Instantie

Ik heb er aan gedacht.

Om eerlijk te zijn, ik denk er al jaren aan.

Eerlijk overwogen.

Eerlijk me laten informeren.

Maar ja, je doet zo iets maar enkele keren in je leven.

Mogelijk slechts één keer.

En uiteindelijk weet je het nooit, natuurlijk.

Daarom heb ik toch maar besloten.

Dat wil zeggen, in eerste instantie.

Niet in tweede instantie.

Maar welke instantie dan wel?

Daar raak je de kern en tevens een gevoelige snaar.

Niet eenvoudig, die snaartheorie.

Dat is meer voor violisten en die kom je bij de instantie niet tegen.

Lijkt me vrij logisch.

Hoewel een strikt individuele beslissing, ben ik toch erg benieuwd hoe jouw buurman het doet.

Met een vergrootglas?

Lastig hoor.

Relatie

Hoe vaster je iemand aan je wilt binden, hoe losser het touw gaat zitten.

Bezit

Pas als je bewust bent van dat wat je bezit heb je de mogelijkheid het los te laten.

Heden en verleden

Heden

is het verleden 

moe gestreden 

weg gegleden.

En haar invloed ingetreden!

Plicht

Plicht is niet het uitvoeren van orders van anderen maar gehoorzaam zijn aan het eigen geweten.

Sprekert

"Maestro", vraagt men mij geregeld, 

"Maestro, is het waar?"

Ik kijk dan de vragert beschouwend aan, trek diverse rimpels in mijn edel voorhoofd en zeg:

"Vragert, tja........"

Vervolgens vervolg ik met het duidelijke antwoord:

"Ja, doch"

of 

"Nee, hoewel."

Dit afhankelijk van vraag, omstandigheid, het weer of de hevigheid van mijn kiespijn. 

Soms kies ik een middenweg.

Als bijvoorbeeld bijvoorbeeld:

" - Geen idee,

   - Zou kunnen,

   - Misschien

   - Eventueel "

Dit natuurlijk afhankelijk van de afhankelijkheid van de politieke en/of andere bijzondere afhankelijkheden, heden of volgende week.

Zoals zwemmen, klimmen, kleien, de grootte van mijn aanrecht en het neussnuiten van een voorbijganger. 

Maar dat is Logisch.

Natuurlijk.

Dus. 

.

.

Alleen in de tuin

Hier.

In mijn tuin.

Bestraald door het zonnetje.

Bewaaid door een gluiperig om de hoek blazend windje.

Zit ik in mijn eentje.

Op mijn gemak.

Maar gedwongen.

Zevenenzeventig jaar te wezen.

Het klinkt tamelijk oud.

Het klinkt tamelijk bejaard.

Het is oud.

Het is bejaard.

Ik overdenk.

En bedenk.

Wat ging het snel.

Een vloek en een zucht.

En ik vloek niet eens.

Nou ja....

Als ik mijn kop stoot.

.