Vragen

Het is al geruime tijd geleden dat ik een wat langer stukje op mijn log plaatste.
Daar waren, en zijn, diverse oorzaken voor aan te wijzen.
Enkele daarvan hebben te maken met privé omstandigheden.
Maar hoe meer ik bij mijzelf te rade ga hoe meer ik tot de conclusie kom dat dit niet de enige reden is.
Nog steeds spelen die persoonlijke oorzaken en rol, ze zijn niet geheim en ooit schrijf ik er over.

Ieder die mijn log leest kan op de hoogte zijn van mijn jaren- en jarenlange worsteling met het geloof.
Ik kan niet begrijpen dat mensen zomaar iets kunnen aannemen wat ze niet zien.
Wel voelen misschien.
Helaas kan gevoel dingen met je doen die niet terecht zijn.
Je kunt door het gevoel belazerd worden.
En toch is emotie belangrijk.

Omdat er niet flitsende manifestaties zijn als bewijs van het bestaan van God blijft er weinig anders over dan de Bijbel te pakken en veel literatuur van gelovigen te lezen.
Maar als dat allemaal niet voldoende overtuigingskracht heeft, wat dan.........?

Het enige wat voor mij overblijft is kijken naar Christenen.
Hoe leven ze?
Ze moeten iets bezitten wat de moeite waard is.
En niet alleen de moeite waard, nee men moet aan hun handel en wandel zien dat er een God bestaat.
Nou, daar ga je dan........

Afgezien van de gelukkig vele christenen die wel laten zien zijn dat christenzijn de moeite waard is zijn er zovelen die zeggen christen te zijn maar er weinig van laten zien.
Die met Gods liefde in hun hart! geweld blazen.
Ze laten zien waar anderen falen omdat ze nou eenmaal de christelijke waarheid in pacht hebben.
Omdat zij dat weten, doen alle andere christenen die niet gelijk denken het fout.
En worden ze dus geoordeeld of veroordeeld.
Dat mag van God want zij hebben het nu eenmaal bij het rechte eind.
Hoe verdrietig.

En dan die akelige rancune.
Die verschrikkelijke arrogantie.
Het ontstellende begrip voor de gevoelens van de ander.
Dat is toch een christen onwaardig?

Ik weet dat er mensen zijn die zich persoonlijk aangevallen voelen.
Het zij zo, het is niet mijn bedoeling.
Nee, ik ben al zo lang bezig met deze materie.
Al langer dan sommige, mogelijk aangesprokenen, op deze aardkloot bivakkeren.
Mijn jarenlange zoektocht geeft aan hoe het bij mij leeft en hoe ik er mee zit.

Ik kan me nog de verontwaardiging herinneren van mijn, oprecht gelovige, moeder.
Ik was nog kind.
Ze las een stukje voor uit een christelijk magazine.
Daarin vertelde een evangelist over zijn reis naar het, door het door apartheid geteisterde, Zuid-Afrika.
Hij vertelde over de blanke kerkdiensten en gaf terloops aan dat al de neger kindertjes verloren waren.
Zij hadden immers Christus niet aangenomen.
De onderdrukkende blanke christenen kwamen in de hemel maar de door hen verstoten en achtergestelde oorspronkelijke bewoners niet.
Mijn moeder spoog vuur.
Het was zo in tegenstelling met de liefde die zij, vooral, in het nieuwe testament zag.
Waarin Iemand zijn leven gaf voor anderen.
En: "Laat de kinderkens tot mij komen en verhindert ze niet want dezulken enz......"
Ik weet niet waar de tekst staat en mogelijk citeer ik het niet helemaal juist.
Het was een lievelingstekst van mijn moeder die ze ten koste van haar gezondheid in de praktijk bracht.

Nu ik het toch over Bijbelteksten heb.....
Er wordt me wel eens verweten dat ik teksten uit hun verband haal.
Merkwaardig natuurlijk dat degenen die me dat verwijten precies hetzelfde doen om hun betoog kracht bij te zetten.
Ter verduidelijking:
Als ik een tekst aanhaal waar over de liefde gesproken wordt heb ik het niet over de bewijskracht er van (de Bijbel is geen juridisch handboek) maar gebruik ik het omdat ik denk dat zo'n tekst staat voor datgene wat voor mij de Bijbel belangrijk maakt.

Haïti.
Nog een reden waarom ik lang heb geaarzeld met het schrijven van dit stukje.
Ik weet het, ik schreef er al eerder over.

Het doet me pijn als z.g.n. christenen het lef hebben om bij de gruwelijke aardbeving te denken aan een straf van God.
Ik snap hun moed niet om op de plaats van God te gaan zitten.
Ik snap niet dat ze bij zulke ellende aan straf denken.
Durven te denken.

Heb je de rijke blanken in Haïti gezien?
Zij wonen in schitterende villa's.
Aardbevingsbestendig gebouwd.
Zij hoeven kennelijk niet gestraft te worden.
De zwarten wel?
Zij zijn daar als gevolg van het houden van slaven.
Ook Christenen hebben daar ooit lekker aan verdiend.

Ik weet het niet meer.........

DQ
.