DQ
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
woensdag 20 oktober 2010
Hoofdpijn
Het grote voordeel van hoofdpijn is het geweldige geluksgevoel dat ontstaat na het verdwijnen ervan.
maandag 20 september 2010
Mensen.........!
Het Duitse weekblad Der Spiegel meldde:
Met een verlies van 2,2 miljard euro heeft de Duitse staatsbank Hypo Real Estate (HRE) het jaar 2009 afgesloten.
Er werd deze week bekend dat de bank 40 miljard extra nodig heeft van de overheid.
Vorig jaar werd al een staatsgarantie van 100 miljard euro afgegeven.
De top heeft zichzelf 25 miljoen euro aan bonussen te geven.
Tja.
Mensen.......!
DQ
.
vrijdag 17 september 2010
Eindelijk
Al weer enige tijd niets van me laten horen.
Dat is geen gebrek aan wil maar meer een teveel aan overmacht.
Zoals bekend heb ik veel problemen met mijn platte dak.
Het lijkt er op (voorzichtig...) dat na vele dagen hard werken de zaak nu waterdicht is.
Dat betekent niet dat mijn arbeid af is.
Het opbouw werk begint nu pas.
Eindelijk kan, als het water weg blijft tenminste, de keuken ter hand worden genomen.
Eindelijk kan ik de paddestoelen aan het plafond uitroeien.
Eindelijk is het zinvol om de beschadigde plekken te bewerken.
Eindelijk kan er dan geschilderd worden.
Ik besef dat het bovenstaande voor de toevallige Weblog-voorbijganger niet interessant is.
Maar de bekenden weten nu hoe het er voor staat, momenteel.
(Ik heb de kachel aan. Bah)
DQ
.
zondag 5 september 2010
Keuzevrijheid.
Wat zou iemand een oprecht VVD-er maken en wat zou iemand een oprecht SP-er maken?
Zou er echt ooit een oprechte wisseling van opvattingen plaats kunnen vinden?
En zo ja, wat heeft zich dan in de persoonlijke omstandigheden gewijzigd?
Zou een oprechte VVD-er ooit vuilnisman kunnen worden en een oprechte SP-er bankdirecteur?
Kortom:
Bepaald je karakter de keuzes die je maakt in het leven?
Zo ja, hoe vrij ben je dan in je keuzes?
En dan mijn persoonlijke vragen:
- Mag je een Christen de christelijke maat (bijbelse maat) nemen?
Of heb je daar, ook als niet-gelovige, het recht niet toe?
- Wat maakt een Christen tot een oprechte Christen?
Zijn houding t.o.v zichzelf of zijn houding t.o.v. de ander?
DQ
.
zaterdag 4 september 2010
Politieke rechtvaardigheid
Jongens, we hebben geld nodig.
Weet je wat?
We verhogen gewoon de boetes.
Waar zijn boetes voor?
Ze zijn er toch als een bestraffing van een overtreding en een les voor de toekomst?
Toch niet om de schatkist te vullen?
Bovendien zitten er enorme onrechtvaardigheden in.
De mensen met de kleine beurs worden het zwaarst gestraft.
Wat maakt het voor de dure Mercedes bezitter nou uit of hij/zij 15% meer betaalt.
Zo gemakkelijk heeft de politie het niet.
Bij deze zijn ze sterkte gewenst voor de oplopende agressie.
Een agressie die versterkt wordt door een gevoel van onredelijkheid.
Weet je wat?
We verhogen gewoon de boetes.
Waar zijn boetes voor?
Ze zijn er toch als een bestraffing van een overtreding en een les voor de toekomst?
Toch niet om de schatkist te vullen?
Bovendien zitten er enorme onrechtvaardigheden in.
De mensen met de kleine beurs worden het zwaarst gestraft.
Wat maakt het voor de dure Mercedes bezitter nou uit of hij/zij 15% meer betaalt.
Zo gemakkelijk heeft de politie het niet.
Bij deze zijn ze sterkte gewenst voor de oplopende agressie.
Een agressie die versterkt wordt door een gevoel van onredelijkheid.
Opgeblazen door "hen die boven ons zijn gesteld".
Nou ja, daar hebben de politieke besluitvormers zelf in ieder geval geen last van.
Wel rekenen ze de politie af op het aantal behaalde boetes.
Ongelooflijk.
Nou ja, daar hebben de politieke besluitvormers zelf in ieder geval geen last van.
Wel rekenen ze de politie af op het aantal behaalde boetes.
Ongelooflijk.
Lang leve de ethiek!
DQ
.
DQ
.
woensdag 1 september 2010
Gootgedoe
Beste mensen, ik ben druk.
Druk en moe.
Ongewoon werk en de leeftijd gaat eveneens een woordje meespelen.
Ik ben op het dak bezig.
Nieuwe goten, nieuwe dakbedekking branden.
Oude dakbedekking nalopen.
En dan..............
Zou ik dan geen lekkage meer hebben?
Ik kan het me nauwelijk voorstellen.
Mocht de zaak inderdaad waterdicht zijn dan ben ik er nog niet.
De keuken heeft narigheden opgelopen als gevolg van de vochtigheid.
Dus die moet ook worden aangepakt.
Maar eerst wachten op hevige plensbuien.
Pas dan weet ik het.
Plensbuien moeten echter nog een paar dagen geduld hebben.
Hopelijk zijn we over enkele dagen gereed.
Waarom vertel ik dit allemaal?
Omdat ik mede hierdoor me enige tijd niet op het log heb gemeld.
En het mede zit in het feit dat de kleinkinderen uit Italië over waren en
verder moesten er nog enkele verjaardagen worden gevierd en bezoekjes worden afgelegd.
Zodoende dus.
DQ
.
woensdag 25 augustus 2010
Geluk.
Via de TV hoorde ik de volgende uitspraak:
"Er bestaat geen uitgesteld geluk".
Voor mij in ieder geval een uitspraak om over na te denken.
DQ
.
vrijdag 20 augustus 2010
Mentaliteit
Gister las ik in een wetenschappelijke rubriek over de verschillen in mentaliteit tussen economie studenten en studenten menswetenschappen.
Opvallend, of juist niet opvallend, bleken de laatste studenten gemiddeld een socialere instelling te hebben dan de economie studenten.
's Avonds werden de verschillen voor mij bijzonder goed zichtbaar tijdens een debat tusen een SP-er en een economie professor.
De laatste had veel meer oog voor de harde cijfers, de eerste was veel sterker bewogen met de noden van de mensen.
Het gevolg daarvan was dat beiden met dezelfde cijfers anders omgingen.
Voor mij bewees dit weer dat gesprekken tussen mensen met een verschillende instelling (karakter) lang niet altijd meevalt.
Ik heb het idee dat hier veel te weinig over wordt nagedacht.
Dat is jammer, het zou best eens belangrijk kunnen zijn.
Het is natuurlijk geen toeval dat de ene student kiest voor economie en de ander bijv. voor psychologie.
Het is natuurlijk geen toeval dat de ene kiezer lid is van de VVD en de ander lid van de SP.
Een beetje meer zelfreflectie van de economen zou overigens geen kwaad kunnen.
Eigenlijk vraag ik me af, gezien het recente verleden, wat het belang voor de maatschappij is van deze mensen.
DQ
.
donderdag 19 augustus 2010
Onrecht
Banken kwamen in problemen.
Vaak door eigen schuld.
Regeringen gaven miljarden uit voor steun.
Gelukkig, bonussen kunnen weer worden verstrekt.
Pensioenfondsen zitten in nood.
Mede als gevolg van de economische problemen veroorzaakt door de banken die, zoals gezegd, steun kregen.
Pensioenfondsen krijgen geen steun.
De gepensioneerden die hun hele leven premie opbrachten zullen de kosten betalen.
De veroorzakers van de ellende krijgen steun.
De slachtoffers ontberen die.
Is dit nu links gezeur of is het gewoon verontwaardiging over het onrecht?
DQ
.
Ellende
Er komt een einde aan een oorlog van 7,5 jaar, waarbij honderdduizenden Iraki's het leven lieten.
De ellende zal nog jaren duren.
Aan Amerikaanse kant vielen 4419 doden en het kostte de VS 1 biljoen dollar (780 miljard euro).
Van dat spul is dus blijkbaar voldoende beschikbaar!
In Pakistan volstrekt zich één van de grootste rampen van de laatste tijd.
Hulp kost veel geld maar is onvoldoende beschikbaar!
DQ
.
woensdag 18 augustus 2010
Afstanden dichtbij
Al bijna 45 jaar heb ik mijn zendmachtiging.
Met de roepletters, call in het engels, pa0zmd. (De 0 is het cijfer Nul) Pa0 staat voor Nederland.
Voor de onkundige lezer; een zendmachtiging krijg je alleen na het afleggen van een officieel examen.
Elders in mijn log schreef ik eerder over de hobby.
Techniek boeit me nog steeds.
Om die reden werkt het hele zendstation nog steeds prima.
Toch doe ik er momenteel niet zo veel mee.
Te druk met andere zaken.
Wel heb ik geweldige herinneringen aan de tijd dat ik nog zeer aktief was.
Veel mensen heb ik door die hobby leren kennen.
Zo had ik elke dag verbinding met iemand in Surabaja die daar werkte voor een fabriek uit Hengelo.
Bijna elke dag lukte dat.
Dit ondanks het feit dat de condities lang niet altijd goed waren.
Dat kwam omdat we steeds dezelfde tijd afspraken waardoor we wisten dat de ander er moest zijn.
In de zee van ruis hoorden we elkaar zij het soms zo goed als onverstaanbaar.
Veel verbindingen had ik met anderen over de hele wereld.
Uiteraard blijf je dan hangen bij mensen waar je veel plezier bij ondervond.
In mijn geval waren dat voornamelijk "weggelopen" Nederlanders in Canada en de Verenigde Staten.
Vanmiddag was ik wat aan het stoeien met Streetview van Google Earth.
Ik ben door het mij zo bekende dorp van mijn zwager in Andalucía "gelopen" .
Leuk om de bekende straten en barretjes terug te zien.
Ik kan de lezer aanraden zelf eens rond te neuzen op Streetview.
Veel hem of haar bekende plekjes zullen terug gevonden worden.
Terugkomende op mijn zendamateur verhaal, enkele bekende calls schoten mij te binnen.
Nieuwsgierig geworden zocht ik hun woonadressen op in Google en ben met Streetview wezen rondkijken.
Da's leuk zeg.
Er was me veel over hun locaties verteld maar toch blijk ik een ander beeld in mijn hersens gevormd te hebben.
Verdorie, wat wonen sommige mensen toch fraai...........
Gewend aan mijn kraan met helder leidingwater hoorde ik altijd met enige verwondering de verhalen aan over eigen waterbronnen met de soms lastige eigenschappen daarvan.
Inmiddels heb ik een zoon met eigen bron in Duitsland en een dochter met eigen bron in Italië.
De bron daar is niet geschikt voor drinkwater.
Wat betekent dat water een kostbare onkostenpost is.
DQ
.
dinsdag 17 augustus 2010
Triestigheden en geluk
Het weer is triest.
En ik ben triest.
Ik ben gevoelig voor het weer.
Ik ben gevoelig voor de sfeer die het bij me oproept.
Slecht weer roept nostalgische gevoelens bij op.
Niet onprettig maar het kan me ook tot grote treurigheid stemmen.
Mooi weer kan eveneens nostalgische gevoelens bij me oproepen en kan me grote vreugde bezorgen.
Het is niet zozeer het weer als zodanig dat iets met me doet, het is veeleer het licht of het gebrek er aan.
De hoogte of laagte van de temperatuur doet er minder toe.
Uiteraard is regen een extra handicap als je steeds met lekkage zit.
Daar schreef ik reeds eerder over.
De fout kan ik niet vinden.
Met weemoed denk ik aan de zonnige, lichte, perioden die ik tijdens mijn verblijf in Zuid-Spanje heb meegemaakt.
Maar, het is ook nooit goed, 40 tot 45 graden in de schaduw zonder veel afkoeling 's nachts is geen pretje.
Hoewel ik me daar maar al te goed bewust van ben zou ik nu toch graag de invloed van die hete Spaanse zon willen voelen.
En weer is het de sfeer die mede daardoor kan ontstaan.
Er is niet veel leuker dan met een paar kameraden op een terrasje in de schaduw van een palmboom te genieten van een goed of minder goed gesprek onder het nuttigen van een koel wijntje of een koel glas bier.
Met zicht op de mooie natuur die aan je voorbij loopt, babbelend in een taal waar je slechts fragmenten van kunt begrijpen.
Eigenlijk is er niet veel nodig om gelukkig te zien.
Je hebt het echter niet altijd in de hand.
Helaas, en het weer zeker niet.
Nu zit ik alleen in een vrij donkere kamer met getik in een bak in de keuken achter me.
Nee, dat bevordert mijn levenslust niet erg.
Soms, heel soms, zet ik dan een video op die ik van de eerder vermelde zonnige omstandigheden maakte.
En soms, heel soms, kikker ik er van op.
Zojuist kreeg ik een telefoontje uit Valverde del Camino, Andalucía.
Prachtig weer en een graad of 35.
Mocht je iets van de sfeer daar pogen mee te proeven zie dan mijn youtube kanaal.
Diverse filmpjes uit die omgeving plaatste ik er.
http://www.youtube.com/donqueso#g/u
Zoek op Spanje.
Naast de Valverde del Camino filmpjes plaatste ik er vele andere.
Je vindt er filmpjes uit Hengelo, Italië, Nederland enz.
Binnen afzienbare tijd zet ik er nog enkele filmpjes bij.
Ik maakte ze o.a. in Wenen en in de polder bij Warder in Noord-Holland.
Daar vlak bij staat nog het oude schooltje met woonhuis waar
C.Joh. Kieviet zijn vermaarde Dik Trom schreef.
Het geheel is sterk verwaarloosd en moet met stutten op de been gehouden worden.
Daar begrijp ik helemaal en totaal niets van.
Hoe kan men zo slordig omgaan met een monument waar een stukje cultuur tot stand kwam.
Je mag dat rustig zo stellen, lijkt me.
Bijna iedere man (en vrouw?) zal de boeken hebben gelezen en vermoedelijk verschijnen er nog steeds herdrukken.
Ik zal binnenkort enkele foto's van het pand plaatsen.
Toch maar even de regen trotseren.
Een hele dag binnen blijven is immers niets waard.
DQ
.
En ik ben triest.
Ik ben gevoelig voor het weer.
Ik ben gevoelig voor de sfeer die het bij me oproept.
Slecht weer roept nostalgische gevoelens bij op.
Niet onprettig maar het kan me ook tot grote treurigheid stemmen.
Mooi weer kan eveneens nostalgische gevoelens bij me oproepen en kan me grote vreugde bezorgen.
Het is niet zozeer het weer als zodanig dat iets met me doet, het is veeleer het licht of het gebrek er aan.
De hoogte of laagte van de temperatuur doet er minder toe.
Uiteraard is regen een extra handicap als je steeds met lekkage zit.
Daar schreef ik reeds eerder over.
De fout kan ik niet vinden.
Met weemoed denk ik aan de zonnige, lichte, perioden die ik tijdens mijn verblijf in Zuid-Spanje heb meegemaakt.
Maar, het is ook nooit goed, 40 tot 45 graden in de schaduw zonder veel afkoeling 's nachts is geen pretje.
Hoewel ik me daar maar al te goed bewust van ben zou ik nu toch graag de invloed van die hete Spaanse zon willen voelen.
En weer is het de sfeer die mede daardoor kan ontstaan.
Er is niet veel leuker dan met een paar kameraden op een terrasje in de schaduw van een palmboom te genieten van een goed of minder goed gesprek onder het nuttigen van een koel wijntje of een koel glas bier.
Met zicht op de mooie natuur die aan je voorbij loopt, babbelend in een taal waar je slechts fragmenten van kunt begrijpen.
Eigenlijk is er niet veel nodig om gelukkig te zien.
Je hebt het echter niet altijd in de hand.
Helaas, en het weer zeker niet.
Nu zit ik alleen in een vrij donkere kamer met getik in een bak in de keuken achter me.
Nee, dat bevordert mijn levenslust niet erg.
Soms, heel soms, zet ik dan een video op die ik van de eerder vermelde zonnige omstandigheden maakte.
En soms, heel soms, kikker ik er van op.
Zojuist kreeg ik een telefoontje uit Valverde del Camino, Andalucía.
Prachtig weer en een graad of 35.
Mocht je iets van de sfeer daar pogen mee te proeven zie dan mijn youtube kanaal.
Diverse filmpjes uit die omgeving plaatste ik er.
http://www.youtube.com/donqueso#g/u
Zoek op Spanje.
Naast de Valverde del Camino filmpjes plaatste ik er vele andere.
Je vindt er filmpjes uit Hengelo, Italië, Nederland enz.
Binnen afzienbare tijd zet ik er nog enkele filmpjes bij.
Ik maakte ze o.a. in Wenen en in de polder bij Warder in Noord-Holland.
Daar vlak bij staat nog het oude schooltje met woonhuis waar
C.Joh. Kieviet zijn vermaarde Dik Trom schreef.
Het geheel is sterk verwaarloosd en moet met stutten op de been gehouden worden.
Daar begrijp ik helemaal en totaal niets van.
Hoe kan men zo slordig omgaan met een monument waar een stukje cultuur tot stand kwam.
Je mag dat rustig zo stellen, lijkt me.
Bijna iedere man (en vrouw?) zal de boeken hebben gelezen en vermoedelijk verschijnen er nog steeds herdrukken.
Ik zal binnenkort enkele foto's van het pand plaatsen.
Toch maar even de regen trotseren.
Een hele dag binnen blijven is immers niets waard.
DQ
.
maandag 16 augustus 2010
Ouderwets?
Deze tekening kwam ik op Internet tegen.
Ik heb geen idee uit welk jaar het komt.
Vast van vóór de oorlog.
Er is wel wat veranderd inmiddels.
Of niet?
DQ
donderdag 12 augustus 2010
Afvragerij
Ik vraag me wel eens af.
Het land zit in de financiële problemen.
Duidelijk.
Eveneens is duidelijk dat de minder met geld bedeelden de grootste prijs zullen moeten gaan betalen.
Zo is het altijd al geweest en zo zal het altijd wel blijven.
De mensen die het voor het zeggen hebben en dus de beslissers zijn zullen zelf geen enkele last hebben van vermindering in hun inkomen.
Mochten ze al wat minder krijgen dan valt het hun niet op omdat er genoeg over blijft.
Ik vraag me wel eens af.
Hebben ze in moreel opzicht geen problemen hier mee?
DQ
.
CDA
CDA: Christen-Democratisch Appèl
Toen ik me enige jaren geleden met een zekere vertwijfeling afvroeg waarin je de C in het CDA kon terug vinden vond ik het tijd worden om dat eens aan het CDA te vragen.
Het antwoord kwam er op neer dat ik niet het recht had christenen de maat te nemen.
He?
Nu wordt er een Appél gedaan op het Democratisch gehalte van de voorgenomen coalitie.
Ik ben benieuwd.
DQ
.
Vrede en/of geweld
Ooit, 200 jaar geleden, heb ik dienst geweigerd.
Het was in de tijd dat alle principes zo vast stonden.
Als je ouder wordt ga je twijfelen aan sommige vaste principes.
Wel heb ik aan die tijd een gruwelijke hekel aan wapens overgehouden.
Die hekel is eigenlijk alleen maar sterker geworden.
Het kan ook bijna niet anders.
Als je om je heen kijkt zie je geweld.
Als je de TV aanzet en rond zapt zie je geweld.
Als je de radio aanzet hoor je geweld.
Als je de jongelui videospellen ziet spelen zie en hoor je geweld.
Er wordt verdiend aan geweld.
Mensen worden rijk door geweld.
Geweld, geweld, geweld.
Ieder gelooft er in als oplossing en beseft niet dat het de oorzaak is.
De cirkel is rond.
Iedereen doet mee en het is akelig moeilijk om die cirkel te doorbreken.
Ondanks mijn afkeer van geweld zie ook ik wel dat het soms niet anders kan.
Denk bijv. aan politieoptreden.
Wat zou ik doen als ik weer voor de keuze zou staan: in dienst gaan of weigeren?
Met de keuze zou ik het nu moeilijker hebben.
Toch zou ik weer weigeren.
Want........
Als ik zie wat er gebeurt om louter politieke redenen.
Als ik hoor van de volstrekt onschuldige slachtoffers die worden gemaakt omdat wij zo nodig met geweld moeten optreden in den vreemde.
Zelfs als het vooraf te voorspellen is dat er door dat optreden alleen maar nog grotere problemen gaan ontstaan.
Hoe kan je nu echt geloven dat je een kruidvat met vuurwerk kunt afsluiten?
Dat kan toch helemaal niet.
Ik weet dat sommigen met goede bedoelingen optreden.
Er is ook veel onrecht in de desbetreffende landen.
Zeker naar vrouwen toe.
Je kunt echter geen land naar democratie bombarderen.
Je kunt culturen niet blijvend met geweld in positieve zin veranderen.
Heb ik nou zo verschikkelijk ongelijk?
Laten mijn tegenstanders dan maar met bewijzen (voldoende) uit het verleden komen die mijn ongelijk bewijzen.
Ik weet zeker dat het optreden meestal het gevolg is van opportunisme.
En daar wagen wij onze soldaten aan.
Verschrikkelijk.
Waarom hebben landen geen legers die bestaan uit hulpverleners?
Hulpverleners die hier en elders kunnen worden ingezet.
Legers gebaseerd op hulp en niet op geweld.
DQ
.
woensdag 11 augustus 2010
De Beer is los
Hoewel ik wel auto heb gereden de laatste jaren heb ik al enige tijd zelf geen auto meer.Een echte autorijliefhebber ben ik nooit geweest en als je zo'n apparaat niet veel gebruikt is het een dure kostganger.
Bovendien alle grote afstanden die ik afleg doe ik met het openbaar vervoer en dat bevalt me uitstekend.
Om die reden was ik van plan mijn rijbewijs niet te verlengen.
Toch begon het te kriebelen als ik merkte dat mensen op plaatsen konden komen die voor mij niet meer waren weggelegd.
Ik gun het ze van harte maar zelf zou ik dat ook wel willen.
Vandaar toch maar eens stiekem gekeken naar wat de huidige automarkt vrij goedkoop (betrekkelijk) te bieden had.
Waarbij ik natuurlijk ook keek naar brandstofkosten, belastingen, verzekeringskosten, onderhoud en gevolgen voor het milieu.
Omdat ik voornamelijk alleen of met z'n tweeën rij en toch niet van plan ben grote afstanden te rijden heb ik uitsluitend naar kleine auto's gekeken.
En zie daar, het is een Panda'tje geworden.
In zo'n beetje de meest eenvoudige uitvoering.
In de catalogus zag ik verschillende kleuren staan.
Geel stond me wel aan, goed zichtbaar en een kleur waar ik toch al een voorkeur voor heb.
Het bleek ook nog de standaard kleur te zijn.
Grappig want juist omdat het de standaard kleur is betalen velen een meerprijs voor een andere kleur.
Het gevolg is dat ik geel hier het minste zie.
Toch nog een beetje uniek......
En nu dus: Rijden maar.
DQ
.
Dakhaas
Ja, ik ben op het platte dak geweest.
Ja, ik heb op mijn knieën gezeten.
Ja, ik heb goed en intensief rond gekeken.
Nee, ik heb geen foutje gevonden.
Dus vanmorgen wederom...........
Lekkage.
DQ
.
Kleinkinderen
Ik kan iedereen kleinkinderen aanraden.
Liefst een beetje vroeg, bijv. op je 25e, dan ben je nog lekker fit..........
DQ
.
dinsdag 10 augustus 2010
Ik geloof......
Ik geloof NIET in christelijke politiek.
Ik geloof WEL in christenen in de politiek
DQ
.
Ik geloof WEL in christenen in de politiek
DQ
.
Poen geweld
Honderden miljarden zijn inmiddels uitegeven aan de oorlogen in Irak en Afganistan.
Hoeveel geld zal er beschikbaar zijn voor leniging van de noden in de overstromingsgebieden in Pakistan, de branden in Rusland, de aardbeving in Haïti, de.........
Oh, dat overmachtig geloof in geweld als brenger van oplossingen.
DQ
.
Ik vraag me af..........
Er zijn weer christelijke hulpverleners vermoord in het buitenland.
Deze keer in een islamitisch land.
Even niet nadenkend over de oorzaken van de haat (hoewel belangrijk natuurlijk) vroeg ik me wel af of er in het algemeen meer christelijke hulpverleners zijn die zich belangeloos voor de ander inzetten in het buitenland dan islamitische.
Ik heb geen cijfers en ik ken geen cijfers toch denk ik dat dit inderdaad het geval is.
Zegt dat iets over het verschil tussen beide wereldgodsdiensten?
Ik ben voorzichtig want nogmaals, ik ken geen cijfers.
Weer iets voor mij om over na te denken.
DQ
.
De aard van het beestje.
Ik heb blog rust genomen.
Dat zal men gemerkt hebben.
Het gevolg is natuurlijk dat ik lezers ben kwijt geraakt.
Jammer maar logisch.
Mijn "blogrusttijd" is niet hetzelfde als een "overdenkrusttijd".
(Je ziet, ik grossier in nieuwe Nederlandse woorden.)
Het valt niet mee om de gang van je gedachten, ideeën en handelingen een andere richting op te sturen.
Dat moet te maken hebben met een zekere starheid die wordt veroorzaakt door het reeds gevormde karakter.
Dat maakt discussie met totaal anders gevormden zo moeilijk en vaak onmogelijk.
Je ziet dat sterk in politiek en religie.
Ergens moeten de verschillen in opvattingen toch vandaan komen.
Dat heeft zeker niet met verschil in opleiding en intelligentie te maken.
Elke lezer van dit blog weet van de problemen die ik heb met sommige christenen.
Ik weet ook dat men zal zeggen: "Daar heb je hem weer".
Ik weet het, maar ik loop steeds weer tegen hard oor- en veroordelende christenen aan.
Dat staat naar mijn mening haaks op datgene wat Christus verkondigde.
Daar heb je het weer.........
Hoe kom ik aan die mening en waarom zijn er christenen die het volstrekt met mij oneens zijn?
Dat kan toch alleen maar komen door verschil in karakter?
Het vervelende is dat over dit element zo slecht te praten valt.
Het blijkt dat de overtuiging het bij het rechte eind te hebben het onmogelijk maakt om de oorzaak van de verschillen in meningen te bespreken.
En dat maakt mij weer moedeloos.
Ik denk n.l. dat het belangrijk is om de bron van de verschillende opvattingen te onderzoeken.
Tijdens de dagelijkse bezigheden en beslommeringen staan gedachten niet stil.
Plotseling kwam bij mij het idee op dat er in grote lijnen misschien twee soorten christenen zijn n.l. de schriftgeleerden en de zielzorgers.
Beiden zullen anders met mensen omgaan.
Beiden kunnen niet anders.
Beiden zullen problemen hebben de ander te begrijpen.
Toch fijn dat er mengvormen zijn!
Nou ja.......
Ik blijf er over nadenken.
DQ
.
vrijdag 6 augustus 2010
Marktwerking in de zorg.
Marktwerking in de zorg werkt niet goed?
Natuurlijk wel.
Het werkt uitstekend voor de hogere leidinggevenden.
Salarissen, bonussen en ontslagvergoedingen.
Daar is echt niks mis mee.
Echt niet.
Nee, geen zorgen voor marktwerking in de zorg.
Het werkt goed.
Erg goed.
Echt!
Echt!
DQ
De smaak weer te pakken?
Wat is dat nou......
Heb ik de smaak weer te pakken?
Is schrijven nog even leuk als vroeger?
Dit ondanks een vervelende pijn in mijn arm (muisarm?)
We zullen zien.
We zullen afwachten.
De kleinkinderen zijn elders en de rust geeft me gelegenheid tot meerdere zaken waaronder schrijven.
Dat klinkt minder leuk, het is heerlijk om de Italiaantjes hier te hebben.
Misschien geeft juist hun tijdelijke afwezigheid me de push te gaan schrijven.
Wat moet je anders...........
Die stilte!
Prettig weer vandaag.
Morgen minder.
Heb met mezelf afgesproken enige tijd op dak door te brengen tijdens een regenbuitje.
Zou ik dan zien waar het water zijn weg door het dak vindt?
Ben bang van niet.
Het geknutsel aan een nieuwe regering baart me zorgen.
Ik begrijp wel dat een winnende partij de gelegenheid moet krijgen zijn stem te laten horen en zijn macht te tonen.
Ik begrijp niet dat partijen samen willen werken met hen die zich op het uiterste randje van rechtstaat en grondwet begeven.
Allemaal landsbelang?
Ik waag het te betwijfelen.
Macht is lekker.
Macht corrumpeert en naar de geschiedenis wordt niet gekeken.
Hoe zou het toch komen dat ik zo vaak hoor zeggen:
"Dit land is mijn land niet meer."
Triest.
DQ
Heb ik de smaak weer te pakken?
Is schrijven nog even leuk als vroeger?
Dit ondanks een vervelende pijn in mijn arm (muisarm?)
We zullen zien.
We zullen afwachten.
De kleinkinderen zijn elders en de rust geeft me gelegenheid tot meerdere zaken waaronder schrijven.
Dat klinkt minder leuk, het is heerlijk om de Italiaantjes hier te hebben.
Misschien geeft juist hun tijdelijke afwezigheid me de push te gaan schrijven.
Wat moet je anders...........
Die stilte!
Prettig weer vandaag.
Morgen minder.
Heb met mezelf afgesproken enige tijd op dak door te brengen tijdens een regenbuitje.
Zou ik dan zien waar het water zijn weg door het dak vindt?
Ben bang van niet.
Het geknutsel aan een nieuwe regering baart me zorgen.
Ik begrijp wel dat een winnende partij de gelegenheid moet krijgen zijn stem te laten horen en zijn macht te tonen.
Ik begrijp niet dat partijen samen willen werken met hen die zich op het uiterste randje van rechtstaat en grondwet begeven.
Allemaal landsbelang?
Ik waag het te betwijfelen.
Macht is lekker.
Macht corrumpeert en naar de geschiedenis wordt niet gekeken.
Hoe zou het toch komen dat ik zo vaak hoor zeggen:
"Dit land is mijn land niet meer."
Triest.
DQ
donderdag 5 augustus 2010
Christelijke naastenliefde ?
Eindelijk weer eens een levensteken uit Twente.
Het is nu donderdag 5 augustus 2010.
Drukke dagen omdat dochterlief met de drie kleinkinderen over zijn uit Italië (en nog steeds lekkage van mijn platte dak, kan de fout niet vinden).
Waarom ik lang niet heb geschreven!
En waarom ik het nog steeds niet gedaan zou hebben als het niet zo zou zijn dat er vragen over mijn afwezigheid waren gesteld.
Vragen die van belangstelling en ongerustheid getuigen.
Dank daar voor.
Oorzaak: TELEURSTELLING.
Helaas kwamen de vragen niet van christenen.
Slechts één van hen liet haar zorgen blijken.
En ze had feilloos door wat de hoofdreden van mijn afwezigheid was.
Mijn log-schrijfsels waren in opzet zeer algemeen bedoeld.
Maar als je vrij veel schrijft kom je ook jezelf tegen.
Dan ontdek je zaken die heel gevoelig voor je liggen.
Gevoeligheden waarvan de oorzaken mede in de kindertijd liggen.
In mijn geval blijken die zaken heel veel op christelijk terrein te liggen.
Logisch, want als zoon van een voorganger en zoon van een op christelijk terrein zeer actieve moeder stond de hele omgeving in het teken van het geloof.
Een christen uit Canada bewees voor mij op keiharde wijze hoe christenen zich kunnen gedragen.
Prachtige christelijke woorden maar o wee als je iets zegt wat hem niet aanstaat en o zo goed in het veroordelen van anderen.
Ik zou me daar niets van aan moeten trekken maar dat blijk ik niet te kunnen.
De ongevoeligheid van sommige christenen slaat alle wapens uit mijn handen.
En die wapens waren al zo krachteloos.
De gevolgen zijn extra zwaar omdat het mijn toch al moeizame geloof bijna tot aan de grond afbreekt.
Die constatering zou in ieder geval tot nadenken moeten stemmen omdat het een zware verantwoording inhoudt.
Net toen ik weer en beetje beter dacht te kunnen omgaan met dit type christenen gebeurde er weer iets, hier in Hengelo.
Een leider van een huisgemeente kon zich niet vinden in de humorvolle woordkeus van mijn zuster.
Ik begrijp het nog steeds niet maar het kan het gevolg zijn van een verschillend gevoel voor humor.
Dus dat terzijde.
Dus dat terzijde.
Zijn gemailde reactie was echter zo hard en liefdeloos dat we allemaal perplex stonden (en staan).
In eerste instantie wilden we nog wel aannemen dat het een wat ongelukkige schrijven op een ongelukkig moment was.
Met een mailwisseling probeerden we er daarom uit te komen.
In die mailtjes verklaarden we de woordkeus van mijn zuster.
Na veel aandringen kwamen er enkele reacties op.
Dat vind ik al onbeleefd maar het komt helaas vaker voor.
Erger was dat er geen oog of begrip voor haar was.
Zij was fout en blijft dat.
Hij zat goed en blijft dat.
Ik vind dat onbegrijpelijk.
Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn maar je moet de uitleg van de ander ernstig nemen, zelfs als je het niet begrijpt of aanvoelt.
Dat moet omdat je daarmee die ander serieus neemt.
Op mijn mailtjes die ik hem schreef, los van dit gebeuren, waarin ik hem uitlegde dat mensen die wel willen geloven maar dat niet of moeilijk kunnen steun nodig hebben.
Geen enkele reactie.
Dus geen enkel gevoel voor de aarzelende maar zoekende en steun zoekende medemens.
Wat zie ik toch weinig mededogen, medegevoel en begrip bij vele christenen.
(Let op, zeker niet bij alle.)
Ze zijn zo zeker van hun zaak.
Ze zijn zo zeker van hun uitleg van de Bijbel.
Ze zijn zo overtuigd van het feit dat God achter hen staat.
Ze voelen zich de apostelen van deze tijd.
Begrip voor en invoelen van hen die in de geloofsproblemen zitten is er bij hen niet bij.
Integendeel.
Vaak wordt er met hel en verdoemenis gedreigd.
Wat ernstig is omdat onzekerheid in angst kan omslaan.
Gelukkig komen zijzelf wel in de hemel.
Omdat zij zo zeker weten dat zij de wil van God kennen en dat zij die wil uitvoeren kunnen ze niet anders dan in de hemel komen.
Toch?
Zij wel.
Die christenhobbyisten (sorry maar zo voel ik het) worden bedankt voor datgene wat ze anderen aan doen.
Waarom zou je eigenlijk christen willen worden als dit type mens je "christen" collega zal worden?
Ben ik dan zo goed?
Natuurlijk niet.
Wel weet ik zeker dat ik meer begrip voor anderen en hun moeilijkheden kan opbrengen dan vele christenen.
DQ
woensdag 21 april 2010
Ik slaap
Op dit moment beleeft mijn weblog een slapend bestaan.
Sorry daarvoor.
De reden is dat z'n baas gebruik maakt van het weer en z'n stemming om achterstallig onderhoud aan z'n huis te plegen.
En dat duurt langer dan gedacht.
Hij komt meer tegen dan verwacht.
Tot rustiger tijden.
DQ
.
Sorry daarvoor.
De reden is dat z'n baas gebruik maakt van het weer en z'n stemming om achterstallig onderhoud aan z'n huis te plegen.
En dat duurt langer dan gedacht.
Hij komt meer tegen dan verwacht.
Tot rustiger tijden.
DQ
.
maandag 12 april 2010
Onbelangrijkheden
Ik heb weinig geschreven de laatste tijd.
Oh, er is genoeg te schrijven maar er is ook genoeg te doen.
Een eigen huis betekent ONDERHOUD.
Tussen het slechte en het goede weer in zijn er mogelijkheden om daar mee bezig te zijn.
Eerst moest er echter een bank gesloopt worden.
De bank heeft het lange jaren uitgehouden onder mijn en andermans/vrouws achterwerk.
Maar de zitting werd steeds platter, steeds harder en het zitten steeds onbehaaglijker.
Weg dus met het ding.
De hele winter heeft hij in de tuin gestaan.
Aangezien ik daar toch niet kwam stond hij niet in de weg.
Nu kom ik er wel en stond het geval wel in de weg.
Slopen dat ding.
Dacht dat in een paar uurtjes te doen maar dat viel tegen.
Na de ontleding stond het afbijten van de laklaag op de buitendeur op het programma.
Nou, dat ging prima.
D.w.z. de huid van mijn wijsvinger werd er , ondanks voorzorgsmaatregelen, een beetje afgebeten.
De pleister op mijn wijsvinger zorgt voor vele mis-typen.
Vandaag druk geweest met andere klusjes, morgen weer verder met de deur.
Ook zo vrolijk van het jonge groen aan de bomen?
Ik wel.
Heerlijk.
Toch is het nog behoorlijk koud zo af en toe.
De kachelkraan draai ik tenminste geregeld open.
In de koude perioden heb ik de pech dat de zon hier moeilijk naar binnen kan schijnen.
In de warme zomerse perioden is dat heerlijk.
Ik geef toe.
Geen erg interessant artikeltje deze keer.
Een andere keer werp ik wat meer inhoud in het toetsenbord.
Ooit zal de pleister wel weg kunnen.
Tot dan.
DQ
.
Oh, er is genoeg te schrijven maar er is ook genoeg te doen.
Een eigen huis betekent ONDERHOUD.
Tussen het slechte en het goede weer in zijn er mogelijkheden om daar mee bezig te zijn.
Eerst moest er echter een bank gesloopt worden.
De bank heeft het lange jaren uitgehouden onder mijn en andermans/vrouws achterwerk.
Maar de zitting werd steeds platter, steeds harder en het zitten steeds onbehaaglijker.
Weg dus met het ding.
De hele winter heeft hij in de tuin gestaan.
Aangezien ik daar toch niet kwam stond hij niet in de weg.
Nu kom ik er wel en stond het geval wel in de weg.
Slopen dat ding.
Dacht dat in een paar uurtjes te doen maar dat viel tegen.
Na de ontleding stond het afbijten van de laklaag op de buitendeur op het programma.
Nou, dat ging prima.
D.w.z. de huid van mijn wijsvinger werd er , ondanks voorzorgsmaatregelen, een beetje afgebeten.
De pleister op mijn wijsvinger zorgt voor vele mis-typen.
Vandaag druk geweest met andere klusjes, morgen weer verder met de deur.
Ook zo vrolijk van het jonge groen aan de bomen?
Ik wel.
Heerlijk.
Toch is het nog behoorlijk koud zo af en toe.
De kachelkraan draai ik tenminste geregeld open.
In de koude perioden heb ik de pech dat de zon hier moeilijk naar binnen kan schijnen.
In de warme zomerse perioden is dat heerlijk.
Ik geef toe.
Geen erg interessant artikeltje deze keer.
Een andere keer werp ik wat meer inhoud in het toetsenbord.
Ooit zal de pleister wel weg kunnen.
Tot dan.
DQ
.
donderdag 1 april 2010
Bezuinigen
Let op!
Wie zullen de klappen moeten opvangen die het gevolg zijn van het hebzuchtig en egoïstisch graaien?
Voorspelling:
Dat zullen niet degenen zijn die de oorzaak van de problemen zijn.
Dat zullen niet degenen zijn die niets van de bezuinigingen zullen merken.
Dat zullen niet degenen zijn die allerlei bezuinigingsvoorstellen doen.
Nee, dat zullen degenen zijn die weinig tot niets hebben.
Ik vind dat een verschrikkelijk treurige gedachte.
Is dat een linkse gedachte?
Is dat een socialistische gedachte?
Is dat een communistische gedachte?
Of zou mijn bezorgdheid ook een christelijke component kunnen hebben?
Is het een christelijke gedachte om de zwakste schouders de zwaarste lasten te laten dragen?
DQ
.
Wie zullen de klappen moeten opvangen die het gevolg zijn van het hebzuchtig en egoïstisch graaien?
Voorspelling:
Dat zullen niet degenen zijn die de oorzaak van de problemen zijn.
Dat zullen niet degenen zijn die niets van de bezuinigingen zullen merken.
Dat zullen niet degenen zijn die allerlei bezuinigingsvoorstellen doen.
Nee, dat zullen degenen zijn die weinig tot niets hebben.
Ik vind dat een verschrikkelijk treurige gedachte.
Is dat een linkse gedachte?
Is dat een socialistische gedachte?
Is dat een communistische gedachte?
Of zou mijn bezorgdheid ook een christelijke component kunnen hebben?
Is het een christelijke gedachte om de zwakste schouders de zwaarste lasten te laten dragen?
DQ
.
Liefde en haat
Er zijn zo van die uitspraken die mensen aan het denken kunnen zetten.
In zo'n geval kan een uitwerking van gedachten daarover soms teveel zijn.
De lezer moet zijn gedachten er zelf maar over vormen.
Gisteren kwam ik een uitspraak tegen van de voormalige jeugdbendeleider Nicky Cruz.
Terugkijkend op de afschuwelijke thuissituatie waaruit hij vandaan komt zei hij:
"Ik heb liefde leren haten".
Denk hier eens over na.
Het zou naar mijn idee veel narigheden die we elkander aandoen kunnen verklaren.
DQ
.
In zo'n geval kan een uitwerking van gedachten daarover soms teveel zijn.
De lezer moet zijn gedachten er zelf maar over vormen.
Gisteren kwam ik een uitspraak tegen van de voormalige jeugdbendeleider Nicky Cruz.
Terugkijkend op de afschuwelijke thuissituatie waaruit hij vandaan komt zei hij:
"Ik heb liefde leren haten".
Denk hier eens over na.
Het zou naar mijn idee veel narigheden die we elkander aandoen kunnen verklaren.
DQ
.
dinsdag 30 maart 2010
Waar ben ik?
Ik ben er een tijdje niet geweest.
Dat komt door een griepachtige verkoudheid die heel erg gek op me is.
Dat moet wel, anders was hij/zij allang vertrokken.
Verschijnselen zijn, naast hoesten, vermoeidheid en spierpijn.
Deze verschijnselen maken het bespelen van het toetsenbord niet erg aangenaam.
Vandaar dus en tot later,
DQ
.
Dat komt door een griepachtige verkoudheid die heel erg gek op me is.
Dat moet wel, anders was hij/zij allang vertrokken.
Verschijnselen zijn, naast hoesten, vermoeidheid en spierpijn.
Deze verschijnselen maken het bespelen van het toetsenbord niet erg aangenaam.
Vandaar dus en tot later,
DQ
.
donderdag 25 maart 2010
Karakter
Laatst was ik ergens op visite.
Het was een gemêleerd gezelschap met o.a. meerdere gelovige christenen.
Een van de aanwezigen, een oudere vrouw, vertelde dat zij weinig narigheden in haar leven had gekend.
Een opmerkelijke opmerking.
Opmerkelijk omdat het niet waar was maar kennelijk wel als zodanig werd beleefd.
Ik weet dat het niet waar was want ik ken de omstandigheden vrij goed.
Toch werd er niet gelogen.
De vrouw had echt en oprecht dat gevoel.
Hoe moet je dat nu duiden?
Is de desbetreffende vrouw onverschillig en/of ongevoelig?
Dat is niet het geval want het is best een goed mens.
Zij zal voor iedereen in gebed gaan als dat nodig is.
In ieder geval voelt zij het leven anders aan dan haar familie, waarvan ook meerderen aanwezig waren.
Daarom is het ook een pijnlijke opmerking.
Want, zoals dat in elke familie het geval is, was hier in het verleden ook veel gebeurd.
En er gebeuren nog steeds verdrietige zaken.
Godsvertrouwen is mooi, geeft rust, maar mag je niet minder gevoelig maken.
Ik denk ook niet dat dit het geval is.
Ik denk eerder dat het te maken heeft met het karakter.
Iets waar ik al veel vaker over schreef.
Karakter laat je op een bepaalde manier naar de wereld kijken en die beleven.
Karakter kan iets verklaren maar mag je nooit excuseren.
Dat zou te gemakkelijk zijn.
Er is ook nog zoiets als eigen verantwoordelijkheid en eigen keuzes die je in het leven maakt.
Ook op mijn weblog heb ik mensen ontmoet met dusdanige andere instellingen (karakters) dan ik dat diepgaande gesprekken in feite onmogelijk zijn.
Let op, ik heb het niet over beter of slechter.
Nee, anders.
Daar zou over te praten moeten kunnen zijn maar ik heb gemerkt dat dit maar zeer zelden mogelijk is.
Jammer.
Het zou je mogelijk dichter bij elkaar kunnen brengen omdat begrip de scherpe kantjes kan afronden.
DQ
.
Het was een gemêleerd gezelschap met o.a. meerdere gelovige christenen.
Een van de aanwezigen, een oudere vrouw, vertelde dat zij weinig narigheden in haar leven had gekend.
Een opmerkelijke opmerking.
Opmerkelijk omdat het niet waar was maar kennelijk wel als zodanig werd beleefd.
Ik weet dat het niet waar was want ik ken de omstandigheden vrij goed.
Toch werd er niet gelogen.
De vrouw had echt en oprecht dat gevoel.
Hoe moet je dat nu duiden?
Is de desbetreffende vrouw onverschillig en/of ongevoelig?
Dat is niet het geval want het is best een goed mens.
Zij zal voor iedereen in gebed gaan als dat nodig is.
In ieder geval voelt zij het leven anders aan dan haar familie, waarvan ook meerderen aanwezig waren.
Daarom is het ook een pijnlijke opmerking.
Want, zoals dat in elke familie het geval is, was hier in het verleden ook veel gebeurd.
En er gebeuren nog steeds verdrietige zaken.
Godsvertrouwen is mooi, geeft rust, maar mag je niet minder gevoelig maken.
Ik denk ook niet dat dit het geval is.
Ik denk eerder dat het te maken heeft met het karakter.
Iets waar ik al veel vaker over schreef.
Karakter laat je op een bepaalde manier naar de wereld kijken en die beleven.
Karakter kan iets verklaren maar mag je nooit excuseren.
Dat zou te gemakkelijk zijn.
Er is ook nog zoiets als eigen verantwoordelijkheid en eigen keuzes die je in het leven maakt.
Ook op mijn weblog heb ik mensen ontmoet met dusdanige andere instellingen (karakters) dan ik dat diepgaande gesprekken in feite onmogelijk zijn.
Let op, ik heb het niet over beter of slechter.
Nee, anders.
Daar zou over te praten moeten kunnen zijn maar ik heb gemerkt dat dit maar zeer zelden mogelijk is.
Jammer.
Het zou je mogelijk dichter bij elkaar kunnen brengen omdat begrip de scherpe kantjes kan afronden.
DQ
.
maandag 22 maart 2010
Agnost
Van de pas overleden politicus Hans van Mierlo las ik de volgende uitspraak:
"Ik ben agnost maar doe er niets aan".
Een humoristische uitspraak maar een die je ook aan het denken kan zetten.
Kan je agnost zijn uit eigen keuze?
Kan je atheïst zijn uit eigen keuze?
Kan je gelovig zijn uit eigen keuze?
Kan je onverschillig of ongeïnteresseerd zijn uit eigen keuze?
Heeft dat wat je bent niet veel meer met eigen instelling en karakter te maken?
Vragen waar ik al geruime tijd mee bezig ben.
Er zijn immers ook agnosten (in het kort mensen die zeggen dat je niet kunt WETEN of er een God bestaat) die helemaal niet ongelukkig zouden zijn met Zijn bestaan maar zonder het bewijs van dat bestaan niet kunnen geloven.
Ik kan goed met ze meevoelen.
DQ
.
"Ik ben agnost maar doe er niets aan".
Een humoristische uitspraak maar een die je ook aan het denken kan zetten.
Kan je agnost zijn uit eigen keuze?
Kan je atheïst zijn uit eigen keuze?
Kan je gelovig zijn uit eigen keuze?
Kan je onverschillig of ongeïnteresseerd zijn uit eigen keuze?
Heeft dat wat je bent niet veel meer met eigen instelling en karakter te maken?
Vragen waar ik al geruime tijd mee bezig ben.
Er zijn immers ook agnosten (in het kort mensen die zeggen dat je niet kunt WETEN of er een God bestaat) die helemaal niet ongelukkig zouden zijn met Zijn bestaan maar zonder het bewijs van dat bestaan niet kunnen geloven.
Ik kan goed met ze meevoelen.
DQ
.
zondag 21 maart 2010
Brief aan en van Andries Knevel
Beste Andries.
De aanleiding van mijn schrijven is het volgende.
Onder het hoofdje Knevel van 'Uitdaging' nr 364 schreef je een stukje over het wel willen geloven maar niet kunnen.
Nu is dat iets dat me al jaren bezig houdt.
En het is tevens iets dat christenen kennelijk niet begrijpen.
Ik lees er nooit over, ik hoor er nooit over en gelovigen die ik spreek weten er geen raad mee.
De opmerking: "Men hoeft alleen maar Christus aan te nemen en men is gered" is iets dat al jaren wordt gezegd maar hoe kan men iets aannemen waarvan men niet zeker weet dat het bestaat?
Kortom......, hoe krijgt men die zekerheid?
Je zegt in je artikeltje dat je je moedeloos en machteloos voelt bij de vraag van de zoekers.
Dat begrijp ik en ik verwacht ook geen overtuigend antwoord van je.
Je bent echter in de positie om een programma te wijden aan dit, denk ik, belangrijke onderwerp.
Ik denk ook dat je voldoende medewerkers hebt bij de E.O. die research kunnen doen.
Zou het maken van zo'n programma een idee kunnen zijn?
Hartelijke groet,
Johan
========================
Beste Johan,
Dank voor het mailtje dat ik via ‘Uitdaging’ kreeg.
Ik heb meer reacties gekregen op deze column, overigens wel begrijpende reacties.
Er zijn meer mensen, kennelijk, die in hun omgeving mensen kennen die wel zouden willen geloven, maar het gewoon niet kunnen.
In mijn achterhoofd ben ik bezig met een (radio) programma hierover.
Het is nog te vroeg om daarover te schrijven, maar weet dat het mijn aandacht heeft.
Met hartelijke groet,
Andries Knevel
De aanleiding van mijn schrijven is het volgende.
Onder het hoofdje Knevel van 'Uitdaging' nr 364 schreef je een stukje over het wel willen geloven maar niet kunnen.
Nu is dat iets dat me al jaren bezig houdt.
En het is tevens iets dat christenen kennelijk niet begrijpen.
Ik lees er nooit over, ik hoor er nooit over en gelovigen die ik spreek weten er geen raad mee.
De opmerking: "Men hoeft alleen maar Christus aan te nemen en men is gered" is iets dat al jaren wordt gezegd maar hoe kan men iets aannemen waarvan men niet zeker weet dat het bestaat?
Kortom......, hoe krijgt men die zekerheid?
Je zegt in je artikeltje dat je je moedeloos en machteloos voelt bij de vraag van de zoekers.
Dat begrijp ik en ik verwacht ook geen overtuigend antwoord van je.
Je bent echter in de positie om een programma te wijden aan dit, denk ik, belangrijke onderwerp.
Ik denk ook dat je voldoende medewerkers hebt bij de E.O. die research kunnen doen.
Zou het maken van zo'n programma een idee kunnen zijn?
Hartelijke groet,
Johan
========================
Beste Johan,
Dank voor het mailtje dat ik via ‘Uitdaging’ kreeg.
Ik heb meer reacties gekregen op deze column, overigens wel begrijpende reacties.
Er zijn meer mensen, kennelijk, die in hun omgeving mensen kennen die wel zouden willen geloven, maar het gewoon niet kunnen.
In mijn achterhoofd ben ik bezig met een (radio) programma hierover.
Het is nog te vroeg om daarover te schrijven, maar weet dat het mijn aandacht heeft.
Met hartelijke groet,
Andries Knevel
zaterdag 20 maart 2010
Laat de kinderkens tot mij komen....
Laat de kinderkens tot mij komen en verhindert ze het hen niet.
Een lievelings Bijbeltekst van mijn moeder.
Mijn weblog ben ik gestart met als enige bedoeling dat het me wel leuk leek om zo af en toe wat te schrijven.
Het blijkt echter ook voor mezelf een leerzaam proces.
Zo langzamerhand tekent zich af dat wat mij kennelijk het meest bezig houdt.
Dat blijkt het thema LIEFDE te zijn.
Niet de liefde tussen geliefden maar de liefde als antwoord op vele problemen.
Niet slechts als antwoord maar ook als oplossing en voorkoming van problemen.
Degenen van wie ik LIEFDE het meest verwacht, hoort te verwachten naar mijn idee, zijn christenen.
Zij zijn toch christen omdat ze geloven in iemand die uit liefde voor hen persoonlijk is gestorven?
Ik had er beter niet aan kunnen beginnen.
Wat een liefdeloosheid kom je tegen.
Je ziet het overal.
Je ziet het in de kerk.
Je ziet het in de politiek.
Waar niet?
Balkenende, christen en fatsoensrakker, die beloftes aan het Nederlandse volk gewoon naast zich neerlegt.
Van Middelkoop, christen, die hetzelfde doet.
Hoe passen ze hun geweten aan?
Of is christelijke liefde niet belangrijk genoeg voor hen?
Bestaan er christelijke oorlogen?
Je ziet dat ik het begrip LIEFDE heel ruim neem.
En ik ben me er van bewust dat het een dusdanig moeilijk begrip is dat ik ook geregeld faal.
Ondanks dat vind ik dat ik er over mag, en zelfs moet, schrijven.
De onderstaande brief kreeg ik toegestuurd en mag ik plaatsen.
Ik heb er over nagedacht of ik dat zou moeten doen.
Ook of ik de naam van de kerkgemeenschap zou moeten noemen.
Ik heb besloten om het toch te doen.
Bedenk daar bij dat het gebeuren niet exemplarisch is voor dit kerkgenootschap.
Ik ken ook hele goede gemeenschappen.
Wel is het, helaas, exemplarisch voor vele christenen.
Als LIEFDE centraal staat, staat ook begrip voor de ander centraal.
DQ
============================
Hoi Johan,
Ik zal je nog wat vertellen,
Ik heb je wel eens geschreven dat ik sinds een jaar regelmatig naar een Baptistenkerk ging, ik dacht lekker dicht in de buurt.
Vijf minuutjes lopen i.p.v. altijd maar reizen, omdat er bij ons in de buurt niet veel meer aan kerk is overgebleven.
De preken daar spraken me wel aan, maar vanaf het begin aan al voelde ik me daar een vreemdeling.
Ik dacht niet zo gauw de moed opgeven, en eens beleven hoe baptisten zijn.
(Al die stomme namen, hervormd/pinkster/hervormd en weet ik wat er allemaal nog bestaat, ik heb het licht gezien, en heb zelf de liefde van Christus ervaren en ook wel door wat andere Christenen, maar voor mij hoeft dat allemaal niet zo gescheiden en dan elke kerk ook nog eens met z’n eigen wetten, kijk wat er nu in de katholieke branche gebeurt terwijl we allemaal mensen zijn met fouten, gebreken, zonden).
Met div. mensen wel wat leuke contacten gekregen, maar het overgrote gedeelte was een vastgeroeste kliek, die vanaf de wieg al baptist zijn.
Je weet mijn zoon is een autistische jongen die zich niet zo kan concentreren op een preek of gezang.
Al jaar en dag neem ik al wat voor hem mee tijdens de dienst, heel vroeger ging ie kleuren en tekenen achter in de kerk, later werd het z’n spelcomputertje, en de laatste paar jaar is ie gek op het lezen van Donald Duck strips.
Dus tijdens de dienst, je hoort 'm niet, is ie altijd helemaal verdiept in z’n stripboek, tijdens het bidden kijkt ie wel eens om zich heen, of kijkt wel eens naar hele overdreven mensen, en zegt daar dan wel eens wat van, in de trend van, wat doet of kijkt u raar of zoiets in die trend, maar over het algemeen is ie in z’n eigen wereld.
Ik voelde al vaak, de vaste kern voelt zich heel wat, de rest durft nooit zo voor z’n mening uit te komen.
Net een religieus gevangenisje, of een kerk die wordt geregeerd door farizeeën en schriftgeleerden.
Een boom zonder vrucht.
Maar goed, ik ging vooral voor de preek en heb geluisterd en geobserveerd.
In het begin werd ons gevraagd of we wel zeker geloofden en dat we dat voor heel de kerk staand moesten belijden, ik ben niet zo bang, dus ik zei, oké, maar vond het wel een beetje vreemd.
Tot ca. een maand geleden, vroeg een oudste (of hoe je ook iemand noemt, een soort hulp in de kerk) mag ik even met je spreken, ik had al vaak gemerkt dat die vent zich groen en geel aan ons ergerde, ik zat daar altijd gewoon relaxed in de kerk te luisteren en mijn zoon las z’n stripboek, soms nam ie z’n vriendje mee, ook die las dan een stripboek want dat is ook een soort van autist.
Hij zei, ik wil u namens wat mensen in de kerk zeggen dat jullie een stoorzender zijn.
Uw zoon zit naar mensen te kijken als ze zitten te bidden en hij gedraagt zich niet geïnteresseerd, ik zei, ik heb aan de mensen om me heen verteld dat hij een ander mens is, uiterlijk zie je het niet maar hij is verstandelijk gehandicapt en autistisch.
Of we voortaan boven konden gaan zitten, dan had niemand last van ons.
Ik wist niet wat ik hoorde, ik stond helemaal paf, dit had ik nog nooit meegemaakt, ik zei, laat maar, we zullen jullie niet meer tot last zijn, en boven alleen gaan wij niet zitten, dan kan ik wel een dienst op de tv zien.
Daar stoort zich ook niemand aan ons.
Ik heb die vent daar flink de waarheid gezegd, dat ie het evangelie van Jezus niet goed begrepen had, en dat Jezus met hoeren en tollenaars at en op aarde was gekomen vooral voor zondaren, zieken, armen etc. etc.
Ik heb ook een e-mail in die trend gestuurd, en div. mensen die ons ineens niet meer in de kerk zagen zitten en die ik weer tegen kwam heb ik openlijk gezegd dat ik me niet meer welkom voelde,
De meeste waren geschokt: "Tja wat een liefde he".
Nu ga ik zo af en toe eens naar de kerkdienst in het verpleeghuis waar m’n oma zit, en wat een liefde is daar.
Die mensen kunnen niets meer, dus daar tref je geen hoogmoed, en een dominee die vol liefde is voor deze mensen en m’n zoon, zodat m’n zoon ook veel vrolijker reageert.
Je verhaal op je log maak ik dus ook in de praktijk mee,
N.
.
Een lievelings Bijbeltekst van mijn moeder.
Mijn weblog ben ik gestart met als enige bedoeling dat het me wel leuk leek om zo af en toe wat te schrijven.
Het blijkt echter ook voor mezelf een leerzaam proces.
Zo langzamerhand tekent zich af dat wat mij kennelijk het meest bezig houdt.
Dat blijkt het thema LIEFDE te zijn.
Niet de liefde tussen geliefden maar de liefde als antwoord op vele problemen.
Niet slechts als antwoord maar ook als oplossing en voorkoming van problemen.
Degenen van wie ik LIEFDE het meest verwacht, hoort te verwachten naar mijn idee, zijn christenen.
Zij zijn toch christen omdat ze geloven in iemand die uit liefde voor hen persoonlijk is gestorven?
Ik had er beter niet aan kunnen beginnen.
Wat een liefdeloosheid kom je tegen.
Je ziet het overal.
Je ziet het in de kerk.
Je ziet het in de politiek.
Waar niet?
Balkenende, christen en fatsoensrakker, die beloftes aan het Nederlandse volk gewoon naast zich neerlegt.
Van Middelkoop, christen, die hetzelfde doet.
Hoe passen ze hun geweten aan?
Of is christelijke liefde niet belangrijk genoeg voor hen?
Bestaan er christelijke oorlogen?
Je ziet dat ik het begrip LIEFDE heel ruim neem.
En ik ben me er van bewust dat het een dusdanig moeilijk begrip is dat ik ook geregeld faal.
Ondanks dat vind ik dat ik er over mag, en zelfs moet, schrijven.
De onderstaande brief kreeg ik toegestuurd en mag ik plaatsen.
Ik heb er over nagedacht of ik dat zou moeten doen.
Ook of ik de naam van de kerkgemeenschap zou moeten noemen.
Ik heb besloten om het toch te doen.
Bedenk daar bij dat het gebeuren niet exemplarisch is voor dit kerkgenootschap.
Ik ken ook hele goede gemeenschappen.
Wel is het, helaas, exemplarisch voor vele christenen.
Als LIEFDE centraal staat, staat ook begrip voor de ander centraal.
DQ
============================
Hoi Johan,
Ik zal je nog wat vertellen,
Ik heb je wel eens geschreven dat ik sinds een jaar regelmatig naar een Baptistenkerk ging, ik dacht lekker dicht in de buurt.
Vijf minuutjes lopen i.p.v. altijd maar reizen, omdat er bij ons in de buurt niet veel meer aan kerk is overgebleven.
De preken daar spraken me wel aan, maar vanaf het begin aan al voelde ik me daar een vreemdeling.
Ik dacht niet zo gauw de moed opgeven, en eens beleven hoe baptisten zijn.
(Al die stomme namen, hervormd/pinkster/hervormd en weet ik wat er allemaal nog bestaat, ik heb het licht gezien, en heb zelf de liefde van Christus ervaren en ook wel door wat andere Christenen, maar voor mij hoeft dat allemaal niet zo gescheiden en dan elke kerk ook nog eens met z’n eigen wetten, kijk wat er nu in de katholieke branche gebeurt terwijl we allemaal mensen zijn met fouten, gebreken, zonden).
Met div. mensen wel wat leuke contacten gekregen, maar het overgrote gedeelte was een vastgeroeste kliek, die vanaf de wieg al baptist zijn.
Je weet mijn zoon is een autistische jongen die zich niet zo kan concentreren op een preek of gezang.
Al jaar en dag neem ik al wat voor hem mee tijdens de dienst, heel vroeger ging ie kleuren en tekenen achter in de kerk, later werd het z’n spelcomputertje, en de laatste paar jaar is ie gek op het lezen van Donald Duck strips.
Dus tijdens de dienst, je hoort 'm niet, is ie altijd helemaal verdiept in z’n stripboek, tijdens het bidden kijkt ie wel eens om zich heen, of kijkt wel eens naar hele overdreven mensen, en zegt daar dan wel eens wat van, in de trend van, wat doet of kijkt u raar of zoiets in die trend, maar over het algemeen is ie in z’n eigen wereld.
Ik voelde al vaak, de vaste kern voelt zich heel wat, de rest durft nooit zo voor z’n mening uit te komen.
Net een religieus gevangenisje, of een kerk die wordt geregeerd door farizeeën en schriftgeleerden.
Een boom zonder vrucht.
Maar goed, ik ging vooral voor de preek en heb geluisterd en geobserveerd.
In het begin werd ons gevraagd of we wel zeker geloofden en dat we dat voor heel de kerk staand moesten belijden, ik ben niet zo bang, dus ik zei, oké, maar vond het wel een beetje vreemd.
Tot ca. een maand geleden, vroeg een oudste (of hoe je ook iemand noemt, een soort hulp in de kerk) mag ik even met je spreken, ik had al vaak gemerkt dat die vent zich groen en geel aan ons ergerde, ik zat daar altijd gewoon relaxed in de kerk te luisteren en mijn zoon las z’n stripboek, soms nam ie z’n vriendje mee, ook die las dan een stripboek want dat is ook een soort van autist.
Hij zei, ik wil u namens wat mensen in de kerk zeggen dat jullie een stoorzender zijn.
Uw zoon zit naar mensen te kijken als ze zitten te bidden en hij gedraagt zich niet geïnteresseerd, ik zei, ik heb aan de mensen om me heen verteld dat hij een ander mens is, uiterlijk zie je het niet maar hij is verstandelijk gehandicapt en autistisch.
Of we voortaan boven konden gaan zitten, dan had niemand last van ons.
Ik wist niet wat ik hoorde, ik stond helemaal paf, dit had ik nog nooit meegemaakt, ik zei, laat maar, we zullen jullie niet meer tot last zijn, en boven alleen gaan wij niet zitten, dan kan ik wel een dienst op de tv zien.
Daar stoort zich ook niemand aan ons.
Ik heb die vent daar flink de waarheid gezegd, dat ie het evangelie van Jezus niet goed begrepen had, en dat Jezus met hoeren en tollenaars at en op aarde was gekomen vooral voor zondaren, zieken, armen etc. etc.
Ik heb ook een e-mail in die trend gestuurd, en div. mensen die ons ineens niet meer in de kerk zagen zitten en die ik weer tegen kwam heb ik openlijk gezegd dat ik me niet meer welkom voelde,
De meeste waren geschokt: "Tja wat een liefde he".
Nu ga ik zo af en toe eens naar de kerkdienst in het verpleeghuis waar m’n oma zit, en wat een liefde is daar.
Die mensen kunnen niets meer, dus daar tref je geen hoogmoed, en een dominee die vol liefde is voor deze mensen en m’n zoon, zodat m’n zoon ook veel vrolijker reageert.
Je verhaal op je log maak ik dus ook in de praktijk mee,
N.
.
Ik klaag nooit
Omdat ik nooit klaag, geen klagend type ben maar wel lijd aan zware verkoudheid, met als o.a. de kenmerken:
Koorts, zere spieren, zere borst, koppijn, niezen, hoesten en het gebruik van anderhalve rol wc papier als vervanging van zakdoekjes kon ik slechts de telefonische vraag van mijn dochter:
"Hoe gaat het er mee?" beantwoorden met de dooddoener:
"Ik voel me zoals je je voelt als je je voelt zoals ik me voel".
Een tamelijk briljante opmerking voor iemand die vreselijk lijdt, maar nooit klaagt, aan:
Koorts, zere spieren, zere borst, koppijn, niezen, hoesten en het gebruik van anderhalve rol wc papier als vervanging van zakdoekjes.
DQ
.
Koorts, zere spieren, zere borst, koppijn, niezen, hoesten en het gebruik van anderhalve rol wc papier als vervanging van zakdoekjes kon ik slechts de telefonische vraag van mijn dochter:
"Hoe gaat het er mee?" beantwoorden met de dooddoener:
"Ik voel me zoals je je voelt als je je voelt zoals ik me voel".
Een tamelijk briljante opmerking voor iemand die vreselijk lijdt, maar nooit klaagt, aan:
Koorts, zere spieren, zere borst, koppijn, niezen, hoesten en het gebruik van anderhalve rol wc papier als vervanging van zakdoekjes.
DQ
.
donderdag 18 maart 2010
Aanvulling vorig bericht.
De computer had ik reeds afgesloten toen ik, al paracetamollend, tot de conclusie kwam dat het vorige bericht enige aanvulling behoeft.
Graag wil ik melden dat ik meerdere bemoedigende mailtjes heb gekregen en gesprekken heb gehad ná die negatieve belevenis.
Het is fijn te constateren dat ik in ieder geval door hen wel werd begrepen.
DQ
.
Graag wil ik melden dat ik meerdere bemoedigende mailtjes heb gekregen en gesprekken heb gehad ná die negatieve belevenis.
Het is fijn te constateren dat ik in ieder geval door hen wel werd begrepen.
DQ
.
Weblog, vliegen, reageren en hoesten
Ik kreeg een mailtje van iemand die veronderstelde dat ik minder op mijn weblog schreef wegens een pijnlijke reactie die ik van een christen kreeg.
Nu is dat niet de hoofdreden, die ligt in de privé sfeer, maar wel is het zo dat hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik tot de overtuiging kom dat het zeker een rol speelt.
Het is n.l. zo dat de onsympathieke reactie precies paste in het beeld dat ik van sommige christenen heb.
Gelukkig past het beeld niet op de meerderheid van de christenen.
Nee, gelukkig niet.
Toch versterkt het, of ik wil of niet, de mening die ik al had.
Ik heb geen zin om verder op de bijzonderheden van de bedoelde reactie in te gaan.
Dat is ook niet nodig want de geinteresseerde lezer is op de hoogte van de hoed en de rand.
Maar ik blijf met het raadsel zitten hoe het mogelijk is dat iemand die zich een evangeliserende rol aanmatigt de kracht hiervan zomaar door eigen opstelling onderuit kan halen.
Het is niet zo dat ik het de desbetreffende figuur kwalijk blijf nemen.
Nee, het is alleen zo dat ik er geen bal van begrijp.
Liefdeloosheid hoort niet bij een christen.
Althans, zo begrijp ik het christendom.
Ik kwam moe bij de kinderen in Italië vandaan.
Een moeheid waarvan de oorzaak niet echt aan te wijzen was.
Zo druk was het daar niet.
Drie weken slecht weer zorgt er wel voor dat je thuis blijft.
Wel is het natuurlijk zo dat je gemakkelijker moe wordt met drie kleine kinderen om je heen dan wanneer je thuis rustig op de bank zit, je eigen leventje te leiden.
De boosdoener meldde zich gister in de vorm van een zere keel en hevige niesbuien.
Bij mij de gebruikelijke voorbode van een stevige verkoudheid.
Zo zit ik dan op deze heerlijke lentedag bibberend naast een stomende kachel met een deken op me heen gewikkeld op de bank.
Paracetamol als grote vriend.
Zielig, he?
De reacties op mijn weblog heb ik inmiddels beantwoord.
Degene die reageerde op Glorieklokken enz. heb ik mogelijk een tip kunnen geven.
Hoop dat de desbetreffende mevrouw dat op tijd zal zien.
Nu ga ik me even lekker terugtrekken en gezellig corresponderen met mijn hoofdpijn.
O ja, op mijn youtube kanaal heb ik enkele recente Italië filmpjes gezet.
Mogelijk komen er nog meer.
Voor de luchtvaartliefhebber plaatste ik ook een filmpje.
Bij nadering van Schiphol laat een hevige wind de vleugels behoorlijk op en neer gaan.
DQ
woensdag 17 maart 2010
Sebo
Voor allen die op de hoogte willen zijn van de laatste ontwikkelingen rond Sebo het volgende:
Vanmiddag, woensdag 17 maart, is hij weer thuis gekomen.
Na een zware hartoperatie en het implanteren van een pacemaker.
De laatste handeling was onvoorzien en pijnlijk.
Hij moet nu aan dat vreemde ding in zijn lichaam gaan wennen.
Uiteraard is hij nog zwak en vermoeid.
Maar de oude Sebo zal vernieuwd weer terug keren en ongetwijfeld verslag van alles gaan doen op zijn weblog.
DQ
maandag 15 maart 2010
Reacties
Hoi beste mensen
Ik heb diverse reacties gekregen op mijn weblog.
Door drukte ben ik even niet in staat er op terug te komen.
Ik ben enkele weken in het buitenland geweest en dat leverde bij thuiskomst nogal wat werk op.
Maar zodra ik dat alles onder controle heb, ben ik er weer.
Heb in het buitenland zeer veel regen gezien.
Behalve de laatste dag natuurlijk.
Toen stralende zonneschijn.
Nu regen in Nederland.
Zou het mijn schuld zijn?
Tot later,
DQ
Ik heb diverse reacties gekregen op mijn weblog.
Door drukte ben ik even niet in staat er op terug te komen.
Ik ben enkele weken in het buitenland geweest en dat leverde bij thuiskomst nogal wat werk op.
Maar zodra ik dat alles onder controle heb, ben ik er weer.
Heb in het buitenland zeer veel regen gezien.
Behalve de laatste dag natuurlijk.
Toen stralende zonneschijn.
Nu regen in Nederland.
Zou het mijn schuld zijn?
Tot later,
DQ
maandag 8 maart 2010
Operatie Sebo
Sebo ligt op dit moment onder het mes.
Hij krijgt een nieuwe hartklep.
Voor zijn verslag voorafgaande aan de operatie verwijs ik maar Dagboek 97 op:
http://thelordismyshepherd.punt.nl/
DQ
Hij krijgt een nieuwe hartklep.
Voor zijn verslag voorafgaande aan de operatie verwijs ik maar Dagboek 97 op:
http://thelordismyshepherd.punt.nl/
DQ
zaterdag 27 februari 2010
woensdag 10 februari 2010
Oordeel
Vanmorgen liep ik naar mijn vader die steeds meer zorg en hulp nodig heeft.
Zo'n klein half uurtje lopen in de sneeuw zet, ondanks de kou, de hersens toch op stoom.
Plotseling schoot me een Bijbelvers in gedachten:
DQ
.
Zo'n klein half uurtje lopen in de sneeuw zet, ondanks de kou, de hersens toch op stoom.
Plotseling schoot me een Bijbelvers in gedachten:
"Oordeel niet opdat gij niet geoordeeld worde.."
Pang, dat kon ik in mijn zak steken.DQ
.
Cynisme en oordeel
Officieel 230.000 doden in Haïti.
Verschrikkelijk.
Als ik het al verschrikkelijk vind, hoe zou God dat dan vinden?
"Zo, eigen schuld, dikke bult......?".
Hoe durven mensen dat te veronderstellen.
Hoeveel van de slachtoffers zullen geen christen zijn geweest?
Allemaal naar de hel?
Wederom: eigen schuld, dikke bult?
Wat hebben die oordelende christenen gedaan om te laten zien wat het betekent om christen te zijn?
Waar is hun, zichzelf wegcijferende, liefde?
Oordelen vanachter de schrijftafel in die heerlijk verwarmde comfortabele studeerkamer.
Het klinkt cynisch en sarcastisch, ik weet het maar....:
Als de rijke blanken in Haïti maar niet al te veel last hebben van de stank.
Dat is niet echt fijn als je lekker in de zon in je zwembad ligt.
Mogelijk ruikt het in hun kerken ook niet al te fris.
Straf.
Rechtvaardigheid.
Oordelen.
Veroordelen.
Arrogantie.
Betweterigheid.
Heb ik redenen om cynisch te zijn?
Ja!
Heb ik er recht op?
Dat is maar de vraag, want wat heb ik zelf gedaan om de wereld een stukje beter en rechtvaardiger te maken?
Te weinig, dus past me bescheidenheid.
Er zijn genoeg christenen die wel hebben begrepen wat het christenzijn inhoud.
Gelukkig wel.
Mijn cynisme heeft zeker geen betrekking op de gehele christenheid.
Ik zie zoveel goede zaken.
Nogmaals, gelukkig wel.
Bijbeltekst:
"Maar het meeste van deze is de liefde".
(Ik weet niet meer waar dat staat maar als ik me goed herinner gaat het Bijbelgedeelte over de gaven van de geest.)
Ach, ik zal het wel weer uit z'n verband hebben gerukt.
Voor de oordelende, veroordelende, mens zal ik/jij/zij/wij het toch nooit goed kunnen doen.
En inderdaad, dat maakt me onrustig.
Het is onprettig als positief bedoelde bedoelingen arrogant naar de prullenmand worden verwezen.
Zonder dat men zich verdiept in de achtergronden.
Zonder gevoel voor de ander.
Alleen omdat men het op voorhand al niet eens is met de keuze van de ander.
Bedenk dat het mogelijk is om op basis van de zelfde gedachte andere keuzes te maken.
En, o ja, ook ik oordeel en veroordeel.
DQ
.
Verschrikkelijk.
Als ik het al verschrikkelijk vind, hoe zou God dat dan vinden?
"Zo, eigen schuld, dikke bult......?".
Hoe durven mensen dat te veronderstellen.
Hoeveel van de slachtoffers zullen geen christen zijn geweest?
Allemaal naar de hel?
Wederom: eigen schuld, dikke bult?
Wat hebben die oordelende christenen gedaan om te laten zien wat het betekent om christen te zijn?
Waar is hun, zichzelf wegcijferende, liefde?
Oordelen vanachter de schrijftafel in die heerlijk verwarmde comfortabele studeerkamer.
Het klinkt cynisch en sarcastisch, ik weet het maar....:
Als de rijke blanken in Haïti maar niet al te veel last hebben van de stank.
Dat is niet echt fijn als je lekker in de zon in je zwembad ligt.
Mogelijk ruikt het in hun kerken ook niet al te fris.
Straf.
Rechtvaardigheid.
Oordelen.
Veroordelen.
Arrogantie.
Betweterigheid.
Heb ik redenen om cynisch te zijn?
Ja!
Heb ik er recht op?
Dat is maar de vraag, want wat heb ik zelf gedaan om de wereld een stukje beter en rechtvaardiger te maken?
Te weinig, dus past me bescheidenheid.
Er zijn genoeg christenen die wel hebben begrepen wat het christenzijn inhoud.
Gelukkig wel.
Mijn cynisme heeft zeker geen betrekking op de gehele christenheid.
Ik zie zoveel goede zaken.
Nogmaals, gelukkig wel.
Bijbeltekst:
"Maar het meeste van deze is de liefde".
(Ik weet niet meer waar dat staat maar als ik me goed herinner gaat het Bijbelgedeelte over de gaven van de geest.)
Ach, ik zal het wel weer uit z'n verband hebben gerukt.
Voor de oordelende, veroordelende, mens zal ik/jij/zij/wij het toch nooit goed kunnen doen.
En inderdaad, dat maakt me onrustig.
Het is onprettig als positief bedoelde bedoelingen arrogant naar de prullenmand worden verwezen.
Zonder dat men zich verdiept in de achtergronden.
Zonder gevoel voor de ander.
Alleen omdat men het op voorhand al niet eens is met de keuze van de ander.
Bedenk dat het mogelijk is om op basis van de zelfde gedachte andere keuzes te maken.
En, o ja, ook ik oordeel en veroordeel.
DQ
.
dinsdag 9 februari 2010
Teleurstelling en bemoediging
Ja, ik kan erg teleurgesteld zijn.
Teleurgesteld in enkele mensen die zich christen noemen en dat ook zijn.
Hoe hard en onverdraaglijk kunnen ze zich opstellen.
Hoe weinig begrip kunnen ze opbrengen voor anderen.
Hoe weinig kunnen (willen?) ze meevoelen met anderen.
Wat fijn om dan andere christenen te ontmoeten die zich totaal anders opstellen.
Wat fijn om door hen bemoedigd te worden.
Ja, ik heb dat soms nodig.
DQ
.
Teleurgesteld in enkele mensen die zich christen noemen en dat ook zijn.
Hoe hard en onverdraaglijk kunnen ze zich opstellen.
Hoe weinig begrip kunnen ze opbrengen voor anderen.
Hoe weinig kunnen (willen?) ze meevoelen met anderen.
Wat fijn om dan andere christenen te ontmoeten die zich totaal anders opstellen.
Wat fijn om door hen bemoedigd te worden.
Ja, ik heb dat soms nodig.
DQ
.
Zon in het hart
Ik heb er genoeg van.
Het hoeft van mij niet meer.
Waar heb ik genoeg van en wat hoeft van mij niet meer?
De WINTER!
Nee, een winter-man ben ik niet.
Bepaald niet.
Oh, vroeger wel.
D.w.z. toen was ik geen winter-man maar een winter-kind.
Lange schaatstochten in Alkmaar.
Als kind merk je de kou niet.
Ik kan het me tenminste niet herinneren en bij mijn kleinzoon zie ik het ook niet.
Ik kijk naar de thermometer: -4,7 graden.
Ik kijk naar buiten en zie het sneeuwen.
Dat wil zeggen iets witachtigs doet z'n best om voor sneeuw door te gaan.
Als ik bibberend op de bus sta te wachten kom ik bibberend in gesprek met andere bibberaars.
Nee, ik ben niet de enige die de winter graag wil weg waaien.
Afscheid nemen doet pijn!
In dit geval niet.
Helemaal niet.
Stel je toch voor.........
Zon, vrolijke mensen, volle terrasjes.
Om de zon dichter bij me te halen op momenten dat de zon het in mijn hart een beetje af laat weten gebruik ik een hulpmiddel.
Ik ben vrij vaak in Andalucía geweest.
Daar kan je van zon spreken.
Soms zelfs een beetje erg veel.
(Vijfenveertig graden in de schaduw is best enigszins warm.)
Maar ik heb er fantastisch fijne herinneringen aan.
Meestal was ik er alleen.
Twee maal met Sebo.
Veel heb ik er gefilmd.
En daarom kan ik grijpen naar het eerder genoemde hulpmiddel.
Als ik een dvd pak, waar ik de film heb opgezet, en er onder het genot van een drankje en een warme kachel naar kijk komen veel dingen weer terug.
Bijna letterlijk.
Ik heb geen idee hoe het gevoelsleven van een ander werkt, per slot van rekening moet je het met je eigen gevoelsleven doen, maar ik beleef het zien van zo'n film zeer intensief.
Steeds weer, wanneer ik er naar kijk.
Momenten waarbij ik toen het gevoel had dat alle stukjes op z'n plaats vielen herbeleef ik op dezelfde wijze.
Heerlijk.
Veel van mijn/onze Spaanse momenten heb ik op youtube gezet.
Uiteraard zullen kijkers er nooit hetzelfde bij ervaren als Sebo en ik.
Zij zijn de kijkers en wij de belevers.
Toch geeft het mogelijk ook aan hen iets weer van de sfeer van toen.
Mocht je er iets van willen proberen mee te beleven ga dan naar mijn youtube kanaal.
www.youtube.com/donqueso
Zoek op Spanje of op het dorp Valverde del Camino.
Overigens meldde mijn zwager dat hij nu heerlijk in het zonnetje een kop koffie aan het nuttigen is op de plaza in Valverde del Camino.
Hij wel.
Het sneeuwt!
DQ
.
Het hoeft van mij niet meer.
Waar heb ik genoeg van en wat hoeft van mij niet meer?
De WINTER!
Nee, een winter-man ben ik niet.
Bepaald niet.
Oh, vroeger wel.
D.w.z. toen was ik geen winter-man maar een winter-kind.
Lange schaatstochten in Alkmaar.
Als kind merk je de kou niet.
Ik kan het me tenminste niet herinneren en bij mijn kleinzoon zie ik het ook niet.
Ik kijk naar de thermometer: -4,7 graden.
Ik kijk naar buiten en zie het sneeuwen.
Dat wil zeggen iets witachtigs doet z'n best om voor sneeuw door te gaan.
Als ik bibberend op de bus sta te wachten kom ik bibberend in gesprek met andere bibberaars.
Nee, ik ben niet de enige die de winter graag wil weg waaien.
Afscheid nemen doet pijn!
In dit geval niet.
Helemaal niet.
Stel je toch voor.........
Zon, vrolijke mensen, volle terrasjes.
Om de zon dichter bij me te halen op momenten dat de zon het in mijn hart een beetje af laat weten gebruik ik een hulpmiddel.
Ik ben vrij vaak in Andalucía geweest.
Daar kan je van zon spreken.
Soms zelfs een beetje erg veel.
(Vijfenveertig graden in de schaduw is best enigszins warm.)
Maar ik heb er fantastisch fijne herinneringen aan.
Meestal was ik er alleen.
Twee maal met Sebo.
Veel heb ik er gefilmd.
En daarom kan ik grijpen naar het eerder genoemde hulpmiddel.
Als ik een dvd pak, waar ik de film heb opgezet, en er onder het genot van een drankje en een warme kachel naar kijk komen veel dingen weer terug.
Bijna letterlijk.
Ik heb geen idee hoe het gevoelsleven van een ander werkt, per slot van rekening moet je het met je eigen gevoelsleven doen, maar ik beleef het zien van zo'n film zeer intensief.
Steeds weer, wanneer ik er naar kijk.
Momenten waarbij ik toen het gevoel had dat alle stukjes op z'n plaats vielen herbeleef ik op dezelfde wijze.
Heerlijk.
Veel van mijn/onze Spaanse momenten heb ik op youtube gezet.
Uiteraard zullen kijkers er nooit hetzelfde bij ervaren als Sebo en ik.
Zij zijn de kijkers en wij de belevers.
Toch geeft het mogelijk ook aan hen iets weer van de sfeer van toen.
Mocht je er iets van willen proberen mee te beleven ga dan naar mijn youtube kanaal.
www.youtube.com/donqueso
Zoek op Spanje of op het dorp Valverde del Camino.
Overigens meldde mijn zwager dat hij nu heerlijk in het zonnetje een kop koffie aan het nuttigen is op de plaza in Valverde del Camino.
Hij wel.
Het sneeuwt!
DQ
.
Reageren?
Voor mensen die ooit willen reageren op mijn proza verwijs ik bijvoorbeeld naar de reacties op het stukje "Marktwerking" van 4 februari 2010.
DQ
.
DQ
.
maandag 8 februari 2010
Vragen
Het is al geruime tijd geleden dat ik een wat langer stukje op mijn log plaatste.
Daar waren, en zijn, diverse oorzaken voor aan te wijzen.
Enkele daarvan hebben te maken met privé omstandigheden.
Maar hoe meer ik bij mijzelf te rade ga hoe meer ik tot de conclusie kom dat dit niet de enige reden is.
Nog steeds spelen die persoonlijke oorzaken en rol, ze zijn niet geheim en ooit schrijf ik er over.
Ieder die mijn log leest kan op de hoogte zijn van mijn jaren- en jarenlange worsteling met het geloof.
Ik kan niet begrijpen dat mensen zomaar iets kunnen aannemen wat ze niet zien.
Wel voelen misschien.
Helaas kan gevoel dingen met je doen die niet terecht zijn.
Je kunt door het gevoel belazerd worden.
En toch is emotie belangrijk.
Omdat er niet flitsende manifestaties zijn als bewijs van het bestaan van God blijft er weinig anders over dan de Bijbel te pakken en veel literatuur van gelovigen te lezen.
Maar als dat allemaal niet voldoende overtuigingskracht heeft, wat dan.........?
Het enige wat voor mij overblijft is kijken naar Christenen.
Hoe leven ze?
Ze moeten iets bezitten wat de moeite waard is.
En niet alleen de moeite waard, nee men moet aan hun handel en wandel zien dat er een God bestaat.
Nou, daar ga je dan........
Afgezien van de gelukkig vele christenen die wel laten zien zijn dat christenzijn de moeite waard is zijn er zovelen die zeggen christen te zijn maar er weinig van laten zien.
Die met Gods liefde in hun hart! geweld blazen.
Ze laten zien waar anderen falen omdat ze nou eenmaal de christelijke waarheid in pacht hebben.
Omdat zij dat weten, doen alle andere christenen die niet gelijk denken het fout.
En worden ze dus geoordeeld of veroordeeld.
Dat mag van God want zij hebben het nu eenmaal bij het rechte eind.
Hoe verdrietig.
En dan die akelige rancune.
Die verschrikkelijke arrogantie.
Het ontstellende begrip voor de gevoelens van de ander.
Dat is toch een christen onwaardig?
Ik weet dat er mensen zijn die zich persoonlijk aangevallen voelen.
Het zij zo, het is niet mijn bedoeling.
Nee, ik ben al zo lang bezig met deze materie.
Al langer dan sommige, mogelijk aangesprokenen, op deze aardkloot bivakkeren.
Mijn jarenlange zoektocht geeft aan hoe het bij mij leeft en hoe ik er mee zit.
Ik kan me nog de verontwaardiging herinneren van mijn, oprecht gelovige, moeder.
Ik was nog kind.
Ze las een stukje voor uit een christelijk magazine.
Daarin vertelde een evangelist over zijn reis naar het, door het door apartheid geteisterde, Zuid-Afrika.
Hij vertelde over de blanke kerkdiensten en gaf terloops aan dat al de neger kindertjes verloren waren.
Zij hadden immers Christus niet aangenomen.
De onderdrukkende blanke christenen kwamen in de hemel maar de door hen verstoten en achtergestelde oorspronkelijke bewoners niet.
Mijn moeder spoog vuur.
Het was zo in tegenstelling met de liefde die zij, vooral, in het nieuwe testament zag.
Waarin Iemand zijn leven gaf voor anderen.
En: "Laat de kinderkens tot mij komen en verhindert ze niet want dezulken enz......"
Ik weet niet waar de tekst staat en mogelijk citeer ik het niet helemaal juist.
Het was een lievelingstekst van mijn moeder die ze ten koste van haar gezondheid in de praktijk bracht.
Nu ik het toch over Bijbelteksten heb.....
Er wordt me wel eens verweten dat ik teksten uit hun verband haal.
Merkwaardig natuurlijk dat degenen die me dat verwijten precies hetzelfde doen om hun betoog kracht bij te zetten.
Ter verduidelijking:
Als ik een tekst aanhaal waar over de liefde gesproken wordt heb ik het niet over de bewijskracht er van (de Bijbel is geen juridisch handboek) maar gebruik ik het omdat ik denk dat zo'n tekst staat voor datgene wat voor mij de Bijbel belangrijk maakt.
Haïti.
Nog een reden waarom ik lang heb geaarzeld met het schrijven van dit stukje.
Ik weet het, ik schreef er al eerder over.
Het doet me pijn als z.g.n. christenen het lef hebben om bij de gruwelijke aardbeving te denken aan een straf van God.
Ik snap hun moed niet om op de plaats van God te gaan zitten.
Ik snap niet dat ze bij zulke ellende aan straf denken.
Durven te denken.
Heb je de rijke blanken in Haïti gezien?
Zij wonen in schitterende villa's.
Aardbevingsbestendig gebouwd.
Zij hoeven kennelijk niet gestraft te worden.
De zwarten wel?
Zij zijn daar als gevolg van het houden van slaven.
Ook Christenen hebben daar ooit lekker aan verdiend.
Ik weet het niet meer.........
DQ
.
Daar waren, en zijn, diverse oorzaken voor aan te wijzen.
Enkele daarvan hebben te maken met privé omstandigheden.
Maar hoe meer ik bij mijzelf te rade ga hoe meer ik tot de conclusie kom dat dit niet de enige reden is.
Nog steeds spelen die persoonlijke oorzaken en rol, ze zijn niet geheim en ooit schrijf ik er over.
Ieder die mijn log leest kan op de hoogte zijn van mijn jaren- en jarenlange worsteling met het geloof.
Ik kan niet begrijpen dat mensen zomaar iets kunnen aannemen wat ze niet zien.
Wel voelen misschien.
Helaas kan gevoel dingen met je doen die niet terecht zijn.
Je kunt door het gevoel belazerd worden.
En toch is emotie belangrijk.
Omdat er niet flitsende manifestaties zijn als bewijs van het bestaan van God blijft er weinig anders over dan de Bijbel te pakken en veel literatuur van gelovigen te lezen.
Maar als dat allemaal niet voldoende overtuigingskracht heeft, wat dan.........?
Het enige wat voor mij overblijft is kijken naar Christenen.
Hoe leven ze?
Ze moeten iets bezitten wat de moeite waard is.
En niet alleen de moeite waard, nee men moet aan hun handel en wandel zien dat er een God bestaat.
Nou, daar ga je dan........
Afgezien van de gelukkig vele christenen die wel laten zien zijn dat christenzijn de moeite waard is zijn er zovelen die zeggen christen te zijn maar er weinig van laten zien.
Die met Gods liefde in hun hart! geweld blazen.
Ze laten zien waar anderen falen omdat ze nou eenmaal de christelijke waarheid in pacht hebben.
Omdat zij dat weten, doen alle andere christenen die niet gelijk denken het fout.
En worden ze dus geoordeeld of veroordeeld.
Dat mag van God want zij hebben het nu eenmaal bij het rechte eind.
Hoe verdrietig.
En dan die akelige rancune.
Die verschrikkelijke arrogantie.
Het ontstellende begrip voor de gevoelens van de ander.
Dat is toch een christen onwaardig?
Ik weet dat er mensen zijn die zich persoonlijk aangevallen voelen.
Het zij zo, het is niet mijn bedoeling.
Nee, ik ben al zo lang bezig met deze materie.
Al langer dan sommige, mogelijk aangesprokenen, op deze aardkloot bivakkeren.
Mijn jarenlange zoektocht geeft aan hoe het bij mij leeft en hoe ik er mee zit.
Ik kan me nog de verontwaardiging herinneren van mijn, oprecht gelovige, moeder.
Ik was nog kind.
Ze las een stukje voor uit een christelijk magazine.
Daarin vertelde een evangelist over zijn reis naar het, door het door apartheid geteisterde, Zuid-Afrika.
Hij vertelde over de blanke kerkdiensten en gaf terloops aan dat al de neger kindertjes verloren waren.
Zij hadden immers Christus niet aangenomen.
De onderdrukkende blanke christenen kwamen in de hemel maar de door hen verstoten en achtergestelde oorspronkelijke bewoners niet.
Mijn moeder spoog vuur.
Het was zo in tegenstelling met de liefde die zij, vooral, in het nieuwe testament zag.
Waarin Iemand zijn leven gaf voor anderen.
En: "Laat de kinderkens tot mij komen en verhindert ze niet want dezulken enz......"
Ik weet niet waar de tekst staat en mogelijk citeer ik het niet helemaal juist.
Het was een lievelingstekst van mijn moeder die ze ten koste van haar gezondheid in de praktijk bracht.
Nu ik het toch over Bijbelteksten heb.....
Er wordt me wel eens verweten dat ik teksten uit hun verband haal.
Merkwaardig natuurlijk dat degenen die me dat verwijten precies hetzelfde doen om hun betoog kracht bij te zetten.
Ter verduidelijking:
Als ik een tekst aanhaal waar over de liefde gesproken wordt heb ik het niet over de bewijskracht er van (de Bijbel is geen juridisch handboek) maar gebruik ik het omdat ik denk dat zo'n tekst staat voor datgene wat voor mij de Bijbel belangrijk maakt.
Haïti.
Nog een reden waarom ik lang heb geaarzeld met het schrijven van dit stukje.
Ik weet het, ik schreef er al eerder over.
Het doet me pijn als z.g.n. christenen het lef hebben om bij de gruwelijke aardbeving te denken aan een straf van God.
Ik snap hun moed niet om op de plaats van God te gaan zitten.
Ik snap niet dat ze bij zulke ellende aan straf denken.
Durven te denken.
Heb je de rijke blanken in Haïti gezien?
Zij wonen in schitterende villa's.
Aardbevingsbestendig gebouwd.
Zij hoeven kennelijk niet gestraft te worden.
De zwarten wel?
Zij zijn daar als gevolg van het houden van slaven.
Ook Christenen hebben daar ooit lekker aan verdiend.
Ik weet het niet meer.........
DQ
.
donderdag 4 februari 2010
Marktwerking
Kolossenzen 3:14
En bovenal, kleed u in de liefde,
dat is de band die u tot een
volmaakte eenheid maakt.
Wat jammer dat men het belang van deze tekst niet voldoende inziet.
Velen, ook vele Christenen, geloven in marktwerking als oplossing van economische problemen.
Ze draaien langzaam maar zeker de solidariteit de nek om.
Marktwerking geeft liefde (sociale bewogenheid) weinig kans en bevordert egoïsme.
DQ
.
dat is de band die u tot een
volmaakte eenheid maakt.
Wat jammer dat men het belang van deze tekst niet voldoende inziet.
Velen, ook vele Christenen, geloven in marktwerking als oplossing van economische problemen.
Ze draaien langzaam maar zeker de solidariteit de nek om.
Marktwerking geeft liefde (sociale bewogenheid) weinig kans en bevordert egoïsme.
DQ
.
maandag 1 februari 2010
Er zijn zo van die tijden..........
Er zijn zo van die tijden dat je met andere dingen bezig (moet) zijn dat met je weblog.
Dat zal voor iedere weblogger wel gelden maar voor mij nu in ieder geval.
Ik ben gewoon even wat drukker met andere zaken.
Vandaar mijn absentie van de laatste weken.
Maar....... Let op!
Ik kom terug.
Het is alleen nog niet duidelijk wanneer.
Morgen?
Overmorgen?
Volgende week?
In ieder geval zo snel me dat in redelijkheid mogelijk is.
Tot dan,
DQ
.
Dat zal voor iedere weblogger wel gelden maar voor mij nu in ieder geval.
Ik ben gewoon even wat drukker met andere zaken.
Vandaar mijn absentie van de laatste weken.
Maar....... Let op!
Ik kom terug.
Het is alleen nog niet duidelijk wanneer.
Morgen?
Overmorgen?
Volgende week?
In ieder geval zo snel me dat in redelijkheid mogelijk is.
Tot dan,
DQ
.
zondag 24 januari 2010
Geloofsgetuigenis
Vanmorgen schoot me ineens een stukje verleden in mijn gedachten.
Ik was nog kind en zat in een samenkomst waar verschillende mensen getuigden van hun geloof.
Niets kan ik me er meer van herinneren behalve de uitspraak van een oudere man.
Hij begon zijn getuigenis aldus:
"Als ik het mag beleven dat ik dood ga.........."
DQ
.
Ik was nog kind en zat in een samenkomst waar verschillende mensen getuigden van hun geloof.
Niets kan ik me er meer van herinneren behalve de uitspraak van een oudere man.
Hij begon zijn getuigenis aldus:
"Als ik het mag beleven dat ik dood ga.........."
DQ
.
maandag 18 januari 2010
Eigen huis en haard
Gisteravond hoorde ik op de tv een theoloog zeggen:
"Helaas hebben christenen niet zo'n goed pers...."
Mijn trouwe lezers weten dat ik daar ook zo bang voor ben.
Als het inderdaad zo is dan zegt dat iets over de manier waarop zij met hun geloof omgaan.
Ik weet natuurlijk ook best dat er niet-christenen zijn die perse negatief willen zijn over christenen.
Des te meer reden om hen te laten zien dat het christelijk geloof iets toevoegt aan het leven.
Iets wat de moeite waard is.
Iets wat op z'n minst de moeite waard is om welwillende niet-gelovigen nieuwsgierig te maken.
Ik ben geschokt als ik in de media geluiden aantref van christenen die zich werkelijk afvragen of rampen, in het bijzonder nu de afschuwelijke ramp in Haïti, straffen van God kunnen zijn.
Sommigen gaan zo ver in hun overtuiging dat ze er inderdaad vanuit gaan dat dit het geval is.
Hoeveel van die christenen zullen zich in het verleden bezorgd hebben gemaakt over de situatie in Haïti, waar het immers al jaren een ramp is?
Hoeveel hebben ze gespaard om de hutten en huizen van de bewoners aardbeving bestendig te maken?
Hoeveel hebben ze uitgegeven om de honger te stillen?
Hoeveel hebben ze uitgegeven om hun eigen huizen zo comfortabel mogelijk te maken?
En waarom zou je geld op de rekening van slachtofferhulp storten als de ramp een straf van God is?
Oh, ik veroordeel mensen niet die goed voor eigen huis en haard zorgen.
Integendeel, dat is goed.
Maar een beetje liefde en mededogen zou wel mooi zijn.
Als men van mening is dat de Haïtianen een straf van God hebben verdiend is men zo arrogant om te menen dat zijzelf die straf in ieder geval niet hebben verdiend.
Inderdaad, hoe arrogant kan men zijn en ik zou dan maar oppassen.
DQ
.
"Helaas hebben christenen niet zo'n goed pers...."
Mijn trouwe lezers weten dat ik daar ook zo bang voor ben.
Als het inderdaad zo is dan zegt dat iets over de manier waarop zij met hun geloof omgaan.
Ik weet natuurlijk ook best dat er niet-christenen zijn die perse negatief willen zijn over christenen.
Des te meer reden om hen te laten zien dat het christelijk geloof iets toevoegt aan het leven.
Iets wat de moeite waard is.
Iets wat op z'n minst de moeite waard is om welwillende niet-gelovigen nieuwsgierig te maken.
Ik ben geschokt als ik in de media geluiden aantref van christenen die zich werkelijk afvragen of rampen, in het bijzonder nu de afschuwelijke ramp in Haïti, straffen van God kunnen zijn.
Sommigen gaan zo ver in hun overtuiging dat ze er inderdaad vanuit gaan dat dit het geval is.
Hoeveel van die christenen zullen zich in het verleden bezorgd hebben gemaakt over de situatie in Haïti, waar het immers al jaren een ramp is?
Hoeveel hebben ze gespaard om de hutten en huizen van de bewoners aardbeving bestendig te maken?
Hoeveel hebben ze uitgegeven om de honger te stillen?
Hoeveel hebben ze uitgegeven om hun eigen huizen zo comfortabel mogelijk te maken?
En waarom zou je geld op de rekening van slachtofferhulp storten als de ramp een straf van God is?
Oh, ik veroordeel mensen niet die goed voor eigen huis en haard zorgen.
Integendeel, dat is goed.
Maar een beetje liefde en mededogen zou wel mooi zijn.
Als men van mening is dat de Haïtianen een straf van God hebben verdiend is men zo arrogant om te menen dat zijzelf die straf in ieder geval niet hebben verdiend.
Inderdaad, hoe arrogant kan men zijn en ik zou dan maar oppassen.
DQ
.
zondag 17 januari 2010
Charitatieve instellingen
Ik zit er mee.
In deze tijd kan men niet zonder een bank.
Alle betalingen gaan via banken.
Banken die de oorzaak zijn van de financiële narigheid waar de wereld nu in verkeerd.
Banken die weer bezig zijn idioot hoge bonussen te verstrekken.
Geld dat in de zakken van de managers verdwijnt in plaats van dat het naar gebieden als Haïti gaat.
Ondanks die vuiligheid kan ik niet zonder een bank.
Ik wens niet mee te doen aan het graaien van mensen die er geen recht op hebben.
Maar ik kan niet anders.
De leiding van allerlei charitatieve instellingen vinden ook dat ze een ruim aandeel dienen te krijgen van de bij elkaar gesprokkelde bijdragen.
Bijdragen die vrijwilligers ophalen en goedwillende mensen geven.
Ik vind dat ik ook geld moet geven aan goede doelen.
Maar aan welk goed doel?
Ik wens niet mee te doen aan het gegraai door mensen die er geen recht op hebben.
Niemand heeftimmers recht op graaien.
Graaien gaat immers altijd ten koste van de (kennelijk minder belangrijke) medemens.
Ik wens niet mee te doen aan het graaien van mensen die er geen moreel recht op hebben.
Kan ik anders?
DQ
.
In deze tijd kan men niet zonder een bank.
Alle betalingen gaan via banken.
Banken die de oorzaak zijn van de financiële narigheid waar de wereld nu in verkeerd.
Banken die weer bezig zijn idioot hoge bonussen te verstrekken.
Geld dat in de zakken van de managers verdwijnt in plaats van dat het naar gebieden als Haïti gaat.
Ondanks die vuiligheid kan ik niet zonder een bank.
Ik wens niet mee te doen aan het graaien van mensen die er geen recht op hebben.
Maar ik kan niet anders.
De leiding van allerlei charitatieve instellingen vinden ook dat ze een ruim aandeel dienen te krijgen van de bij elkaar gesprokkelde bijdragen.
Bijdragen die vrijwilligers ophalen en goedwillende mensen geven.
Ik vind dat ik ook geld moet geven aan goede doelen.
Maar aan welk goed doel?
Ik wens niet mee te doen aan het gegraai door mensen die er geen recht op hebben.
Niemand heeftimmers recht op graaien.
Graaien gaat immers altijd ten koste van de (kennelijk minder belangrijke) medemens.
Ik wens niet mee te doen aan het graaien van mensen die er geen moreel recht op hebben.
Kan ik anders?
DQ
.
De man in de straat!
Goh.
Dat is mooi.
Zien we plotseling zomaar activiteiten van de politieke partijen op straat.
Geweldig.
Van de SP zijn we dat gewend, van de andere partijen wat minder.
Het lijkt wel of de politiek zich eindelijk iets aantrekt van de man in de straat.
De man in de straat!
De gewone man in de straat!
De kiezer!
(Het zal toch niet iets te maken hebben met de naderende gemeenteraadsverkiezingen?)
DQ
.
Dat is mooi.
Zien we plotseling zomaar activiteiten van de politieke partijen op straat.
Geweldig.
Van de SP zijn we dat gewend, van de andere partijen wat minder.
Het lijkt wel of de politiek zich eindelijk iets aantrekt van de man in de straat.
De man in de straat!
De gewone man in de straat!
De kiezer!
(Het zal toch niet iets te maken hebben met de naderende gemeenteraadsverkiezingen?)
DQ
.
zaterdag 16 januari 2010
140.000
De Volkskrant
*** '140 duizend doden in Haïti' ***
Na de verwoestende aardbeving van dinsdag hebben de Haïtiaanse autoriteiten al 40 duizend lijken begraven.
Gevreesd wordt dat nog eens honderdduizend mensen om het leven zijn gekomen waardoor het totale dodental op 140 duizend zou komen te staan.
KLIK HIER
.
*** '140 duizend doden in Haïti' ***
Na de verwoestende aardbeving van dinsdag hebben de Haïtiaanse autoriteiten al 40 duizend lijken begraven.
Gevreesd wordt dat nog eens honderdduizend mensen om het leven zijn gekomen waardoor het totale dodental op 140 duizend zou komen te staan.
KLIK HIER
.
God's verantwoordelijkheden
Op mijn artikeltje "555" reageerde Wiebe aldus:
Mooi stukje DQ.
Wat denkt u van de rol van God in dit geheel?
Wat heeft Hij hier mee van doen?
Heeft God dit veroorzaakt zoals Pat Robertson op Amerikaanse televisie verkondigde?
Groeten,
15 januari 2010 18:13
--------
Uiteraard heb ook ik heel veel nagedacht over de ellende in deze wereld.
Dit ook in het licht van een liefdevolle en barmhartige God.
Schreef daar al eerder over.
Bij de beoordeling van het leed en de oorzaak daarvan is het verleidelijk voor christenen om op de stoel van God te gaan zitten.
Dat is kennelijk het geval bij Pat Robertson.
Ik ben verbaasd dat iemand het lef heeft om dit te doen.
Wat betreft het natuurgeweld is het voor mij nogal eenvoudig.
We leven op een "levende" planeet.
En dat is maar goed ook.
Was dit niet het geval dan zouden we überhaupt niet eens leven.
De natuurkrachten zijn zoveel groter dan wij.
Het is logisch dat er slachtoffers vallen.
Afschuwelijk voor de slachtoffers natuurlijk maar in wezen gewoon iets wat nou eenmaal voorkomt en "natuurlijk" is.
In de natuur vallen slachtoffers.
Dieren eten elkaar op en wij eten dieren op.
Als wij op schuivende platen in de aardkorst gaan wonen is het voorspelbaar dat er rampen gebeuren.
Als wij in gebieden gaan wonen waar orkanen e.d. voorkomen weten we dat we risico's lopen.
Als we in auto's gaan rijden, in vliegtuigen gaan vliegen, in schepen gaan varen, weten we dat er risico's aan verbonden zijn.
We kunnen niet leven zonder risico's te nemen.
Ons lichaam is zo'n geweldig fraaie, maar buitengewoon complexe, machine dat het logisch is dat er wat stuk kan gaan.
We noemen dat ziekte.
Waar ligt de verantwoordelijkheid van God?
Daar hoeven we ons niet druk over te maken.
Wel over onze verantwoordelijkheid.
Wat doen we met hen die getroffen zijn door rampen en ziekten?
Waarom vinden we het zo nodig om geweld te gebruiken?
Dáár liggen onze verantwoordelijkheden.
En daar kunnen we de hulp van God heel goed bij gebruiken.
DQ
.
Mooi stukje DQ.
Wat denkt u van de rol van God in dit geheel?
Wat heeft Hij hier mee van doen?
Heeft God dit veroorzaakt zoals Pat Robertson op Amerikaanse televisie verkondigde?
Groeten,
15 januari 2010 18:13
--------
Uiteraard heb ook ik heel veel nagedacht over de ellende in deze wereld.
Dit ook in het licht van een liefdevolle en barmhartige God.
Schreef daar al eerder over.
Bij de beoordeling van het leed en de oorzaak daarvan is het verleidelijk voor christenen om op de stoel van God te gaan zitten.
Dat is kennelijk het geval bij Pat Robertson.
Ik ben verbaasd dat iemand het lef heeft om dit te doen.
Wat betreft het natuurgeweld is het voor mij nogal eenvoudig.
We leven op een "levende" planeet.
En dat is maar goed ook.
Was dit niet het geval dan zouden we überhaupt niet eens leven.
De natuurkrachten zijn zoveel groter dan wij.
Het is logisch dat er slachtoffers vallen.
Afschuwelijk voor de slachtoffers natuurlijk maar in wezen gewoon iets wat nou eenmaal voorkomt en "natuurlijk" is.
In de natuur vallen slachtoffers.
Dieren eten elkaar op en wij eten dieren op.
Als wij op schuivende platen in de aardkorst gaan wonen is het voorspelbaar dat er rampen gebeuren.
Als wij in gebieden gaan wonen waar orkanen e.d. voorkomen weten we dat we risico's lopen.
Als we in auto's gaan rijden, in vliegtuigen gaan vliegen, in schepen gaan varen, weten we dat er risico's aan verbonden zijn.
We kunnen niet leven zonder risico's te nemen.
Ons lichaam is zo'n geweldig fraaie, maar buitengewoon complexe, machine dat het logisch is dat er wat stuk kan gaan.
We noemen dat ziekte.
Waar ligt de verantwoordelijkheid van God?
Daar hoeven we ons niet druk over te maken.
Wel over onze verantwoordelijkheid.
Wat doen we met hen die getroffen zijn door rampen en ziekten?
Waarom vinden we het zo nodig om geweld te gebruiken?
Dáár liggen onze verantwoordelijkheden.
En daar kunnen we de hulp van God heel goed bij gebruiken.
DQ
.
Verdrietig
In verband met de diepe ellende in Haïti is girorekening 555 in den Haag geopend.
Buitengewoon belangrijk en het is heerlijk om te constateren dat zovelen reeds dit nummer hebben gevonden.
Vooral blijven storten.
Natuurlijk.
=====
Al bladerend op Internet kwam ik iets tegen over de salarissen van de bestuurders van andere goede doelen stichtingen.
Daar word je koud en boos van.
In 2008 (in 2009 zal het niet veel beter zijn) werd er van 32 goede doelen aan salarissen van topbestuurders 87.600 tot 198.000 uitgegeven.
Dat betekent dat als er bij een deurcollecte gemiddeld 1 euro wordt gegeven er 100.000 tot 200.000 mensen nodig zijn om het salaris van één topbestuurder te betalen.
Zoveel mensen die belangeloos door weer en wind gaan.
Zoveel mensen die belangeloos hun bloed geven.
Topbestuurders of topgraaiers?
Met wat voor gevoel rijden deze mensen in hun mooie auto's?
Met wat voor gevoel wonen deze mensen in hun mooie villa's?
Met wat voor gevoel geven deze mensen iets aan de collectes aan hun deur?
Waarschijnlijk met het gelukzalige gevoel dat ze volledig recht op hun geld hebben.
Hoe lang zijn mensen nog bereid om in weer en wind langs de huizen te gaan?
Aan welk(e) goed(e) doel(en) moet ik geld overmaken?
Ik ben niet bereid geld bij te dragen aan de belachelijk hoge salarissen die vrijwilligers moeizaam bijeen brengen.
Wat een wereld.
Wat een maatschappij waar onrecht (zo voel ik het) op deze wijze wordt beloond.
Op het moment dat ik dit stukje in mijn weblog wil zetten zie ik de nieuwe Bijbeltekst die elke morgen op mijn scherm verschijnt:
De HEER heeft liever dat je eerlijk en rechtvaardig handelt dan dat je een offer brengt.
zaterdag 16 januari 2010 - Spreuken 21:3
DQ
.
Buitengewoon belangrijk en het is heerlijk om te constateren dat zovelen reeds dit nummer hebben gevonden.
Vooral blijven storten.
Natuurlijk.
=====
Al bladerend op Internet kwam ik iets tegen over de salarissen van de bestuurders van andere goede doelen stichtingen.
Daar word je koud en boos van.
In 2008 (in 2009 zal het niet veel beter zijn) werd er van 32 goede doelen aan salarissen van topbestuurders 87.600 tot 198.000 uitgegeven.
Dat betekent dat als er bij een deurcollecte gemiddeld 1 euro wordt gegeven er 100.000 tot 200.000 mensen nodig zijn om het salaris van één topbestuurder te betalen.
Zoveel mensen die belangeloos door weer en wind gaan.
Zoveel mensen die belangeloos hun bloed geven.
Topbestuurders of topgraaiers?
Met wat voor gevoel rijden deze mensen in hun mooie auto's?
Met wat voor gevoel wonen deze mensen in hun mooie villa's?
Met wat voor gevoel geven deze mensen iets aan de collectes aan hun deur?
Waarschijnlijk met het gelukzalige gevoel dat ze volledig recht op hun geld hebben.
Hoe lang zijn mensen nog bereid om in weer en wind langs de huizen te gaan?
Aan welk(e) goed(e) doel(en) moet ik geld overmaken?
Ik ben niet bereid geld bij te dragen aan de belachelijk hoge salarissen die vrijwilligers moeizaam bijeen brengen.
Wat een wereld.
Wat een maatschappij waar onrecht (zo voel ik het) op deze wijze wordt beloond.
Op het moment dat ik dit stukje in mijn weblog wil zetten zie ik de nieuwe Bijbeltekst die elke morgen op mijn scherm verschijnt:
De HEER heeft liever dat je eerlijk en rechtvaardig handelt dan dat je een offer brengt.
zaterdag 16 januari 2010 - Spreuken 21:3
DQ
.
vrijdag 15 januari 2010
555
Haïti
Wat een onvoorstelbare ramp.
Cijfers die niet te bevatten zijn.
45.000 tot 50.000 doden.
Vele, vele gewonden.
Een stad in puin.
En dat in één van de armste landen van de wereld.
Girorekeningen worden geopend.
Hulp vanuit de hele wereld is onderweg.
Waar moet je beginnen?
Wanneer moet je eindigen?
De Amerikaanse ambassade staat nog fier overeind.
Daarmee aangevend dat er aardbeving-veilig kan worden gebouwd.
Zoals gebruikelijk, een kwestie van geld.
Waarom is er toch altijd weer geld beschikbaar voor het voeren van oorlogen die onschuldige slachtoffers maken.
Waarom zijn die miljarden toch altijd weer beschikbaar voor vernietiging en niet voor hulp of voor een poging tot het voorkomen van narigheden.
Altijd zijn de armen weer de dupe.
Dat is het geval in arme landen.
Dat is het geval in rijke landen.
Mensen deugen over het algemeen, denk ik.
De mensheid deugt niet.
Oppassen natuurlijk.
Want de enorme hulpactie die op gang is gekomen is geweldig.
Wat ik bedoel is dat de mensheid, om wat voor redenen dan ook, niet in staat is gebleken om egoïsme en egocentrisme voldoende aan de kant te zetten.
Oorlogen komen daar o.a. uit voort.
Altruïsme is niet zondermeer een kenmerk van de mensheid.
Goddank wel van vele individuele mensen.
Hoe lang zal het duren voor Haïti weer een verhaaltje in de geschiedenisboeken wordt?
Ook voor mij geldt dat.
Er gebeuren zoveel narigheden in het groot en in het klein.
Het is onmogelijk om dat allemaal te hanteren.
Niemand wordt er beter van als je er zelf aan onder door gaat.
Hulp?
Giro 555, den Haag
DQ
.
Wat een onvoorstelbare ramp.
Cijfers die niet te bevatten zijn.
45.000 tot 50.000 doden.
Vele, vele gewonden.
Een stad in puin.
En dat in één van de armste landen van de wereld.
Girorekeningen worden geopend.
Hulp vanuit de hele wereld is onderweg.
Waar moet je beginnen?
Wanneer moet je eindigen?
De Amerikaanse ambassade staat nog fier overeind.
Daarmee aangevend dat er aardbeving-veilig kan worden gebouwd.
Zoals gebruikelijk, een kwestie van geld.
Waarom is er toch altijd weer geld beschikbaar voor het voeren van oorlogen die onschuldige slachtoffers maken.
Waarom zijn die miljarden toch altijd weer beschikbaar voor vernietiging en niet voor hulp of voor een poging tot het voorkomen van narigheden.
Altijd zijn de armen weer de dupe.
Dat is het geval in arme landen.
Dat is het geval in rijke landen.
Mensen deugen over het algemeen, denk ik.
De mensheid deugt niet.
Oppassen natuurlijk.
Want de enorme hulpactie die op gang is gekomen is geweldig.
Wat ik bedoel is dat de mensheid, om wat voor redenen dan ook, niet in staat is gebleken om egoïsme en egocentrisme voldoende aan de kant te zetten.
Oorlogen komen daar o.a. uit voort.
Altruïsme is niet zondermeer een kenmerk van de mensheid.
Goddank wel van vele individuele mensen.
Hoe lang zal het duren voor Haïti weer een verhaaltje in de geschiedenisboeken wordt?
Ook voor mij geldt dat.
Er gebeuren zoveel narigheden in het groot en in het klein.
Het is onmogelijk om dat allemaal te hanteren.
Niemand wordt er beter van als je er zelf aan onder door gaat.
Hulp?
Giro 555, den Haag
DQ
.
Lef
Het komt niet doordat de dingen zo moeilijk zijn dat we niet durven.
De dingen zijn vaak zo moeilijk omdat we niet durven.
,
De dingen zijn vaak zo moeilijk omdat we niet durven.
,
donderdag 14 januari 2010
Het Irak debat
- Met de kennis van vandaag zouden we een andere beslissing genomen hebben.
- We trekken hieruit lessen voor de toekomst.
Tja........
Als er al lessen uit het verleden te trekken zijn dan is het wel dat men er geen lessen uit leert.
Dezelfde fouten worden steeds weer gemaakt.
Ieder weldenkend mens kan dat constateren.
Waarom de dure academici niet?
Of spelen er andere zaken?
Tenslotte hebben we het over de politiek met de,kennelijk, bijbehorende spelletjes.
DQ
.
- We trekken hieruit lessen voor de toekomst.
Tja........
Als er al lessen uit het verleden te trekken zijn dan is het wel dat men er geen lessen uit leert.
Dezelfde fouten worden steeds weer gemaakt.
Ieder weldenkend mens kan dat constateren.
Waarom de dure academici niet?
Of spelen er andere zaken?
Tenslotte hebben we het over de politiek met de,kennelijk, bijbehorende spelletjes.
DQ
.
woensdag 13 januari 2010
Uit een mailtje
> Ik las eens een gedichtje;
>
> Als er licht is in de ziel,
> Zal er schoonheid zijn in de mens.
> Als er schoonheid is in de mens,
> Zal er harmonie zijn in het huis,
> Als er harmonie is in het huis,
> Zal er rust zijn in het land,
> Als er rust is in het land,
> Zal er vrede zijn op aarde.
>
.
>
> Als er licht is in de ziel,
> Zal er schoonheid zijn in de mens.
> Als er schoonheid is in de mens,
> Zal er harmonie zijn in het huis,
> Als er harmonie is in het huis,
> Zal er rust zijn in het land,
> Als er rust is in het land,
> Zal er vrede zijn op aarde.
>
.
dinsdag 12 januari 2010
Bewogenheid
Ik zie het gebeuren.
Al jaren lang en eigenlijk begrijp ik het niet.
Waar ik het over heb?
De afkeer van vele christenen van de sociaal-democratie.
De stekels gaan overeind zodra het begrip "links" voorbij komt.
Kijk naar dhr. Knevel.
Die geen financiële zorgen kent en oprecht gelovige is.
Maar het gebeurt ook bij christenen die de sociale voorzieningen waar ze van profiteren voor een groot deel te danken hebben aan diezelfde sociaal democraten.
Hoe kan dat?
En wat is de oorzaak er van?
Komt dat omdat hun sociale bewogenheid niet voorkomt uit het christelijk geloof?
Wat overigens nog maar de vraag is.
Komt het door de verwarring met het communisme?
Is het keiharde liberalisme (kapitalisme) waarvan we met z'n allen de wrange vruchten van proeven zo geweldig?
Als een Balkenende durft te beweren dat we met z'n allen de broekriem moeten aanhalen heeft hij dan enig begrip voor hen waar bij de riem al tot het uiterste is aangetrokken?
Waar merk ik dat in zijn optreden en handelen?
Waar merk ik zijn droefheid over de noodzaak van voedselbanken?
De dames en heren uit de regering zullen geen enkele last hebben van welke crisis dan ook.
Ook zij niet die de oorzaak zijn van de huidige ellende en verantwoordelijk zijn voor vele, vele extra doden die in de derde wereld vallen en zullen vallen als gevolg van hun egoïstisch handelen.
Nee, aan hun hypotheekaftrek en andere voordelen zal niet worden getornd.
Is dat christelijk, CDA?
De mensen die het al zwaar hebben zullen er voor moeten zorgen dat de boterham van hen die het zeer goed hebben goed belegd zal blijven.
Dit is geen links gepraat maar gewoon het signaleren van onrecht.
Een onrecht waar christelijke partijen tegen zouden moeten ageren.
Nee, integendeel, ze handhaven dit onrecht.
Natuurlijk is er wat aan te merken op sommige standpunten van socialistische partijen maar dat is het ook op alle andere partijen.
Ik ben een "slapend" SP lid.
Dat slapend komt omdat ik niet iemand ben die gemakkelijk in het openbaar ten strijde trekt.
Een wat lastige karaktereigenschap.
Mijn lidmaatschap heeft te maken met het geloof in de oprechtheid van de SP en de noodzakelijkheid van een tegenwicht.
Gisteravond was er een avond door de SP georganiseerd waarin Agnes Kant het woord voerde.
Hoewel het lekker warm was binnen en koud en glad buiten ben ik er toch naar toe gehobbeld.
Ik was niet de enige.
Velen waren gekomen, waarbij opvallend veel ouderen.
Dus dit ondanks het gevaar van gladde wegen.
Niet zo vreemd want zij zijn degenen die gemangeld worden door de vrije marktwerking in bijvoorbeeld de zorg.
Ik keek naar Agnes en ik luisterde naar Agnes.
Kon niet nalaten haar te vergelijken met Balkenende.
Wat een verschil in sociale bewogenheid.
Ik heb geen idee of zij een christin is.
Maar dat wat zij vertelde was een, naar deze tijd vertaalde, boodschap die je in grote lijnen in de Bijbel terug zou kunnen vinden.
In het bijzonder in het Nieuwe Testament waar staat dat Christus met ontferming was bewogen.
Sommigen zullen zeggen: Daar heb je hem weer met z'n gevit op christenen.
Deze mensen vergissen zich.
Dat is n.l. niet zo.
Ik ken vele geweldige christenen aan welk gedrag ik een puntje zou kunnen zuigen.
(Rare uitdrukking eigenlijk.)
Helaas zie ik er zoveel die van de geweldige boodschap waarin ze zeggen te geloven een farce maken.
Als ik zo naar gisteravond kijk en naar dat wat de christelijke partijen aan sociale bewogenheid ten toon spreiden dan denk ik dat Christus, als hij zou stemmen, eerder op de SP dan op het CDA zou stemmen.
En dat zeg ik met de nodige ootmoed.
DQ
.
Al jaren lang en eigenlijk begrijp ik het niet.
Waar ik het over heb?
De afkeer van vele christenen van de sociaal-democratie.
De stekels gaan overeind zodra het begrip "links" voorbij komt.
Kijk naar dhr. Knevel.
Die geen financiële zorgen kent en oprecht gelovige is.
Maar het gebeurt ook bij christenen die de sociale voorzieningen waar ze van profiteren voor een groot deel te danken hebben aan diezelfde sociaal democraten.
Hoe kan dat?
En wat is de oorzaak er van?
Komt dat omdat hun sociale bewogenheid niet voorkomt uit het christelijk geloof?
Wat overigens nog maar de vraag is.
Komt het door de verwarring met het communisme?
Is het keiharde liberalisme (kapitalisme) waarvan we met z'n allen de wrange vruchten van proeven zo geweldig?
Als een Balkenende durft te beweren dat we met z'n allen de broekriem moeten aanhalen heeft hij dan enig begrip voor hen waar bij de riem al tot het uiterste is aangetrokken?
Waar merk ik dat in zijn optreden en handelen?
Waar merk ik zijn droefheid over de noodzaak van voedselbanken?
De dames en heren uit de regering zullen geen enkele last hebben van welke crisis dan ook.
Ook zij niet die de oorzaak zijn van de huidige ellende en verantwoordelijk zijn voor vele, vele extra doden die in de derde wereld vallen en zullen vallen als gevolg van hun egoïstisch handelen.
Nee, aan hun hypotheekaftrek en andere voordelen zal niet worden getornd.
Is dat christelijk, CDA?
De mensen die het al zwaar hebben zullen er voor moeten zorgen dat de boterham van hen die het zeer goed hebben goed belegd zal blijven.
Dit is geen links gepraat maar gewoon het signaleren van onrecht.
Een onrecht waar christelijke partijen tegen zouden moeten ageren.
Nee, integendeel, ze handhaven dit onrecht.
Natuurlijk is er wat aan te merken op sommige standpunten van socialistische partijen maar dat is het ook op alle andere partijen.
Ik ben een "slapend" SP lid.
Dat slapend komt omdat ik niet iemand ben die gemakkelijk in het openbaar ten strijde trekt.
Een wat lastige karaktereigenschap.
Mijn lidmaatschap heeft te maken met het geloof in de oprechtheid van de SP en de noodzakelijkheid van een tegenwicht.
Gisteravond was er een avond door de SP georganiseerd waarin Agnes Kant het woord voerde.
Hoewel het lekker warm was binnen en koud en glad buiten ben ik er toch naar toe gehobbeld.
Ik was niet de enige.
Velen waren gekomen, waarbij opvallend veel ouderen.
Dus dit ondanks het gevaar van gladde wegen.
Niet zo vreemd want zij zijn degenen die gemangeld worden door de vrije marktwerking in bijvoorbeeld de zorg.
Ik keek naar Agnes en ik luisterde naar Agnes.
Kon niet nalaten haar te vergelijken met Balkenende.
Wat een verschil in sociale bewogenheid.
Ik heb geen idee of zij een christin is.
Maar dat wat zij vertelde was een, naar deze tijd vertaalde, boodschap die je in grote lijnen in de Bijbel terug zou kunnen vinden.
In het bijzonder in het Nieuwe Testament waar staat dat Christus met ontferming was bewogen.
Sommigen zullen zeggen: Daar heb je hem weer met z'n gevit op christenen.
Deze mensen vergissen zich.
Dat is n.l. niet zo.
Ik ken vele geweldige christenen aan welk gedrag ik een puntje zou kunnen zuigen.
(Rare uitdrukking eigenlijk.)
Helaas zie ik er zoveel die van de geweldige boodschap waarin ze zeggen te geloven een farce maken.
Als ik zo naar gisteravond kijk en naar dat wat de christelijke partijen aan sociale bewogenheid ten toon spreiden dan denk ik dat Christus, als hij zou stemmen, eerder op de SP dan op het CDA zou stemmen.
En dat zeg ik met de nodige ootmoed.
DQ
.
zondag 10 januari 2010
Wonder
Twee absoluut integere wetenschappers gaan de Bijbel onderzoeken.
De één sluit het "wonder" uit en de ander acht dit niet onwaarschijnlijk.
Zullen ze, even afgezien van de definitie van het begrip "wonder", uiteindelijk tot dezelfde conclusies komen?
DQ
.
De één sluit het "wonder" uit en de ander acht dit niet onwaarschijnlijk.
Zullen ze, even afgezien van de definitie van het begrip "wonder", uiteindelijk tot dezelfde conclusies komen?
DQ
.
dinsdag 5 januari 2010
zondag 3 januari 2010
Vreugde
Hiep hoi.
Vandaag, zo 3 januari 2010 zijn mijn dochter en haar man 12 1/2 jaar getrouwd.
DQ
.
Vandaag, zo 3 januari 2010 zijn mijn dochter en haar man 12 1/2 jaar getrouwd.
Gefeliciteerd.
En dat deze verbintenis me twee geweldige kleinkinderen heeft opgeleverd is mooi meegenomen!!!!!!DQ
.
De pijn van het onbegrip
Ken je dat machteloze, wanhopig makende gevoel dat tussen mensen kan ontstaan als er, ondanks geregelde pogingen daartoe, geen begrip ontstaat?
Het doet pijn.
Je wilt dat begrip zo graag maar het lukt niet.
Pogingen daartoe falen.
Wat je ook probeert.
Het is verleidelijk om de ander de schuld te geven.
Dat is niet alleen zinloos maar ook onjuist.
Ga er maar vanuit dat die ander ook z'n best doet.
Kennelijk kunnen mensen zo verschrikkelijk veel van elkaar verschillen dat het voldoende begrijpen van de ander gewoon niet mogelijk is.
Als er bijvoorbeeld zelfs aan een woordje als "fatsoen" een verschillende inhoud wordt gegeven..........
Nou, dan kan er toch wel van spraak- en begripsverwarring worden gesproken.
Als aan oprecht gemeende goede bedoelingen wordt getwijfeld dan kan er van mislukking gesproken worden.
Nogmaals, dat doet pijn.
En het laat me niet met rust.
Als de ene partij genuanceerder denkt en de andere zwart/witter is het waarschijnlijk nooit mogelijk om voldoende begrip voor elkaar te hebben.
Ook al doen beide partijen nog zo hun best.
Ik begon er dit stukje mee.
De onmogelijkheid van het begrijpen van elkaar maakt me wanhopig en verdrietig.
Misschien moet ik in zo'n geval mijn verlies maar gewoon dragen.
Toegeven dat iets niet lukt.
En, daar heb ik normaal niet zoveel moeite mee.
Het kan me geen bal schelen als ik een spel verlies.
Competitie?
Interesseert me niks.
Als de ander zo graag wil winnen, nou prima toch?
Maar dit soort mislukte pogingen doen wel zeer.
HEEL ERG ZEER!
DQ
.
Het doet pijn.
Je wilt dat begrip zo graag maar het lukt niet.
Pogingen daartoe falen.
Wat je ook probeert.
Het is verleidelijk om de ander de schuld te geven.
Dat is niet alleen zinloos maar ook onjuist.
Ga er maar vanuit dat die ander ook z'n best doet.
Kennelijk kunnen mensen zo verschrikkelijk veel van elkaar verschillen dat het voldoende begrijpen van de ander gewoon niet mogelijk is.
Als er bijvoorbeeld zelfs aan een woordje als "fatsoen" een verschillende inhoud wordt gegeven..........
Nou, dan kan er toch wel van spraak- en begripsverwarring worden gesproken.
Als aan oprecht gemeende goede bedoelingen wordt getwijfeld dan kan er van mislukking gesproken worden.
Nogmaals, dat doet pijn.
En het laat me niet met rust.
Als de ene partij genuanceerder denkt en de andere zwart/witter is het waarschijnlijk nooit mogelijk om voldoende begrip voor elkaar te hebben.
Ook al doen beide partijen nog zo hun best.
Ik begon er dit stukje mee.
De onmogelijkheid van het begrijpen van elkaar maakt me wanhopig en verdrietig.
Misschien moet ik in zo'n geval mijn verlies maar gewoon dragen.
Toegeven dat iets niet lukt.
En, daar heb ik normaal niet zoveel moeite mee.
Het kan me geen bal schelen als ik een spel verlies.
Competitie?
Interesseert me niks.
Als de ander zo graag wil winnen, nou prima toch?
Maar dit soort mislukte pogingen doen wel zeer.
HEEL ERG ZEER!
DQ
.
zaterdag 2 januari 2010
Oeiiiiiiiiiiii
En dan ben je samen naar je oude vader geweest.
En dan spartel je plotseling in de sneeuw.
En dan zegt je vrouw: "VAL JE?"
En dan zeg je:
"Nee, ik werd overvallen door een plotseling optredende vermoeidheid en toen dacht ik:
"Kom ik ga effe ligguh......."
DQ
.
En dan spartel je plotseling in de sneeuw.
En dan zegt je vrouw: "VAL JE?"
En dan zeg je:
"Nee, ik werd overvallen door een plotseling optredende vermoeidheid en toen dacht ik:
"Kom ik ga effe ligguh......."
DQ
.
Armoe van geest
Er waren weer de nodige narigheden en gewelddadigheden te betreuren de laatste dagen.
Jammer, heel jammer.
Nooit zal ik het goed praten.
Maar.......
Ooit vertrouwde ik de politiek.
Ooit vertrouwde ik de banken.
Ooit vertrouwde ik justitie.
Ooit vertrouwde ik de politie.
Ooit vertrouwde ik de TV.
Ooit vertrouwde ik de medische wereld.
Ooit vertrouwde ik de maatschappelijke instellingen
Ooit vertrouwde ik de goede doelen instellingen.
Kortom:
Ooit dacht ik dat er een zekere mate van fatsoen heerste.
Naïef?
Mogelijk.
Maar:
De "geneugten"van de vrije markt en het vrij ondernemerschap hebben veel kapot gemaakt.
Waarom?:
Omdat het tot gevolg heeft dat de zakkenvullers alle mogelijkheden krijgen.
Kapitalisme?:
Zeker, het heeft voordelen maar alleen als er door wetten en politiek grenzen aan worden gesteld.
Immers:
Mensen houden het meest van zichzelf en van hun eigen volle zakken.
Enfin:
Welk voorbeeld geeft men aan onze jeugd?
Gek hé, dat zij niet weten wat fatsoen is.
Want:
Fatsoen moet je doen (toch CDA?).
Maar misschien moet de kreet veranderd worden in:
Fatsoen moet je vóórdoen!
Nutteloos vechten in een ver land waarbij vele doden vallen en wat kapitalen kost is veel belangrijker dan het opheffen van voedselbanken.
Voedselbanken die in stand wordt gehouden door vrijwilligers.
Zij weten wel wat fatsoen is.
Logisch, zij zitten om die reden niet in de zakkenvullersklasse.
En voor de critici onder ons:
Natuurlijk zijn er veel meer redenen te vinden waarom raddraaiers zo graag hun rad draaien.
Echter niet voor niets is er een gezegde in Nederland dat goed voorbeeld goed doet volgen.
Het omgekeerde is ook het geval.
DQ
.
Jammer, heel jammer.
Nooit zal ik het goed praten.
Maar.......
Ooit vertrouwde ik de politiek.
Ooit vertrouwde ik de banken.
Ooit vertrouwde ik justitie.
Ooit vertrouwde ik de politie.
Ooit vertrouwde ik de TV.
Ooit vertrouwde ik de medische wereld.
Ooit vertrouwde ik de maatschappelijke instellingen
Ooit vertrouwde ik de goede doelen instellingen.
Kortom:
Ooit dacht ik dat er een zekere mate van fatsoen heerste.
Naïef?
Mogelijk.
Maar:
De "geneugten"van de vrije markt en het vrij ondernemerschap hebben veel kapot gemaakt.
Waarom?:
Omdat het tot gevolg heeft dat de zakkenvullers alle mogelijkheden krijgen.
Kapitalisme?:
Zeker, het heeft voordelen maar alleen als er door wetten en politiek grenzen aan worden gesteld.
Immers:
Mensen houden het meest van zichzelf en van hun eigen volle zakken.
Enfin:
Welk voorbeeld geeft men aan onze jeugd?
Gek hé, dat zij niet weten wat fatsoen is.
Want:
Fatsoen moet je doen (toch CDA?).
Maar misschien moet de kreet veranderd worden in:
Fatsoen moet je vóórdoen!
Nutteloos vechten in een ver land waarbij vele doden vallen en wat kapitalen kost is veel belangrijker dan het opheffen van voedselbanken.
Voedselbanken die in stand wordt gehouden door vrijwilligers.
Zij weten wel wat fatsoen is.
Logisch, zij zitten om die reden niet in de zakkenvullersklasse.
En voor de critici onder ons:
Natuurlijk zijn er veel meer redenen te vinden waarom raddraaiers zo graag hun rad draaien.
Echter niet voor niets is er een gezegde in Nederland dat goed voorbeeld goed doet volgen.
Het omgekeerde is ook het geval.
DQ
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
