Hier.
In mijn tuin.
Bestraald door het zonnetje.
Bewaaid door een gluiperig om de hoek blazend windje.
Zit ik in mijn eentje.
Op mijn gemak.
Maar gedwongen.
Zevenenzeventig jaar te wezen.
Het klinkt tamelijk oud.
Het klinkt tamelijk bejaard.
Het is oud.
Het is bejaard.
Ik overdenk.
En bedenk.
Wat ging het snel.
Een vloek en een zucht.
En ik vloek niet eens.
Nou ja....
Als ik mijn kop stoot.
.
