Ik was jong, zo vlak na de oorlog.
Geld was er niet.
Ook op de lagere school was het aardse slijk niet voorhanden
Dat had gevolgen o.a. voor de schoolreisjes.
Die bereikten afstanden van rond de 10 km.
Het was prima zo.
We wisten niet beter en hadden een plezier dat niets met afstand te maken had.
Dit plezier beleefde zijn hoogtepunt in een speeltuin in Bergen.
We kwamen in Bergen met Bello, het kleine stoomtreintje.
Enige tijd geleden was ik daar weer eens.
Geen speeltuin meer te bekennen.
Weg.
Pleite.
Evenals Bello, hoewel bekend, toch helaas.
Als ik mijn ogen sluit zie ik de speeltuin van toen.
De huidige situatie, zoals ik die kort geleden zag, kan ik niet binnen mijn beeld krijgen.
Hoewel zoveel recenter.
Gek is dat.
.
