- USB, een Zwitserse bank, keert bonussen uit ter waarde van 1.200.000.000 euro.
- USB, een Zwitserse bank, heeft de regering benaderd voor een miljardenkrediet!
DQ
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
maandag 26 januari 2009
Mensen
Ik ben aangeslagen.
Ik ben eigenlijk al jaren aangeslagen.
Ik ben onderdeel van de menselijke soort.
Wat zou het mooi zijn om daar trots op te kunnen zijn.
Ik zit met onopgeloste vragen.
Misschien zullen ze opgelost zijn als ik zou kunnen accepteren dat mensen nu eenmaal in elkaar zitten zoals ze in elkaar zitten.
Als me dat zou lukken, en dat zou betekenen dat ik onverschilliger zou worden, dan zou ik ongetwijfeld makkelijker leven.
Mensen kijken naar gewelddadige TV uitzendingen.
En genieten..........
Mensen spelen gewelddadige computerspellen.
En genieten.
Toch kunnen dezelfde mensen ontroerd, kwaad en machteloos zijn.
Merkwaardig?
In ieder geval opvallend.
Mensen kunnen verschrikkelijk laten lijden.
Mensen kunnen verschrikkelijk lijden.
Zoals dat bijvoorbeeld in de tweede wereldoorlog het geval was en toch kunnen ze weinig begrip opbrengen voor hun landgenoten die overzee hebben geleden.
Ze kunnen leed toebrengen aan anderen, zie de politionele acties in het toenmalige Nederlands-Indië.
Dit ondanks het feit dat ze zelf net van een wrede overheerser zijn bevrijd.
De joden hebben afschuwelijke verschrikkingen ondergaan.
Toch zijn ze naar Palestina gegaan en hebben de bewoners daar uit hun huizen gezet.
Van die oude bewoners hebben ze tweederangs burgers gemaakt.
Dit ondanks het feit dat ze dat zelf eeuwenlang zelf hebben ondervonden en weten wat het betekent.
Hoe kan dat?
Hoe kan het dat mensen met schrik en verbijstering horen van de ellende op een kinderdagverblijf in België.
Emoties die volkomen terecht zijn.
Maar hoe kan het dan dat dezelfde mensen niet volkomen van hun stuk raken als ze zien wat Israël in de Gazastrook heeft aangericht.
Waar soldaten zomaar tientallen kogels in het lichaam van onschuldige kinderen hebben gejaagd.
Wat gebeurt er in de hersens van mensen?
Kan het zo zijn dat politieke en/of religieuze redenen de snaren van het gevoel kunnen verstemmen?
Leed is toch leed?
Verdriet is toch verdriet?
Hoe kan het dat we in sommige gevallen van beestachtig of dierlijk gedrag spreken daar waar dit gedrag in het hele dierenrijk niet voor komt?
Hoe is het mogelijk om bewust kogels in kinderlichamen te jagen terwijl je stapelgek bent op eigen kind of kleinkind?
Vragen.
Onbeantwoorde vragen.
DQ
.
Ik ben eigenlijk al jaren aangeslagen.
Ik ben onderdeel van de menselijke soort.
Wat zou het mooi zijn om daar trots op te kunnen zijn.
Ik zit met onopgeloste vragen.
Misschien zullen ze opgelost zijn als ik zou kunnen accepteren dat mensen nu eenmaal in elkaar zitten zoals ze in elkaar zitten.
Als me dat zou lukken, en dat zou betekenen dat ik onverschilliger zou worden, dan zou ik ongetwijfeld makkelijker leven.
Mensen kijken naar gewelddadige TV uitzendingen.
En genieten..........
Mensen spelen gewelddadige computerspellen.
En genieten.
Toch kunnen dezelfde mensen ontroerd, kwaad en machteloos zijn.
Merkwaardig?
In ieder geval opvallend.
Mensen kunnen verschrikkelijk laten lijden.
Mensen kunnen verschrikkelijk lijden.
Zoals dat bijvoorbeeld in de tweede wereldoorlog het geval was en toch kunnen ze weinig begrip opbrengen voor hun landgenoten die overzee hebben geleden.
Ze kunnen leed toebrengen aan anderen, zie de politionele acties in het toenmalige Nederlands-Indië.
Dit ondanks het feit dat ze zelf net van een wrede overheerser zijn bevrijd.
De joden hebben afschuwelijke verschrikkingen ondergaan.
Toch zijn ze naar Palestina gegaan en hebben de bewoners daar uit hun huizen gezet.
Van die oude bewoners hebben ze tweederangs burgers gemaakt.
Dit ondanks het feit dat ze dat zelf eeuwenlang zelf hebben ondervonden en weten wat het betekent.
Hoe kan dat?
Hoe kan het dat mensen met schrik en verbijstering horen van de ellende op een kinderdagverblijf in België.
Emoties die volkomen terecht zijn.
Maar hoe kan het dan dat dezelfde mensen niet volkomen van hun stuk raken als ze zien wat Israël in de Gazastrook heeft aangericht.
Waar soldaten zomaar tientallen kogels in het lichaam van onschuldige kinderen hebben gejaagd.
Wat gebeurt er in de hersens van mensen?
Kan het zo zijn dat politieke en/of religieuze redenen de snaren van het gevoel kunnen verstemmen?
Leed is toch leed?
Verdriet is toch verdriet?
Hoe kan het dat we in sommige gevallen van beestachtig of dierlijk gedrag spreken daar waar dit gedrag in het hele dierenrijk niet voor komt?
Hoe is het mogelijk om bewust kogels in kinderlichamen te jagen terwijl je stapelgek bent op eigen kind of kleinkind?
Vragen.
Onbeantwoorde vragen.
DQ
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
