"Meneer, mag ik u iets vragen?"
Ach ja, denk je, waarom niet.
Iedereen mag me iets vragen.
Zelfs Trump.
Ze keek me aan en zei:
"Wilt u iets voor me doen?"
Kijk, bij het beantwoorden van zo'n vraag ben ik altijd wat voorzichtig.
"Wilt u even in mijn rechterzak graaien?"
Tja, als zo'n vraag je gesteld wordt door een volstrekt vreemde en lieftallige jongedame dan aarzel je niet lang.
Je bent dan wel oud maar nog niet der dagen zat en gebouwd van eerlijk vuursteen.
"Daarin zit mijn sleutel, wilt u de klep van de auto openen dan kan ik mijn handen legen?"
Ik graaide.
Toch wel vreemd dat graaien in een onbekende zak van een onbekende dame.
Ik voelde.
Ik pakte.
En met een soepele jeugdige handbeweging opende ik de klep.
Met een wijdsgebaar smeet ze haar boodschappen in de bak.
Ik kon nog net zeggen dat ze voorzichtig moest zijn met de eieren.
Met mijn:
"Lang geleden dat ik in de zak van een dame heb gegraaid" namen we afscheid.
Lachend.
De markt was dichtbij.
Ik kocht een haring.
Zij glibberde.
.
