Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
donderdag 30 juni 2022
Grijze haren
Je haren kunstmatig in de gekozen kleur verven is niet zo'n kunst en kost niet zo veel tijd.
Je haren door de natuur grijs laten kleuren, dat is andere koek.
Gaat vanzelf maar tjonge, dat kost jaren.
Toeval
Laatst ontmoette ik in Hengelo iemand die ik niet kende.
We kwamen aan de praat.
Hij bleek veel gelogeerd te hebben in een hotelletje in Alkmaar waar wij ook geregeld gebruik van maakten.
Toeval!
Ik vroeg hem of hij nog vakantieplannen had.
"Jazeker" was het antwoord.
"Ik heb een tent geboekt op een camping in San Marino".
San Marino
Onze dochter heeft jaren gewoond in de buurt van San Marino.
Toeval!
Ooit hebben we geslapen in een huis in een dorpje in Andalusië, het diepe zuiden van Spanje.
Wat bleek?
Het was het tweede huis van een Nederlander uit Amsterdam.
Toen hij jong was heeft hij op school gezeten in Hengelo.
Als ik uit mijn raam kijk zie ik die school.
Toeval!
Wat is het leuk om van de uitroeptekens, vraagtekens te maken.
Toeval!
Toeval?
zondag 26 juni 2022
Loden kistje
Soms hé, soms stop ik mijn morele kompas in een zwaar loden kistje.
Dat zijn de momenten dat ik bang ben door de media de weg kwijt te raken.
Dat het noorden het zuiden aanwijst of beide windstreken tegelijkertijd.
Ik trek me dan in mezelf terug en wacht.
Geruime tijd.
Daarna grijp ik moed en hete koffie.
En doe heel voorzichtig de deksel open.
Klein stukkie.
Kiertje.
Je weet maar nooit.
Is Noord Noord en Zuid Zuid dan ga ik er vanuit dat de rest ook klopt.
Daarna pak ik het instrument weloverwogen op.
Stof het af.
Poets het op.
Of andersom.
En gebruik het.
Zo lang als dat mogelijk is.
Met zwaar loden kistje in de buurt.
.
Natuur en vroeger
Ik zie me nog liggen.
Als kind.
Onder de eikenboom.
In de schaduw.
Op het gras.
Met het gezoem van bijen.
Temperatuur.
30 graden.
Kwam voor.
Weinig.
Winter.
Temperatuur.
Onder nul.
Sneeuw.
Dagenlang ijs.
Elke dag schaatsen.
Kwam voor.
Altijd.
Nu.
Ik blijf uit de buurt van eiken.
Processierupsen!
Ik ga niet in het gras liggen.
Teken!
Ze zijn er steeds minder.
Bijen!
Vlinders!
Vogels!
En?
Nee.
Met de natuur is niks aan de hand.
Gezeur.
Vroeger was alles beter.....
Ouwe mannen gezeur.
.
.
zaterdag 25 juni 2022
Gezocht
Ik heb een probleem, tevens herhaald verzoek.
Dringend ben ik op zoek naar een blauwe (liefst donkerblauw met oranje strikje) Oranteleskinaquatrabantelvoetje met dralermijntjes (groen).
Mag wat gedeukt zijn mits niet té erg.
Echter aan de dralermijntjes mag niets mankeren i. v. m. de vertresminibelaren. Dat zou natuurlijk hoogst onaangenaam zijn.
Stel je eens voor.
Nooit mag dat gebeuren, ik zie de gebogen knoepers al voor me.
Nee, dat nooit.
Mocht iemand echter in het bezit zijn van zo'n geval (mag vrouwelijk zijn) dan houd ik me ten sterkste aanbevolen.
Kijk s. v. p. wel even onder de linkerhoek gezien van boven overdwars rechts.
Daar staat n. l. het jaartal.
Liefst heb ik er een uit 1833 sub a+ van 33 december.
Zoals bekend mag worden verondersteld was dat een goed jaar, zeker uit de paarse periode.
Het bovenwieltje mag eventueel ontbreken.
Ik heb er gelukkig nog 10 min 12.
Dat zit dus wel eigen haard is goud waard.
Bezit je het en wil je het aan me kwijt dan kan je, als tegenprestatie, bij de Hema een pak melk voor de huidige prijs aanschaffen.
Uit eigen portemonnee.
Logisch!
Dank voor het zoeken in de stoffige uithoeken uwer inrichting.
Dank (bis).
P. S.
Mocht u bezweet stoppen met zoeken.
Mocht u schuldgevoelens hebben door falen, dan spijt me dat vrestorteklds.
Dus.
vrijdag 24 juni 2022
Arabische les
Kom, dacht ik, laat ik eens Arabisch gaan leren.
Foei mensen, dat valt niet mee.
Om de dooie dood niet.
Al die Chinese karakters.....
En je moet ze dan ook nog eens onderste boven lezen.
Dodelijk vermoeiend.
Brrr
Voetbaldeskundigen
Ik word steeds een beetje lacherig van alle voetbal deskundigen.
Kom op zeg.
Het is gewoon een spelletje waar de beste ploeg niet altijd wint.
Optreden
Jaar in, jaar uit treed ik niet op in allerlei zalen.
Prachtige zalen.
Artistieke zalen.
Fraaie gelegenheden.
Aankomende tijd zal ik dat ook niet doen.
donderdag 23 juni 2022
Dames verstaan
En dan komt er een moment dat mensen het leuk vinden om, zodra je in de buurt bent, zachter te gaan praten.
Eerst heb je het nog niet zo in de gaten.
Dat komt omdat de treiteraars het zo geraffineerd doen.
Ze hebben geleerd om jarenlang geleidelijk aan steeds zachter te gaan praten.
Ik ben er nog niet achter hoe ze dat flikken.
En hoewel ik spreek over mensen bedoel ik eigenlijk vrouwen.
Die, voor de duidelijkheid vermeld, ook mensen zijn.
(Goh, je moet zo oppassen tegenwoordig.)
Terug naar hun manier van oude mannen treiteren.
Hoe doen ze dat?
Er is een afgesproken code onder de dames.
Dat kan niet anders.
Waarschijnlijk worden en zijn ze getraind door een docent(e), een z.g.n.
LeerSteedsZachterSpreken docent(e).
En verdorie.
De docent(e) heeft ook vogels les gegeven.
Maar ik heb ze door.
Ik zal ze krijgen.
Wil je vogels goed kunnen volgen dan is een verrekijker nuttig.
Een hulpmiddel.
Wil je goed je spreekpartnerinnen kunnen zien dan is een bril nuttig.
Een hulpmiddel.
Een geluidsversterker geoptimaliseerd voor damesstemmen zou nuttig kunnen zijn.
Een hulpmiddel.
Zoals gezegd.
Ik heb ze door.
Ik zal ze krijgen.
Nu heb ik zo'n hulpmiddel.
Ik kan de dames volgen.
Tenminste, ik bedoel..
Ik versta ze.
En wat zijn er veel vogels in Hengelo.
.
Toeslag ouders en tractoren
Stel je toch eens voor dat alle toeslag- slachtoffers in het bezit zouden zijn van tractoren.....
woensdag 22 juni 2022
Iglo bouwen
Sta ik vanmorgen wat gespannen op.
Een prettige spanning.
Want gisteravond besloot ik om vandaag in de tuin een iglo te bouwen.
Kijk ik vanmorgen uit het raam....
Wat denk je?
Geen ijs of sneeuw te bekennen!
Zie je nou wel?
Heb ik nou niet altijd pech?
dinsdag 21 juni 2022
De dode huisvlieg
Een huisvlieg kan 28 dagen oud worden.
Daarom is het doodmeppen een vorm van vrijwillige euthanasie.
(Van de mepper) .
Groet en roltrap
Hij komt me tegemoet.
Ik ga van hem vandaan.
Korte ontmoeting.
Korte groet.
Roltrap!
maandag 20 juni 2022
Kabinetversje
Het kabinet
Is net
Een cabaret.
En soms
Is het iets doms.
Iets stoms.
Een rariteitenkabinet!
zondag 19 juni 2022
Fruitvliegjes
Last van fruitvliegjes?
Sorry mensen.
Ze ontstaan, niemand weet hoe, in mijn keuken, veroveren mijn huis en daarna de hele wereld.
Omkijken en struikelen
Achterom kijken kan nuttig zijn.
Maar pas op.
Voor je het weet struikel je de toekomst in.
vrijdag 17 juni 2022
Typfouten
Als yrstdezebyeke vxojfrr controle getupy.
Opnieuw dezelfde tekst maar nu gecontroleerd.
"Als test deze tekst zonder controle getypt."
Ben ik de enige die zoveel typfouten maak?
Beslissingen in onbekende situaties
Begrip tonen voor mensen die in onbekende situaties beslissingen nemen waarvan je achteraf zegt dat had anders gemoeten, is niet iedereen gegeven.
De zon en de onderbroeken
Het is een wonder.
Tussen alle sterren en andere hemellichamen bevind zich een kleine ster.
Onze zon.
Een zon die aanmerkelijk groter is dan die wereld waarop wij oorlog voeren.
De Aarde waarop wij liefhebberen in moord, doodslag en ook wat liefde.
Die zon schijnt tussen de wolken door op noordelijk Europa.
Vindt daar in een klein landje aan zee het mooie Twente.
Dat is al geweldig.
Het mooiste komt nog.
Want in dat landje ondekt hij Hengelo.
We zijn er nog niet .
Daar is een straat.
Met huis.
Met tuin.
Mijn huis.
Mijn tuin.
En nu het wonder.
Het grootmirakel.
Daar, daar brandde hij de onderbroeken droog die net uit de was zijn gekomen.
Hoe is het mogelijk.
Een zon, zo groot, zovele lichtjaren geleden geschapen.
En waarom?
Om mijn onderbroeken te drogen!
Schoonheidswedstrijd voor mannen
Wil ik me opgeven voor een schoonheidswedstrijd voor mannen..
Wat denk je?
Word ik geweigerd!
Waarom?
"Jonge mannen moeten ook een kans hebben om te winnen"
Nou weet ik niet zeker of ik boos of trots moet zijn.
Is toch een vorm van discriminatie.
Moet ik daar iets mee doen?
Ik weet het niet.
Nog niet.
Debatteren
In een debat tussen twee partijen zie je heel vaak dat men de stellingen die men betrokken heeft blijft verdedigen.
Ondanks dat men met goede bedoelingen het debat is in gegaan.
Hoe kan dat?
Naar mijn mening komt dit omdat onderliggend emoties de discussies sturen.
Vervolgens worden rationeel klinkende argumenten gebruikt om de eigen stelling, lees emoties, te bewijzen.
Een onbewust proces.
Fatsoen, toegevendheid en wederzijds respect is noodzakelijk om tot samenwerking te komen.
Eigen keuze mogelijkheden zijn beperkt.
Ik zal onmogelijk op een rechtse partij kunnen stemmen.
Daar gebruik ik argumenten voor.
Maar de achterliggende reden zijn mijn emoties die op hun beurt weer door mijn karakter worden bepaald.
De maatschappij faalt
Hoe kan het nou toch dat falende bestuurders bij ontslag honderdduizenden euro's meekrijgen?
Hun falende medewerkers krijgen inplaats van geld een schop onder hun kont.
Deze maatschappij faalt.
Faalt door ziekelijk egoïsme.
Faalt omdat de maatschappij door mensen wordt ingericht.
En mensen........,
Falen.
Recht hebben op
Weer hoorde ik de opmerking:
"Ik heb gewerkt en dus heb ik er recht op."
Tijdens een vakantie in het buitenland zagen we vanuit de bus een bedelaar met een gapende wond aan zijn been.
Daarna gingen we gezellig en uitgebreid dineren in ons hotel.
Het leven is zo onrechtvaardig.
Waarom hij?
Waarom wij?
Zoals die bedelaar zijn er zo velen.
Wat kan ik, wat kunnen wij er aan veranderen?
Niet meer dan er bij stil te staan en er over na te denken, vermoed ik.
En te beseffen dat onze situatie niet vanzelfsprekend is en dat we NERGENS RECHT op hebben.
.
woensdag 15 juni 2022
Grootvaders klok
Ik bezit meerdere oude klokken
Geen kostbare slechts simpele.
Al jaren geleden nam ik het besluit om niet meer aan de gewichten te trekken.
Ook met opwinden ben ik gestopt.
Voor de ene klok moest ik daartoe op een krukje klimmen en dat wond me meer op dan de klok.
De gongen overdreven.
De tijden die ze aangaven waren fantasie tijden.
De klokken staan stil..
Al geruime tijd.
En op mijn eigen besluit.
Dat is eigenlijk heel verstandig want zo ben ik de laatste regel van onderstaand liedje voor.
Lekker puh!
******************
Mijn grootvaders klok was een zeer groote klok, daarom hing ze ook niet an de muur
Doch ze stond op den grond meer dan negentig jaar, ze wees ons nauwkeurig het uur.
Omdat hij werd verwacht, werd de klok reeds gebracht, die men zachtkens naar binnen toe droeg.
Maar opeens, ze staat stil om nooit meer te gaan, toen grootvaders laatste uur sloeg.
Haarroos
Ik ben een rozig type.
Van nature en dus al heel lang,
Hoewel, nu ik er eens bankzittend rustig over nadenk, de laatste tijd minder.
Veel minder.
Mogelijkerwijs gaat het gelijk op met de minder wordende haardos.
Lastig.
Die vlokjes op schouders en kleding.
Beetje onsmakelijk ook.
In het verleden veel geëxperimenteerd met shampoos.
Shampoos die mij de roosloze hemel op aarde beloofden.
Echter….
De rozen bleven bloeien.
Totdat een kapper mij jaren geleden zei:
Gebruik eens geen shampoo maar gewoon groene zeep.
De heer Albert heeft zijn winkel hier 7 minuten lopen vandaan.
Waarom niet geprobeerd?
Al jaren gebruik elke dag groene zeep om mijn haar te wassen.
Werkt goed en kost geen drol.
Auto- en rijbewijsloos
Zestig jaar.
Zo lang heb ik mijn rijbewijs.
Heb in die tijd vele auto's versleten.
Dat was niet zo ingewikkeld want wegens geldgebrek waren de auto's die ik kocht oud en reeds versleten.
Koud, vochtig en oud.
Wat een combinatie.
Wat een gedoe om die krengen aan het lopen te krijgen.
Heb in de eerste 30 jaar redelijk veel gereden.
Naar mijn werk en daar buiten vooral naar het westen van ons dierbare landje.
Een echte liefhebber van autorijden ben ik nooit geworden.
Jaren heb ik geen auto gehad of gereden.
De omstandigheden waren er niet naar.
Zo'n tien jaar geleden heb ik er weer een aangeschaft.
Een uitgave waarvan het nut toen al te betwijfelen viel.
Nog geen duizend kilometer per jaar reed ik er mee.
En echt leuk vond ik het autorijden nog steeds niet.
Wel duur.
Dat wel.
Het grootste bezwaar in de praktijk was echter dat het verkeer drukker werd en mijn verkeerservaring in verhouding steeds minder.
Dat is onhandig en kan gevaarlijk zijn.
De auto verkocht ik.
En dat was een pijnlijker ervaring dan ik verwachtte.
Het rijbewijs moet verlengd worden.
Moet?
Hoe verstandig is dat?
Ik praatte langdurig met mezelf.
Onverstandig besloot ik.
En nu…..
Autoloos, en na 60 jaar rijbewijsloos.
En dat laatste doet toch een beetje zeer.
Niet eens een beetje.
Gisteren zat ik in mijn oude auto
Naast de bestuurder en nieuwe eigenaar.
Het schrijnde.
dinsdag 14 juni 2022
RTV Oost antennemast
Enige jaren geleden kon ik vanuit het kamerraam van de slaapkamer, die ooit werd beheerd door mijn oudste dochter (zo lang geleden) , des nachts in de verte de lichten zien die gemonteerd zijn aan de antennemast van RTV Oost.
Kennelijk vond men dat niet goed zodat men om mij te pesten er een hoge fiat tussen bouwde.
Haha, mis.
Als ik uiterst links de juiste richting opkijk kan ik ze nog net zien branden.
Waarom ik dit schrijf?
Geen idee.
Ouwe handen
Soms heb je dat.
Tenminste, dat heb ik.
Zo'n moment dat je peinzend door je beginnende baard strijkt.
Of door die van je partner.
Mag ook. en is qua positie zeker de betere keus.
Zelfs als er van een baard, of een beginnende, geen sprake is maar wel van een partner.
En dat je dan tijdens het strijken naar die strijkende hand kijkt.
Of naar de niet strijkende.
Mag ook, en is qua positie mogelijk de betere keus.
En dan plotseling aan iets anders denkt.
Aan dieren en hun park.
Ouwehands Dierenpark
Ongeldig schot
Een prachtig schot dat niet aan het regelement voldoet is een ongeldig schot, maar blijft een prachtig schot.
De deskundige
Zojuist hoorde ik een uitstekende deskundige.
Een echte.
Een goeie.
Hij verwoordde precies wat ik ook vind.
Goeie deskundigen.....
Ze zijn er dus toch.
Lang leve de deskundigen waar ik het mee eens ben.
(Andere deskundigen zijn er
eigenlijk niet.)
maandag 13 juni 2022
Mijn biografie
Al eerder gaf ik dit volmaakt onbelangrijke feit via dit medium door.
Een goede kennis van mij maakte mij er enige tijd geleden op attent dat ik waarschijnlijk een voorkeur had voor biografieën.
Want, had ze gemerkt, die las ik geregeld.
Na diep in mijn ziel gekeken te hebben......
Moest ik haar gelijk geven.
Het blijkt zo.
Dus is het zo.
Hoewel ik ook genoeg ander leesvoer consumeer.
Toch zette de ontdekking me aan het denken.
Het is voor de wereldbevolking misschien van belang dat ik ook een grafie schrijf.
Geen bio- maar een miografie.
Mijn vraag aan de zojuist genoemde w-bevolking luidt als volgt.
Wat zou beter zijn?
Nu met schrijven beginnen of pas als ik al geruime tijd overleden ben?
Immers pas dan kan ik mijn leven van het begin, weet daar trouwens niets meer van, tot het eind overzien?
Zelf hel ik naar het laatste over.
Goed idee?
Kou en hitte
Startte zojuist mijn dagelijkse wandeling.
Ben teruggekeerd om een jasje te halen en aan te trekken.
Zonnig, doch frisser dan ik veronderstelde.
Kreeg vanmorgen een appje van mijn zwager die in Valverde del Camino woont.
Een dorpje een 80 km van Sevilla.
Het wordt er vandaag 42 graden.
De hitte is daar vroeger dan normaal losgebarsten.
Ik huiverde bij die mededeling.
Niet van de kou maar van het idee.
42 graden.....!
Ik trek nu mijn jasje aan, open de deur, stap over de drempel en waag me in het woeste buitenleven van Hengelo.
Wereldstad.
Kopje kleiner
Ik lees een boek over de Romeinse keizers.
Hoe ze rivalen en anderen die ze lastig vinden gewoon, soms letterlijk, een kopje kleiner maken.
Primitieve tijden, inderdaad.
Gelukkig zijn we nu zeer beschaafd.
Gelukkig, want nu gebeurt zoiets niet meer.
Toch??
Energie
We zijn geneigd om bij energie te denken aan ons eigen gebruik.
We willen graag in een warm huis naar de televisie kunnen blijven kijken.
We willen graag onze elektrische hulpmiddelen kunnen blijven gebruiken.
We willen water uit de kraan.
Warm en koud.
En douchen met koud water is ook niks.
We willen ons gemakkelijk kunnen blijven vervoeren.
Liefst in eigen vervoermiddel.
Niet straks maar nu.
We hebben er immers voor gewerkt.
We hebben er dus recht op.
Recht??
In Alkmaar, waar ik ben opgegroeid, leefden we in een polderlandschap.
Een paar honderd meter van ons huis stond een poldermolen.
Volledig onbruikbaar.
Als spille vogelverschrikkers staken de wieken hulpeloos in de lucht.
De molen, hoorde ik, was voor 1 gulden te koop, mits de koper de molen weer in orde zou brengen.
Hoe alles verder verlopen is weet ik niet.
Wel weet ik dat het apparaat er nu vrij goed bijstaat.
Onbruikbaar voor het doel waar het ooit voor gemaakt is?
De molens zijn onnodig geworden.
Relikwieën uit lang vervlogen, primitieve tijden.
Vervangen door met energie aangedreven pompen.
Leve de moderne tijd.
Plots herinner ik me nu dat ik als jochie vluchtig dacht:
"Wat gaat er met de pompen,en de polders, gebeuren als er geen brandstof meer is?"
Een vluchtige gedachte want de grote mensen zouden het natuurlijk wel beter weten dan ik.
(Dacht ik toen.)
De kachels branden op steenkool.
En de locomotieven reden er op.
Vervuiling bestond niet.
Roken was gezond.
En de geitenwollensokkendragers waren onwerkelijke vreemde en abnormale wezens.
Levend in vroeger.
Los geweekt van de moderne werkelijkheid.
Uitslovers en betweters.
Toen ik zojuist vanaf de bank mijn kamer rondkeek realiseerde ik me dat voor het maken van alles wat ik zag energie nodig is geweest.
Om te maken.
Om te vervoeren.
We kunnen niet meer zonder.
We hebben er ons volledig afhankelijk van gemaakt.
Dat is toch wel een wat onbehagelijke gedachte.
Energie…
Tja!
zaterdag 11 juni 2022
Toen, nu en geheugen
Het duurt enige tijd voor je beseft dat je vroeger bijna overal bij de jongsten hoorde en nu bijna overal bij de oudsten.
En tussen toen en nu zitten maar enkele jaren.
(Rekenen en geheugen wordt ook wat minder, hoorde ik.)
Den Haag en wantrouwen
Zorgbonus.
Over 22 weken gaat er begonnen worden met de beoordeling van hun zaak.
Zomaar één van de fraaie voorbeelden van het "regeren" door onze regering.
Is het gek dat de complottheorieën welig bloeien?
Natuurlijk niet.
De Haag zaait.
En oogst wantrouwen.
Vintage
Geregeld kom ik het woord Vintage tegen.
Ik hou daar
wel van.
Zowel van het woord als van
de betekenis.
Dus leek het me wel dienstig om daar een passend gezicht bij te trekken.
Vandaar dat ik vanmorgen al vroeg voor de spiegel ging staan om te oefenen.
Wat denk je?
Oefenen blijkt onnodig!
Dilemma.
Moet ik nu blij zijn of heb ik weer eens pech?
vrijdag 10 juni 2022
Teken
Nee, wij hebben geen tijgers, leeuwen of andere gevaarlijke grote wilde dieren.
Wij doen dat subtieler.
Wij hebben teken.
donderdag 9 juni 2022
Weer pech
Wil ik de stad in.
Regent het!
Heb ik het koud.
Doe ik een vrij dikke jas aan!
Ga ik moedig de
stad in.
Loop ik in de stad.
Begint de zon te schijnen!
Heb ik nou niet altijd pech?
Zich herhalende geschiedenis
Ik begon met:
Zozo.
Toen.
Tjonge jonge.
Toen.
Ach jee.
Toen.
Nee toch.
Toen.
Potverdorie.
Toen.
Afschuwelijk.
Toen las ik niet verder.
Want……
De oude geschiedenissen zullen zich in steeds afschuwelijker nieuwe gedaanten blijven herhalen.
Toen, nu, morgen, altijd.
Voetballen? Nee.
Ik was een jaar of 14 en belandde in Alkmaar onverhoeds op de tribune bij een voetbalwedstrijd.
Hoe?
Waarom?
Geen idee.
De eerste helft heb ik uitgezeten.
De pauze gaf me een prima uitweg om weg te gaan.
Nog steeds koester ik die uitweg
Nooit een complete wedstrijd gezien.
Nooit spijt gehad.
En toch....
Ben ik toevallig ergens waar de tv een voetbalwedstrijd doorgeeft....
Kom ik er niet onderuit zo af en toe een blik te werpen....
Dan brul ik bij een fraai doelpunt toch:
. M O O I !!
.
woensdag 8 juni 2022
Beschavingsonduidelijkheden
De werkzaamheden aan de beschaving zijn noodgedwongen gestopt.
Men kon niet tot overeenstemming stemming komen.
Er bleken teveel onduidelijkheden over het begrip "beschaving" te bestaan.
Onmacht
Soms ben ik me aan het verdedigen
Terwijl ik dat niet hoef.
Soms word ik niet begrepen.
Hoewel ik duidelijk denk te zijn.
Soms schaam ik me.
Zonder noodzaak.
Soms kleur ik onverwachts.
En heb geen idee waarom.
Maar soms heb ik koppijn.
Soms voel ik me ongelukkig.
Soms ben ik gespannen
En weet precies waarom.
Al die waanzin.
Al dat leed.
Al dat onrecht dat onschuldigen
wordt aangedaan.
Ik voel een schuld zonder
schuldig te zijn.
Want ben een mens.
Net als zij.
De machtigen en de onderdrukten.
Een medemens.
Dans, ballet en flamenco
Met dansen heb ik niet veel.
Ik kan het ook niet.
Met ballet heb ik niets.
Hoewel ik er wel het figuur voor heb...
Maar toen ik vele jaren geleden voor het eerst, en bijna voor het laatst, flamenco op de tv zag was merkte ik dat ik gefascineerd zat te kijken.
Nog steeds vind ik het prachtig.
De tv laat me wat flamenco betreft in de steek.
Gelukkig is daar YouTube.
dinsdag 7 juni 2022
Hondsgedrag
Ik zag een hond hondsgedrag vertonen.
Toen dacht ik aan verschillende hooggeplaatste kleine mensen en dacht, vertoonden ze maar zo'n hondsgedrag.
Overspannen
De zon,
Donker en koud!
De zomer,
Was winter!
De lente,
Herfst!
Kleuren,
Grauw!
Bloemen,
Stonken!
Lachen,
Ongepast!
Groen,
Was Rood.
Eten,
Smakeloos!
Drinken,
Moet!
Gordijnen,
Dicht!
Leven
Is,
Dood!
Overspannen en opgebrand.
En toen….
Het moment!!
"Wacht eens…..
Ik ben er ook nog.
Ook ik heb recht op bestaan".
De schakelaar omgezet.
Er kwam ruimte.
Alles veranderde.
Geleidelijk aan.
De zon wordt licht en warm.
De zomer, heerlijk.
De winter vol gezonde buitenlucht.
En de lente, met dat verse jeugdige groen, de mooiste tijd van het jaar.
Wat ruiken bloemen heerlijk.
De herfst, kil maar met prachtige kleuren.
Lachende vrolijke mensen.
Ik hou van dat geroezemoes.
Ik groet vrolijk terug.
Het groene licht is groen.
Het rode licht is rood.
Wachten is niet erg.
Kom, laat ik eens iets lekkers koken.
En weet je wat?
Ik drink er een lekker wijntje bij.
Rode!
Met de gordijnen wijd open.
Toen ik eindelijk zelf de schakelaar had omgezet kwam ze er.
De ruimte.
IK LEEF.
Putin. Moordenaar
Putin.
Wat bezielt zo'n figuur?
Negen en zestig (69) jaar oud.
Hoe lang nog te leven?
En dan toch nog zoveel leed berokkenen.......
Zoveel moorden plegen......
Zoveel vernietigingen veroorzaken......
Zoveel valse voorlichting geven.....
Ik zie het.
Ik hoor het.
Maar invoelen doe ik het niet.
Maar begrijpen doe ik het niet.
Dat is waarschijnlijk alleen mogelijk als je gevoelig bent voor macht.
Als je hongert naar macht.
Een niet te stillen honger.
Als je een gevoelloze fakir bent.
Een fakir die een spijkerbed geweldig vindt.
Voor anderen!
maandag 6 juni 2022
Moeders paraplu
Onder moeders paraplu.
Liepen wij getwee.
Het regende continu.
We deden het er mee.
Moeder was nog moe.
En ik nog pa.
Tevens was ze oma.
En ik opa.
Dat doet de tijd
Die, zoals dat hoort en gaat.
Uiteindelijk ons, zonder onderscheid.
Machteloos achterlaat.
De kinderen worden ma en pa.
En daarna oma en opa.
Zo is het altijd gegaan.
Daardoor is de mensheid blijven bestaan.
Onder moeders paraplu.
Hielden we elkanders handen vast.
Levend in het nu.
Terwijl de regen plast.
Hengelse binnenstad
De Hengelose binnenstad wordt overhoop gehaald.
Oude bestrating gaat er uit.
Nieuwe komt er in.
Hengelo, dat niet bekend staat om het behoud van het oude en die in de zucht naar vernieuwing grote fouten heeft gemaakt, zet nu zijn beste beentje voor.
Beter dan ik ooit van de gemeentepolitiek heb gekend.
En, dat is belangrijk, ik merk dat ik niet de enige ben die er positief tegenover staat.
Mooie verlichting is aangebracht en overal zijn grote bloembakken geplaatst.
Helaas zijn leuke oude panden onherstelbaar verdwenen.
Niet alleen door de bombardementen in de oorlog.
Opgaan in de vaart der volkeren.
Au!
Mijn huis van rond 1900 heeft samen met de buurt de sloopwoede overleefd.
Gelukkig.
Maar eigenlijk wilde ik schrijven over de mensen die de stad mooi maken.
Even niet over de plannenmakers.
Waar ik bijzonder aan denk zijn de mensen die hun rug en knieën verknallen.
Ondanks moderne hulpmiddelen is het zwaar vakwerk wat ze leveren.
Met intense bewondering heb ik staan kijken.
Bewondering en diep respect.
Zonder deze mensen geen wegen.
En geen huizen voor de politici en andere goed betaalde makkers.
Zij die op tijd en niet lichamelijk kapot gewerkt van hun pensioen gaan of kunnen gaan genieten.
zondag 5 juni 2022
zaterdag 4 juni 2022
Het bloemetjesschort
Ooit kreeg ik met Sinterklaas van een jongen uit de groep die ik beroepsmatig begeleidde, een schort.
Een echt lang keukenschort.
Met twee touwtjes aan elke kant.
Zodat het nuttige attribuut vast achter mijn rug gebonden kon worden.
Een schort verfraaid met bloemetjesmotief.
Het bijbehorende gedichtje ben ik kwijt zodat ik niet meer weet welke boodschap er achter dit schort verborgen lag !?
Nou, dat schort met bloemetjes ben ik kwijt.
Zou dat iets betekenen?
In dat soort betekenis zoeken achter iets geloof ik niet.
Natuurlijk niet.
Toch?
Boekenmoed
Laatst was ik in een bui.
Dat heb je soms.
Zou ik er een label aan moeten hangen dan zou daar moedig of overmoedig op staan.
Waarschijnlijk het laatste.
Ik voelde het langzaam komen en groeien.
De bui.
Eerst zo 's morgens bij de koffie een wat onrustig en licht opgeblazen gevoel.
Dat naarmate de uren verstreken toe nam, samen met groeiende onrust.
Toilet bezoeken hielpen niet echt.
De spanning, mijn spanning, liep op.
Hoog op.
Tot mij volkomen onverwachts een licht opging.
Ik wist het.
Eindelijk zou ik het durven.
Had er jaren van en over gedroomd.
Nu was het zover.
Moedig liep ik naar de boekenkast.
Greep het boek, een waardeloos boek, bij haar lurven.
Deed de achterdeur open en gooide het boek met een gespeelde achteloosheid in de container.
Zo.
Voldaan keek ik in de spiegel, testte mijn bui en trok er de denkbeeldige label af.
Het was me gelukt.
Na al die jaren van hoog opgetaste boekbergen had ik het mes in eigen handen genomen.
Hallekiedee.
Weg met die toch nooit te lezen boekenbrij.
Of ik zou 365 jaar moeten worden.
Ik ben de baas.
Verdorie.
Tijd voor een borrel.
Een feestborrel.
En dan opgelucht naar bed.
Gelukkig.
De container is nog niet geleegd.
Het boek ligt er nog.
En……
Binnen handbereik.
Bibliotheek Alkmaar
Denkend aan mijn kindertijd.
Het meest ultieme uitstapje in de stad was het bezoek aan de bibliotheek in Alkmaar.
Ik roep de herinnering zo weer terug.
Het boek mocht je niet zelf pakken.
Dat deed de juffrouw achter de balie. Ze deed dat aan de hand van een lijstje dat je had gemaakt.
Ben vergeten op basis waarvan je dat lijstje samenstelde
Niet vergeten ben ik de juffrouw.
Wat een geheugen had die vrouw.
Terug tellend is er één zekerheid.
De vrouw is haar fantastische geheugen kwijt.
Samen met haar lichaam.
Schrijver
Als ik zou kunnen schrijven zou ik een razend knap boek schrijven.
Helaas.
Nu blijft slechts razend knap over.
Slappe was
Ik las dat het financieel gunstig is om goed in je slappe was te zitten.
Nou zit ik met een paar vragen.
Ik heb geregeld was.
Ik doe het in de wasmachine.
Het komt er vochtig uit.
Dus slap.
Als ik wacht tot het droog is,
is het minder slap.
Mijn eerste vraag is dan ook, is dit niet erg?
Of, hier komt de tweede vraag, moet ik de zaak vochtig meenemen naar de zaak?
Derde vraag, kletsnat in een teiltje?
Vierde vraag, hoeveel was moet ik meenemen naar de garage.
Zag daar een Mercedes staan die me wel wat lijkt.
Het is dus belangrijk om te weten wat ik precies nodig heb.
Qua slappe was.
Vijfde, en voorlopig laatste vraag.
Hoe stort ik de overige slappe was op de spaarrekeningen?
Wasverzachter....
Een goed idee?
vrijdag 3 juni 2022
Michelin sterren
Wat ik aan het doen ben?
Uitzoeken hoe ik het beste sterren kan uitknippen.
Drie stuks.
Dat is voldoende.
Dubbelzijdig plakband heb ik al.
Een plaatsje in de keuken is wel te vinden.
Goh.....
Dacht je nou echt dat ik Michelin daarvoor nodig heb?
Pfff.
Gewoon papier, schaar en plakband (dubbelzijdig).
Dat is genoeg.
Echt.
De nieuwe generatie
Tot halverwege ben ik gevorderd in Anna, de uitstekende biografie van
Annie M.G. Smidt geschreven door Annejet van der Zijl.
Een aanrader.
Vele namen kom ik tegen.
Vele dragers van die namen zie ik zo voor mijn geestesoog verschijnen.
Van anderen herken ik de namen.
En plots realiseer ik me dat ze bijna allemaal vreemd zullen zijn voor de huidige generatie.
Zou ik oud zijn?
Ik slaap
Ik.lees een boek.
De zon schijnt op de bladen.
Boven mij gezoem.
Een kleine schaduw.
Veegt over de tekens.
Die ik probeer te lezen.
Langzaam.
Vallen mijn ogen dicht.
Ik protesteer.
Niet al te enthousiast.
Ik slaap.
Het gezin
De hoeksteen van de maatschappij is het gezin.
Wordt gezegd.
De hoeken kunnen scherp zijn en men kan men zich behoorlijk bezeren.
Tevreden met het uitzicht
Vanuit mijn stoel, achter het raam in het stralende zonlicht, kijk ik naar binnen in de meubelzaak aan de overkant van de straat.
Het is geen uitzicht waarvan je zegt, tjonge geweldig.
Schitterend, die palmbomen aan de rand van de blauwe zee.
In de verte heuvels overgaande in steeds hogere bergtoppen.
Nee, zo'n uitzicht is het niet.
Maar ik doe het er mee.
Ben er niet ontevreden over.
Per slot van rekening zie ik mensen in die winkel en mensen die voorbij lopen op het trottoir dat direct grenst aan de muur van mijn huis.
Leven.
En de supermarkt is dichtbij.
donderdag 2 juni 2022
Vaya con dios
"Vaya con dios."
Het kromgewerkte gerimpelde oude vrouwtje in dat stoffige en bloedhete straatje, keek moeizaam naar mij omhoog.
Het was de mooiste en ontroerendste groet die ik ooit hoorde .
Zelden ben ik iets kwijt
Zelden ben ik iets kwijt.
Om het kunnen lezen te bevorderen moet ik de bril afzetten.
Mijn bijziende ogen zien beter (dicht)bij.
Om de bril terug te vinden dien ik de bril te gebruiken.
Zoals gezegd, zelden ben ik iets kwijt.
Mits ik de bril op heb.
Betrouwbare MediaMarkt
En weer startte mijn nog nieuwe telefoon spontaan opnieuw op.
Voor de achtste keer vandaag.
Dank je wel MediaMarkt.
Gefeliciteerd met de verkoop van een telefoon die spontaan vergeet dat ie niet alleen smart (nou ja...) maar ook gewoon telefoon is.
Bedankt voor een product met een eigen wil.
Geleerd van het bedrijf waar hij vandaan komt.
Betrouwbaar tot het bittere eind.
Zoals gezegd net als de MediaMarkt zelf.
Een bedrijf dat smart genoeg is om te zorgen dat de schuld niet bij haar ligt.
Eventuele koper.
Let op uw saeck.
Michelin
Wat ik aan het doen ben?
Uitzoeken hoe ik het beste sterren kan uitknippen.
Drie stuks.
Dat is voldoende.
Dubbelzijdig plakband heb ik al.
Een plaatsje in de keuken is wel te vinden.
Goh.....
Dacht je nou echt dat ik Michelin daarvoor nodig heb?
Pfff.
Gewoon papier, schaar en plakband (dubbelzijdig).
Dat is genoeg.
Echt.
Elders was een meisje loos
Ga toch henen.
Sprak ze boos.
Gezwint nam hij de benen .
Want elders was een meisje loos.
De bretel
Een fraai gewelfde vorm.
Is te goed voor riem alleen.
De buik voldoet ruimschoots aan de norm.
Want de broek zakt naar beneen.
Maar let wel.
Deze combinatie werkt het best.
Heb ik eerlijk uitgetest.
- De BRETEL
Beroemd
Vincent werd pas na zijn dood beroemd.
Omdat dit lot me niet aantrekt ga ik niet met schilderen beginnen.
woensdag 1 juni 2022
Hystericus
Er was eens een hysterica.
En een hystericus.
Ze liep hem huilend achterna.
Toen gaf hij haar een kus.
Zij vormen nu, en dat is best wat raar.
Een gelukkig cacuspaar.
Moreel kompas
Een moreel kompas is niet te koop of te huur.
Dat is maar goed ook want onbruikbaar voor hen die er niet mee om kunnen gaan.
Taptoe
Helaas heb ik in de loop van mijn leven noodgedwongen geleerd dat er verschil is tussen wat ik graag zou willen en wat er in werkelijkheid gebeurt.
Ik ben aanhanger van het
"gebroken geweertje" idee.
Helaas blijkt elke keer weer dat er gebroken mensen zijn die van het geweertje een meedogenloos wapen maken.
Zij zorgen er voor dat mijn ideaal een onbereikbaar ideaal is.
Dat maakt dat we zonder wapens, helaas, niet blijken te kunnen.
Dat zorgt er voor dat er voor oorlogstuig altijd geld is.
Dat zorgt er voor dat er nooit geld over is voor het oplossen van de noden van velen.
Mensen met hun grote ego.
Wat zijn ze klein.
In elk wapen zie ik het gestolde kwaad.
Logisch dus dat ik niet houd van militair vertoon.
-
-
Het schemerde op het oude plein.
Ik zat op het terras van het café en keek naar de zich vormende mensenmassa rond het plein.
Op mijn vraag wat er gaande was antwoordde men mij dat er een taptoe gepland was.
De ene Johan in mij zei, wegwezen.
De andere Johan vertelde mij dat ik behaaglijk zat en me niet weg liet jagen door een evenement waar ik een hekel aan had.
Het werd donkerder.
De gunstig opgestelde verlichting ging aan.
Er ging een zucht door de mensen toen er beweging op het plein ontstond.
Militairen in mooie uniformen hadden hun plaats ingenomen.
De trommels roffelden.
De taptoe was begonnen.
Ik merkte dat ik ondanks waarschuwingen van de ene Johan me tussen de menigte begon te begeven.
Militair vertoon.
Ik heb er een hekel aan.
Ennnn, raakte ontroerd door de hele show.
Een show waar ik een gruwelijke hekel aan heb.
En vond het prachtig.
Er streden meerdere Johannen in mijn ziel.
Voorlopig lijkt die strijd onbeslist.
En zo moet het maar blijven.
Abonneren op:
Posts (Atom)
