Maar het meeste van deze is de liefde.

Al eerder uitte ik mijn verwondering over het feit dat meningen zo verschillend kunnen zijn.
Sterk uit zich dat bijv. in politiek en religie.

Het verschijnsel doet zich niet alleen voor tussen mensen met een totaal verschillende achtergrond, opleiding en IQ maar ook tussen, in dat opzicht, gelijkwaardige mensen.
En niemand verwondert zich er kennelijk over.
Het is zo gewoon dat het als verschijnsel niet meer opvalt.
Ik blijf het echter merkwaardig vinden.

Als het nou maar blijft bij een verschil in opvatting dan is het niet zo erg.
Nee, het gaat vaak veel verder.
Men betrekt de stelling van het eigen gelijk.
En ruimte voor de opvatting van de ander is er nauwelijks of niet.
Mede daardoor zijn er zoveel verschillende politieke partijen en, betreurenswaardig, ook verschillende kerken en christelijke gemeenschappen.

Wat betreft die christelijke gemeenschappen......
Het bovenstaande lijkt me toch niet echt de opdracht of bedoeling van Christus geweest te zijn.
Op interpreteringen van de Bijbel werden en worden nog steeds verschillende kerken gebouwd.
De Bijbel wordt gelezen als wetboek en wetenschappelijk naslagwerk.
Dat lukt nooit.
Er staan tegenstrijdigheden in.
Ondanks dat worden de eigen opvattingen met vuur en zwaard verdedigd.
Soms letterlijk, en God staat achter ons........
En de ander is voor eeuwig verloren.
Eigen schuld, dikke bult zouden mijn kinderen vroeger zeggen.

In reacties op sommige stukjes in mijn weblog zie ik exact hetzelfde gebeuren.
Ook daarin wordt me verteld wat ik niet goed zie en doe.
Deze schrijvers zijn zo overtuigd van het eigen gelijk, en dus van mijn ongelijk, dat ze weinig ruimte hebben om hun eigen opvatting te wegen.
Mogelijk bang dat de weegschaal de andere kant opslaat.

Durf de eigen zekerheden onder de loep te nemen.
Durf je kwetsbaar op te stellen.
Kwetsbaarheid is niet soft.
Kwetsbaarheid maakt je sterk en beter toegerust voor de ander.
Het maakt n.l. begrip mogelijk.
Dat zie ik gelukkig vaak wel maar ook heel vaak, en misschien nog vaker, niet.

De ene gemeenschap legt meer de nadruk op het ene geloofsaspect.
De andere op een ander aspect.
Dat is geen probleem.
Het probleem ontstaat als de eigen betweterigheid de liefde die er tussen christenen hoort te zijn verdoezelt en blust.

Zie de geschiedenis.
Zie het heden.
Voorspelling van de toekomst?

Fijne feestdagen.
Gelukkig 2010.

DQ
.

Kansen

De Islam is een bedreiging.
Een geestelijke bedreiging.
Ik hoor het christenen zeggen.
Maar ik begrijp niet waarom.
Hebben zij dan geen boodschap?
Ja toch?

Misschien is het wel zo geregeld dat Islamieten deze kant opkomen juist om Christenen
de mogelijkheid te geven te getuigen.
Een mogelijkheid die helaas in de landen waar ze vandaan komen niet of bijna niet aanwezig is.
Als dat het geval is zouden Christenen juist blij moeten zijn.
Hen worden mogelijkheden geboden die er nooit eerder waren.
Het doet me denken aan een zin in een oud lied.
"Grijp toch de kansen door God U gegeven........"

Laat zien dat het christenzijn de moeite waard en jaloersmakend is.
En niet alleen voor Islamieten.
Ja, er zijn er dat soort christenen.
Echt waar.

DQ
.