Prikkeldraad

Prikkeldraad.
Als er iets is dat vertelt hoe de mens in elkaar zit dan is dat wel prikkeldraad.
Gemeen spul dat broeken open haalt.
Evenals het vel dat daar in zit.
Scherpe ijzeren, vaak roestige, tanden die de ene mens scheidt van de ander.
Dat het eigen territorium afbakent en de ander buiten houdt.

We zijn volwassen geworden en hebben veel van de geschiedenis geleerd.
Daarom hadden we in 2015 nog slechts  vijfhonderdduizend ton prikkeldraad nodig.
Een draad van 8 miljoen kilometer.

Mensen.....
Prikkeldraad!
.

Baard

Een man scheert zich.
Natuurlijk kan hij zijn baard laten staan maar het meest gangbaar is toch scheren.
Hoewel ik heel vaak mijn baard heb laten staan was ook voor mij het meest logisch dat een man zich scheerde.
Zo logisch dat ik er niet over nadacht.
Zo logisch dat ook andere mensen er niet over nadachten.
Maar..
Logisch is niet hetzelfde als natuurlijk.

Hoe natuurlijk is het dat baarden worden afgeschoren?
Naar mijn mening van nu, helemaal niet zo logisch.
Een man krijgt nu eenmaal een baard.
En baard die verzorgd moet worden.
Net als nagels.

Op dit moment laat ik mijn baard staan.
De winter komt er aan en dan is een beetje warmte op het gezicht best prettig.
Scheren is trouwens ook geen feest.
Na de winter zal de baard er wel weer afgaan.
Ook ik ben niet ongevoelig voor de meest gangbare schoonheidsopvatting.
(Van anderen....)

Vreemd blijft het.

De Moldau

De Moldau, een rivier in Tjechië.
Smetana maakte er een z.g.n. programma
muziekstuk over.
Dat is muziek waarbij geprobeerd wordt het onderwerp in muziek te vatten.

Op de lagere school in Alkmaar werd het stuk in de klas via schoolradio gespeeld en uitgelegd.
Meer dan 60 jaar geleden.
Veel weet ik er niet meer van.
Wel de gevolgen voor mij.

We moesten er een opstel over schrijven.
In mijn opstel probeerde ik de beweging van de rivier te vatten.
Ik was uiterst tevreden over de in mijn ogen redelijk geslaagde poging.
Toen ik het opstel van de meester terug kreeg was het voorzien van een in rood weergeven zware onvoldoende.

Nog voel ik de pijn van het onbegrip.
Soms vraag ik me af of onderwijzers en opvoeders enig benul hebben wat ongenuanceerdheid en onbegrip voor gevolgen kan hebben.
Ik kan me herinneren dat ik weinig interesse meer had om enig gevoel in opstellen te leggen.
Waarom zou ik?
Het leverde rot cijfers op.
Maar nog erger, het deed pijn.
Op voorhand al.
En pas vele jaren later kon ik weer van klassieke muziek genieten.

Vreemd.
Of niet vreemd misschien.
Aan het voorval denk ik weinig.
Maar plotsklaps is het er weer.
Een onverwachtse associatie met het woord rivier en muziek.
.

Bed

Lady Kant, de uitvinder van het bed wordt zeer bedankt.
Net als de leider van de parochies, de Deken.
Zou ik bijna nog ma Tras vergeten.
En sorry la Ken ook nog bijna vergeten.
Merkwaardig want je bent om te Kussen.

Ik vergeet vast nog iemand maar ik ben nog niet zo lang uit bed.
Goedemorgen.