Commentaar, Gastenboek en/of Andere Zaken.

- Commentaar kan geleverd worden door via reacties (onder mijn berichten) te reageren.
- Mail kan via het envellopje dat onder mijn berichten staat.

- Het tekenen van het gastenboek kan met klikken op:

>>>>>>> G A S T E N B O E K <<<<<<<

--> In rechterkolom staat het Blogarchief.
--> In rechterkolom staat het Labelarchief.
--> Voor terug bladeren weblog zie onder de pagina:
Oudere Berichten

================================

================================



Klik op het beeld voor meer gegevens.

================================


================================
>>>> Mijn video's op YOUTUBE <<<<

(Kies video, plaats muis op
beeld en
klik daarna op pijl
of ga rechtstreeks naar mijn
video kanaal KLIK HIER)

Hoi allemaal

Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.

maandag 28 januari 2008

Reactie en antwoord op mijn "Stadswandelingse overdenkingen"

Xan reageerde op mijn "Stadswandelingse overdenkingen".

hmmmmm, beetje kort door de bocht. Even een kritische noot
mensen die goed geld verdienen zijn vaak verantwoordelijk voor het inkomen van vele anderen...
bovendien de(ze) verantwoordelijkheid drukt vaak zwaar. Het is niet altijd leuk om 60 uur per week te maken, geen tijd voor jezelf (laat staan het geld uit te geven :-) en stress... ook over het voortbestaan van jouw club en daarmee de inkomens van vele gezinnen...Klinkt allemaal leuk: reisje hier, reisje daar, etentje hier, etentje daar,vmaar vergis je niet!. Een goede baan brengt meestal veel zorgen met zich mee en minimale vrije tijd. Bovendien ieder zijn eigen verantwoordelijk het leven te leven en helemaal naar (het) God(delijke) toe.

27 januari 2008 14:02

Het antwoord dat ik haar via e-mail stuurde luidde, vrij weergegeven, ongeveer aldus:

Hoi Xan

Ik weet dat het kort door de bocht is.
Als je iets duidelijk wilt maken ga je bijna altijd kort door de bocht.
Kijk maar naar aktiegroepen.
Ze zijn vaak erg extreem bezig, ben het heel vaak niet of slechts gedeeltelijk met ze eens maar ben blij met de functie die ze in de maatschappij vervullen.
Ze houden de zaak scherp.

Jouw reactie begrijp ik uiteraard en ik sta er achter.
Toch blijf ik ook achter mijn berichtje staan, al is het kort door de bocht.
Dat komt omdat ik zoveel narigheid zie en heb gezien van mensen die het financieel zo moeilijk hebben.
Daar word ik nou eenmaal verdrietig van.
Kan daar niets aan doen.

Als ik bijv. naar een gemeenschappelijke kennis kijk die werkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Door weer en wind moet fietsen om wat bij te verdienen omdat ze anders gewoon niet rond komt, dan breekt mijn hart.
Want óók zij heeft bijna geen vrije tijd en als ze het een keer heeft valt ze als een blok van vermoeidheid in slaap.
Dan word ik onrustig als ik mensen hoor kakelen, die geen flauw idee hebben hoe het is om elke cent drie keer te moeten omkeren, maar wel weten te vertellen hoe het moet.
Daar kan ik niet tegen en daar kan ik niets aan doen.

Harde werkers gun ik een perfect salaris, zeker als ze daardoor anderen aan het werk houden, geen misverstand daar over, maar mensen als bovenvermeld, die ook hard werken, gun ik ook dat ze een beetje makkelijker rond komen.
Die mensen hebben, net als zeer vele anderen, geen cent op de bank waardoor financiële tegenslagen niet kunnen worden opvangen.
Niet gek dus dat ze in de schulden komen.
En met een bedrag van onder de €1000 p/m doe je echt niet veel.

Daar zit mijn gevoel van onrust, niet uit jaloersheid of afgunst o.i.d.
Het is vooral de arrogantie en betweterigheid die ik tegen kom waardoor ik vuur ga spuwen.
Vroeger door mijn werk, en gewoon omdat ik ben wie ik ben, heb ik heel wat triestigheid gezien en beleefd en zie dat nóg.
Dat heeft mij mede gevormd.

Met jouw opmerking:
"Bovendien ieder zijn eigen verantwoordelijk het leven te leven en helemaal naar (het) God(delijke) toe" ben ik het wél maar ook weer niet helemaal mee eens.
Ik ben van mening dat mensen die het heel erg goed hebben en een belangrijke maatschappelijke functie vervullen mede verantwoordelijk zijn voor het scheppen van een klimaat waardoor anderen ook de gelegenheid hebben verantwoordelijk te kunnen leven.
Als je er alleen maar aan denkt hoe jij en je gezin rond moet komen, kom je aan levensvragen echt niet toe........


Groetjes,
Johan

.

Passie en noodlot

Vanmorgen hoorde ik van mijn vader dat Anne van der Bijl weer terug is van een reis.
Deze reis voerde hem o.a. naar Syrië en de Gaza streek.
Over Anne heb ik al eerder in mijn log geschreven.
Om het te lezen, voer boven links in de witte balk het woord Anne in en zoek.
Anne is zo langzamerhand ook al aardig op leeftijd maar reist nog steeds de wereld rond.
Hij reist omdat hij een passie heeft en een boodschap te vertellen heeft.

Er zijn veel mensen met een passie, er zijn minder mensen die hun passie vorm geven.
Vaak vraag ik me af, heb ik een passie en zo ja, wat doe ik er dan mee?
Zou het kunnen zijn dat passies doodbloeden als je er niets mee doet?
Ik denk dat dit het geval kan zijn en de vraag waarom de één er wel iets mee doet en de ander niet, is waarschijnlijk helemaal niet zo moeilijk te beantwoorden.
Het heeft alles met je karakter te maken en daar is weinig aan te veranderen.
Je kunt nog zo'n avontuurlijke geest hebben als je vervolgens een angstig persoon bent dan zal er uiteindelijk weinig gebeuren.

Lafheid wordt met een zekere minachting bekeken door de moedigen.
Daarbij vergeten ze dat het angstig of moedig zijn geen persoonlijke keuze is, net zo min als intelligentie een eigen keuze is.
Angstig zijn is geen pretje en de angstige zou, als dit mogelijk zou zijn, graag voor een andere optie kiezen.
Het hele kleine stapje dat iemand onderneemt die niet durft zou wel eens een veel grotere stap kunnen zijn dan die ander met voldoende lef die met z'n parachute uit het vliegtuig stapt of de moeilijkste bergen beklimt.

Als ik naar mezelf kijk dan vraag ik me bijv. af waarom ik hier blijf wonen.
Er zijn zoveel fraaie en interessante landen waar het goed toeven is en ik heb er nu de tijd voor.
Theoretisch zou ik de stap kunnen nemen om naar Spanje te gaan.
Ik heb me daar uitstekend vermaakt.
Ook in Italië heb ik fraaie plekjes gezien.
En wat de denken van Duitsland?
Lekker dichtbij met huizen die een stuk groter en nieuwer zijn dan die van mij en voor een aantrekkelijker prijs.

Vervolgens gaan je hersens aan het werk.
Hier heb ik een kennissen- en vriendenkring, daar zal ik dat opnieuw moeten opbouwen in talen die ik niet goed beheers.
Hier zijn mijn kleinkinderen die ik maar moeilijk zou kunnen missen.
Hier is familie.

Zo zijn er allemaal elementen aan te dragen waarom ik hier blijf.
Vroeger golden andere argumenten waarom ik hier ben gebleven.
Argumenten die voor mij golden omdat ze aangestuurd werden door mijn persoonlijkheid.
Anderen met de zelfde soort argumenten zijn wél vertrokken omdat ze een andere persoonlijkheid hebben.

Vrije wil?
Ik geloof er maar in zeer beperkte mate in.
Dus blijf ik hier terwijl de onrust blijft branden en de tijd voorbij gaat.

DQ

.