Er is berekend dat de oorlog in Irak inmiddels 3 triljoen dollar heeft gekost.
Nog een geluk voor Bush dat mensenlevens niets kosten.
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
vrijdag 29 februari 2008
Werkelijk Gruwelijke Onrechtvaardigheden
Tussen ons huis lag in volgorde van beschrijving: een tuintje, een stoep, een straat, een stoep, een soort van struikgewas, een kikkerslootje, terrein van de spoorwegen en het station.
Interessant voor alle jongens was het slootje.
Daarin gonsde het van leven en van viezigheid.
Stekelbaarsjes, kevertjes, torretjes, vliegjes, kikkers en het mooist van al...... salamanders.
Prachtige beestjes waarvan het mannetje een soort kam had en een rood borstje.
Veel heb ik er gevangen.
Dat ging niet zo gemakkelijk zodat elke vangst een overwinnaarsgevoel teweeg bracht.
Kees was mijn buurjongen.
Hij was niet direct een vriendje maar soms trokken we met elkaar op.
Zonder overdrijving was ik de betere salamandervanger.
Maar dit keer was Keessie in vorm.
Dat kan natuurlijk.
En ik gunde het hem van harte maar toch........
Toen hij zo voorover gebukt boven het slootje hing..............
Plons!
Aangezien ik van nature een aardig, vriendelijk en vredelievend mens ben...., kan ik het me de feiten niet meer herinneren.
Gillend en poedelnaakt werd hij door z'n scheldende moeder voor z'n huis afgeborseld en gerost.
Aan het begin van de fabrieksweg, er stond o.a een conservenfabriek, was de kolenhandel van Wokke.
Aan millieuvervuiling deed men niet zodat er een dikke laag kolenstof over de omgeving lag.
Het eerder vermelde slootje eindigde bij dit bedrijf.
Aangezien men meer werkruimte nodig had was het einde van het slootje ingekort, gedempt en met een laagje kolenstof er bovenop.
Dat kwam mooi uit want daardoor kon je makkelijker en sneller aan de overkant van het slootje komen.
"Ga jij maar voor" zei Kees.
Kolenstof drijft.
Ik niet.
Plons.
"Nou, kijk daar nou Gré" zei mijn oom, hoofdonderwijzer op een lagere school in Haarlem die samen met tante op bezoek was,tegen mijn moeder: "Dat lijkt Johan wel".
Zo bleek ik ondanks de vieze, vuile smerigheid toch nog enigszins herkenbaar.
De wereld was toen al erg onrechtvaardig.
DQ
.
Interessant voor alle jongens was het slootje.
Daarin gonsde het van leven en van viezigheid.
Stekelbaarsjes, kevertjes, torretjes, vliegjes, kikkers en het mooist van al...... salamanders.
Prachtige beestjes waarvan het mannetje een soort kam had en een rood borstje.
Veel heb ik er gevangen.
Dat ging niet zo gemakkelijk zodat elke vangst een overwinnaarsgevoel teweeg bracht.
Kees was mijn buurjongen.
Hij was niet direct een vriendje maar soms trokken we met elkaar op.
Zonder overdrijving was ik de betere salamandervanger.
Maar dit keer was Keessie in vorm.
Dat kan natuurlijk.
En ik gunde het hem van harte maar toch........
Toen hij zo voorover gebukt boven het slootje hing..............
Plons!
Aangezien ik van nature een aardig, vriendelijk en vredelievend mens ben...., kan ik het me de feiten niet meer herinneren.
Gillend en poedelnaakt werd hij door z'n scheldende moeder voor z'n huis afgeborseld en gerost.
Aan het begin van de fabrieksweg, er stond o.a een conservenfabriek, was de kolenhandel van Wokke.
Aan millieuvervuiling deed men niet zodat er een dikke laag kolenstof over de omgeving lag.
Het eerder vermelde slootje eindigde bij dit bedrijf.
Aangezien men meer werkruimte nodig had was het einde van het slootje ingekort, gedempt en met een laagje kolenstof er bovenop.
Dat kwam mooi uit want daardoor kon je makkelijker en sneller aan de overkant van het slootje komen.
"Ga jij maar voor" zei Kees.
Kolenstof drijft.
Ik niet.
Plons.
"Nou, kijk daar nou Gré" zei mijn oom, hoofdonderwijzer op een lagere school in Haarlem die samen met tante op bezoek was,tegen mijn moeder: "Dat lijkt Johan wel".
Zo bleek ik ondanks de vieze, vuile smerigheid toch nog enigszins herkenbaar.
De wereld was toen al erg onrechtvaardig.
DQ
.
Nostalgie
Klik op foto voor Wikipedia artikel over Enkhuizen.
Schuin tegenover het huis van mijn opa en oma in Enkhuizen lag een steegje.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkele kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water lag.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat vele mensen wat dat betreft niet het zelfde voelen dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smit de hoefijzers onder de paardenhoeven bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smit woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................(?)
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Naast het huis woonde en werkte de melkboer.
Daar was niets van te ruiken maar de geluiden van de melkbussen vermengde zich met alle andere geluiden.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
.
Het ligt er nog, evenals het huis.
Wegens smalheid had de zon geen enkele kans de bodem te bereiken.
Daardoor lag er over het hele steegje een groene waas.
In het midden bevond zich de werkplaats van een ijsselmeervisser.
Ik zag hem alleen als hij aan het netten boeten was.
Elke keer als ik een teer-lucht ruik denk ik aan dat steegje.
De man kan ik me niet meer bewust voor de geest halen.
Wel zie ik een door de zon gebruind en verweerd gezicht voor me.
Het kan spoken op het Ijsselmeer.
Als ik in mijn warme bed lag zag in mijn verbeelding de worsteling van de vissers tegen de elementen.
Nog behaaglijk enger was het als de mist als een dik gordijn over het water lag.
Nog hoor ik de sombere misthoorn zijn naargeestig geluid geven.
Als ik dan de volgende dag de reddingsboot de haven binnen zag varen was de huivering compleet.
Ik kan me één keer een lijkkist herinneren..........
Brrrrrr.
Aan het eind van het steegje was links de muur van een kerkje.
Soms kon je de orgelmuziek bij mijn opa thuis horen.
Ook toen werden er kerkdiensten uitgezonden via de radio.
Ik spreek van c.a. 55 jaar geleden.
De verbazing van mijn opa zie ik nog toen hij via de radio de orgel eerder hoorde dan het echte apparaat.
Achter het huis van opa en oma was de kerktoren van de Zuider- of Pancraskerk uitstekend te zien.
Toen was ik al onder de indruk van de schilderachtigheid van mijn omgeving.
Merkwaardig dat sommige zaken al vroeg in een mens ingebakken zijn.
Het viel me toen al op, al begreep ik daar niets van, dat vele mensen wat dat betreft niet het zelfde voelen dan ik.
Het was prachtig om in de zonnige tuin, zittend in een krakkemikkige stoel, de toren na te tekenen.
Eigenlijk jammer dat ik al jaren niet meer teken.
Film en fotografie heeft het tekenen vervangen.
Ook leuk.
Een 50 meter rechts van het huis lag de werkplaats van de smit.
Zoals ik me de teergeur nog perfect voor de geest kan halen, zo is dat ook het geval met de geur die ontstond als de smit de hoefijzers onder de paardenhoeven bevestigde.
In de buurt van het aambeeld veroorzaakte de loeiende vlammen roodachtige, spookachtige schaduwen die mijn herinneringen versterken.
Tegenover de smit woonde een oude man waarvan ik me niets meer weet te herinneren dan z'n lange witte baard.
In die tijd waren er vele kleine bierbrouwerijen.
Zo'n brouwerij stond er ook tegenover het huis.
Grappig dat bij het schrijven van dit stukje ook díe geur in mijn herinnering terug komt.
Alle geuren werden niet verpest door de dampen van ronkende vervoersmiddelen.
Hoogstens een lichte tabaksgeur van sigaar en pijp.
Toen was roken nog niet ongezond.................(?)
De geluiden die ik 's morgens heel vroeg hoorde waren van handkarren en paardenwagens.
Naast het huis woonde en werkte de melkboer.
Daar was niets van te ruiken maar de geluiden van de melkbussen vermengde zich met alle andere geluiden.
Zo gruwelijk oud ben ik niet.
Wat is er in die korte tijd veel veranderd.
Verbeterd?
DQ
.
woensdag 27 februari 2008
23 maart 94 jaar.
Mijn vader hoopt op 23 maart zijn 94e verjaardag te vieren.
Vanochtend ontving hij een briefje, met een onleesbare krabbel als afzender, met de mededeling dat hij op zijn verjaardag tussen 8.30 en 9.15 uur naar Radio 5 moet luisteren.
Ben benieuwd.
Waarschijnlijk is er muziek voor hem aangevraagd maar door wie?
DQ
.
Vanochtend ontving hij een briefje, met een onleesbare krabbel als afzender, met de mededeling dat hij op zijn verjaardag tussen 8.30 en 9.15 uur naar Radio 5 moet luisteren.
Ben benieuwd.
Waarschijnlijk is er muziek voor hem aangevraagd maar door wie?
DQ
.
Herinneringen
Er zijn soms van die momenten dat alles lijkt te kloppen.
Het leven is dan de moeite waard geleefd te worden.
Het zijn díe momenten die een geluksgevoel geven.
Daar blijven herinneringen aan kleven.
Heel vaak zijn het hele kleine momenten.
Vóór ons waren mensen bezig met hun boot.
Plezierboten en oude opgeknapte sleepboten lagen te dobberen in het groene water.
Van de oude beroepsvaart was niets te zien.
Hiervoor moet je naar een andere haven.
Slechts enkele vissersboten zijn er nog te vinden.
Hoe anders was het in mijn jeugd.
De haven lag toen vol met botters.
De beroepsvaart wordt nu voornamelijk uitgeoefend door liefhebbers die met prachtig gerestaureerde meermasters vacanties aanbieden.
Wij zaten buiten op een terras in Enkhuizen.
Binnen rammelden borden onder een plafond waaraan oude scheepsmodellen en verweerde scheepsbenodigdheden hingen.
Bij elkaar gezochte nostalgie-opwekkers.
Maar dat gaf niets.
Sfeer was er zeker.
Vlak bij ons hipte een musje.
Het was een brutaal beestje en hij waagde zich op enkele centimeters van ons op de tafel.
Steeds dichter bijkomend, naarmate we meer gebaksrestje naar hem toeschoven.
Het stelde allemaal niks voor maar wat was het prachtig.
Natuurlijk niet alleen dat heen en weer trippelende beestje maar alles wat zich rondom ons afspeelde.
Zowel Sebo als ik zijn sfeergevoelig.
Voor mij komen er dan nog allemaal herinneringen uit mijn jeugdjaren bij.
Zo bedacht ik dat ik slechts enkele meters verwijderd was van de plaats waar mijn opa en ik ooit op de koningin stonden te wachten.
Het stond er vol met mensen die allemaal niet in de gaten hadden dat 1 april een gevaarlijke dag is voor dit soort evenementen.
Ik geloof me te herinneren dat mijn opa niet erg te spreken was.
Waarschijnlijk bozer op zich zelf wegens zijn goedgelovigheid dan op de krant die de komst van Hare Majesteit had aangekondigd.
Enkele honderden meters verderop links begon de
St. Jansstraat.
Een straat boordevol met herinneringen aan de schoenmakerij van mijn opa en het geboortehuis van mijn moeder.
Nog iets verderop lag, eveneens links, de Breedstraat.
In de Breedstraat staat, schuin tegenover het stadshuis, nog steeds mijn geboortehuis.
Overigens zonder een bordje met de mededeling:
Hier is op 25 september 1942,
midden in de oorlogstijd, de wereldburger
P. Johan Dammuller
geboren.
Waarschijnlijk was er na de restauratie van het eeuwenoude pand geen geld meer beschikbaar voor zo'n plaquette.midden in de oorlogstijd, de wereldburger
P. Johan Dammuller
geboren.
Enfin, op de achtergrond speelden al de herinneringen, met de daardoor opgeroepen gevoelens, een rol tijdens ons genoegelijk samenzijn daar op het terras.
Sebo zat daar zonder deze herinneringen maar begreep wel de gevoelens die ze bij me opriepen.
Bovendien is Enhuizen een plaats die iets met je doet als je daar open voor staat.
En dat was bij mijn medekoffiedrinker zeker het geval.
We logeerden in Het Ankertje.
Althans in het huis dat aan dit café grenst en toendertijd voor bed en breakfast was ingericht.
Het Ankertje is een bijzonder sfeervol oud café.
Er tegenover staat de oude stadspoort "de Drommedaris".
Een massief gebouw maar met een zekere sierlijkheid wegens de ronde vormen.
De Drommedaris, de toegang tot de havens en de rest van Enkhuizen is bereikbaar via een houten ophaalbrug.
Ooit dirigeerde Sebo een compleet terras met mensen vlak tegenover Het Ankertje met achter zich de kloeke vormen van de Drommedaris.
Tsja, mooie tijden.
DQ
.
dinsdag 26 februari 2008
J.P. in HoP
Het kost mij altijd moeite om J.P. Balkenende echt serieus te nemen.
Dat ligt niet alleen aan hem en het CDA maar ook aan de man zelf.
Hij heeft, althans voor mij, geen uitstraling maar kan daar natuurlijk niets aan doen.
Bovendien heb ik het gevoel dat hij mischien wel wéét maar niet voelt wat er binnen het minderbevoorrechte deel van het volk leeft.
Iets wat hij trouwens gemeen heeft met vele collega's.
Bovendien kan je je afvragen of het de juiste man op de juiste plaats in de juiste tijd is.
Ik heb zo mijn twijfels.
Die twijfels heb ik niet in zijn oprechtheid tijdens het interview in het programma Hour of Power.
Het is wel weer helemaal J.P.
Hier het interview.
Dat ligt niet alleen aan hem en het CDA maar ook aan de man zelf.
Hij heeft, althans voor mij, geen uitstraling maar kan daar natuurlijk niets aan doen.
Bovendien heb ik het gevoel dat hij mischien wel wéét maar niet voelt wat er binnen het minderbevoorrechte deel van het volk leeft.
Iets wat hij trouwens gemeen heeft met vele collega's.
Bovendien kan je je afvragen of het de juiste man op de juiste plaats in de juiste tijd is.
Ik heb zo mijn twijfels.
Die twijfels heb ik niet in zijn oprechtheid tijdens het interview in het programma Hour of Power.
Het is wel weer helemaal J.P.
Hier het interview.
Twente
In de NRC staat een interessant artikel:
De gemeente Enschede wil het wonen in boerenschuren mogelijk maken.
Dat lijkt me een creatieve manier om het mooie Twentse platteland fraai en bewoonbaar te houden.
Voor artikel: KLIK HIER
DQ
.
De gemeente Enschede wil het wonen in boerenschuren mogelijk maken.
Dat lijkt me een creatieve manier om het mooie Twentse platteland fraai en bewoonbaar te houden.
Voor artikel: KLIK HIER
DQ
.
Moordtuigonrechtvaardigheden, lectuur en reünie
Het is lastig, mijn schouders werken weer niet mee.
Ze werken zelfs tegen zodat ik een beetje "dunnetjes" schrijfwerk kan doen.
Vandaar hier wat onderwerpen die overigens los van elkaar staan.
Bommenwerper VS crasht.
Op de Amerikaanse luchtmachtbasis Andersen op het eiland Guam, is B-2 bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht gecrasht.
Het ongeluk is een aanslag op de Amerikaanse schatkist. Het kost een slordige 1,2 miljard dollar om een B-2 te bouwen.
Eén komma twee miljard dollar per stuk!
Het blijft voor mij een verbazend iets dat regeringen steeds maar weer zoveel geld uitgeven aan moordtuig.
Nu is het natuurlijk wel zo dat de politici die over deze uitgaven beslissen zelf geen last hebben van platte portomonees.
Als dit wel het geval zou zijn, zouden de prioriteiten waarschijnlijk anders liggen.
Zij zouden denken aan verbetering van de sociale omstandigheden in eigen land en elders.
Waarom zijn de leiders daar niet goed toe in staat?
Zelfs als ze christen zijn?
Kennelijk mag hun persoonlijke veiligheid veel kosten en mag het rustig ten koste gaan van anderen.
Het zijn n.l. de zwakkeren in eigen en andere landen die de kosten moeten opbrengen want het had aan hen besteed kunnen worden.
Er zou aan alle kanten veel leed worden bespaard en opgelost wanneer meer geld wordt uitgegeven aan oplossing van de problemen die gepaard gaan aan sociale ongelijkheden en onrechtvaardigheden.
De geschiedenis bewijst dat geweld zelden iets oplost.
In tegendeel: Geweld baart geweld.
Je zou toch van weldenkende, goed gestudeerde mensen mogen verwachten dat ze in de gaten hebben dat geweld de geweldspiraal niet afvlakt maar versterkt.
Gisteren bij mijn vader geweest.
Ik krijg dan altijd lectuur mee.
Christelijke lectuur.
Hij vroeg wel bezorgd of ik de bladen wel las.
Daarin kon ik hem geruststellen.
Elke avond voor het slapen gaan neem ik een leesdosis.
Ook nam ik een boek mee.
"De Roeping"
Het is geschreven door Anne van der Bijl.
Al eerder las ik het maar het is boeiend genoeg om het nogmaals te lezen.
Anne gaat er van uit dat je niet moet wachten totdat je weet een roeping van God te hebben ontvangen maar dat je gewoon aan de gang moet gaan.
Interessante gedachte van iemand die zijn sporen op het gebied van wereldevangelisatie heeft verdiend.
Zojuist ontving ik een brief van Corrie, Anne's vrouw, met een uitnodiging voor een reünie in oktober.
Het gaat om een ontmoeting van clubleden van de jeugdclub in Alkmaar.
Mijn vader was daar de leider van.
Aangezien we 50 jaar geleden uit Alkmaar zijn vertrokken is het duidelijk dat de "club" steeds verder wordt uitgedund.
De leider, mijn pa, is er nog steeds.
De laatste reünie was drie jaar geleden.
(Opvallend dat iedereen, behalve ik, behoorlijk oud is geworden.............)
Er waren mensen aanwezig die al jaren elders op de wereld woonden.
Toen mijn vader een korte preek hield hoorde ik fluisteren: "Net als vroeger".
Bijzonder.
Zo, mijn schouders even rust gunnen.
DQ
.
Ze werken zelfs tegen zodat ik een beetje "dunnetjes" schrijfwerk kan doen.
Vandaar hier wat onderwerpen die overigens los van elkaar staan.
Bommenwerper VS crasht.
Op de Amerikaanse luchtmachtbasis Andersen op het eiland Guam, is B-2 bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht gecrasht.
Het ongeluk is een aanslag op de Amerikaanse schatkist. Het kost een slordige 1,2 miljard dollar om een B-2 te bouwen.
Eén komma twee miljard dollar per stuk!
Het blijft voor mij een verbazend iets dat regeringen steeds maar weer zoveel geld uitgeven aan moordtuig.
Nu is het natuurlijk wel zo dat de politici die over deze uitgaven beslissen zelf geen last hebben van platte portomonees.
Als dit wel het geval zou zijn, zouden de prioriteiten waarschijnlijk anders liggen.
Zij zouden denken aan verbetering van de sociale omstandigheden in eigen land en elders.
Waarom zijn de leiders daar niet goed toe in staat?
Zelfs als ze christen zijn?
Kennelijk mag hun persoonlijke veiligheid veel kosten en mag het rustig ten koste gaan van anderen.
Het zijn n.l. de zwakkeren in eigen en andere landen die de kosten moeten opbrengen want het had aan hen besteed kunnen worden.
Er zou aan alle kanten veel leed worden bespaard en opgelost wanneer meer geld wordt uitgegeven aan oplossing van de problemen die gepaard gaan aan sociale ongelijkheden en onrechtvaardigheden.
De geschiedenis bewijst dat geweld zelden iets oplost.
In tegendeel: Geweld baart geweld.
Je zou toch van weldenkende, goed gestudeerde mensen mogen verwachten dat ze in de gaten hebben dat geweld de geweldspiraal niet afvlakt maar versterkt.
Gisteren bij mijn vader geweest.
Ik krijg dan altijd lectuur mee.
Christelijke lectuur.
Hij vroeg wel bezorgd of ik de bladen wel las.
Daarin kon ik hem geruststellen.
Elke avond voor het slapen gaan neem ik een leesdosis.
Ook nam ik een boek mee.
"De Roeping"
Het is geschreven door Anne van der Bijl.
Al eerder las ik het maar het is boeiend genoeg om het nogmaals te lezen.
Anne gaat er van uit dat je niet moet wachten totdat je weet een roeping van God te hebben ontvangen maar dat je gewoon aan de gang moet gaan.
Interessante gedachte van iemand die zijn sporen op het gebied van wereldevangelisatie heeft verdiend.
Zojuist ontving ik een brief van Corrie, Anne's vrouw, met een uitnodiging voor een reünie in oktober.
Het gaat om een ontmoeting van clubleden van de jeugdclub in Alkmaar.
Mijn vader was daar de leider van.
Aangezien we 50 jaar geleden uit Alkmaar zijn vertrokken is het duidelijk dat de "club" steeds verder wordt uitgedund.
De leider, mijn pa, is er nog steeds.
De laatste reünie was drie jaar geleden.
(Opvallend dat iedereen, behalve ik, behoorlijk oud is geworden.............)
Er waren mensen aanwezig die al jaren elders op de wereld woonden.
Toen mijn vader een korte preek hield hoorde ik fluisteren: "Net als vroeger".
Bijzonder.
Zo, mijn schouders even rust gunnen.
DQ
.
zaterdag 23 februari 2008
vrijdag 22 februari 2008
Bladvulling
Eén van die dagen.
Je kent ze waarschijnlijk wel.
's Avonds zit je achter de computer en vraag je je af wat er die dag allemaal is gebeurd.
Hoe je het ook wendt of keert, de dag is weer voorbij.
Wat heb je gedaan, wie heb je gesproken?
Als je dan de dag aan je geestesoog voorbij laat gaan, zijn er weinig belangrijke dingen aan te wijzen.
Uiteraard hoeft dat ook niet maar soms heb je het gevoel dat alles zomaar zinloos voorbij gaat.
Zeker als je al enkele dagen niemand buiten de familie spreekt.
En dat is best vervelend als je ontmoetingen met mensen belangrijk vindt.
Een voordeel van een pensionering vind ik dat je alle vrijheid hebt en dat je niet vast gebonden bent aan tijden en steeds weerkerende afspraken.
Maar het is van belang om toch de sociale kontakten te onderhouden en versterken.
Soms is dat lastig.
Neem een hond, wordt er gezegd.
Daar moet je op vaste tijden mee uit en zo ontmoet je anderen.
Maar aan Marijke zie ik hoe lastig het kan zijn om de hond onder te brengen als je weg wilt.
Over de hond gesproken.
In een vorig bericht vertelde ik over de aanval van een grote hond op Boris.
Het gaat nu vrij goed met het hondje.
Afgelopen dinsdag zijn de hechtingen verwijderd.
Wel is de aanslag niet vergeten en hij houdt alle grotere honden behoorlijk in de gaten.
Al weken ben ik bezig om video's die ik ooit maakte op DVD te zetten.
Eerder maakte ik daar melding van.
Het is veel werk als er niets tussen komt maar nog veel meer werk en het kost nog veel meer tijd als er wel iets tussen komt.
De PC-bespeler onder ons weet dat dingen vaak niet zo lopen als gewenst is.
Dat is dus bij mij ook geregeld het geval.
Hoewel er nog weken werk in zit heb ik toch al een uur of 15 op DVD staan.
De kwaliteit is goed.
De afgelopen dagen heb ik geen boek in mijn handen gehad.
En dat voor iemand die graag leest en de leesstapel alleen maar groter ziet worden.
Toch betekent dit dat ik druk met andere zaken ben geweest, zelfs als ik me achteraf afvraag wat dat dan allemaal geweest zou kunnen zijn.
De warmteaanwijzer buiten staat op 9,4 graden.
Vrij hoge temperatuur maar het ziet er niet zo aantrekkelijk uit.
Bewolkt, wind en lichte regenbedreiging.
Maar ik ga zeker zo een stuk lopen.
Een hele dag binnen blijven maakt me erg onrustig.
Met belangstelling volg ik de weblog van Sebo.
Hij houdt daar zijn christelijke avonturen en ontdekkingen bij.
De moeite waard om te lezen.
Ik begrijp zelf de geloofszekerheid en het Godsvertrouwen van hem en anderen niet.
Ben er wel jaloers op want het maakt het leven makkelijker te leven, lijkt me.
Als ik dit stukje overlees dan lijkt de inhoud voornamelijk bladvulling.
Nou ja, dat geeft niets.
In ieder geval laat ik er mee zien dat ik er nog ben en iets minder last van mijn schouders heb zodat er af en toe weer wat durf is om te typen.
Ik ga de was ophangen.
DQ
.
Je kent ze waarschijnlijk wel.
's Avonds zit je achter de computer en vraag je je af wat er die dag allemaal is gebeurd.
Hoe je het ook wendt of keert, de dag is weer voorbij.
Wat heb je gedaan, wie heb je gesproken?
Als je dan de dag aan je geestesoog voorbij laat gaan, zijn er weinig belangrijke dingen aan te wijzen.
Uiteraard hoeft dat ook niet maar soms heb je het gevoel dat alles zomaar zinloos voorbij gaat.
Zeker als je al enkele dagen niemand buiten de familie spreekt.
En dat is best vervelend als je ontmoetingen met mensen belangrijk vindt.
Een voordeel van een pensionering vind ik dat je alle vrijheid hebt en dat je niet vast gebonden bent aan tijden en steeds weerkerende afspraken.
Maar het is van belang om toch de sociale kontakten te onderhouden en versterken.
Soms is dat lastig.
Neem een hond, wordt er gezegd.
Daar moet je op vaste tijden mee uit en zo ontmoet je anderen.
Maar aan Marijke zie ik hoe lastig het kan zijn om de hond onder te brengen als je weg wilt.
Over de hond gesproken.
In een vorig bericht vertelde ik over de aanval van een grote hond op Boris.
Het gaat nu vrij goed met het hondje.
Afgelopen dinsdag zijn de hechtingen verwijderd.
Wel is de aanslag niet vergeten en hij houdt alle grotere honden behoorlijk in de gaten.
Al weken ben ik bezig om video's die ik ooit maakte op DVD te zetten.
Eerder maakte ik daar melding van.
Het is veel werk als er niets tussen komt maar nog veel meer werk en het kost nog veel meer tijd als er wel iets tussen komt.
De PC-bespeler onder ons weet dat dingen vaak niet zo lopen als gewenst is.
Dat is dus bij mij ook geregeld het geval.
Hoewel er nog weken werk in zit heb ik toch al een uur of 15 op DVD staan.
De kwaliteit is goed.
De afgelopen dagen heb ik geen boek in mijn handen gehad.
En dat voor iemand die graag leest en de leesstapel alleen maar groter ziet worden.
Toch betekent dit dat ik druk met andere zaken ben geweest, zelfs als ik me achteraf afvraag wat dat dan allemaal geweest zou kunnen zijn.
De warmteaanwijzer buiten staat op 9,4 graden.
Vrij hoge temperatuur maar het ziet er niet zo aantrekkelijk uit.
Bewolkt, wind en lichte regenbedreiging.
Maar ik ga zeker zo een stuk lopen.
Een hele dag binnen blijven maakt me erg onrustig.
Met belangstelling volg ik de weblog van Sebo.
Hij houdt daar zijn christelijke avonturen en ontdekkingen bij.
De moeite waard om te lezen.
Ik begrijp zelf de geloofszekerheid en het Godsvertrouwen van hem en anderen niet.
Ben er wel jaloers op want het maakt het leven makkelijker te leven, lijkt me.
Als ik dit stukje overlees dan lijkt de inhoud voornamelijk bladvulling.
Nou ja, dat geeft niets.
In ieder geval laat ik er mee zien dat ik er nog ben en iets minder last van mijn schouders heb zodat er af en toe weer wat durf is om te typen.
Ik ga de was ophangen.
DQ
.
woensdag 20 februari 2008
De verjaardag van de koningin
De verjaardag van de koningin zat er aan te komen.
Dat betekende verhoogde aktiviteiten op zang- en feestgebied.
Vooral de ongeschoolde stemmetjes van de schoolkinderen moesten worden bijgeschaafd.
Er zou immers een grootse aubade worden gebracht bij het stadhuis?
Niet alleen dat de ongeschoolde stemmetjes geschoold moesten worden, nee, ook samenzang moest worden getraind.
Training van honderden kinderen van vele lagere scholen van Alkmaar.
De stemmen moesten tot een unieke samenwerking worden gedwongen.
Dat kon alleen maar onder leiding van een echte dirigent.
Zo vulde de Aula van het Gymnasium zich langzaam met vrolijk kindergeluid.
We spreken over de tijd dat kinderen nog gevoelig waren voor het gezag van ouderen.
Er werd dus goed geluisterd naar de dirigent.
Het zingen ging prachtig en zonder problemen totdat er tweede stem gezongen moest worden.
Toen werd het lastig, heel erg lastig voor sommigen.
Maar....., één van hen liet zich letterlijk en figuurlijk niet van de wijs brengen.
Onder alle groepen mensen vind je dit soort slimme figuren.
Want wat was er eenvoudiger dan je gewoon af te sluiten van de zangmeute?
Simpel toch?
Gewoon goed met de vingers de oren dichtstoppen en de ogen sluiten.
Dan, alsof je volmaakt alleen bent, je partijtje zingen.
Perfect geregeld.
Geen probleem totdat hij zijn ogen open deed en ontdekte dat hij de enige was die luidkeels aan het brullen was.
De dirigent had afgeklopt en dat was hem dus volledig ontgaan.
De anderen niet.
Ik krijg nog een kleur als ik er aan denk.................
DQ
.
Dat betekende verhoogde aktiviteiten op zang- en feestgebied.
Vooral de ongeschoolde stemmetjes van de schoolkinderen moesten worden bijgeschaafd.
Er zou immers een grootse aubade worden gebracht bij het stadhuis?
Niet alleen dat de ongeschoolde stemmetjes geschoold moesten worden, nee, ook samenzang moest worden getraind.
Training van honderden kinderen van vele lagere scholen van Alkmaar.
De stemmen moesten tot een unieke samenwerking worden gedwongen.
Dat kon alleen maar onder leiding van een echte dirigent.
Zo vulde de Aula van het Gymnasium zich langzaam met vrolijk kindergeluid.
We spreken over de tijd dat kinderen nog gevoelig waren voor het gezag van ouderen.
Er werd dus goed geluisterd naar de dirigent.
Het zingen ging prachtig en zonder problemen totdat er tweede stem gezongen moest worden.
Toen werd het lastig, heel erg lastig voor sommigen.
Maar....., één van hen liet zich letterlijk en figuurlijk niet van de wijs brengen.
Onder alle groepen mensen vind je dit soort slimme figuren.
Want wat was er eenvoudiger dan je gewoon af te sluiten van de zangmeute?
Simpel toch?
Gewoon goed met de vingers de oren dichtstoppen en de ogen sluiten.
Dan, alsof je volmaakt alleen bent, je partijtje zingen.
Perfect geregeld.
Geen probleem totdat hij zijn ogen open deed en ontdekte dat hij de enige was die luidkeels aan het brullen was.
De dirigent had afgeklopt en dat was hem dus volledig ontgaan.
De anderen niet.
Ik krijg nog een kleur als ik er aan denk.................
DQ
.
dinsdag 19 februari 2008
Overdenking
In Nederland waren de jaren 2006 en 2007
de warmste jaren
sinds het begin van de metingen.
.
de warmste jaren
sinds het begin van de metingen.
.
Pracht en Praal
Klik op foto voor vergroting.Zo weer een boek.
Of eigenlijk, twee.
Ik kon het weer niet laten een boekwinkel binnen te stappen.
Ging boekloos naar binnen en kwam onboekloos naar buiten.
Bezweken voor een boek over de Andalusische Moorse architectuur.
Nou was ik al veel eerder bezweken voor deze architectuur.
Een onvoorstelbare verfijnde schoonheid.
Het kan heel fragiel ogen maar overleeft inmiddels de eeuwen.
Nog steeds worden tegels met Moorse motieven in en rond de huizen gebruikt.
Prachtig.
Het lijkt me mooi om dat hier buiten te hebben.
Het boek Moorish Architecture nodigt uit tot het bekijken van de vele foto's en tekeningen .
Soms krijg ik het gevoel dat ik papier en potlood te voorschijn moet halen om na te gaan tekenen.
Het echte fijne werk is bijna onmogelijk om op papier te krijgen maar de sfeer is waarschijnlijk wel te pakken.
Het tweede boek is een pocket en heet:
Een huis in Italië.
De lezer van het log kan inmiddels weten dat ik erg veel bewondering heb voor mensen die hun droom of ideaal naleven en zich in het ongewisse durven storten.
Ik heb het nooit gedaan.
Uiteraard kan ik allemaal redenen bedenken waarom ik het niet heb gedaan, werk, familie enz.
Maar de werkelijke reden is natuurlijk dat ik de betrekkelijke veiligheid van mijn leventje niet los durfde te laten.
Te laf dus.
Maar daarom heb ik des te meer respect voor mensen die het wel hebben aangedurfd.
Enfin, de dikke Frankrijk Omnibus heb ik, gelukkig, ook nog niet uit en dat heeft het gemeen met de vele nog te lezen andere boeken.
Het wordt dus ernstig tijd dat iemand mij eindelijk dat tweede huis in Z-Spanje geeft zodat ik de rest van de boeken in de zon, onder het genot van een drankje, met aangenaam gezelschap om me heen, op mijn gemak kan uitlezen.
DQ
P.S.
Geven is niet noodzakelijk.
Voor altijd beschikbaar stellen is voldoende........
.
maandag 18 februari 2008
Sorry
Vandaag niet geblogd.
Heb erg veel last van mijn schouders.
Iets waar ik al jaren problemen mee heb.
De ene keer wat meer, de andere keer wat minder.
Door dat gedoe valt typen niet mee.
Zwaar werk, ben dus zo af en toe verplicht wat minder schrijf- of ander werk te doen.
DQ
.
Heb erg veel last van mijn schouders.
Iets waar ik al jaren problemen mee heb.
De ene keer wat meer, de andere keer wat minder.
Door dat gedoe valt typen niet mee.
Zwaar werk, ben dus zo af en toe verplicht wat minder schrijf- of ander werk te doen.
DQ
.
zondag 17 februari 2008
Bar (maar niet boos).
Ik heb gezocht naar de foto die bij onderstaand verhaaltje hoorde maar niet gevonden.Daarom maar een foto van een andere bar.
Van rechts naar links: Sebo, Ben en ik.
(Klip op foto voor vergroting)
.
zaterdag 16 februari 2008
"Para Hoy"
Na met het nodige gehijg de eerste hindernis, een sterk hellende straat, genomen te hebben komt het café in het zicht
De eerste indruk is niet erg gezellig.
Niets is er te vinden van die merkwaardige zinloze opsmuk uit onze café's,
Geen gedeukte nep muziekinstrumenten.
Geen schreeuwerige bier- of andere reclames.
Geen afgeschermde lampen die verboden worden dat te doen waar ze ooit voor ontworpen zijn n.l. licht geven.
Hier eerlijke, smakeloze TL buizen.
Die overigens zelden branden want de loeiende zon geeft behalve hitte ook voldoende licht.
Een licht waar de Andalusische zuidkust bekend om staat, Costa de la Luz -> Kust van het Licht.
Inderdaad, een zee van licht dat je doet snakken naar een zonnebril.
Een licht dat versterkt wordt door de witgekalkte huizen, een licht dat je, samen met de hitte, de barretjes indrijft.
De ruimte die ik binnentreed is niet meer dan een kantineachtig etablissement.
Rechts wat tafeltjes, links wat tafeltjes.
Helemaal links hangen wat oudere mannetjes onderuit te kijken naar een TV die enkele meters hoog aan de wand is bevestigd.
Het lijkt wel of er slechts drie vormen van ultiem TV kijkgenot bestaan en dat zijn, in voor mij volstrekt willekeurige volgorde, handbal, voetbal en natuurlijk het onverwoestbare stierenvechten.
Je moet wel in dit land, in deze cultuur, zijn opgegroeid om daar naar te kunnen kijken zonder onder de indruk te komen van de martel- en ondergang van dit prachtige beest.
Het geluidsnivo in deze bar valt mee.
Gebruikelijk is dat er in de barretjes meerdere TV's tegen elkaar in staan te blerren.
Uiteraard moet er dan één van de TV's luider worden gezet om die verstaanbaar te maken.
Om te voorkomen dat de andere TV de concurrentie verliest wordt daar vervolgens ook een tandje bij gezet.
Gelukkig staat er dan als compensatie nog een radio te scheidsrechteren.
Het valt niet mee om hier bovenuit te komen maar de Spanjaarden doen hun uiterste best.
Het merkwaardige is dat deze kakafonie van geluiden mede de prettige en ontspannen sfeer bepalen.
Daar is geen gedeukte, oud gemaakte, showtrompet voor nodig.
Hoogstens een paar flamenco posters en het onvermijdelijke Mariaprentje.
Sommige, meestal wat oudere, mannen trekken zich in de schaduw van de patio terug teneinde zich bezig te houden met een ander zeer geliefde vrijetijdsbesteding.
Het Dominospel.
Het wordt met fanatisme en deskundigheid gespeeld.
Ik kijk er met belangstelling naar.
Helaas is mijn Spaans niet toereikend genoeg om iets van de opmerkingen te kunnen volgen.
Dat is jammer, een verslag wordt kleurrijker als je niet alleen met je ogen kunt volgen wat er gebeurt.
Wel is duidelijk te zien dat men het zeer naar de zin heeft.
Wat wil je ook meer?
Zon, oude kameraden en een drankje.
Waarschijnlijk vooral het drankje.
En de hitte maakt dorstig.
Daarom zelf snel aangeschoven aan de bar voor een koud, heel koud, biertje.
De lege glazen worden, reeds voorgekoeld, uit de koelkast genomen.
Het goudbruine vocht heeft behalve smaak en kou, nog een prettige eigenschap.
De prijs.
Hier in het witte dorpje, vrij van toeristen, zijn de kosten de helft van dat wat in Nederland gebruikelijk is.
Ik neem nog een pilsje of zal ik een Tinto de Verano nemen?
Tinto de Verano, vrij vertaald: de rode kleur van de zomer, is een mix van rode wijn met een frisdrank, ijskoud gekoeld met vele ijsblokjes.
Heerlijk.
Dan nog één of meerdere Tapas er bij.
Tapas zijn kleine hartige hapjes.
Dat alles tezamen maakt een simpel bar bezoek tot een uitgesproken feest.
"Cupónes para hoy".
De kreet van een buitengewoon goede kennis en familielid van ons.
Een loten verkoper van de blindenorganisatie de ONCE die aangeeft de loten van vandaag beschikbaar te hebben.
Voor ons is de kreet synoniem geworden met Manolo de bar-baas.
Vandaar dat die voor ons de fiere naam "Para Hoy" draagt.
Mocht je ooit in Valverde del Camino komen, bezoek dan Manolo, "Para Hoy", Meson el Pasaje.
DQ
.
De eerste indruk is niet erg gezellig.
Niets is er te vinden van die merkwaardige zinloze opsmuk uit onze café's,
Geen gedeukte nep muziekinstrumenten.
Geen schreeuwerige bier- of andere reclames.
Geen afgeschermde lampen die verboden worden dat te doen waar ze ooit voor ontworpen zijn n.l. licht geven.
Hier eerlijke, smakeloze TL buizen.
Die overigens zelden branden want de loeiende zon geeft behalve hitte ook voldoende licht.
Een licht waar de Andalusische zuidkust bekend om staat, Costa de la Luz -> Kust van het Licht.
Inderdaad, een zee van licht dat je doet snakken naar een zonnebril.
Een licht dat versterkt wordt door de witgekalkte huizen, een licht dat je, samen met de hitte, de barretjes indrijft.
De ruimte die ik binnentreed is niet meer dan een kantineachtig etablissement.
Rechts wat tafeltjes, links wat tafeltjes.
Helemaal links hangen wat oudere mannetjes onderuit te kijken naar een TV die enkele meters hoog aan de wand is bevestigd.
Het lijkt wel of er slechts drie vormen van ultiem TV kijkgenot bestaan en dat zijn, in voor mij volstrekt willekeurige volgorde, handbal, voetbal en natuurlijk het onverwoestbare stierenvechten.
Je moet wel in dit land, in deze cultuur, zijn opgegroeid om daar naar te kunnen kijken zonder onder de indruk te komen van de martel- en ondergang van dit prachtige beest.
Het geluidsnivo in deze bar valt mee.
Gebruikelijk is dat er in de barretjes meerdere TV's tegen elkaar in staan te blerren.
Uiteraard moet er dan één van de TV's luider worden gezet om die verstaanbaar te maken.
Om te voorkomen dat de andere TV de concurrentie verliest wordt daar vervolgens ook een tandje bij gezet.
Gelukkig staat er dan als compensatie nog een radio te scheidsrechteren.
Het valt niet mee om hier bovenuit te komen maar de Spanjaarden doen hun uiterste best.
Het merkwaardige is dat deze kakafonie van geluiden mede de prettige en ontspannen sfeer bepalen.
Daar is geen gedeukte, oud gemaakte, showtrompet voor nodig.
Hoogstens een paar flamenco posters en het onvermijdelijke Mariaprentje.
Sommige, meestal wat oudere, mannen trekken zich in de schaduw van de patio terug teneinde zich bezig te houden met een ander zeer geliefde vrijetijdsbesteding.
Het Dominospel.
Het wordt met fanatisme en deskundigheid gespeeld.
Ik kijk er met belangstelling naar.
Helaas is mijn Spaans niet toereikend genoeg om iets van de opmerkingen te kunnen volgen.
Dat is jammer, een verslag wordt kleurrijker als je niet alleen met je ogen kunt volgen wat er gebeurt.
Wel is duidelijk te zien dat men het zeer naar de zin heeft.
Wat wil je ook meer?
Zon, oude kameraden en een drankje.
Waarschijnlijk vooral het drankje.
En de hitte maakt dorstig.
Daarom zelf snel aangeschoven aan de bar voor een koud, heel koud, biertje.
De lege glazen worden, reeds voorgekoeld, uit de koelkast genomen.
Het goudbruine vocht heeft behalve smaak en kou, nog een prettige eigenschap.
De prijs.
Hier in het witte dorpje, vrij van toeristen, zijn de kosten de helft van dat wat in Nederland gebruikelijk is.
Ik neem nog een pilsje of zal ik een Tinto de Verano nemen?
Tinto de Verano, vrij vertaald: de rode kleur van de zomer, is een mix van rode wijn met een frisdrank, ijskoud gekoeld met vele ijsblokjes.
Heerlijk.
Dan nog één of meerdere Tapas er bij.
Tapas zijn kleine hartige hapjes.
Dat alles tezamen maakt een simpel bar bezoek tot een uitgesproken feest.
"Cupónes para hoy".
De kreet van een buitengewoon goede kennis en familielid van ons.
Een loten verkoper van de blindenorganisatie de ONCE die aangeeft de loten van vandaag beschikbaar te hebben.
Voor ons is de kreet synoniem geworden met Manolo de bar-baas.
Vandaar dat die voor ons de fiere naam "Para Hoy" draagt.
Mocht je ooit in Valverde del Camino komen, bezoek dan Manolo, "Para Hoy", Meson el Pasaje.
DQ
.
Niets bijzonders
Vandaag, zaterdag, prachtig weer.
Wel koud.
Steeds kouder.
Vanmorgen 0.5 graden en nu 0.2.
Jammer om binnen te blijven dus eerst straks maar het hondje van Marijke uitlaten.
De laatste tijd ben ik wat dat betreft steeds de klos.
Daarna naar Appie om brood te bekomen en het daarop volgende bezoek aan de markt dient om dit brood met vis te kunnen beleggen.
Op de achtergrond spreekt de Internetradio.
Wat is dat een mooi ding.
Of je nou even naar Z-Afrika, Nieuw Zeeland, Japan of Canada wilt luisteren, maakt niks uit.
Het komt in goede kwaliteit de luidspreker uit zetten.
En het mooie is dat de PC niet aan hoeft te staan.
Alles gaat draadloos via de wifi router.
Vanmorgen een uitgebreid telefonisch gesprek met Italië gehad.
Alles goed daar.
Het weer is iets minder fraai dan hier maar wel warmer.
Eveneens kontakt gehad met Z-Spanje.
Belachelijk en oneerlijk warm daar.
Mocht iemand van mijn lezers kennissen hebben in het buitenland dan raad ik haar/hem VoipBuster aan.
Bijzonderheden van dit proramma zijn makkelijk op Internet te vinden.
Het bevalt heel goed.
Na storting van €10 plus wat transactiekosten kan je vervolgens 4 maanden gratis zeer veel landen bellen.
Daarna kan je het overgebleven geld opmaken alvorens je opnieuw bijstort.
Binnen Nederland zijn er eveneens geen kosten.
Wij maken er heel veel gebruik van.
Ik ga de beentjes buitenboord zetten.
Het is practisch windstil en dat is prettig want het weer komt uit het koude oosten.
DQ
.
Wel koud.
Steeds kouder.
Vanmorgen 0.5 graden en nu 0.2.
Jammer om binnen te blijven dus eerst straks maar het hondje van Marijke uitlaten.
De laatste tijd ben ik wat dat betreft steeds de klos.
Daarna naar Appie om brood te bekomen en het daarop volgende bezoek aan de markt dient om dit brood met vis te kunnen beleggen.
Op de achtergrond spreekt de Internetradio.
Wat is dat een mooi ding.
Of je nou even naar Z-Afrika, Nieuw Zeeland, Japan of Canada wilt luisteren, maakt niks uit.
Het komt in goede kwaliteit de luidspreker uit zetten.
En het mooie is dat de PC niet aan hoeft te staan.
Alles gaat draadloos via de wifi router.
Vanmorgen een uitgebreid telefonisch gesprek met Italië gehad.
Alles goed daar.
Het weer is iets minder fraai dan hier maar wel warmer.
Eveneens kontakt gehad met Z-Spanje.
Belachelijk en oneerlijk warm daar.
Mocht iemand van mijn lezers kennissen hebben in het buitenland dan raad ik haar/hem VoipBuster aan.
Bijzonderheden van dit proramma zijn makkelijk op Internet te vinden.
Het bevalt heel goed.
Na storting van €10 plus wat transactiekosten kan je vervolgens 4 maanden gratis zeer veel landen bellen.
Daarna kan je het overgebleven geld opmaken alvorens je opnieuw bijstort.
Binnen Nederland zijn er eveneens geen kosten.
Wij maken er heel veel gebruik van.
Ik ga de beentjes buitenboord zetten.
Het is practisch windstil en dat is prettig want het weer komt uit het koude oosten.
DQ
.
Christelijk geloof
De afgelopen decennia werd het christelijk geloof – althans in Nederland – het geloof van een minderheid. Sociologen en theologen dachten dat dit het einde zou betekenen van de religie. Het omgekeerde is het geval.
KLIK HIER voor de rest van het zeer interessante artikel
.
KLIK HIER voor de rest van het zeer interessante artikel
.
vrijdag 15 februari 2008
Weblog-inactiviteit
Zo, na twee dagen weblog-inactiviteit ben ik er weer.
Woensdag zijn we naar Utrecht geweest om de verjaardag van Mick, onze kleinzoon, te vieren.
Met 3 jaar ben je al een hele kerel.
Het was een leuke dag.
's Morgens om 8 uur weg en 's avonds rond 8 uur weer terug.
De PC heb ik daarna niet meer aangedaan.
Gister eveneens amper de PC aangehad.
De laatste tijd heb ik niet zoveel puf om achter het apparaat te kruipen.
Dat heeft denk ik toch te maken met een latent aanwezige verkoudheid die geregeld tegen me zegt, ha ha, ik ben er nog.
Dus beperk ik me maar tot lezen.
Op zich is dat echter geen beperking want de boeken die ik onderhanden heb geven me een feestelijk en prettig gevoel.
De Frankrijk Omnibus van Peter Mayle is een heerlijk zonnig leesfeest.
Die man kan schrijven, zeg.
Fantastisch.
Ook heb ik Ik heb te weinig geloof om atheïst te zijn weer opgepakt.
Dat moest ik enige dagen laten rusten omdat het geen makkelijk boek is en de hersens in redelijk conditie moeten zijn om het te volgen.
Maar, tsjonge, wat interessant.
Ik weet dat er kritiek is op het boek.
Dat is niet erg, je hoeft het niet met alles eens te zijn.
Maar de benadering van geloof en atheïsme door de schrijvers vind ik de moeite waard.
Ennnnn, omdat ik even geen hondenoppasdienst heb kan ik weer gebruik maken van mijn "lees"stoel bij het raam.
De laatste dagen werd ie ingepikt door de hond.
Het is trouwens toch een beetje een boekenmaand.
Heb een boek of vijf gekocht en ik zit te denken aan Knielen op een bed violen een roman van Jan Siebelink".
Met pasen komt de familie uit Italië over.
Kijk, die gedachte maakt een sombere winter zonnig.
Over winter gesproken.
Het was de laatste dagen wat moeilijk om de winter uit huis te krijgen.
De kachel liet het geregeld afweten.
Vandaar dat ik er een monteur heb bijgehaald.
Hij heeft het oude beestje opgeknapt en van nieuwe ledematen voorzien.
En dat helpt.
Ik hoor de kachel in de bijkeuken enthousiast joelen en z'n vreugde delen met de radiator naast me.
Het blijft natuurlijk oneerlijk dat het bij mijn zwager in Spanje de hele winter prachtig, bijna kortebroekenweer is geweest.
Enfin, ze zullen in de zomer wel worden afgestraft met temperaturen boven de 45 graden in de schaduw.
Het is vandaag prachtig weer maar bepaald niet warm.
Nu 1,1 graden op mijn buitenthermometer.
Zal oplopen tot een graad of 5; zonnig wandelweder.
Gezien dat de komende lente nu al ernstige pogingen onderneemt de bloemen uit de grond te krijgen?
DQ
.
Woensdag zijn we naar Utrecht geweest om de verjaardag van Mick, onze kleinzoon, te vieren.
Met 3 jaar ben je al een hele kerel.
Het was een leuke dag.
's Morgens om 8 uur weg en 's avonds rond 8 uur weer terug.
De PC heb ik daarna niet meer aangedaan.
Gister eveneens amper de PC aangehad.
De laatste tijd heb ik niet zoveel puf om achter het apparaat te kruipen.
Dat heeft denk ik toch te maken met een latent aanwezige verkoudheid die geregeld tegen me zegt, ha ha, ik ben er nog.
Dus beperk ik me maar tot lezen.
Op zich is dat echter geen beperking want de boeken die ik onderhanden heb geven me een feestelijk en prettig gevoel.
De Frankrijk Omnibus van Peter Mayle is een heerlijk zonnig leesfeest.
Die man kan schrijven, zeg.
Fantastisch.
Ook heb ik Ik heb te weinig geloof om atheïst te zijn weer opgepakt.
Dat moest ik enige dagen laten rusten omdat het geen makkelijk boek is en de hersens in redelijk conditie moeten zijn om het te volgen.
Maar, tsjonge, wat interessant.
Ik weet dat er kritiek is op het boek.
Dat is niet erg, je hoeft het niet met alles eens te zijn.
Maar de benadering van geloof en atheïsme door de schrijvers vind ik de moeite waard.
Ennnnn, omdat ik even geen hondenoppasdienst heb kan ik weer gebruik maken van mijn "lees"stoel bij het raam.
De laatste dagen werd ie ingepikt door de hond.
Het is trouwens toch een beetje een boekenmaand.
Heb een boek of vijf gekocht en ik zit te denken aan Knielen op een bed violen een roman van Jan Siebelink".
Met pasen komt de familie uit Italië over.
Kijk, die gedachte maakt een sombere winter zonnig.
Over winter gesproken.
Het was de laatste dagen wat moeilijk om de winter uit huis te krijgen.
De kachel liet het geregeld afweten.
Vandaar dat ik er een monteur heb bijgehaald.
Hij heeft het oude beestje opgeknapt en van nieuwe ledematen voorzien.
En dat helpt.
Ik hoor de kachel in de bijkeuken enthousiast joelen en z'n vreugde delen met de radiator naast me.
Het blijft natuurlijk oneerlijk dat het bij mijn zwager in Spanje de hele winter prachtig, bijna kortebroekenweer is geweest.
Enfin, ze zullen in de zomer wel worden afgestraft met temperaturen boven de 45 graden in de schaduw.
Het is vandaag prachtig weer maar bepaald niet warm.
Nu 1,1 graden op mijn buitenthermometer.
Zal oplopen tot een graad of 5; zonnig wandelweder.
Gezien dat de komende lente nu al ernstige pogingen onderneemt de bloemen uit de grond te krijgen?
DQ
.
dinsdag 12 februari 2008
Hond- en oppassersleed
Een paar dagen geleden had ik me opgeworpen als stoere begeleider en beschermer van het hondje van Marijke.
Rechts in de kolom staat een foto van Boris in volledige wapenrusting.
Het was prachtig weer en we liepen genoegelijk te slenteren en te snuffelen, de hond, aan al de heerlijke luchtjes die andere honden hadden achtergelaten.
Boris kreeg visioenen van alles wat mogelijk was in de pretparken van een hondenbestaan.
Ik had andere visioenen, was niet de enige die aan het wandelen was........
Net was Boris uitgebreid bezig toilet te maken toen hij onverhoeds werd aangevallen door een Labrador.
Waarschijnlijk een Labrador met speelplannen maar die kwam hij zo onverwachts aankondigen dat wij ons wild schrokken.
Boris sprong op uit een min of meer zittende houding, de Labrador vloog boven op hem en terwijl diens baas riep: "hij doet niets", droop het bloed al onder het kinnetje van het hondje vandaan.
En niet zo'n beetje, mijn handen zaten direct vol onder het bloed.
Daar schrokken de baas van de Labrador en ik behoorlijk van.
De zon leek net wat minder te stralen en de atmosfeer veranderde.
Gelukkig bleek de chef van de Labrador een eerlijk mens, hij stelde onmiddelijk voor om het hondje naar de dierenarts te brengen.
Goed idee, maar dan sta je met je roodgeverfde handen toch wat raar te wachten op iemand die je niet kent, die z'n hond eerst moet wegbrengen, die een afspraak met de dokter zal maken om ons dan vervolgens op te komen halen teneinde per auto naar de dierenarts te gaan.
En dat terwijl de hond bijna leeg liep en het groen van het gras zonsondergangskleuren aan het aannemen was.
Het autotochtje met een bibberend bloedend hondje met een lappie rond het nekkie was geen vreugdetochtje maar voldeed aan de opzet ons naar de dierenartsenpraktijk te brengen.
Na het vervullen van allerlei administratieve handelingen werd het beestje op een onderzoektafel gelegd.
Het onderzoeken viel niet mee want het was duidelijk dat pijn en angst de overhand hadden.
Daarom nam de arts het besluit Boris daar te houden om hem eerst te verdoven zodat het onderzoek makkelijker zou gaan en de behandeling beter zou kunnen verlopen.
Aan het eind van de middag kon hij opgehaald worden.
Er bleek inderdaad het nodige aan de hand te zijn.
De hoektand van de grote hond was vanonder de keel omhoog dwars door de tong gegaan.
Boven op de kop was eveneens een wondje.
Dat betekende dus dat de grote hond het koppie van zijn kleinere soortgenootje in z'n geheel in de bek had gehad.
Logisch dat er veel bloed was gevloeid.
"Maar" verklaarde de arts "als er geen ontstekingen of andere narigheden bijkomen dan komt alles weer goed".
Hopen maar.
Over twee weken de hechtingen laten verwijderen.
Ik had Marijke nog niets verteld, eerst maar eens afwachten hoe alles zou verlopen.
Anders werkte ze niet prettig meer.
Ze is stapelgek op het beestje.
In familieoverleg is ze later op de hoogte gebracht door onze dochter vanuit Italië.
Afstanden zijn er wat dat betreft niet meer.
Marijke was net op tijd bij de arts om, samen met ons, haar hondje op te halen.
Sinds dat moment fungeert mijn huis als ziekenhuis en ik als verplegend personeel.
Als je in aanmerking neemt wat er gebeurd is gaat het behoorlijk goed met Boris.
Wij zouden waarschijnlijk enige dagen in het ziekenhuis moeten verblijven om daarna in alle rust thuis te genezen.
Maar die oude Boris (12 jaar) sjokt rustig mee om de behoeften ter juister plaatse af te leveren.
Wel, inderdaad, het sjokken gaat een stuk rustiger dan anders.
Vanmiddag liep er een jongen met een Labrador; aangelijnd.
Ik denk dat het de bewuste Labrador was want Boris liep te beven als een rietje.
Wie zei er ook al weer dat beesten geen emoties hebben?
Moraal:
Bedenk je twee maal als je je wilt opofferen als hondenhoeder.
Het geeft een knap lullig gevoel als je dit overkomt.
Arme Boris, arme Marijke en arme ik (en de eigenaar van de Labrador niet te vergeten. Tweehonderd Euro is niet niks).
DQ
.
Rechts in de kolom staat een foto van Boris in volledige wapenrusting.
Het was prachtig weer en we liepen genoegelijk te slenteren en te snuffelen, de hond, aan al de heerlijke luchtjes die andere honden hadden achtergelaten.
Boris kreeg visioenen van alles wat mogelijk was in de pretparken van een hondenbestaan.
Ik had andere visioenen, was niet de enige die aan het wandelen was........
Net was Boris uitgebreid bezig toilet te maken toen hij onverhoeds werd aangevallen door een Labrador.
Waarschijnlijk een Labrador met speelplannen maar die kwam hij zo onverwachts aankondigen dat wij ons wild schrokken.
Boris sprong op uit een min of meer zittende houding, de Labrador vloog boven op hem en terwijl diens baas riep: "hij doet niets", droop het bloed al onder het kinnetje van het hondje vandaan.
En niet zo'n beetje, mijn handen zaten direct vol onder het bloed.
Daar schrokken de baas van de Labrador en ik behoorlijk van.
De zon leek net wat minder te stralen en de atmosfeer veranderde.
Gelukkig bleek de chef van de Labrador een eerlijk mens, hij stelde onmiddelijk voor om het hondje naar de dierenarts te brengen.
Goed idee, maar dan sta je met je roodgeverfde handen toch wat raar te wachten op iemand die je niet kent, die z'n hond eerst moet wegbrengen, die een afspraak met de dokter zal maken om ons dan vervolgens op te komen halen teneinde per auto naar de dierenarts te gaan.
En dat terwijl de hond bijna leeg liep en het groen van het gras zonsondergangskleuren aan het aannemen was.
Het autotochtje met een bibberend bloedend hondje met een lappie rond het nekkie was geen vreugdetochtje maar voldeed aan de opzet ons naar de dierenartsenpraktijk te brengen.
Na het vervullen van allerlei administratieve handelingen werd het beestje op een onderzoektafel gelegd.
Het onderzoeken viel niet mee want het was duidelijk dat pijn en angst de overhand hadden.
Daarom nam de arts het besluit Boris daar te houden om hem eerst te verdoven zodat het onderzoek makkelijker zou gaan en de behandeling beter zou kunnen verlopen.
Aan het eind van de middag kon hij opgehaald worden.
Er bleek inderdaad het nodige aan de hand te zijn.
De hoektand van de grote hond was vanonder de keel omhoog dwars door de tong gegaan.
Boven op de kop was eveneens een wondje.
Dat betekende dus dat de grote hond het koppie van zijn kleinere soortgenootje in z'n geheel in de bek had gehad.
Logisch dat er veel bloed was gevloeid.
"Maar" verklaarde de arts "als er geen ontstekingen of andere narigheden bijkomen dan komt alles weer goed".
Hopen maar.
Over twee weken de hechtingen laten verwijderen.
Ik had Marijke nog niets verteld, eerst maar eens afwachten hoe alles zou verlopen.
Anders werkte ze niet prettig meer.
Ze is stapelgek op het beestje.
In familieoverleg is ze later op de hoogte gebracht door onze dochter vanuit Italië.
Afstanden zijn er wat dat betreft niet meer.
Marijke was net op tijd bij de arts om, samen met ons, haar hondje op te halen.
Sinds dat moment fungeert mijn huis als ziekenhuis en ik als verplegend personeel.
Als je in aanmerking neemt wat er gebeurd is gaat het behoorlijk goed met Boris.
Wij zouden waarschijnlijk enige dagen in het ziekenhuis moeten verblijven om daarna in alle rust thuis te genezen.
Maar die oude Boris (12 jaar) sjokt rustig mee om de behoeften ter juister plaatse af te leveren.
Wel, inderdaad, het sjokken gaat een stuk rustiger dan anders.
Vanmiddag liep er een jongen met een Labrador; aangelijnd.
Ik denk dat het de bewuste Labrador was want Boris liep te beven als een rietje.
Wie zei er ook al weer dat beesten geen emoties hebben?
Moraal:
Bedenk je twee maal als je je wilt opofferen als hondenhoeder.
Het geeft een knap lullig gevoel als je dit overkomt.
Arme Boris, arme Marijke en arme ik (en de eigenaar van de Labrador niet te vergeten. Tweehonderd Euro is niet niks).
DQ
.
maandag 11 februari 2008
Zonsondergang
Zojuist gelezen opmerkingen:
"Wat een prachtige zonsondergang".
"Ja, heel indrukwekkend voor zo'n klein dorpje".
.
"Wat een prachtige zonsondergang".
"Ja, heel indrukwekkend voor zo'n klein dorpje".
.
Conditie
Al zo lang ik me kan herinneren ben ik verkouden.
Niet dat ik altijd zit te hoesten en te proesten maar de verkoudheid lijkt als een monster op de loer te liggen.
Klaar om toe te happen.
Wederom ben ik slachtoffer.
Eén van de gevolgen is dat ik me niet fit genoeg voel om een bijdrage te leveren aan het log.
Daarom laat ik het bij met het plaatsen van twee youtube filmpjes.
Een video van een gospelzangeres die ik zag bij Hour of Power (elke zondagmorgen van 8 of 9 uur en herhaling van 9 tot 10 uur) en een indrukwekkend filmpje van ontdekkingen van de Hubble ruimte telescoop.
DQ
.
Niet dat ik altijd zit te hoesten en te proesten maar de verkoudheid lijkt als een monster op de loer te liggen.
Klaar om toe te happen.
Wederom ben ik slachtoffer.
Eén van de gevolgen is dat ik me niet fit genoeg voel om een bijdrage te leveren aan het log.
Daarom laat ik het bij met het plaatsen van twee youtube filmpjes.
Een video van een gospelzangeres die ik zag bij Hour of Power (elke zondagmorgen van 8 of 9 uur en herhaling van 9 tot 10 uur) en een indrukwekkend filmpje van ontdekkingen van de Hubble ruimte telescoop.
DQ
.
Om klein van te worden.
Al eerder schreef ik over de geweldige menselijke verbeeldingskracht.
Dat wil zeggen: We verbeelden ons zoveel.
Dat is in orde als we naar ons lichaam kijken.
Wat een geweldig stukje vakmansschap.
Maar alles wat we maken en ooit denken te kunnen maken komt nog niet in de buurt hier van.
Laat staan als we verder het heelal in kijken.
DQ
.
zaterdag 9 februari 2008
Rokend wapengekletter
- Gisteren las ik in de krant dat er deze eeuw 1 miljard mensen zullen sterven aan tabak als er niets aan wordt gedaan.
- Op de TV zag ik weer gruwelijke beelden gemaakt in allerlei brandhaarden.
De mensen die rijk zijn geworden door fabricatie en handel van die verslavende tabakstroep behoren bij de respectabelen van deze maatschappij.
De mensen die rijk zijn geworden van de fabricatie en handel van die moordende wapentroep behoren tot de respectabelen van deze maatschappij.
- Op de TV zag ik weer gruwelijke beelden gemaakt in allerlei brandhaarden.
De mensen die rijk zijn geworden door fabricatie en handel van die verslavende tabakstroep behoren bij de respectabelen van deze maatschappij.
De mensen die rijk zijn geworden van de fabricatie en handel van die moordende wapentroep behoren tot de respectabelen van deze maatschappij.
Sus uw geweten zacht profiteurs.
Rust zacht slachtoffers.
DQ
.
DQ
.
Houden van........
Ik hou van mij
Ik hou van mij hoor je nooit zingen.
Ik hou van mij wordt nooit gezegd.
Maar ik hou van mij ga ik toch zingen.
Want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt.
Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen.
Ik hou van mij, van mij kan ik op aan.
Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen.
Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan.
Ik blijf bij mij en niet voor even.
Ik blijf bij mij voor eeuwig en altijd.
Ben zelfs bereid mijn leven voor mezelf te geven.
Ik blijf bij mij totdat de dood mij scheidt.
Ik hou van jou zeg ik soms ook wel.
Ik hou van jou schat en ik meen het echt.
Maar ik hou van jou zeg ik alleen maar voor de spiegel.
Zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht.
Ik hou van mij, van mij, van mij en van geen ander.
Want ik ben verreweg de leukste die ik ken.
Ik hoef mezelf zonodig ook voor mij niet te veranderen.
Ik blijf bij mij mezelf, gewoon zoals ik ben.
Want ik hou van jou betekent meestal.
Schat hier heb je mijn problemen los maar op.
Leef in een hel en verwacht van jou de hemel.
Je geeft de hel weg, dank je wel zeg, rot lekker op.
Want houwen van een ander.
Dat heb jij alleen maar nodig.
Omdat je niet genoeg kan houden van jezelf.
Hou van jou joh, maak de ander overbodig.
Ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf.
Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander.
Maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht.
Want wie van zichzelf houdt.
Die geeft pas echt iets kostbaars.
Als-ie ik hou van je tegen een ander zegt.
Harry Jekkers
.
vrijdag 8 februari 2008
Hella Haase Museum
Sinds kort heeft Hella Haase een Internet museum.
Het ziet er goed uit en is een aanrader.
Uit: Persoonsbewijs
“Er is in vrijwel alles wat ik geschreven heb sprake van een speurtocht. Altijd is iemand of een aantal mensen tegelijkertijd, bewust of onbewust, op zoek naar de achtergronden van gebeurtenissen, naar het eigen wezen of dat van anderen, altijd moet er een geheim ontsluierd, een raadsel opgelost worden.”
.
Xan heeft een reactie op "Alibi" (2)
Nog eentje als waarschuwing over het alledaagse leven dat wij leiden vol met vanzelfsprekendheden en geeft ook het principe: Die before you die, goed aan in andere metaforen...
Val niet weer in slaap
De ochtendbries heeft geheimen
en wil ze kwijt aan jou
Val niet weer in slaap
Vraag wat je werkelijk wilt
Val niet weer in slaap
Mensen lopen in en uit over
de drempel
waar de twee werelden elkaar raken
Daar is het gat van de deur
hij staat open voor jou
Val niet weer in slaap
Rumi 13e eeuw
.
De ochtendbries heeft geheimen
en wil ze kwijt aan jou
Val niet weer in slaap
Vraag wat je werkelijk wilt
Val niet weer in slaap
Mensen lopen in en uit over
de drempel
waar de twee werelden elkaar raken
Daar is het gat van de deur
hij staat open voor jou
Val niet weer in slaap
Rumi 13e eeuw
.
Xan heeft een reactie op "Alibi" (1)
Xan heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Alibi" achtergelaten:
een onderwerp dat mij ook mateloos interesseert...
de zin van het leven...
alibi vind ik een rot woord, alsof je verantwoording af moet leggen om je leven 'nut'te geven.
- Mee eens
Er zijn echter, als je een beetje oplettend leest, zinnen die in je geheugen haken en een soort kettingreactie van gedachten veroorzaken.
Gedachten en ideëen die er natuurlijk al lang zijn maar dan als het ware weer aangestoten worden.
Je schrijft... er zijn dingen die zo vanzelfsprekend zijn...' : ik denk dat de zin van het leven juist ook te maken heeft met verwondering, geen vanzelfsprekendheden. Je blijven verwonderen...Daarnaast spreekt de zin : worden wie je bent me aan.
- Dat is een mooie zin.
Zelf zit ik met de grote vraag: Als het leven ZIN heeft, is er dan ook een ZINgever?
Zingeving lijkt me een doelbewuste handeling.
Het wordt gegeven.
???????? <--- Bewust geplaatste vraagtekens.
In mijn training op De Voorde hebben wij het vaak over de zin van het leven. ieder heeft zijn unieke talent in te brengen. Maar dit klinkt weer heel doelgericht. ook gewoon door te zijn voeg je al iets unieks toe aan de schepping.
- Iets toevoegen aan de schepping, gewoon omdat je er bent.
Zo heb ik het nog nooit gezien maar het geeft me een warm gevoel.
Omdat je er bent, ben je belangrijk.
Ja, zo is het.
Dat kan een steun zijn.
Dit alles te realiseren betekent 'sterven voor je sterft'. Een werkelijk schitterende italiaanse tekst van een klassiek muziekstuk van Stefano Landi : bisogna morire..sterf voordat je sterft, mijn lievelings cd, in figuurlijke zin dan he ;-)
- Hier moet ik eens rustig over nadenken want ik weet niet precies wat je bedoelt.
Helaas ken ik de muziek niet.
.
een onderwerp dat mij ook mateloos interesseert...
de zin van het leven...
alibi vind ik een rot woord, alsof je verantwoording af moet leggen om je leven 'nut'te geven.
- Mee eens
Er zijn echter, als je een beetje oplettend leest, zinnen die in je geheugen haken en een soort kettingreactie van gedachten veroorzaken.
Gedachten en ideëen die er natuurlijk al lang zijn maar dan als het ware weer aangestoten worden.
Je schrijft... er zijn dingen die zo vanzelfsprekend zijn...' : ik denk dat de zin van het leven juist ook te maken heeft met verwondering, geen vanzelfsprekendheden. Je blijven verwonderen...Daarnaast spreekt de zin : worden wie je bent me aan.
- Dat is een mooie zin.
Zelf zit ik met de grote vraag: Als het leven ZIN heeft, is er dan ook een ZINgever?
Zingeving lijkt me een doelbewuste handeling.
Het wordt gegeven.
???????? <--- Bewust geplaatste vraagtekens.
In mijn training op De Voorde hebben wij het vaak over de zin van het leven. ieder heeft zijn unieke talent in te brengen. Maar dit klinkt weer heel doelgericht. ook gewoon door te zijn voeg je al iets unieks toe aan de schepping.
- Iets toevoegen aan de schepping, gewoon omdat je er bent.
Zo heb ik het nog nooit gezien maar het geeft me een warm gevoel.
Omdat je er bent, ben je belangrijk.
Ja, zo is het.
Dat kan een steun zijn.
Dit alles te realiseren betekent 'sterven voor je sterft'. Een werkelijk schitterende italiaanse tekst van een klassiek muziekstuk van Stefano Landi : bisogna morire..sterf voordat je sterft, mijn lievelings cd, in figuurlijke zin dan he ;-)
- Hier moet ik eens rustig over nadenken want ik weet niet precies wat je bedoelt.
Helaas ken ik de muziek niet.
.
donderdag 7 februari 2008
Om over na te denken.
Astrofysicus Hugo Ross heeft alle 120 astronomische constanten berekent die nodig zijn om leven op welke planeet dan ook mogelijk te maken.
Uitgaande van de veronderstelling dat het heelal
10-22 planeten telt (een 1 met 22 nullen) is zijn antwoord onthutsend en sluit toeval uit.
De kans op leven is 1 op 1 met 138 nullen!
In het hele universum zijn maar
10-70 (een 1 met 70 nullen) atomen.
De kans dat enige planeet in het heelal dezelfde levensonderhoudende omstandigheden heeft als de aarde is dus praktisch NUL.
.
Uitgaande van de veronderstelling dat het heelal
10-22 planeten telt (een 1 met 22 nullen) is zijn antwoord onthutsend en sluit toeval uit.
De kans op leven is 1 op 1 met 138 nullen!
In het hele universum zijn maar
10-70 (een 1 met 70 nullen) atomen.
De kans dat enige planeet in het heelal dezelfde levensonderhoudende omstandigheden heeft als de aarde is dus praktisch NUL.
Tenzij er een ontwerper achter zit.
.
Boeken en DVD
Bij de tientallen andere boeken die ik aan het lezen ben springen er op dit moment twee in het bijzonder uit.
Dat is De reis van je hoofd naar je hart van Leo Fijen en Ik heb te weinig geloof om atheïst te zijn van Norman L. Geisler en Frank Turek.
Over beide boeken schreef ik reeds eerder.
Met het eerst genoemde boek ben ik al enige tijd bezig omdat ik de mystiek langzaam wil laten zakken.
Het tweede boek heb ik sinds kort in huis en boeit me mateloos.
Van de 543 blz, heb ik er gisteren 93 gelezen.
Het is wel zaak het hoofd er bij houden omdat het, in ieder geval tot nu toe, sterk filosofisch van aard is.
Maar het is genieten.
Zal zo af en toe doorgeven hoe de rest van het boek me bevalt.
Ik ben een boekenfreak en probeer altijd een zeker budget beschikbaar te houden om boeken aan te schaffen.
Zo liep ik gisteren tegen aan prachtig boek aan over Romaanse kunst; architectuur, beeldhouwkunst en schilderkunst.
Ook weer één van die boeken die me veel plezier doen.
Vooral oude architectuur is fantastisch.
Stiekem kijk ik uit naar een soortgelijk boek over Gotische- en Barokke kunst.
Ach, soms moet je jezelf even kietelen.
Probleem is echter, waar laat ik al die boeken?
Al enkele dagen ben ik bezig om oude videobanden die ik ooit heb volgeschoten tijdens reizen over te zetten naar DVD.
Dat is een zeer langdurige klus.
Drie uur DVD kostte me gisteren een dag.
Het kan sneller maar dan kan ik niets bewerken.
Deze drie uur is onbewerkt maar ik kan later, uit dat wat inmiddels is opgeslagen op de HD, een compilatie maken van bijv. een uur.
Dat is gemakkelijker om aan geïnteresseerden te laten zien.
Van de laatste reis naar Italië is inmiddels een compilatie van een uur gemaakt.
Overigens, de banden die ik nu overzet naar DVD zijn al veel eerder eens overgezet.
Inmiddels is mijn apparatuur echter verbeterd zodat het eindresultaat fraaier is.
DQ
.
Dat is De reis van je hoofd naar je hart van Leo Fijen en Ik heb te weinig geloof om atheïst te zijn van Norman L. Geisler en Frank Turek.
Over beide boeken schreef ik reeds eerder.
Met het eerst genoemde boek ben ik al enige tijd bezig omdat ik de mystiek langzaam wil laten zakken.
Het tweede boek heb ik sinds kort in huis en boeit me mateloos.
Van de 543 blz, heb ik er gisteren 93 gelezen.
Het is wel zaak het hoofd er bij houden omdat het, in ieder geval tot nu toe, sterk filosofisch van aard is.
Maar het is genieten.
Zal zo af en toe doorgeven hoe de rest van het boek me bevalt.
Ik ben een boekenfreak en probeer altijd een zeker budget beschikbaar te houden om boeken aan te schaffen.
Zo liep ik gisteren tegen aan prachtig boek aan over Romaanse kunst; architectuur, beeldhouwkunst en schilderkunst.
Ook weer één van die boeken die me veel plezier doen.
Vooral oude architectuur is fantastisch.
Stiekem kijk ik uit naar een soortgelijk boek over Gotische- en Barokke kunst.
Ach, soms moet je jezelf even kietelen.
Probleem is echter, waar laat ik al die boeken?
Al enkele dagen ben ik bezig om oude videobanden die ik ooit heb volgeschoten tijdens reizen over te zetten naar DVD.
Dat is een zeer langdurige klus.
Drie uur DVD kostte me gisteren een dag.
Het kan sneller maar dan kan ik niets bewerken.
Deze drie uur is onbewerkt maar ik kan later, uit dat wat inmiddels is opgeslagen op de HD, een compilatie maken van bijv. een uur.
Dat is gemakkelijker om aan geïnteresseerden te laten zien.
Van de laatste reis naar Italië is inmiddels een compilatie van een uur gemaakt.
Overigens, de banden die ik nu overzet naar DVD zijn al veel eerder eens overgezet.
Inmiddels is mijn apparatuur echter verbeterd zodat het eindresultaat fraaier is.
DQ
.
woensdag 6 februari 2008
Valverde.es
Zij die een blik willen werpen op een site uitValverde del Camino kunnen op het logo klikken.
DQ
.
Lucas Macias Navarro
Verder in mijn log schreef ik over Lucas Macias NavarroHet is een hoboïst die sinds dit jaar bij het Concergebouworkest in Amsterdam werkt.
Lucas komt uit Valverde del Camino.
Hieronder eerst een artikel in het Spaans,
klik op foto voor de site.
Daaronder een artikel in het Engels:
The Result of The 8th International Oboe Competition of Karuizawa
Een contest in Japan.
Valverde en el Mundo Imprimir E-Mail
Escrito por Administrator
martes, 07 de agosto de 2007
El oboísta Valverdeño Lucas Macias acompaño a la Soprano Ainhoa Arteta en un concierto en Cadaqués
El oboísta Lucas Macias Navarro, sobredimensiona su actividad artística en el verano con motivo de los innumerables festivales que se prodigan por todo el mundo. De esta forma, nos consta por Internet, sus actuaciones más importantes en el Festival Mozart de Wüzrburgo (Alemania) Lausanna (Suiza) Kuhmo (Finlandia) Castell de Peralada y Cadaqués (España) Aix en Provence (Francia) San Sebastián (España) y el Festival R.Strauss en Alemania.
Toda esta energía artística, la emplea de forma indiscriminada ya sea en música sinfónica, de cámara o concertística como solista, para eso es un virtuoso que domina cualquier estilo de música.
Un claro ejemplo de lo que decimos, lo ilustra la foto que se adjunta en la que aparece después de un concierto en Cadaqués (España) en el que acompañó a la soprano Ainhoa Arteta con un rotundo éxito.
============
The Result of The 8th International Oboe Competition of Karuizawa
Sony Music Foundation announced recipients of the 8th International Oboe Competition of Karuizawa. This competition was formally known as “International Oboe Competition of Tokyo”. Starting with their 8th year, competition venue will be relocated to Karuizawa (Nagano, Japan), and thus renamed “International Oboe Competition of Karuizawa”.
The Final stage was held at the Karuizawa Ohga Hall on October 22,2006.
First Prize: Lucas MACIAS NAVARRO (Spain)
Second Prize: Nora CISMONDI (France)
Third Prize: Mikhail ZHURAVLEV (Russia)
Finalists: Victor AVIAT (France)
Cho EUN YOUNG (South Korea)
Qing LIN (China)
Mozart Award: Lucas MACIAS NAVARRO
Cho EUN YOUNG
JAL Award: Keiko IYADOMI (Japan)
Encouragement Award: Tomoko KUSUMEGI (Japan)
Related Article
[2006.01.31] The 8th International Oboe Competition of
Karuizawa (Application deadline: April 17)
http://japansclassic.com/news/060131/02.html
DQ
.
De muis die brulde.
Er is een zeer amusant boek (en film) getiteld:
(Ik zou zo'n staatje kunnen zijn.......)
Men komt op het briljante idee om Amerika de oorlog te verklaren.
De geschiedenis heeft immers bewezen dat Amerika de verslagen vijand financieel de helpende hand biedt om er weer bovenop te komen.
Dat leidt natuurlijk tot allerlei hilarische en onverwachte ontwikkelingen die lezer en kijker een paar leuke uren oplevert.
Soms lijkt het of de titel op ons mensen slaat.
Wat kunnen wij arrogant brullen.
Belangrijke wetenschappers, zoals Stephen Hawking, zijn er van overtuigd dat er binnenkort een "theorie van alles" ontwikkeld zal zijn.
Het zou betekenen dat alles via de wetenschap te achterhalen en te verklaren zal zijn.
Klinkt prachtig maar ik geloof er niet in.
Ik ben er van overtuigd dat er zaken zijn die niet met wetenschappelijke instrumenten en redeneringen te ontdekken zijn.
Lijken we niet op die brullende muis die met een grote mond al schreeuwend denkt de zaak in de gaten te hebben?
Kunnen wij zaken bevatten die ons bevattingsvermogen te boven gaan?
Stel dat er een bacterie is met een IQ net zo groot als dat van onze grootste geleerde.
Zou het in staat zijn om een mens te kennen, laat staan te begrijpen?
Zo kijken wij en onze wetenschappers.
Waarschijnlijk zijn we niet in staat dingen te kennen die niet binnen ons begripskader passen.
Een wetenschapper zal zeggen dat de mens zijn begripskader steeds aanpast.
Wáár uiteraard, maar ik denk dat er grenzen zijn.
De muis die brulde!
DQ
.
De Muis Die Brulde.
Het gaat over een miniatuur bergstaatje dat kampt met geldgebrek.(Ik zou zo'n staatje kunnen zijn.......)
Men komt op het briljante idee om Amerika de oorlog te verklaren.
De geschiedenis heeft immers bewezen dat Amerika de verslagen vijand financieel de helpende hand biedt om er weer bovenop te komen.
Dat leidt natuurlijk tot allerlei hilarische en onverwachte ontwikkelingen die lezer en kijker een paar leuke uren oplevert.
Soms lijkt het of de titel op ons mensen slaat.
Wat kunnen wij arrogant brullen.
Belangrijke wetenschappers, zoals Stephen Hawking, zijn er van overtuigd dat er binnenkort een "theorie van alles" ontwikkeld zal zijn.
Het zou betekenen dat alles via de wetenschap te achterhalen en te verklaren zal zijn.
Klinkt prachtig maar ik geloof er niet in.
Ik ben er van overtuigd dat er zaken zijn die niet met wetenschappelijke instrumenten en redeneringen te ontdekken zijn.
Lijken we niet op die brullende muis die met een grote mond al schreeuwend denkt de zaak in de gaten te hebben?
Kunnen wij zaken bevatten die ons bevattingsvermogen te boven gaan?
Stel dat er een bacterie is met een IQ net zo groot als dat van onze grootste geleerde.
Zou het in staat zijn om een mens te kennen, laat staan te begrijpen?
Zo kijken wij en onze wetenschappers.
Waarschijnlijk zijn we niet in staat dingen te kennen die niet binnen ons begripskader passen.
Een wetenschapper zal zeggen dat de mens zijn begripskader steeds aanpast.
Wáár uiteraard, maar ik denk dat er grenzen zijn.
De muis die brulde!
DQ
.
El Periquín
In oktober 2007 verscheen ‘Diálogos’, de langverwachte derde cd van de Nederlandse flamencogitarist
El Periquín! (Zie bericht hieronder)
Aan het album hebben artiesten van wereldformaat meegewerkt: Carles Benavent (bas), Tollak Ollestad (mondharp), Martin Verdonk (percussie), Miguel Sanchez (percussie), Hans en Christan Grotenbreg (toetsen), Jaap Berends (mandoline) en Bub Boelens (bas).
Met ‘Diálogos’ brengt el Periquín een spannende mix van flamenco, jazz, klassieke en Latijns-Amerikaanse muziek en laat hij een enorme sprong zien in zijn ontwikkeling als flamencogitarist en componist. Dit maakt 'Diálogos' niet alleen een album voor flamencokenners, maar voor iedereen met liefde voor muziek! Een deel van de opbrengst van ‘Diálogos’ zal worden gedoneerd aan het Wereld Natuur Fonds. Het album is vanaf oktober verkrijgbaar via deze website KLIK en in diverse
speciaalzaken.
.
.
El Periquín! (Zie bericht hieronder)
Aan het album hebben artiesten van wereldformaat meegewerkt: Carles Benavent (bas), Tollak Ollestad (mondharp), Martin Verdonk (percussie), Miguel Sanchez (percussie), Hans en Christan Grotenbreg (toetsen), Jaap Berends (mandoline) en Bub Boelens (bas).
Met ‘Diálogos’ brengt el Periquín een spannende mix van flamenco, jazz, klassieke en Latijns-Amerikaanse muziek en laat hij een enorme sprong zien in zijn ontwikkeling als flamencogitarist en componist. Dit maakt 'Diálogos' niet alleen een album voor flamencokenners, maar voor iedereen met liefde voor muziek! Een deel van de opbrengst van ‘Diálogos’ zal worden gedoneerd aan het Wereld Natuur Fonds. Het album is vanaf oktober verkrijgbaar via deze website KLIK en in diverse
speciaalzaken.
.
.
Flamenco
De trouwe lezer van dit logje weet van mijn geweldig enthousiasme over flamenco en de diverse uitingen daarvan.Door op de foto te klikken kom je op de website:
DUTCH FLAMENCO CD's
Wat zou ik graag de CD's willen bezitten......
Als je de pagina hebt bekeken ga dan ook eens naar de HOME pagina en/of naar de LIVE FOTO IMPRESSIES
dinsdag 5 februari 2008
"Ik heb te weinig geloof om een atheïst te zijn"
Het boek: "Ik heb te weinig geloof om een atheïst te zijn" is binnen.
Eerder dan verwacht.
Ik schreef er eerder over en ben zeer benieuwd.
DQ
.
Eerder dan verwacht.
Ik schreef er eerder over en ben zeer benieuwd.
DQ
.
Alibi
In een Interview in Trouw met de tekenaar Peter van Straaten kwam ik de onderstaande opmerking tegen:
„Martin Veltman, de reclameman die ook dichter was, heeft eens in een interview gezegd dat dichten het alibi van zijn bestaan was".
Dat is interessant en zette me weer eens aan het denken.
(Alweer? Ja, alweer!)
Want wat is het alibi van mijn bestaan, is alibi in dit verband hetzelfde als passie?
Wat geeft mijn leven bestaansrecht, kortom de bekende levensvragen waarop ik niet sluitende antwoorden kan vinden.
Maar dat maakt niets uit, het denken er over inspireert en maakt het leven in ieder geval mede de moeite waard.
Er zijn dingen die zo vanzelfsprekend zijn dat het amper een vraag is of ze onder dit etiket vallen .
Bijvoorbeeld partner, kinderen met aanhang, kleinkinderen, familie en vrienden en zo.
Daarom moet ik bij een poging een antwoord te vinden dit niet meewegen.
Maar het blijkt helemaal niet eenvoudig om de vraag te beantwoorden.
Alibi, passie, zin, doel.
Allemaal woorden en berippen die "er toe doen" en elkaar hier en daar overlappen.
Naar mijn overtuiging is het doel van het leven de voortplanting.
Alles staat in dienst van de voortplanting.
Voortplanting is pas mogelijk na overleving.
De drang tot overleven is groot en zit zo diep in onze genen dat we niet geremd worden als er al voldoende bronnen voor overleving beschikbaar zijn.
Doel is wat anders dan zin.
Niemand zal toch kunnen volhouden dat het leven van mensen die, om wat voor reden ook, kinderloos zijn daarom per definitie zinloos is.
Ik heb dat wel eens horen zeggen maar vind het volstrekte flauwe kul en harteloos.
Bovendien blijkt in de praktijk het tegendeel.
Ik heb op dit moment niet helemaal een antwoord maar voel dat het er wel is.
De hobbies, liefhebberijen die ik leuk, prettig en de moeite waard vind vormen geen van allen het alibi van mijn bestaan.
Er komt een moment dat ik de vinger kan leggen op de stukjes die mogelijk al lang op z'n plaats liggen en zal zeggen:
Wauw, dit is het.
DQ
.
„Martin Veltman, de reclameman die ook dichter was, heeft eens in een interview gezegd dat dichten het alibi van zijn bestaan was".
Dat is interessant en zette me weer eens aan het denken.
(Alweer? Ja, alweer!)
Want wat is het alibi van mijn bestaan, is alibi in dit verband hetzelfde als passie?
Wat geeft mijn leven bestaansrecht, kortom de bekende levensvragen waarop ik niet sluitende antwoorden kan vinden.
Maar dat maakt niets uit, het denken er over inspireert en maakt het leven in ieder geval mede de moeite waard.
Er zijn dingen die zo vanzelfsprekend zijn dat het amper een vraag is of ze onder dit etiket vallen .
Bijvoorbeeld partner, kinderen met aanhang, kleinkinderen, familie en vrienden en zo.
Daarom moet ik bij een poging een antwoord te vinden dit niet meewegen.
Maar het blijkt helemaal niet eenvoudig om de vraag te beantwoorden.
Alibi, passie, zin, doel.
Allemaal woorden en berippen die "er toe doen" en elkaar hier en daar overlappen.
Naar mijn overtuiging is het doel van het leven de voortplanting.
Alles staat in dienst van de voortplanting.
Voortplanting is pas mogelijk na overleving.
De drang tot overleven is groot en zit zo diep in onze genen dat we niet geremd worden als er al voldoende bronnen voor overleving beschikbaar zijn.
Doel is wat anders dan zin.
Niemand zal toch kunnen volhouden dat het leven van mensen die, om wat voor reden ook, kinderloos zijn daarom per definitie zinloos is.
Ik heb dat wel eens horen zeggen maar vind het volstrekte flauwe kul en harteloos.
Bovendien blijkt in de praktijk het tegendeel.
Ik heb op dit moment niet helemaal een antwoord maar voel dat het er wel is.
De hobbies, liefhebberijen die ik leuk, prettig en de moeite waard vind vormen geen van allen het alibi van mijn bestaan.
Er komt een moment dat ik de vinger kan leggen op de stukjes die mogelijk al lang op z'n plaats liggen en zal zeggen:
Wauw, dit is het.
DQ
.
Mahalia Jackson
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie:
Klik op foto voor de rest van het artikel.
DQ
.
P.R. de V.
Ik wilde een artikeltje schrijven over mijn ervaringen bij het zien van de reportage van dhr. P.R. de Vries en dan in het bijzonder over de afsluiting er van.
Dat is overbodig, wat mij betreft, want in Trouw kwam ik een artikeltje tegen waar mijn gevoelens voortreffelijk in worden verwoord.
Een klein stukje geef ik weer, door er op te klikken stuur ik je naar het uitgebreide artikel.
===========
Maar waar De Vries schandelijk de fout inging, betrof de uitbuiting van moederlijke emoties. Hij liet Beth Holloway naar Nederland overkomen, liet een paar camera’s op haar handen en gezicht inzoomen om haar martelgang te registeren.
===========
.
Dat is overbodig, wat mij betreft, want in Trouw kwam ik een artikeltje tegen waar mijn gevoelens voortreffelijk in worden verwoord.
Een klein stukje geef ik weer, door er op te klikken stuur ik je naar het uitgebreide artikel.
===========
Maar waar De Vries schandelijk de fout inging, betrof de uitbuiting van moederlijke emoties. Hij liet Beth Holloway naar Nederland overkomen, liet een paar camera’s op haar handen en gezicht inzoomen om haar martelgang te registeren.
===========
.
maandag 4 februari 2008
Weinig tijd.
Op dit moment zit ik op mijn gemak naar een radiostation op Internet te luisteren.
Ken je dat fenomeen?
Er zijn tienduizenden radiozenders van over de hele wereld te beluisteren via Internet en dat doe ik dus ook al jaren.
Het grote bezwaar is echter dat de PC dan aan moet staan.
Daar is bij mij sinds enige maanden verandering in gekomen.
Ik heb een ontvanger aangeschaft die draadloos is verbonden met mijn router.
Nu ligt de hele wereld voor me open, ook al is de PC uit.
Zo heb ik gisteren bijv. eerst even een luisterbezoek gebracht aan Canada daarna de VS.
Via Afrika, Italië, Spanje, Nieuw Zeeland en Australië uiteindelijk weer in Nederland beland.
Wat werkt dat prachtig.
Het kan nog veel mooier als ik het apparaat aan een versterker koppel.
Stereo ook binnen bereik.
Mooi.
Wat een verschil met omroep-ontvangst via de korte golf al heeft dat zeker ook charme.
Vandaag te druk geweest met andere zaken om voldoende aandacht te kunnen geven aan het log.
Ben bang dat dit morgen eveneens het geval zal zijn.
Zal wat puntjes in het klad zetten waar ik iets mee kan gaan doen zodra ik weer wat meer gelegenheid heb.
DQ
.
Ken je dat fenomeen?
Er zijn tienduizenden radiozenders van over de hele wereld te beluisteren via Internet en dat doe ik dus ook al jaren.
Het grote bezwaar is echter dat de PC dan aan moet staan.
Daar is bij mij sinds enige maanden verandering in gekomen.
Ik heb een ontvanger aangeschaft die draadloos is verbonden met mijn router.
Nu ligt de hele wereld voor me open, ook al is de PC uit.
Zo heb ik gisteren bijv. eerst even een luisterbezoek gebracht aan Canada daarna de VS.
Via Afrika, Italië, Spanje, Nieuw Zeeland en Australië uiteindelijk weer in Nederland beland.
Wat werkt dat prachtig.
Het kan nog veel mooier als ik het apparaat aan een versterker koppel.
Stereo ook binnen bereik.
Mooi.
Wat een verschil met omroep-ontvangst via de korte golf al heeft dat zeker ook charme.
Vandaag te druk geweest met andere zaken om voldoende aandacht te kunnen geven aan het log.
Ben bang dat dit morgen eveneens het geval zal zijn.
Zal wat puntjes in het klad zetten waar ik iets mee kan gaan doen zodra ik weer wat meer gelegenheid heb.
DQ
.
zondag 3 februari 2008
Let op:
Binnenkort komen zij weer:
DQ
.
de nieuwe beloningscijfers voor topmanagers uit de jaarverslagen over 2007
DQ
.
Carnaval
Om lekker te kunnen hossen,
Moet je van nature een hosser zijn,
Ben je geen hosser van nature,
Dan host het natuurlijk niet zo lekker.
Ik ben een hos-not.
DQ
.
Moet je van nature een hosser zijn,
Ben je geen hosser van nature,
Dan host het natuurlijk niet zo lekker.
Ik ben een hos-not.
DQ
.
zaterdag 2 februari 2008
Een wetenschappelijke visie op bijna-doodervaringen
Cardioloog Pim van Lommel:
„Ik kan het niet aantonen of meten in de fysieke wereld, maar ik acht het aannemelijk dat het volledige en oneindige bewustzijn overal aanwezig is in een niet aan tijd en plaats gebonden ruimte, waar verleden, heden en toekomst tegelijk aanwezig en toegankelijk zijn.”
Cardioloog Pim van Lommel schreef een boek over bijna-dood ervaringen van patienten wier hart tijdens de medische behandeling stil had gestaan.
In 2001 publiceerde Van Lommel in het gerenommeerde medische tijdschrift "The Lancet" over zijn wetenschappelijk onderzoek. Dit artikel was wereldnieuws.
Hij had onderzoek gedaan naar bijna-dood ervaringen bij 344 Nederlandse patienten. Zij hadden een hartstilstand in het ziekenhuis gehad. Van hen bleken er 62 een dergelijke ervaring te hebben opgedaan.
Van Lommels stelde zich de vraag:
Blijft ons bewustzijn ook actief als we dood zijn?
Wat hem betreft is het antwoord ja.
Na zijn pensionering in 2003 heeft de cardioloog zijn wetenschappelijk werk omgebouwd tot dit leesboek.
KLIK HIER
Er is ook een Video-interview met Van Lommel beschikbaar.
Binnen dit interview wordt een indrukwekkend filmpje getoond van iemand die uit eigen ervaring spreekt.
Rechts op de pagina die je vindt door HIER te klikken kan je dit interview vinden.
Ik vind het heel belangrijk.
.
„Ik kan het niet aantonen of meten in de fysieke wereld, maar ik acht het aannemelijk dat het volledige en oneindige bewustzijn overal aanwezig is in een niet aan tijd en plaats gebonden ruimte, waar verleden, heden en toekomst tegelijk aanwezig en toegankelijk zijn.”
Eindeloos bewustzijn
Cardioloog Pim van Lommel schreef een boek over bijna-dood ervaringen van patienten wier hart tijdens de medische behandeling stil had gestaan.
In 2001 publiceerde Van Lommel in het gerenommeerde medische tijdschrift "The Lancet" over zijn wetenschappelijk onderzoek. Dit artikel was wereldnieuws.
Hij had onderzoek gedaan naar bijna-dood ervaringen bij 344 Nederlandse patienten. Zij hadden een hartstilstand in het ziekenhuis gehad. Van hen bleken er 62 een dergelijke ervaring te hebben opgedaan.
Van Lommels stelde zich de vraag:
Blijft ons bewustzijn ook actief als we dood zijn?
Wat hem betreft is het antwoord ja.
Na zijn pensionering in 2003 heeft de cardioloog zijn wetenschappelijk werk omgebouwd tot dit leesboek.
KLIK HIER
Er is ook een Video-interview met Van Lommel beschikbaar.
Binnen dit interview wordt een indrukwekkend filmpje getoond van iemand die uit eigen ervaring spreekt.
Rechts op de pagina die je vindt door HIER te klikken kan je dit interview vinden.
Ik vind het heel belangrijk.
.
Carnaval e.a. dingetjes
Als ik naar buiten kijk, zie ik een vochtige grond en een blauwe lucht met witte wolken.
Het blauwe gedeelte is helder, zo helder dat de vliegtuigen die de strepen voortrekken uitstekend te zien zijn.
Er wordt veel gevlogen boven deze streek.
Mogelijk omdat er hier in de buurt een vliegtuigbaken staat.
Als we uit het zuiden komen aanvliegen gaan we vaak over Twente heen.
Dat is eigenlijk merkwaardig omdat de rechte lijn van het zuiden naar Schiphol niet over mijn huis gaat.
Ze moeten nog veel leren.........
Carnaval.
Ik heb niets met carnaval.
Wat de lol is van koud bier drinken in een vreemd pakkie hoog boven op een praalwagen terwijl het hartstikke koud is, ontgaat me volledig.
Een pilsje moet je pakken in een behagelijke, liefst rookvrije, omgeving.
Gelukkig is dat rookvrije later in het jaar hier in de horeca het geval .
Wat een gemopper overal, en wat werkt het rookverbod goed in Italië.
Ja juist, Italië.
Als je nou ergens verwacht dat het niet zou werken dan is het daar.
Maar iedereen (nou ja, ongeveer) is tevreden.
En wat ruikt het lekker fris in de barretjes.
Dat alles doet me denken aan Spanje.
Ik weet eigenlijk niet of daar het roken in de barretjes al is verboden maar wel in bedrijven.
Enkele jaren geleden stond het letterlijk blauw van de rook in de bankgebouwen.
Je kreeg het benauwd als je er binnenstapte.
Van díe blauwe lucht is niets meer terug te vinden.
Een bank wordt zo weer leuk tenzij je cijfers in het rood worden geschreven.
Daar zou je bijna van gaan roken.
Enfin, carnaval..........
Gistermorgen was ik in de stad en daar liep een hele lange sliert kinderen met verbouwde kleren en gekleurde gezichtjes achter een hoempapaband aan.
Dat is toch wel een leuk gezicht al dat hossend en zingend kotergedoe.
Kijk, dan is het natuurlijk leuk als je een fotocamera bij je hebt, en dat is altijd het geval.
's Avonds ook gehos maar nu niet door koters maar door kerels.
Hoewel niet alleen mannen maar ook vrouwen.
Ik zou er niet gaan kijken maar de wagens verzamelden zich hier enkele honderden meters vandaan en die wagens waren verlicht.
Om dit lichtfeest te versterken had de gemeente er voor gezorgd dat de stadslichten gedoofd werden.
Kijk, dan is het natuurlijk leuk als je een fotocamera....... enz.
Vanmiddag komt de optocht enkele meters van mijn huis vandaan en dan herhaal ik mijn aktie.
Weet overigens zeker dat deze optocht het op geen enkele manier zal halen bij dat wat we in Andalucía hebben mogen meemaken.
Dat was pas prachtig al moet ik wel toegeven dat de zon het feest mede liet sprankelen.
Gisteren heb ik me weer geërgerd aan de energieverspilling in de stad.
De overheid doet zijn best ons te wijzen op energieverspilling en volstrekt terecht.
Fossiele brandstof is eindig, verbranding zorgt voor vergiftiging en opwarming dus moeten we oppassen, dan heb ik het nog niet eens over de kosten.
(Het is 13 graden binnen, ogenblikje, even de kachel ontsteken.)
We worden gewezen op de verspilling die gepaard gaat met het gebruik van gewone gloeilampen.
We worden gewezen op isolatie van onze huizen.
We worden gewezen op zuinige auto's en zuinig gebruik van auto's.
Maar wat gebeurt er met de winkels?
Alle deuren staan wijd open.
Ongelooflijk.
Zouden de klanten niet meer in staat zijn om een deur open te maken?
Mogelijk lopen ze makkelijker een winkel binnen waar de deur van open staat, zou kunnen.
Daarom moet de overheid optreden.
Verbieden!
Verbieden voor alle bedrijven.
Weg concurrentie vervalsing.
Ik erger me rot aan dit soort verspilling van middelen die eindig zijn en nooit meer terug komen.
Kan me maar moeilijk voorstellen dat ik de enige ben die het zo beleeft.
Enige tijd geleden schreef ik over Marijke die door een val achter in de winkel haar ribben verstuikte.
Dat is geen pretje.
Nu na ruim drie weken is er nog weinig verbetering.
Het naar bed gaan is een ramp.
Kan dus niemand aanraden de ribben te verstuiken.
Op dit punt van mijn schrijfsel is de lucht dichtgetrokken, heeft de blauwe lucht verloren en huilen de wolken een beetje.
De accu van mijn camera is vol en ik zal er vanmiddag, mits het weer me niet dwars zit, wat energie uitpeuteren om de laatste carnaval foto's te maken.
Mocht er iets van gelukt zijn dan zal ik enig afdrukjes in dit log plakken.
DQ
.
Het blauwe gedeelte is helder, zo helder dat de vliegtuigen die de strepen voortrekken uitstekend te zien zijn.
Er wordt veel gevlogen boven deze streek.
Mogelijk omdat er hier in de buurt een vliegtuigbaken staat.
Als we uit het zuiden komen aanvliegen gaan we vaak over Twente heen.
Dat is eigenlijk merkwaardig omdat de rechte lijn van het zuiden naar Schiphol niet over mijn huis gaat.
Ze moeten nog veel leren.........
Carnaval.
Ik heb niets met carnaval.
Wat de lol is van koud bier drinken in een vreemd pakkie hoog boven op een praalwagen terwijl het hartstikke koud is, ontgaat me volledig.
Een pilsje moet je pakken in een behagelijke, liefst rookvrije, omgeving.
Gelukkig is dat rookvrije later in het jaar hier in de horeca het geval .
Wat een gemopper overal, en wat werkt het rookverbod goed in Italië.
Ja juist, Italië.
Als je nou ergens verwacht dat het niet zou werken dan is het daar.
Maar iedereen (nou ja, ongeveer) is tevreden.
En wat ruikt het lekker fris in de barretjes.
Dat alles doet me denken aan Spanje.
Ik weet eigenlijk niet of daar het roken in de barretjes al is verboden maar wel in bedrijven.
Enkele jaren geleden stond het letterlijk blauw van de rook in de bankgebouwen.
Je kreeg het benauwd als je er binnenstapte.
Van díe blauwe lucht is niets meer terug te vinden.
Een bank wordt zo weer leuk tenzij je cijfers in het rood worden geschreven.
Daar zou je bijna van gaan roken.
Enfin, carnaval..........
Gistermorgen was ik in de stad en daar liep een hele lange sliert kinderen met verbouwde kleren en gekleurde gezichtjes achter een hoempapaband aan.
Dat is toch wel een leuk gezicht al dat hossend en zingend kotergedoe.
Kijk, dan is het natuurlijk leuk als je een fotocamera bij je hebt, en dat is altijd het geval.
's Avonds ook gehos maar nu niet door koters maar door kerels.
Hoewel niet alleen mannen maar ook vrouwen.
Ik zou er niet gaan kijken maar de wagens verzamelden zich hier enkele honderden meters vandaan en die wagens waren verlicht.
Om dit lichtfeest te versterken had de gemeente er voor gezorgd dat de stadslichten gedoofd werden.
Kijk, dan is het natuurlijk leuk als je een fotocamera....... enz.
Vanmiddag komt de optocht enkele meters van mijn huis vandaan en dan herhaal ik mijn aktie.
Weet overigens zeker dat deze optocht het op geen enkele manier zal halen bij dat wat we in Andalucía hebben mogen meemaken.
Dat was pas prachtig al moet ik wel toegeven dat de zon het feest mede liet sprankelen.
Gisteren heb ik me weer geërgerd aan de energieverspilling in de stad.
De overheid doet zijn best ons te wijzen op energieverspilling en volstrekt terecht.
Fossiele brandstof is eindig, verbranding zorgt voor vergiftiging en opwarming dus moeten we oppassen, dan heb ik het nog niet eens over de kosten.
(Het is 13 graden binnen, ogenblikje, even de kachel ontsteken.)
We worden gewezen op de verspilling die gepaard gaat met het gebruik van gewone gloeilampen.
We worden gewezen op isolatie van onze huizen.
We worden gewezen op zuinige auto's en zuinig gebruik van auto's.
Maar wat gebeurt er met de winkels?
Alle deuren staan wijd open.
Ongelooflijk.
Zouden de klanten niet meer in staat zijn om een deur open te maken?
Mogelijk lopen ze makkelijker een winkel binnen waar de deur van open staat, zou kunnen.
Daarom moet de overheid optreden.
Verbieden!
Verbieden voor alle bedrijven.
Weg concurrentie vervalsing.
Ik erger me rot aan dit soort verspilling van middelen die eindig zijn en nooit meer terug komen.
Kan me maar moeilijk voorstellen dat ik de enige ben die het zo beleeft.
Enige tijd geleden schreef ik over Marijke die door een val achter in de winkel haar ribben verstuikte.
Dat is geen pretje.
Nu na ruim drie weken is er nog weinig verbetering.
Het naar bed gaan is een ramp.
Kan dus niemand aanraden de ribben te verstuiken.
Op dit punt van mijn schrijfsel is de lucht dichtgetrokken, heeft de blauwe lucht verloren en huilen de wolken een beetje.
De accu van mijn camera is vol en ik zal er vanmiddag, mits het weer me niet dwars zit, wat energie uitpeuteren om de laatste carnaval foto's te maken.
Mocht er iets van gelukt zijn dan zal ik enig afdrukjes in dit log plakken.
DQ
.
vrijdag 1 februari 2008
Nederlands Christelijke Gemeenschaps Bond (NCGB)
Mijn vader (zie foto in rechter kolom) was jarenlang voorganger (evangelist) van de Nederlands Christelijke Gemeenschaps Bond (NCGB)Eerst in Alkmaar en daarna in Hengelo Ov.
Mijn moeder was een geweldige steun en was fantastisch in het jeugdwerk.
Inmiddels is de NCGB kleiner geworden.
Voor zover mij bekend bestaan de afdelingen Alkmaar en Hengelo niet meer.
Over de geschiedenis van de NCGB staat er iets op Internet KLIK HIER of op het logo.
================
De Ned. Chr. Gemeenschapsbond is een interkerkelijke organisatie voor geloofsopbouw en evangelisatie sinds 1923. De NCGB organiseert onder de naam Backpack, kinder- tiener- en jongerenvakanties en -weekenden. Tevens is de NCGB in Nederland de organisator van de evangelisatie-acties ProChrist en JesusHouse.
Adres
Hagesteinstraat 50
2729 BA Zoetermeer
Tel. 079-3318338
=================
.
schijnheiligheid
Ik las ergens in een christelijk boek het onderstaande en ik ben bang dat het waar is.
De schijnheiligheid van de christenen boezemt mensen waarschijnlijk meer afkeer in dan wat dan ook.
Er wordt wel gezegd dat het grootste probleem van het christendom de christenen zijn!
.
De schijnheiligheid van de christenen boezemt mensen waarschijnlijk meer afkeer in dan wat dan ook.
Er wordt wel gezegd dat het grootste probleem van het christendom de christenen zijn!
.
Cultuur...
Dat is vervelend.
Internet ligt er uit.
Het is niet alleen vervelend maar ook onzeker want waar ligt het aan?
Ligt het aan de installatie hier of is er elders iets mis.
Lastig, ook omdat je zo gewend bent geraakt aan Internet.
Moet gewoon werken!
Dan maar wat schrijven.
Alleen de inspiratie ontbreekt me momenteel.
Ik merk dat mijn aandacht er niet helemaal bij is.
Ook een beetje eigen schuld want de radio staat aan en het onderwerp is cultuur.
In dit geval over cultuur, gegoten in lectuur en literatuur.
Weet jij het verschil tussen lectuur en literatuur?
Ik niet, net zomin als kunst met een kleine of kunst met een grote K.
De waardering wordt vaak bepaald door opleiding of arrogantie.
Soms vallen die dingen samen.
Van Reve schijnt literatuur te zijn.
Ik heb het geprobeerd en zal wel een cultuurbarbaar zijn.........
Of gewoon te dom.
Zelf mag ik graag naar klassieke muziek luisteren maar vind lang niet alles mooi.
Het zelfde geldt voor alle andere muzieksoorten.
Verder heb ik gemerkt dat mijn smaak en waardering verandert in de loop van de tijd.
Voor sommige dingen moet je de tijd nemen en onbevangen tot je laten komen.
Iets totaal anders;
een mooie vrouw is er een die ik zie,
een charmante vrouw een die mij ziet.
(Erskine)
Waarvan akte.
Mocht je dit lezen dan is dat meteen het bewijs dat Internet hier weer werkt.
Excuses voor hen die nog mail van me verwachten.
Het komt; echt!
Maar nu nog even niet.
DQ
.
Internet ligt er uit.
Het is niet alleen vervelend maar ook onzeker want waar ligt het aan?
Ligt het aan de installatie hier of is er elders iets mis.
Lastig, ook omdat je zo gewend bent geraakt aan Internet.
Moet gewoon werken!
Dan maar wat schrijven.
Alleen de inspiratie ontbreekt me momenteel.
Ik merk dat mijn aandacht er niet helemaal bij is.
Ook een beetje eigen schuld want de radio staat aan en het onderwerp is cultuur.
In dit geval over cultuur, gegoten in lectuur en literatuur.
Weet jij het verschil tussen lectuur en literatuur?
Ik niet, net zomin als kunst met een kleine of kunst met een grote K.
De waardering wordt vaak bepaald door opleiding of arrogantie.
Soms vallen die dingen samen.
Van Reve schijnt literatuur te zijn.
Ik heb het geprobeerd en zal wel een cultuurbarbaar zijn.........
Of gewoon te dom.
Zelf mag ik graag naar klassieke muziek luisteren maar vind lang niet alles mooi.
Het zelfde geldt voor alle andere muzieksoorten.
Verder heb ik gemerkt dat mijn smaak en waardering verandert in de loop van de tijd.
Voor sommige dingen moet je de tijd nemen en onbevangen tot je laten komen.
Iets totaal anders;
In De Pers van vandaag kwam ik de volgende aforisme tegen:
Er is een verschil tussen charme en schoonheid.een mooie vrouw is er een die ik zie,
een charmante vrouw een die mij ziet.
(Erskine)
Mocht je dit lezen dan is dat meteen het bewijs dat Internet hier weer werkt.
Excuses voor hen die nog mail van me verwachten.
Het komt; echt!
Maar nu nog even niet.
DQ
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
