Charitatieve instellingen

Ik zit er mee.
In deze tijd kan men niet zonder een bank.
Alle betalingen gaan via banken.
Banken die de oorzaak zijn van de financiële narigheid waar de wereld nu in verkeerd.
Banken die weer bezig zijn idioot hoge bonussen te verstrekken.
Geld dat in de zakken van de managers verdwijnt in plaats van dat het naar gebieden als Haïti gaat.
Ondanks die vuiligheid kan ik niet zonder een bank.
Ik wens niet mee te doen aan het graaien van mensen die er geen recht op hebben.
Maar ik kan niet anders.

De leiding van allerlei charitatieve instellingen vinden ook dat ze een ruim aandeel dienen te krijgen van de bij elkaar gesprokkelde bijdragen.
Bijdragen die vrijwilligers ophalen en goedwillende mensen geven.
Ik vind dat ik ook geld moet geven aan goede doelen.
Maar aan welk goed doel?
Ik wens niet mee te doen aan het gegraai door mensen die er geen recht op hebben.
Niemand heeftimmers recht op graaien.
Graaien gaat immers altijd ten koste van de (kennelijk minder belangrijke) medemens.
Ik wens niet mee te doen aan het graaien van mensen die er geen moreel recht op hebben.
Kan ik anders?

DQ
.

De man in de straat!

Goh.
Dat is mooi.
Zien we plotseling zomaar activiteiten van de politieke partijen op straat.
Geweldig.
Van de SP zijn we dat gewend, van de andere partijen wat minder.
Het lijkt wel of de politiek zich eindelijk iets aantrekt van de man in de straat.

De man in de straat!
De gewone man in de straat!
De kiezer!

(Het zal toch niet iets te maken hebben met de naderende gemeenteraadsverkiezingen?)

DQ
.