Over 100 jaar leeft er van mijn familie niemand meer.
Ook mijn echte- en facebookvrienden hebben allen het loodje gelegd.
Hun pijp aan Maarten gegeven.
Magere Hein diep in de afwezige ogen gekeken.
Eveneens geldt dat voor alle meer of minder fanatieke druktemakers op deze aardkloot.
Onbegrijpelijk natuurlijk, maar zelfs voor rijke bankiers en opgewonden politici gaat dit op.
Graaien om niks.
Drukte om niks.
Zinloos.
Over honderd jaar zijn we er niet meer.
Aan slechts enkelen zullen er nog gedachten worden gewijd.
Het is een rust gevende gedachte maar maakt me niet oprecht vrolijk.
.
