dood.
Een pandemie met als vaccins en medicijnen gruwelijke moordwapens.
Zoals gezegd, een andere tijd dan nu.
Een tijd met duur gekochte gaten in dure broeken.
De tijd met fietsen zonder blokken.
De tijd met de step.
De autoped.
Nu voor volwassenen.
En in de Kringloopwinkels tweedehandskleding.
Stamwinkeltje
Ach, zo'n klein buurtwinkeltje .
Zo'n kruideniertje waar je van alles per ons kon kopen.
Waar de bonen uit een grote lade werden geschept.
Net als zoveel andere zaken.
Zo'n winkeltje met die speciale geur en waar de vrouw, tevens eigenares, achter de toonbank en gehuld in witte schort de klant, een buurtgenoot, hielp en tijd vond voor een praatje.
Zo'n winkeltje.
Een stamwinkeltje.
Het stamcafé bestaat nog steeds.
Sinterklaas bestaat niet.
Iemand vertelde me, een beetje samenzweerderig, dat Sinterklaas niet bestaat.
Dat moest ik even tot me door laten dringen en daarna verwerken.
Nu dat, na inname van enige kalmeringsmiddelen, min of meer
is gelukt, blijf ik toch met de wrange vraag zitten hoe het komt dan er kennissen van mij zijn die wel, let op WEL iets hebben gekregen.
Zo blijf ik natuurlijk wijfelend twijfelen.
Dat noemen ze nou Participatiemaatschappij!!
Mocht wat; eerder Zorgreductiemaatschappij.
Bah.
Hachee
Een goed gemaakte pot hachee veroorzaakt dampen waarmee, mits goed opgevangen, een gemiddeld gezin een week lang de verwarming kan stoken en er dan ook nog eens diezelfde week het eten mee kan koken.
Kerst in Waakt en bidt
Reeds eerder geplaatst.
Ik keek naar een kerstprogramma op YouTube.
Plotseling merkte ik dat mijn ogen vochtig werden.
Ze waren nat voor ik besefte wat de oorzaak was.
Merkwaardige gewaarwording.
De muziek bleek me terug te brengen naar het gebouw met de naam
"Waakt en Bidt" in Alkmaar.
Een jaar of 65 geleden.
Knalvast verscheen het kleurrijke en levende beeld voor me van het kerstfeest in dat gebouw.
Ik zag mijn vader de kerstdienst leiden.
Ik hoorde het zingen.
Ik zag mijn moeder en mijn zusjes.
Wat ik niet zag was mijn toekomstige vrouw die er waarschijnlijk wel was.
Ik rook de chocolademelk.
Een traktatie in die tijd.
Een tijd waarin één flesje priklimonade per jaar tijdens het schoolreisje het opperst genot betekende.
Ik zag de kerstboom met echte kaarsen en de emmer met water er naast.
Ik hervoelde de feestelijkheid weer.
Een gevoel met een zwart randje want zo'n erg gelukkig ventje was ik niet.
Een van mijn zusters is er niet meer.
Net als mijn ouders en bijna allen uit die tijd.
Gebouw "Waakt en Bidt" is er nog wel.
Een KPN winkel!
.
Gedachten
Vorig jaar:
Ken je dat?
Dat je geheugen het overneemt?
Ik zat met een boekie in het hoekie bij het raam wat verstrooid naar buiten te kijken.
Mensen trotseerden het druilerige weder.
Dinsdagmorgen.
Er brandde licht in de meubelzaak waar ik naar binnen kon kijken.
Wel licht, geen mensen.
Het beeld veranderde.
Mijn geheugen nam het over.
Het regende.
Een beetje.
Ik stond gebogen over de oude zeemuur.
De muur waar ik tot mijn grote frustratie als kind niet overheen kon kijken.
Nu wel.
Weinig boten op het IJsselmeer.
Wel veel water.
Zoals dat bij een meer gebruikelijk is.
Water.
Ik ben geen waterrat.
Maar water was alom aanwezig.
Hoorde bij mijn "zijn".
Hier geen water.
Oh, toch.
Ik schudde me los uit mijn herinneringen.
Keek naar buiten.
Water.
Regen!
.
maandag 6 december 2021
Droom
Ik appte mijn zoon dat ik over hem gedroomd had.
Hij appte terug met de vraag wat ik over hem gedroomd had.
Ik wist het niet meer.
Zou hij het een paar uur eerder gevraagd hebben....
Dan had ik het geweten.
Buiten en binnen
Als ik naar buiten ga laat ik binnen achter.
Als ik naar binnen ga laat ik buiten achter.
Kan het iedereen aanraden.
Bevalt uitstekend.
Corona en antivirus
Corona?
Ik gebruik een uitstekend antivirus programma.
Het lastige is dat mijn computer altijd aan moet blijven staan.
Want zo'n virus slaat zo toe.
En of de slaapmodus voldoende bescherming geeft?
Geen idee.
Heb voor alle zekerheid maar de muis in een mondkapje gewikkeld.
Zekerheid boven alles.
Moraal van Piet
Wat is de moraal
In het verhaal
Van Piet
Die schiet
En de ober dodelijk raakt.
Omdat de koffie hem niet smaakt?
Culturen
De kracht van de eigen cultuur is zo sterk dat culturen met andere meningen en gedragingen als afwijkend van normaal wordt gezien.
Salaris
Iemand die werkt in de publieke sector en bezig is het waarom van zijn waanzinnig hoge salaris te onderbouwen is als een smit die tegen zijn klanten volhoudt dat de ronde hoepel die hij maakte een perfecte rechte ijzeren staaf is.
Kabeltje naar buurjongen
Alkmaar.
Ruim 60 jaar geleden.
Samen met de buurjongen hadden we een kabeltje naar elkaars huis aangelegd.
Dwars over de openbare weg.
Vonden we geen probleem en was het ook niet.
Bijna niemand had immers een auto.
Ja, de melkboer.
Die had een dochter die gehandicapt was.
Vervoer was dus belangrijk voor hen.
Mijn vader was wel modern.
Hij was gemotoriseerd.
Hij had een bromfiets.
Een Solex.
Ergens bezit ik nog zijn brommerrijbewijs.
Gehaald met het rijden van een paar rondjes om het politiebureau.
Geen idee meer hoe we aan draad zijn gekomen.
Ergens op de kop getikt.
Evenals twee oude en totaal versleten doch werkende telefoonhoorns.
Eveneens vergeten hoe dat tikken in zijn werk was gegaan.
Moet niet eenvoudig geweest zijn.
Er was niets.
We hadden niets.
En zeker geen geld.
Een schakelaartje op de trap was snel gemonteerd.
Onder de trap bekleding.
Die werd strak gespannen door een roe op elke traptrede.
De bedoeling was dat een zacht zoemertje overging als pa of moe de tap bestegen.
Dat was in de tijd dat kinderen nog vroeg naar bed gingen en in de winter de ijsbloemen op de ramen stonden en het water in de beker bevroor.
Oei, 's nachts naar de wc beneden.
Zoooo koud.
Dat was echter niks vergeleken met de poepdoos bij mijn opa en oma in Enkhuizen.
Die was buiten.
In de tuin.
Beseffen we wel voldoende hoe goed we het nu hebben?
Zelfs kaas en worst op brood.
Wij moesten het met suiker doen.
We waren niet de enigen.
Zelfs, helaas, nu in 2017 in het zo rijke Nederland niet.
Ach, herinneringen aan die tijd borrelen op.
Kan blijven schrijven.
Heb daar nu geen trek in dus pak ik de draad van het verhaal weer op en ga terug naar de draad tussen mij en mijn buurjongen.
Als hij niet beschikbaar was lag ik te lezen.
Onder de dekens.
Een trafo stuurde een fietslampje aan.
Voldoende leeslicht.
Was hij wel beschikbaar dan waren we lekker aan het kletsen.
Zacht!
En soms samen schaken bij het licht van het fietslampje.
Een heel gedoe want wat te doen als het waarschuwende zoemertje zacht zijn gezoem liet horen?
Waar laat je een schaakbord met opgestelde stukken?
Het enige dat je kon doen was het licht uitdraaien en je stil houden.
Net doen of je sliep.
Licht uitdraaien...
Ha, letterlijk.
Schakelaars hadden we niet.
Dus het hete lampje snel bedekken met de dekens of uitdraaien.
Met de hand.
Au!
Buurjongen had ook een microfoon in de huiskamer gelegd.
Zijn ouders vonden dat geen goed idee.
Jammer want wij vonden het juist wel een aardig idee.
Gelukkig ontdekten ze het pas na een week zodat we toch een genoeglijke en leerzame periode hebben gehad
Goh, wat zou dat technisch nu gemakkelijk gaan.
Geen draad.
Geen transformator.
Geen fietslampje.
En geen ouders die moeilijk doen over slapen gaan...
Maar zou er net zoveel spannend plezier zijn?
Ik waag het te betwijfelen.
Ik waag ook te betwijfelen of de kinderen over ruim 60 jaar een vergelijkbaar verhaal op hun mobieltje kunnen gaan schrijven.
Want.....
Hoe ziet de wereld er over ruim 60 jaar uit.
Ik waag het niet te voorspellen.
Ik weet het niet.
Niemand!
.
Buik zonder vet
Ik heb een sterke voorkeur voor storm zonder wind, regen zonder water, een sneeuwbui zonder sneeuw......
En een buik zonder vet.
Dienst weigeraar
Dit schreef ik vorig jaar op Facebook.
Ik heb dienst geweigerd.
Negen en vijftig jaar geleden.
Waar blijft de tijd.
Ben in mijn weigering, gelukkig, erkend
Anders had ik een paar jaar in de bak gezeten.
Te werk gesteld werd ik als verpleger in een psychiatrische inrichting in Eindhoven.
(Achteraf gezien één van de mooiste en onbezorgdste tijd van mijn leven)
We zaten met onze handen in het haar over een patiënt die altijd alle ramen in gooide.
Tot we het briljante idee kregen om hem koning van de ramen te maken.
Nooit meer kapotte ramen gehad.
Een zwaar gestoorde patiënt praatte niet.
Behalve zondags.
Dan ging hij om 10 uur naar de tuin en hield een lange preek.
Volkomen onverstaanbaar.
Een oudere man zat al tientallen jaren in de inrichting.
Niemand heeft hem ooit horen praten.
Behalve ik.
Toen ik afzwaaide gaf hij me met tranen in de ogen een voorraadje rolletjes pepermunt.
Maandenlang opgespaard.
Zelfs nu, als ik er aan denk, ben ik weer ontroerd.
Tja......
.
zondag 5 december 2021
Kerstboom
Een kerstboom is een boom die van zijn wortels is gezaagd en zijn levendigheid terugkrijgt met kunstlicht en versiering, dit tot genoegen van de mens.
zaterdag 4 december 2021
Cookies
Zo de koffie is ingeschonken.
Even Google toestemming geven om cookies toe te laten.
Heb zin in een koekje bij de koffie.
Kleuterklazenpietenwerk
Al dagen staan mijn schoenen en laarzen klaar, volgepakt met wortels en suikerklontjes.
Begeleid met luid gezang mijnerzijds.
Niks!
Volledig succesloos.
Terwijl een ieder mijn liefheid van afgelopen jaar en alle jaren daarvóór kent.
Lijkt op discriminatie.
Al ben ik nog niet geheel en al achter de reden daarvan.
Zal wel met jaloersheid ten aanzien mijner baard zijn.
Gewoon jaloers.
Omdat die me zo voortreffelijk staat.
Dat moet het zijn.
Bah, kleuterklazenpietenwerk.
Zal morgenavond ook wel niets worden.
Loyaliteit
Een gezin waar geen solidariteit en loyaliteit heerst is de naam "gezin" niet waard.
Een familie waar geen solidariteit en loyaliteit heerst is de naam "familie" niet waard.
Een vriendenkring waar geen solidariteit en loyaliteit heerst is de naam "vriendenkring" niet waard.
Een land waar..................
De omhelzing
Wat een paar jaar geleden nog kon....
Boodschappen doen moet.
Op zijn tijd.
Ben geen fan.
Nee.
Betalen moet.
Op zijn tijd.
Ben geen fan.
Nee, helemaal niet.
Maar soms, plotseling, gebeurt er iets bij zo'n laatste handeling.
Een verrassing.
De twee dames achter de kassa namen met een stevige omhelzing afscheid van elkaar.
Mooi om te zien.
Maar ik dan?
Als klant?
Dus reageerde ik met:
"Waarom jullie wel en de klant niet?"
Ja toch?
Is oneerlijk toch?
Dat vond één van de dames ook.
Het resultaat was een dikke omhelzing dwars over de toonbank heen.
Klantvriendelijkheid in natura.
Er bestaat nog zo iets als gerechtigheid.
De trein lezer
Enkele jaren geleden was ik weer eens in Spanje.
In Andalusië.
Vlak bij Sevilla om iets preciezer te zijn.
Een prachtig, zij het soms bloedheet, gebied.
Achtenveertig graden in de schaduw is warm!
Zeer.
Wat me enorm opviel was het feit dat daar niet gelezen werd.
Dat wil zeggen, er werd wel eens gelezen maar dan in sportbladen.
Voetbal, handbal en het gruwelijke stierengevecht.
Toen ik me in Nederland op de weg terug naar Hengelo in de trein bevond zat tegenover mij een jonge vent.
Rond de 20 jaar, schatte ik.
Iedereen heeft recht om te lezen wat hij wil maar door mijn Spaanse ervaring stoorde het me toch dat wat hij las uitgerekend een sportblad was.
Niet juist natuurlijk want wie ben ik om daar een oordeel over te mogen hebben, maar het voelde wel zo.
Even later pakte hij een andere leesconstructie.
Donald Duck.
Ik probeerde me een voorstelling te maken van deze jongeman.
Was het een sporter?
Zou kunnen.
Was hij een student?
Zou kunnen.
Hoewel, veel studenten op weg naar Enschede hebben studiemateriaal in hun handen.
Was het.... ?
Ik wist het niet en vond het eigenlijk ook niet zo belangrijk.
Dus sloot ik de ogen.
Fijn, maar vervelend want enige tijd later werd ik storend wakker gemaakt door de conducteur die mijn treinlegaliteit kwam testen.
Ik kwam zegevierend door de test.
Dat is me niet bij elke test gelukt.
De jongeman bleek nog steeds tegenover me te zitten.
Nog steeds lezend.
Nu echter tot mijn verrassing in de Bijbel.
Zonder enige schroom.
Grappig en opvallend.
Drie zulke verschillende leesakties.
.
vrijdag 3 december 2021
De bonzen en code zwart
Ik vraag me af...
Hoe zwart zou code zwart zijn als een van onze opperbonzen ziekenhuis zorg nodig heeft.
Corona is een blijver
Toen Corona ontdekte dat hij kon beslissen over leven en dood en stabiliteit kon ondermijnen merkte hij (is een hij) dat dictatorschap hem goed lag en besloot hij, net als Napoleon, zich de Corona op het hoofd te zetten en te blijven.
Het paard van Sinterklaas.
Het waait windvlagerig.
Ik ben blij dat ik het dak niet op hoef.
Ben Sinterklaas niet.
Heb bovendien geen paard.
Wel een open haard.
Maar die werkt niet meer.
De open haard is een gesloten haard geworden.
De tijd
De tijd breekt aan.
Inderdaad.
Er wordt tijdens de voortgang van de tijd veel gebroken.
Gelukkig ook geheeld.
Pa en vloeken
Mijn vader was christen.
Hij vloekte nooit.
Op de camping was het donker.
Het raam van de caravan stond wijd open.
Hij stootte gevoelig zijn hoofd.
Hij vloekte.
De Bijbel
Ik las een Hebreeuwse tekst.
Daarna een Griekse tekst.
Vervolgens Aramees.
Vertaald in het Nederlands.
De Bijbel.
De vriendelijke kolos
We liepen met het hondje.
Het was donker.
De feestverlichting brandde.
Het was de enige vrolijkheid in de verdere donkere corona avond.
Het groepje opgeschoten jongemannen had zich verzameld rond de verlichte boom.
Onder hen een zwaar getatoeëerde dreigend uitziende grote man.
Ik verstapte me.
Hij schoot toe om me zonodig op te vangen.
"Voorzichtig opa."
Die grote zwaar getatoeëerde dreigend uitziende, vriendelijke kolos.
Buiten de paden
Ik ben niet iemand die graag buiten de paden loopt.
Gisteren deed ik het.
Er lag een plas.
Vergeten herinneringen
De dingen die ik wil vergeten, vergeet ik nooit.
De dingen die ik niet wil vergeten hebben de neiging te vervagen.
Zekerheden
. Wis en Zeker.
Ik hoor de uitdrukking steeds minder.
Zouden vele zekerheden gewist lijken te zijn?
Veroordeling
Mensen die sterk de neiging hebben anderen te veroordelen, veroordelen daarmee zichzelf.
Open eind
Zoals eerder vermeld kijk ik heel weinig films.
Ben geen echte liefhebber.
Laatst afgeweken van mijn gewoonte.
De film die ik zag was best de moeite waard.
Tot het moment dat de ontknoping een open eind bleek te zijn.
Voor niks gekeken.
Alsof de laatste bladzijden uit een spannend boek verwijderd blijken te zijn.
.
Smart telefoon
Zojuist mijn telefoon gebruikt om te telefoneren.
Dochterlief vertelde me dat die mogelijkheid aanwezig is.
Was me onbekend.
Begrijp nu eindelijk de naam.
Smart betekent natuurlijk dat je met het apparaat ook kunt telefoneren.
Weer wat geleerd.
(En dat op mijn leeftijd....)
Vertrouwen en wantrouwen
Iemand die zonder naïeviteit met vertrouwen de wereld inkijkt ziet een andere wereld dan degene die dat met wantrouwen doet.
De struisvogel en de media
Volg de media niet.
Opgelost!
Nu blijft alleen het verhaal over van die struisvogel en het zand .
Pas op.
Stik niet.
donderdag 2 december 2021
Treurig café
Hoe treurig is een stamcafé dat vóór het gezellig wordt moet sluiten.
Het is 5 uur in de middag.
De frivole niet-Trouw lezer.
Soms schrijf ik over trouw of Trouw of beiden.
Nu ik trouweloos Trouwloos ben kost het me enige moeite de ochtend zonder Trouw in te vullen.
Ik schreef daar eerder over.
Ach, het lukt wel.
Het lukt soms zelfs zeer genoeglijk.
Voel me een beetje schuldig.
Schuldig aan mij of schuldig aan Trouw.
Dat weet ik niet en laat dat maar in het midden.
Trouw is een goed geïnformeerde vriend.
Ernstig ook.
Dat maakt dat het lezen van een boek wat frivool voelt.
Frivool...
Wist niet dat ik het in me had.
Haken en ogen
Ik trok de ritssluiting omhoog.
De rits staakte.
Bleef geremd hangen op een overhangend en daardoor ongewenst stukje stof.
En ik bedacht, aan het gewoon omhoog trekken van deze rits zitten veel haken en ogen.
Bombardement op Amsterdam.
Ik las over een door prins Bernhard doorgedrukt bombardement in november 1944 op het kantoor van de Sicherheitsdienst in Amsterdam.
Doorgedrukt door Bernhard ondanks waarschuwingen dat het veel burgers het leven zou kosten.
Vier doden onder de Duitsers
Meer dan vijftig onder de burgers!
Ik las het toevallig op Internet en kende die geschiedenis niet.
Ik zit op een stoel voor het raam.
Lees verder in een boek waar ik een tijd niet aan toegekomen ben.
En zie.
Dezelfde geschiedenis.
Twee keer op dezelfde dag op verschillende media het verhaal dat ik niet kende.
Toeval zonder betekenis.
Of toch?
Zwammen
Zwammen zijn schimmels die wijdvertakt onder de grond leven.
Het vruchtlichaam, de paddenstoel, ziet er vaak prachtig uit.
Sommigen zijn giftig.
Laatst zag ik op de TV een politicus.
Hij zag er goed uit.
Hij was aan het zwammen.
Politieke praatjesmaker
Een goed politicus is iemand die met veel mooie, liefst moeilijke, woorden verhult wat hij/zij hoort te zeggen maar niet doet.
Een praatjesmaker.
De baardbaas
Jarenlang droeg ik een baard.
Een grote en tevens zwarte.
Toen besloot ik plotseling het mes er in te zetten.
Ik keek daarna in de spiegel, zag iets bekends en besloot dat ik het was.
Vouwen waren dieper dan vroeger.
Vreemde gewaarwording.
De navolgende jaren wisselden baard en geen baard zich af.
Zonder bewuste redenen.
De oude situatie was aan z'n end en de nieuwe situatie kondigde zich aan.
De laatste situatie, die waar ik me nu in bevind, is een baardige.
Aangezien ik de baardbaasnben bedacht ik de schaar voorlopig eens niet te hanteren.
De familie was het er niet mee eens.
Mijn familie is belangrijk en ik ben zwak dus is de baard weer kort.
De zwarte baard heb ik geruime tijd afgelegd.
Nu zit ik in de witte periode.
Ben erg benieuwd of de baard van de baardbaas ooit toestemming zal krijgen om wat langer te groeien.
En bij welke lengte er dan ingegrepen gaat worden.
De winter nadert en zo'n baard is best lekker warm.
Kan het elke man (en vrouw) van harte aanbevelen.
.
Trouw en abonnement
Geruime tijd was ik trouw aan Trouw.
Ik bezag het op mijn tablet.
Het nam, met linken die ik slecht kon laten liggen, een morgen in beslag.
Elke morgen.
Ook op zondag.
Dan las ik bijlage van de dag ervoor.
Het was een trouwe vriend.
Zoals dat kan gaan met vrienden, het werd me teveel.
Trouw is een prima dagblad.
En ik werd prima geïnformeerd.
Voor mijn gevoel even te prima.
Te, is nooit goed.
Voor het gemoed.
Met gevonden moed.
Zegde ik het abonnement op.
Dat voelde goed.
Voorlopig?
Nu zit ik met mijn vrije ochtenden.
Ik zit, maar niet ermee.
Heb weer tijd voor andere leesavonturen.
En dat voelt goed.
Voorlopig!
woensdag 1 december 2021
Uit lage bank opstaan
Stond zojuist zonder pijntjes of andere problematiek op van de lage bank.
Was vergeten dat ik daar te oud voor ben.
Mooi gedicht
Ik las een gedicht.
Geschreven in Japans (of Chinees).
Het was een mooi gedicht.
Ik begreep er niets.
Zou een literair Nederlands gedicht geweest kunnen zijn.
Gekleurd verleden
Hoe verder het verleden bij me weg ligt, hoe dichter het met nieuwe kleuren bij me komt.
De dood van een wereldburger
Zijn oorsprong lag in het oude Nederlands Indië.
Hij was Nederlander en Wereldburger.
Australië was het land waar hij naar toeging en jaren verbleef.
Hij dronk.
Dronk teveel.
Ging samen met vrouw en kind terug naar Nederland.
Daar viel zijn gezin uit elkaar.
Zijn verdriet probeerde hij te blussen.
Met humor en alcohol.
Nu is hij dood.
Materiaal brengen en halen.
Hij kwam materiaal brengen.
Materiaal dat ik enkele dagen nodig had.
Het was mooi weer en hij was vrolijk.
Verstaan kon ik hem wat moeilijk.
Mijn gehoorapparaat lag in de kast.
Begrijpen deed ik hem wel .
Van zijn baas mocht het eigenlijk niet maar met afladen hielp hij wel.
Aardige man.
De paar minuten die we samen hadden waren voldoende om iets van elkaar te weten.
Dat gaat soms zo.
Het was vies regenachtig en windwaaiend weer.
Hij kwam het materiaal dat ik gebruikt had ophalen.
Verstaan kon ik hem moeilijk.
Mijn gehoorapparaat lag in de kast .
Van zijn baas mocht hij eigenlijk niet helpen met opladen maar hij deed het wel.
Aardige man.
De paar minuten die we samen hadden waren voldoende om het vorige gesprek even voort te zetten.
Soms gaat dat zo.
Hij zat al achter het stuur.
Opende de deur en zei:
"Om negen uur begin ik elke morgen.
Samen met collega's drink ik dan eerst een kop koffie.
Komt u eens langs om een bakkie mee te drinken?"
Aardig mens.
Ik ken hem niet.
Maar soms gaat dat zo.
Volwassenen en kinderen
Veel volwassenen zijn compleet vergeten dat ze ooit kind zijn geweest.
(En hun kennissen kunnen zich dat ook maar moeilijk voorstellen.)
Boeken lezen
Ik lees een boek.
Maar tjonge, wat is dat handig.
Ben even naar de wc geweest en hoef niet eens op de bladzijde te klikken om de pagina leesbaar te maken.
Blijft gewoon leesbaar.
Zag op Google, na op telefoonscherm geklikt te hebben, dat zo'n blijvend leesbare bladzijde zelfs geen energie verbruikt.
Dat klopt wel, zag ik.
Nergens is er een mogelijkheid te vinden om een lader op aan te sluiten.
Wat een geweldige uitvinding zo'n boek.
Vraag en antwoord
Het enorme voordeel van een vraag die niet gesteld wordt is dat er over het antwoord niet hoeft nagedachtenis te worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)
