Ik kijk heel weinig televisie meer.
Het is een vorm van zelfbescherming.
Vanavond viel ik midden in een uitzending van Zembla.
En weer werd ik bevestigd in de reden waarom ik bijna niet meer kijk.
Niet meer KAN kijken.
Onrecht is recht.
Geld heerst.
Geld en compassie gaan niet samen.
Geld is macht en trekt mensen die niet deugen aan als een sterke magneet.
Een permanente magneet.
Was het maar een electromagneet.
Die is uit te schakelen.
Mensen die niet deugen zitten in een kring van andere mensen die niet deugen en samen voor een groot gedeelte de macht uitmaken.
Buiten welke vorm van democratie dan ook.
Zakkenvullers die dat doen via de kleine beurs van mensen die het moeilijk hebben, worden geen strobreed in de weg gelegd.
Banken betalen de boetes van foute bankiers die gewoon blijven zitten en met een gerust geweten, sorry zonder geweten, hun vette salarissen opstrijken.
Ze slapen 's nachts heel rustig.
Want schuldig voelen ze zich niet.
Waar je ook kijkt het gaat in alle sectoren fout zodra geld lonkt.
De zorg wordt door de bazen uitgekleed.
Hun ondergeschikten uitgebuit.
Zij die aan hun zorg zijn toevertrouwd krijgen de zorg niet.
Zelfmoorden volgen.
En dan heb ik het nog niet over falende politici en andere overheden.
Wie breekt het onrecht?
Alleen mensen, oprechte, eerlijke, krachtige en enthousiaste mensen die ongevoelig zijn voor het grote geld dat om de hoek ligt te lonken zouden daar mogelijk toe in staat zijn
Zodra ze een vinger uitsteken naar dat geld worden ze onderdeel van de kliek en kunnen niet meer terug.
Smerig bij de smerigen.
Vuil waar geen wasmiddel tegen bestand is.
Ik weet het, ik ben negatief.
Maar ik ben geen negatief persoon van nature.
Soms kan ik niet anders.
.
