Oh Zondag

Vandaag, zondag, is het weer een stuk minder fraai dan gister.
Bewondering voor des de Bilts voorspellende gaven.
Dat wel natuurlijk maar ik schiet er niets mee op.

Sinds jaren geleden mijn leven met een geweldige klap onderuit is gehaald ben ik erg gevoelig voor het weer.
Somber weer veroorzaakt sombere gevoelens terwijl ik het vroeger wel prettig vond.
Binnengezelligheid.........
Als ik mensen om me heen heb, ja dan heb ik er geen last van.
Vandaag echter ben ik voor een groot gedeelte van de dag alleen.
Marijke heeft met schoonzus en vriendin een "Libelle"uitje ergens in de polder.

Er ligt nog steeds een enorme stapel boeken geduldig op me te wachten.
Geduldig want ze weten dat ze aan de beurt komen.
Niet één voor één, nee ze weten dat de baas er soms een stuk of tien tegelijkertijd (nou ja, niet helemaal) onder de ogen neemt.
Ik denk dat ik eerst het boekje maar uitlees van een Australische die op zoek is naar haar wortels in Griekenland.
Tegelijkertijd krijg ik zo ook een portie, redelijk recente, geschiedenis mee.
Zo was ik me slechts vaag bewust van de enorme rol die de Turken in dat gebied en het Midden-Oosten hebben gespeeld.
Net als alle veroveraars, zoals wij in "onze" Rijksdelen, vaak niet zo'n fraaie rol.

Het ziet er dus naar uit dat het een saaie dag gaat worden en het heeft weinig zin om daar iets aan te doen door me in het drukke stadsleven te storten want dat bestaat hier niet.

Hengelo, oh Hengelo,
Waarom zijt Gij zo?

Als ik naar de stad ga kom ik altijd langs een kunstzaak (schilderijen e.d.).
Het wordt gerund door twee jonge mensen, een meisje en haar vriend.
Vlak bij de zaak liep zij voor me uit en stopte plotseling.
Een "bijna"botsing was het gevolg.
Gelukkig werkte de schijfremmen onder mijn schoenen erg goed wat nodig was omdat ze geen remlichten droeg.
De gebaksdoos in haar handen zag er zo verleidelijk uit dat ik haar vroeg of ze wel op mij gerekend had.
Merkwaardigerwijs had ze dat niet.
Vreemd.
Haar aanbod om een halve tompouce mee te eten was van een dusdanige kwaliteit dat ik na ampele overwegingen besloot van het aanbod gebruik te maken.
Het is wreed om zo'n meisje, dat ook nog eens in verwachting is, teleur te stellen.

Haar vriend kwam er ook bij zitten en zo werd het onverwachts even een heel gezellig samenzijn.
Tot mijn verrassing bleek hij eveneens een liefhebber te zijn van flamenco.
Kijk, dat is bijzonder want ik tref bijna nooit flamenco liefhebbers.
Thuis gekomen heb ik een DVD voor hem gebrand.
Het is van een VHS opname van Canal Sur, een TV station in Andalusië.
De kwaliteit is niet om over naar huis te schrijven maar dat is geen punt wat dat was ik toch niet van plan.
Ik zal volgende week eens informeren hoe hij het vindt.
De zang is ruig en puur, mij snijdt het door de ziel maar ik kan me buitengewoon goed voorstellen dat een ander het maar niks vindt.

Nu ga ik me be-koffieën en be-caken.

DQ
.