Commentaar, Gastenboek en/of Andere Zaken.

- Commentaar kan geleverd worden door via reacties (onder mijn berichten) te reageren.
- Mail kan via het envellopje dat onder mijn berichten staat.

- Het tekenen van het gastenboek kan met klikken op:

>>>>>>> G A S T E N B O E K <<<<<<<

--> In rechterkolom staat het Blogarchief.
--> In rechterkolom staat het Labelarchief.
--> Voor terug bladeren weblog zie onder de pagina:
Oudere Berichten

================================

================================



Klik op het beeld voor meer gegevens.

================================


================================
>>>> Mijn video's op YOUTUBE <<<<

(Kies video, plaats muis op
beeld en
klik daarna op pijl
of ga rechtstreeks naar mijn
video kanaal KLIK HIER)

Hoi allemaal

Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.

vrijdag 22 mei 2009

Boekgedoe.

Rechts in de kolom schreef ik al eerder iets over Don Queso.
Een Internetnaam die ik me heb toegeëigend en heb opgediept uit de verhalen van Havank.
Een detectiveschrijver die helaas steeds minder wordt gelezen.
Ik zeg helaas omdat het werk na zoveel jaren nog steeds uitstekend te lezen valt.
In de latere boeken wordt de Schaduw de hoofdpersoon en verschuift het taalgebruik naar taalspel en soms kolder.
Don Queso wordt als volgt in het boek Spaanse Pepers (1954) geïntroduceerd:

"Don Queso is de Spaanse bijnaam - meneer Kaas - van de Nederlandse Adrian Alexander Jonkheer van Cruytnagel tot Pepercoeck, een man met rijke erftantes als Clavina van Hiegel de Prieghel de Beughelbaen - die bas zingt in het kerkkoor - en Gerbranda Pannenbrander".

Denk nou niet dat deze flauwekul afbreuk doet aan het verhaal.
Ik lees de boeken nog steeds met zeer veel genoegen.
Als je dat ook eens wilt doen dan verwijs ik je naar Internet of naar de rommelmarkt.
Vaak duiken daar de pockets op.
En dat voor een habbekrats.
Dat betekent dus veel iets voor bijna niets.
En dat in deze crisistijd.
Wat wil je nog meer?

DQ
.

Twentigheden



















Nou, dat viel me niet tegen.
Misschien kan en mag ik er zelfs wel een beetje trots op zijn.
Op z'n minst, tevreden.

Marijke had het idee opgevat om met Hemelvaartsdag een stukkie te gaan fietsen.
Dan zou ze ook mijn zwager uitnodigen.
De inwendige mens begon nattigheid te bevroeden.
Niet zo zeer dat ik haar verdacht van minder fraaie bedoelingen maar mijn zwager fietst graag en doet dat tamelijk intensief.
Marijke brengt dagelijks vele dagdeeltjes door op haar stalen ros.
En ik?

Ik heb een goeie fiets.
Al enkele jaren.
En een ongebruikte fiets blijft best in een goeie conditie.
Maar ik zelf dan?
Hoe staat het met mijn conditie?
Qua fietserij had ik geen idee.
Maar je moet je als jonge bejaarde niet laten kennen dus besloot ik zonder (uiterlijke) aarzeling haar mijn ja-woord te geven.
Iets wat ik overigens tientallen jaren eerder ook al eens heb gedaan.
Zo stapte ik dus iets over negenen op mijn tweewieler om drie en een halve kilometer verderop bij mijn zwager eerst een bakkie leut te nuttigen.
Het begin was er en dit had ik gehaald.

Twente is mooi.
Twente is ook mooi direct in de eigen omgeving.
Waarom daar dan niet blijven?
Toch?
De beide fietsmaniakken hadden andere ideeën.
Zwager had z'n fiets behangen met ritsen elektronica die in direct contact stonden met enkele kunstmatige hemellichamen en Marijke had haar hondje voor op de fiets.
Ik hoefde alleen maar mijn buik mee te nemen.

Twente is mooi zoals ik reeds eerder zei.
Ook 30 kilometer verderop is dat het geval.
En die afstand valt best mee, mits je daar rechtstreeks naartoe fiets en met de bus terug kunt.....

Vele bloemen heb ik gezien.
Vele koeien zien grazen.
Schaapjes zien huppelen.
Geiten horen mekkeren.
Bomen gezien........, ontelbaar vele.
En dan heb ik het nog niet eens over planten en een ongelooflijke hoeveelheid grassprieten.
Boerderijen ook.
En zoveel op zo'n toertocht.

Rekken.
Ken je Rekken?
Dat was de planning van onze snoodaards.
En we zijn er gekomen.
Kijk, en dat was dan wel weer erg leuk.
Daar heb ik jaren gewerkt.
Leuk om er rond te kijken en herinneringen op te laten borrelen.

Inmiddels draaide de zon z'n dagelijkse rondje en de klokken met haar.
(Hoe heter, hoe vrouwelijker.)
Mijn horloge deed daaraan mee en liet zien dat het tijd werd om naar de eigen burcht terug te keren.
Dit om te kunnen voldoen aan een afspraak met Sebo.
Een afspraak die al vele dagen eerder tot stand was gekomen.

Bah.
De kortste weg was tevens de vervelendste.
En ik begon een baal-uurtje te krijgen.
Eigenlijk had ik het fietsen wel aardig gevonden.
Het weer was prima en het humeur ook.
Maar ik had er plots geen zin meer in.
Maar het moest.
En het lukte.
Rond half vijf was ik thuis.
Best wel tevreden eigenlijk.
Zeventig kilometer achter de pedalen en niet echt moe.
En dat voor iemand die ongetraind is.
Zelfs niet stijferig of spierpijnerig vanmorgen.
Wel een beetje slaperig want Sebo heeft me tot in de morgen opgehouden.......
Was weer als van ouds waarde heer.

DQ
.