Ach, zo'n klein buurtwinkeltje .
Zo'n kruideniertje waar je van alles per ons kon kopen.
Waar de bonen uit een grote lade werden geschept.
Net als zoveel andere zaken.
Zo'n winkeltje met die speciale geur en waar de vrouw, tevens eigenares, achter de toonbank en gehuld in witte schort de klant, een buurtgenoot, hielp en tijd vond voor een praatje.
Zo'n winkeltje.
Een stamwinkeltje.
Het stamcafé bestaat nog steeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten