Je slaapt.
Je staat op.
Je maakt je toilet.
Je gaat naar het toilet.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je vult je avond.
Je gaat naar het toilet.
Je maakt je toilet
Je gaat naar bed
Je slaapt.
Je staat op.
Je maakt je toilet.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je vult je avond.
Je gaat naar het toilet.
Je maakt je toilet
Je gaat naar bed
Je slaapt.
Je staat op.
Je maakt je toilet.
Je gaat naar het toilet.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je vult je avond.
Je gaat naar het toilet.
Je maakt je toilet
Je gaat naar bed
Je slaapt.
Je staat op.
Je maakt je toilet.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je doet je ding.
Je eet.
Je vult je avond.
Je gaat naar het toilet.
Je maakt je toilet
Je gaat naar bed
Je slaapt.
Je vult je jaren.
Je vult je bed.
Men vult je kist.
Dood!
========================
Ik bedoel het niet opbeurend, niet bemoedigend, niet zorgeloos.
Ook niet andersom.
Ik bedoel slechts, sta eens stil bij de cirkelgang van je leven en sta eens stil bij nut en zin ervan.
Altijd iets van mij geweest om over na te denken en nu op mijn leeftijd met drie kinderen met partners, zes kleinkinderen en lieve vrienden, helemaal.
De bijdrage was bewust fatalistisch om het denken er over wakker te schudden.
Dat lukt vast niet bij iedereen.
Ik ben bezorgd, niet fatalistisch.
Daarbij komt dat men de dichterlijke vrijheid heeft om te spelen met taal, eigen ideeën en die van anderen.
Begrijp je?
.
