Een kunstgebit maakt
appel eten tot een kunst.
appel eten tot een kunst.
DQ
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
zaterdag 18 oktober 2008
Zo kan het ook
Dehaene ziet af van toploon Dexia
BRUSSEL (ANP) - De Belgische oudpremier Jean-Luc Dehaene die sinds kort leiding geeft aan de Belgisch-Franse bank Dexia, weigert een loon van 400.000 bruto per jaar. Hij heeft er recht op, maar vindt dat bedrag ,,overdreven en buitensporig''.
DQ
.
Nog even Van Woensel
Hieronder heb ik diverse malen over Van Woensel geschreven.
Ik heb me afgevraagd waarom ik dat doe.
Wil ik het bedrijf zwart maken?
En zo ja, waarom dan?
Om hier achter te komen heb ik mijn geweten onderzocht en ben tot de conclusie gekomen dat dit niet het geval is.
In eerste instantie ben ik natuurlijk geraakt door de onverschilligheid ten opzichte van Marijke.
Maar dat is het niet alleen.
Als je met open ogen in de maatschappij staat kun je die niet sluiten als er iets gebeurt dat niet in overeenstemming is met je eigen gevoel voor rechtvaardigheid.
Natuurlijk is het niet zo dat mijn gedrag de standaard is waar ander gedrag mee afgewogen moet worden.
Wel is het zo dat , wanneer je een ander probeert te begrijpen, het soms goed is om je in die ander te verplaatsen.
Als ik dat probeer te doen in de eerder beschreven situatie, stuit ik op onmogelijkheden.
In deze situatie zou ik van het afscheid van een trouw personeelslid een feest maken.
In ieder geval zou ik er voor zorgen dat er bij het bereiken van de 65e jarige leeftijd, wat toch een bijzondere mijlpaal is, automatisch een belletje zou gaan rinkelen.
Het zou ook veel beter zijn voor de sfeer in het bedrijf als je liet merken je personeel serieus te nemen.
Daarom schrijf ik er over.
Ik begrijp gewoon niets, helemaal niets van de handelwijze van het bedrijf en ben bang dat dit voorbeeld aangeeft waar we in deze maatschappij staan.
DQ
.
Ik heb me afgevraagd waarom ik dat doe.
Wil ik het bedrijf zwart maken?
En zo ja, waarom dan?
Om hier achter te komen heb ik mijn geweten onderzocht en ben tot de conclusie gekomen dat dit niet het geval is.
In eerste instantie ben ik natuurlijk geraakt door de onverschilligheid ten opzichte van Marijke.
Maar dat is het niet alleen.
Als je met open ogen in de maatschappij staat kun je die niet sluiten als er iets gebeurt dat niet in overeenstemming is met je eigen gevoel voor rechtvaardigheid.
Natuurlijk is het niet zo dat mijn gedrag de standaard is waar ander gedrag mee afgewogen moet worden.
Wel is het zo dat , wanneer je een ander probeert te begrijpen, het soms goed is om je in die ander te verplaatsen.
Als ik dat probeer te doen in de eerder beschreven situatie, stuit ik op onmogelijkheden.
In deze situatie zou ik van het afscheid van een trouw personeelslid een feest maken.
In ieder geval zou ik er voor zorgen dat er bij het bereiken van de 65e jarige leeftijd, wat toch een bijzondere mijlpaal is, automatisch een belletje zou gaan rinkelen.
Het zou ook veel beter zijn voor de sfeer in het bedrijf als je liet merken je personeel serieus te nemen.
Daarom schrijf ik er over.
Ik begrijp gewoon niets, helemaal niets van de handelwijze van het bedrijf en ben bang dat dit voorbeeld aangeeft waar we in deze maatschappij staan.
DQ
.
Abonneren op:
Posts (Atom)
