Commentaar, Gastenboek en/of Andere Zaken.

- Commentaar kan geleverd worden door via reacties (onder mijn berichten) te reageren.
- Mail kan via het envellopje dat onder mijn berichten staat.

- Het tekenen van het gastenboek kan met klikken op:

>>>>>>> G A S T E N B O E K <<<<<<<

--> In rechterkolom staat het Blogarchief.
--> In rechterkolom staat het Labelarchief.
--> Voor terug bladeren weblog zie onder de pagina:
Oudere Berichten

================================

================================



Klik op het beeld voor meer gegevens.

================================


================================
>>>> Mijn video's op YOUTUBE <<<<

(Kies video, plaats muis op
beeld en
klik daarna op pijl
of ga rechtstreeks naar mijn
video kanaal KLIK HIER)

Hoi allemaal

Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.

zondag 31 mei 2009

Sorry

Sorry beste mensen.

Noodgedwongen ben ik Internetrustig,
Al geruime tijd.
Mijn Internetmodem is kapot en ik wacht op vervanging.
Dit kleine schrijverijtje klop ik mijn netboekje in. 
Een netboekje dat samenwerkt met de Internetverbinding op mijn mobiele telefoon.
Bij gebrek aan een programma werkte dat eerst niet.
Simpel werd gezegd dat ik dat eerst even moest downloaden.
Maar hoe doe je dat als je geen Internet hebt?
Via bluetooth lukte het uiteindelijk en ben ik er weer.
Eventjes slechts want het is toch wat behelpen.
Vandaar en tot betere tijden.
Geniet van pinksteren en volgende dagen.

(Raar hoor, geen Internet)

Johan  (DQ)
.

zondag 24 mei 2009

Reisverslag van Gonnie - Foto's



Willem in de wildernis.





















Onder het kopje Reisverslag van Gonnie verteld Gonnie lager in dit log over haar belevenissen in het Midden Oosten.
Hierbij enkele foto's die ze stuurde om hier te plaatsen.

vrijdag 22 mei 2009

Boekgedoe.

Rechts in de kolom schreef ik al eerder iets over Don Queso.
Een Internetnaam die ik me heb toegeëigend en heb opgediept uit de verhalen van Havank.
Een detectiveschrijver die helaas steeds minder wordt gelezen.
Ik zeg helaas omdat het werk na zoveel jaren nog steeds uitstekend te lezen valt.
In de latere boeken wordt de Schaduw de hoofdpersoon en verschuift het taalgebruik naar taalspel en soms kolder.
Don Queso wordt als volgt in het boek Spaanse Pepers (1954) geïntroduceerd:

"Don Queso is de Spaanse bijnaam - meneer Kaas - van de Nederlandse Adrian Alexander Jonkheer van Cruytnagel tot Pepercoeck, een man met rijke erftantes als Clavina van Hiegel de Prieghel de Beughelbaen - die bas zingt in het kerkkoor - en Gerbranda Pannenbrander".

Denk nou niet dat deze flauwekul afbreuk doet aan het verhaal.
Ik lees de boeken nog steeds met zeer veel genoegen.
Als je dat ook eens wilt doen dan verwijs ik je naar Internet of naar de rommelmarkt.
Vaak duiken daar de pockets op.
En dat voor een habbekrats.
Dat betekent dus veel iets voor bijna niets.
En dat in deze crisistijd.
Wat wil je nog meer?

DQ
.

Twentigheden



















Nou, dat viel me niet tegen.
Misschien kan en mag ik er zelfs wel een beetje trots op zijn.
Op z'n minst, tevreden.

Marijke had het idee opgevat om met Hemelvaartsdag een stukkie te gaan fietsen.
Dan zou ze ook mijn zwager uitnodigen.
De inwendige mens begon nattigheid te bevroeden.
Niet zo zeer dat ik haar verdacht van minder fraaie bedoelingen maar mijn zwager fietst graag en doet dat tamelijk intensief.
Marijke brengt dagelijks vele dagdeeltjes door op haar stalen ros.
En ik?

Ik heb een goeie fiets.
Al enkele jaren.
En een ongebruikte fiets blijft best in een goeie conditie.
Maar ik zelf dan?
Hoe staat het met mijn conditie?
Qua fietserij had ik geen idee.
Maar je moet je als jonge bejaarde niet laten kennen dus besloot ik zonder (uiterlijke) aarzeling haar mijn ja-woord te geven.
Iets wat ik overigens tientallen jaren eerder ook al eens heb gedaan.
Zo stapte ik dus iets over negenen op mijn tweewieler om drie en een halve kilometer verderop bij mijn zwager eerst een bakkie leut te nuttigen.
Het begin was er en dit had ik gehaald.

Twente is mooi.
Twente is ook mooi direct in de eigen omgeving.
Waarom daar dan niet blijven?
Toch?
De beide fietsmaniakken hadden andere ideeën.
Zwager had z'n fiets behangen met ritsen elektronica die in direct contact stonden met enkele kunstmatige hemellichamen en Marijke had haar hondje voor op de fiets.
Ik hoefde alleen maar mijn buik mee te nemen.

Twente is mooi zoals ik reeds eerder zei.
Ook 30 kilometer verderop is dat het geval.
En die afstand valt best mee, mits je daar rechtstreeks naartoe fiets en met de bus terug kunt.....

Vele bloemen heb ik gezien.
Vele koeien zien grazen.
Schaapjes zien huppelen.
Geiten horen mekkeren.
Bomen gezien........, ontelbaar vele.
En dan heb ik het nog niet eens over planten en een ongelooflijke hoeveelheid grassprieten.
Boerderijen ook.
En zoveel op zo'n toertocht.

Rekken.
Ken je Rekken?
Dat was de planning van onze snoodaards.
En we zijn er gekomen.
Kijk, en dat was dan wel weer erg leuk.
Daar heb ik jaren gewerkt.
Leuk om er rond te kijken en herinneringen op te laten borrelen.

Inmiddels draaide de zon z'n dagelijkse rondje en de klokken met haar.
(Hoe heter, hoe vrouwelijker.)
Mijn horloge deed daaraan mee en liet zien dat het tijd werd om naar de eigen burcht terug te keren.
Dit om te kunnen voldoen aan een afspraak met Sebo.
Een afspraak die al vele dagen eerder tot stand was gekomen.

Bah.
De kortste weg was tevens de vervelendste.
En ik begon een baal-uurtje te krijgen.
Eigenlijk had ik het fietsen wel aardig gevonden.
Het weer was prima en het humeur ook.
Maar ik had er plots geen zin meer in.
Maar het moest.
En het lukte.
Rond half vijf was ik thuis.
Best wel tevreden eigenlijk.
Zeventig kilometer achter de pedalen en niet echt moe.
En dat voor iemand die ongetraind is.
Zelfs niet stijferig of spierpijnerig vanmorgen.
Wel een beetje slaperig want Sebo heeft me tot in de morgen opgehouden.......
Was weer als van ouds waarde heer.

DQ
.

woensdag 20 mei 2009

Reisverslag van Gonnie

Zoals eerder vermeld.
Hierbij het beloofde reisverslag van Gonnie.

================================

Hallo Allemaal,

We zijn al weer bijna 6 dagen thuis, maar ik had nog niet gelijk de tijd om al wat te schrijven, want de dag na de vakantie was het al weer werken en Willem weer naar school.
Ook moesten we echt bijkomen van de vakantie, want het was geen luiervakantie.

Voor de reis begon, kregen we al heel wat tips van:
"Laat je wel inenten hoor en neem immodium en zoutoplossing mee", voor het geval je uitdroogt.
Pas op met eten van salades, kip, drinken etc.etc.
En het kan daar erg heet zijn hoor!

Tjonge daar had ik in eerste instantie helemaal geen rekening meegehouden, wel dat het warm/heet zou zijn,
Maar met linnen kleding, goede zonnefaktor, veel drinken houden we dat wel vol.

En neem geen dure spullen mee, want zelfs uit de hotels wordt veel gestolen etc.etc.
Het was in ieder geval een reis met wat meer voorbereidingen dan ik gewend was.

In laten enten, koffer met oude kleding meegenomen, 5 zakken drop, pakjes drinken, wat eten in de koffer gedaan.
Voor het geval dat, zonnecreme faktor 50.
We reisden met Drietoer, een gezelschap van 22 mensen van alles wat.

1 Mei 's avonds in Caïro met vliegtuig van Royal Jordanië aangekomen.
Lange reis gehad i.v.m. tussenstop in Jordanie.

Ons eerste hotel was in de stad Caïro.
Het eerste wat opviel hoe ongelooflijk druk het in Caïro was, nog veel erger dan het verkeer in Parijs.
Er wordt continue getoeterd door de auto's en bussen, en dat gaat dag en nacht door. Gelukkig kan ik en Willem goed slapen, anders heb je daar echt een probleem.
Er wonen daar net zoveel mensen in die stad als wat in heel Nederland woont, zo’n 16 miljoen mensen.
Voor de rest vond ik het een smerige volgepropte stad met gebouwen die er niet uit zagen.
Veel moskeeën, waardoor je 's morgens om 4 uur wakker wordt vanwege het Allah geroep.
Je ziet de kamelen, ezels ook door het verkeer heen lopen, een grote chaos, maar het gaat behoorlijk goed.
Je kijkt daar echt je ogen uit, en vraagt je continue af, hoe kan een mens daar leven?

We zijn 3 nachten in Caïro geweest.
We zijn naar de Piramides, de Sfinx, en het park daar waar allemaal beelden wat met de Egyptische geschiedenis te maken had, geweest.
We zijn nog naar het grootste museum van Caïro geweest , waar alles te bewonderen viel zoals mummies, sfinxen, Toetanchamon, beelden, allerlei dingen over de tijd van de faraos.
Willem z’n hart ging open, want die vond dat zo klein als ie was altijd prachtig.

Willem volgt ook het huis Anubis, hij heeft playmobil van Egypte etc.etc.
Als de gids iets over het vroegere van Egypte vertelde wist Willem hem aan te vullen, zelf weet ik er niet zoveel van af.

Het viel Willem wel tegen toen ie Caïro zag, hij leefde altijd met het droombeeld van het rijke Egypte.

We hebben daar nog een synagoge,een Koptische kerk bezocht en sommige wilden liever een moskee.
Willem wilde liever naar een moskee.
We hebben nog een stuk gevaren over de Nijl.
Alles ging onder begeleiding van 2 reisleidsters, 2 Egyptische gidsen en een soort bewapende bodycard.
Het was in Caïro heet, maar Godzijdank bewolkt.

Na Cairo reisden we naar de Sinaï woestijn, we reden zo langs de rode zee.
Het was verschrikkelijk heet, en de airco in de bus werkte niet al te best.
Er waren al een paar mensen met darmklachten.
Einde dag kwamen we bij ons hotel aan, gelukkig hotel met zwembad.

's Nachts om half 2 stonden we op, want we gingen de berg Horeb beklimmen, de berg waar Mozes de Tien geboden kreeg.
De berg was 2.258 km hoog, 3 uur omhoog klimmen en om de top te bereiken nog 750 traptreden, en dan weer 2 uur om terug te komen.
We gingen met z’n achten van de groep en een gids voor het geval dat........
Het was een zware tocht, maar we hadden het niet willen missen.
Ik was heel blij dat Willem het ook gered had, want soms was ie wat bang, maar de gids gaf hem op het laatst een hand, scheelde mij weer want ik had een rugzak met veel water en eten en Willem een hand geven werd op het laatste erg zwaar.
Als ik het nog een keer zou doen, zou ik eerder beginnen, want het tempo van de groep lag hoog, en we wilden de zon zien opkomen.

Kort nachtje gehad, na de tocht ontbijten en weer door met de bus naar Aqaba.
Onderweg hele mooie natuur, gestopt op mooie punten, bijzonder om zo door het woestijnlandschap te reizen.

Aqaba hadden we gelukkig ook weer hotel met zwembad, en zijn lekker de 1e dag daar wezen luieren in het zwembad.
In Aqaba ook weer van alles bezocht, niet echt veel bijzonderheden.

Daarna gingen we weer richting woestijn met jeeps, weer stukken klimmen, echt dat is prachtig gewoon, theedrinken bij de Bedoeïnen, en zulke mooie landschappen deed me op veel vlak aan Amerika denken.

Daarna opweg naar Petra, het enigste wat ik er van kan zeggen, gewoon prachtig, zie binnenkort wat foto's.

Onderweg werd er veel verteld over Jordanië, wat begint met het gedeelte Edom, daarna Moab, en daarna Amon.

Willem z’n familie van z’n oma’s kant heten allemaal Edom, wie weet stamt ie daar wel van af.
En heel wat bekende plekken die Mozes aandeed werd even gestopt.

Laatste 4 dagen gingen we naar Aman toe, en vandaaruit hebben we de bijbelse plaatsen zoals de berg Nebo waar Mozes op het beloofde land uitkeek.
De rivier de Jordaan waar Jezus gedoopt is, kerken met mozaïeken.

Vooral hebben we in deze reis in veel natuur gezeten, heerlijk in een andere wereld geweest.

Verbaasd dat Egypte en Jordanie in hun steden zo ontzettend smerig/oud/arm zijn.
Van Egypte had ik het al gehoord, maar had van Jordanie het wel wat beter verwacht.
De toiletten daar, het is om te kotsen.
Het volk op zich, op uitzonderingen na, geen fijne mensen, de meeste leven denk ik alleen maar om aan toeristen zoveel mogenlijk te verkopen.

Toen we met de boot overgingen van Egypte naar Jordanie, was het verschrikkelijk heet, en maar wachten met je koffers op de boot van drie uur smiddags , die om 5 uur ging, maar dat is daar normaal.

Na 1 week, ondanks enorm goed oppassen kregen Willem en ik ook buikloop, had het van mezelf niet verwacht want dat is echt jaren her geweest.
Nog steeds zijn onze darmen nog niet helemaal in orde, maar dat schijnt normaal te zijn als je daar heen gaat.
We hebben lange volle dagen gemaakt met een heel fijn reisgezelschap, heel gezellig en
gewoon al met al een hele mooie tocht.
Terug hadden we een hele mooie vlucht, heel helder.

Willem heeft zo’n 1000 foto's gemaakt maar dat moet ik nog uitzoeken, want van elk zwerfkatje, hagedis,torretje, museum,kerk etc.
Hij vond alles de moeite waard om op de foto te zetten.

Groetjes van Gonnie en Willem

.

Gonnie naar Egypte en Jordanië

Gonnie, één van de bezoekers van dit log is met haar zoon naar Egypte en Jordanië geweest.
Zij wel............
Haar reisverslag zal ik binnenkort hier plaatsen.

DQ
.

dinsdag 19 mei 2009

Video's

Op dit moment (di 9 mei, 11.25 uur) ben ik video's aan het uploaden.
Dit proces neemt enige tijd in beslag.
Het zijn enkele van de vele videofragmenten die ik de afgelopen dagen maakte in Alkmaar, Wijk aan Zee, Amsterdam en Enkhuizen.
Ze worden in tamelijk willekeurige volgorde geUpload.
Voor belangstellenden hier nogmaals mijn youtubekanaal:


DQ
.

Video's

Op dit moment (di 9 mei, 11.25 uur) ben ik video's aan het uploaden.

Dit proces neemt enige tijd in beslag.

Het zijn enkele van de vele videofragmenten die ik de afgelopen dagen maakte in Alkmaar, Wijk aan Zee, Amsterdam en Enkhuizen.

Ze worden in tamelijk willekeurige volgorde geUpload.

Voor belangstellenden hier nogmaals mijn youtubekanaal:




DQ

.

maandag 18 mei 2009

Denver Claim Jumpers - Enkhuizen

Dit filmpje maakte ik in de Dromedaris in Enkhuizen op 15 mei 2009.
De kwaliteit is niet geweldig maar geeft waarschijnlijk wel de sfeer aan.
De Denver Claim Jumpers traden op tijdens het jaarlijkse Jazz-festival.
Het filmpje maakte ik met mijn foto cameraatje.

DQ
.


Dromedaris in Enkhuizen.


De Dromedaris in Enkhuizen.

DQ
.

Enkhuizen. De Denver Claim Jumpers

Jazz-festival in Enkhuizen.
Hier de Denver Claim Jumpers 
tijdens hun optreden in de oude Dromedaris.

DQ
.

Enkhuizen

Zomaar  "een plaatje" uit Enkhuizen.

DQ
.

Enkhuizen

De twee huizen van mijn opa en oma.
Tevens de geboorteplaats van mijn moeder.

DQ
.

Mijn geboortehuis Enkhuizen

Dit witte huis in 
de Breedstraat in Enkhuizen 
is mijn geboortehuis.

DQ
.


Amsterdam

Begijnenhof
Een oase van stilte in een woestijn van drukte.

DQ
.

Alkmaar

Kruseman van Eltenweg. 
Alkmaar
Het witte huis waar opgroeide.

.

doordeweeksebelevenisjes

Dankzij het Kruidvat waren Marijke en ik vorige week een paar dagen in Noord Holland.
Uiteraard N-Holland, zou ik bijna zeggen.
Vanuit daar waar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.

Marijke kocht twee kortingkaarten voor een hotelketen.
Door omstandigheden waren we bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.
De keuze voor Wijk aan Zee was een vrij willekeurige keuze.
Een willekekeurige keuze met Zee en N-Holland in het achterhoofd.

Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.
Dat wil zeggen, de Noordzee.
De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.
Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.

Wijk aan Zee.
Ik hoop niet dat ik de bewoners beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.
Met veel moeite vonden we er één supermarkt.
Maar, ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat.
Net zo nat als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.
De zee uit onze kinderjaren.
En het hotel was prima.

Voor we naar WaZ gingen besloten we om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar Marijke is geboren en waar we beiden zijn opgegroeid: Alkmaar.
Ooit in Alkmaar geweest?
Doen!
Alkmaar is een leuke en mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Ja, misschien Enkhuizen.
Maar dat komt later.

Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.
Wij hebben pal achter het station gewoond zodat onze eerste Alkmaarse schreden ons via de tunnel bij mijn oude omgeving bracht.

De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.
Maar de omgeving is enorm veranderd.
Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.
Nee......
Het verleden is niet dood.
Het heden is er door het verleden.
Staat er niet los van.

Om een uur of zes moesten we ons inchecken in het hotel in WaZ.
Dat beperkte de tijd van ons verblijf in Alkmaar een beetje.
Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.
Als vanouds.

De trein bracht ons de volgende dag, na onze WaZ ervaring, in Amsterdam.
Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.
Heerlijke stad.
Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).
Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.
Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.
Echter in Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.

Ooit in Enhuizen geweest?
Doen!
Enkhuizen is een leuke en mooie en oude stad.
Wat wil je nog meer?
Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.
Wat wil je?
Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.
Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.
Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.
In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.
Het huis van opa en oma.
Tevens het geboortehuis van mijn moeder.
Tot onze verrassing waren ze het aan het opknappen.
Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en konden we naar binnen gluren.
Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.
Zelfs de hoekkast was er nog.
Wederom aanstormende herinneringen.
Wauw.

Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.
Ik ga niet alles van ons verblijf vermelden.
Wel dat we daar een nicht van me ontmoetten en haar kleindochter en dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.

Er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.
Dat hadden we nog nooit meegemaakt.
Gelukkig bleek onze "torenkamer" in het hotelletje waar we vaker zijn geweest beschikbaar.
We hebben er maar gebruik van gemaakt.
Sebo weet precies waar ik het over heb.
We hebben daar samen een paar maal gelogeerd.
De kamer heet: het Hemeltje.
Daar valt over na te denken.

Helaas viel het festival min of meer in het water.
Daarom hebben we een groot gedeelte van de avond in de Dromedaris doorgebracht.
Daar was een prima groep uit Denver, USA.
En wat een embiance.
Ik heb er gefilmd met mijn fotocamera.
De kwaliteit is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.
De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera, en gefotografeerd.

Die goeie ouwe NS bracht ons 's middags keurig in Hengelo.
Zaterdag om ongeveer half vier arriveerden we daar.

Heerlijk en gezond.
Zo'n paar dagen uit de sleur van alle dag.
Alleen zou ik de buurman helpen en dat was ik door onze onvoorziene verlenging totaal vergeten.
Sorry buurman.
Fijn dat het je ook zonder mijn hulp is gelukt.
Grote sterke jonge man.
Dat scheelt.

DQ
.

dinsdag 12 mei 2009

Strepen en teken

Ramen gelapt.
Het werd tijd en ik was zeer tevreden met het resultaat.
Nu schijnt de zon er op.
Tevreden?
Nog steeds?
Ik ben géén ramenlapper.
Dat is niet voor mij weggelegd.
Te moeilijk.
Streper, dat ben ik.
Geen streber.
STREPER!!

Zojuist wederom de tuin wezen bewerken.
Ondanks het fraaie weer was ik dik gekleed.
Dikke trui, jas, broekspijpen in de sokken en pet op.
Warm dat ik het had.........
Maar het is mijn anti-teken kleedij.
Ik ben als de dood voor die kleine rot beestjes.
Weet wat ze voor schade aan kunnen richten.
Wat een ramp eigenlijk.
Je kunt niet meer onbevangen de natuur is.
Terecht dat men zich druk maakt over de mexicaanse griep.
Maar voor ons allen is de teek op dit moment waarschijnlijk gevaarlijker.

Via Hyves is Sebo bezig lieden uit ons gezamelijk verleden te verzamelen.
Dat zou best eens tot een leuke reünie kunnen leiden.
Zie voor bijzonderheden het weblog van Sebo.

In dat weblog verhaalt hij ook nog even iets over onze bezoekjes aan leuke kroegjes.
De laatste weken is daar niets van gekomen.
Dat komt door relatieverkeer, huwelijksvoorbereidingen, werk, familie enz.
Onze wekelijkse planning is hier ernstig door in de war geschopt.
Jammer.
(Vooral voor Sebo, hij leert er zoveel van..................)

Het is nog steeds prachtig weer.
Alleen waait het nogal stevig.
Enkele voorbereidingen voor schilderwerk zijn getroffen.
De uitwerking is iets voor een der volgende dagen.

En dan.........
Scheren.
Was het wel zo'n goed idee om mijn baard in de afvalbak te kieperen?
Uiteraard komen mijn fraaie mannelijke trekken wel beter uit nu.
Maar dat gescheer is wel een klus.
Een vrouw baart een kind.
Een man baart een baard.
Nee, bij nader inzien kies ik toch maar voor het laatste.
Al ben je met dat scheren jaren langer bezig dan een vrouw met die 9 maandjes............

Op mijn youtube kanaal (http://www.blogger.com/www.youtube.com/donqueso) staan twee filmpjes waarin mijn vader een klein preekje houdt.
Dit ter gelegenheid van een reünie.
Langzamerhand zie ik het aantal kijkers daar naar oplopen.
Ik weet zeker dat er nog vele oude bekenden zijn die het graag zouden willen zien.
Maar ja, hoe bereik je mensen waarvan jezelf geen gegevens hebt.
Ouderen zijn ook vaak niet zo thuis in PC's en Internet.

Sebo is op zijn log wat herinneringen aan het ophalen.
Dat deed me weer enkele filmpjes bekijken die ik op mijn youtube kanaal heb gezet.
Wat hebben we samen genoten in Z-Spanje.
Genoten van dingen die opzich niet zoveel voorstelden.
Maar het waren van die momenten dat alle stukjes op hun plaats vielen.
Ze maakten daarmee het plaatje compleet.

Wat een strepen op mijn ramen!!

DQ
.

woensdag 6 mei 2009

Moraal

Bij de 22 dagen durende Gaza-oorlog kwamen volgens mensenrechtenorganisaties 1.400 Palestijnen om.
Voornamelijk burgers.
Wat een verschil met de 13 Israëlische doden.
Voornamelijk soldaten.
De minister van defensie, Ehud Barak, blijft volhouden dat Israël "het moreelste leger van de wereld" heeft.
Los van de vraag of er een moreel leger bestaat is het duidelijk dat de verschillen in het aantal doden iets zegt over moraal.

Israël denkt sterk te zijn maar verzwakt in werkelijkheid steeds meer.
De jonge soldaten leren op een enge wijze wat moraal is.
Ik ben er van overtuigd dat dit ze een zieke kijk op de wereld geeft.
Zij zijn de bouwers van het Israël van de toekomst.
Hun morele kijk op alles zal gevolgen hebben voor het land.
Arm Israël.
Arme Palestijnen die logischerwijze steeds sterker leren haten.
Wat een toekomst.

DQ
.

dinsdag 5 mei 2009

Een stukkie flamenco

Dodenherdenking Hengelo Ov




Naast deze foto's heb ik ook gefilmd.
Deze film staat in 4 afleveringen op mijn youtube-kanaal.

KLIK HIER

DQ
.

Kredietcrisis en de dood

Op www.nu.nl las ik het volgende:

De wereldwijde recessie zal in Azië aan meer dan 56.000 kinderen het leven kosten.
Dit blijkt uit prognoses die de Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB) zondag heeft gepubliceerd.

Wat een verantwoordelijkheid rust op de gevulde schouders van de zakkenvullers.
Niet alleen heeft hun graaizucht gezorgd voor dik gevulde eigen portemonnees maar ook voor wereldwijde verarming en ellende en voor de dood van vele onschuldigen.

En dan toch maar genieten in de dikke villa's en genieten van de dikke auto's.
Sociaal geaccepteerde mensen (in eigen kring).
Bah!

DQ
.

zaterdag 2 mei 2009

Alert!

An indeterminant unrecoverable
system error has occured.

Smash forehead on keyboard
to continue...


.

Tradities.

Uiteraard:

Uiteraard wordt er veel gepraat over de gebeurtenissen tijdens Koninginnedag.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Mexicogriep.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Kredietcrisis.
Uiteraard is het erg verleidelijk om hier over te schrijven.
Ik doe het niet en verwijs naar de media die zo spectaculair mogelijk verslag geven.
Het enige wat ik hier over het eerste idem kwijt wil is dat Marijke en ik het condoleance register hebben getekend.
Mocht je dit ook willen, Google dan even met de woorden: Condoleance Apeldoorn.

Prachtig weer weer.
Tenminste nu, zaterdag 2 mei om 8.50 uur.
Maar er komt narigheid aan.
Ik begin heel erg aan dit weertype te wennen dus mag die narigheid wat dat betreft van mij nog even weg blijven.
Overigens ben ik gister wel weer even het dak opgekropen om naar een lekje te zoeken.
Inderdaad, alweer.
Ik ben niet lekvrij door de laatste korte regenperiode heen gekomen.

Nog 2 dagen.
4 mei.
Hier vlak bij is het gemeentehuis en elk jaar woon ik de dodenherdenking bij.
Een griezelige aspect er aan is dat ik elke keer weer het gevoel heb dat de vorige herdenking nog maar kort geleden is geweest.
De tijd, wat gaat ie snel.
Griezelig.
Ik word er altijd bij bepaald tijdens dit soort emotionele, steeds weer terugkerende gebeurtenissen.

Al jarenlang vond de Koninginnedag vrijmarkt hier in de buurt
plaats.
Het werd daardoor een traditie.
Het is mijn mening dat tradities belangrijk zijn.
Zelfs kleine tradities.
Heel belangrijk voor een land en heel belangrijk voor een stad of dorp.
Het bepaald voor een gedeelte het eigene, wat dat dan ook moge zijn.
Hengelo heeft weinig tradities.
En toen deze markt werd verplaatst werd er weer een de nek omgedraaid.
Ik weet niet precies of de nieuwe plaats een betere is maar zo moet je tradities niet beoordelen.

Natuurlijk weet ik dat ik erg gevoelig ben voor tradities en geschiedenis.
Maar terloops gehoorde opmerkingen van anderen maakte duidelijk dat ik niet de enige ben die me aan de wijziging stoor.
Hengelo heeft al zo weinig.
Elk land, elke stad krijgt de bestuurders die het verdient.
Daarom blijft Hengelo waarschijnlijk zoals het is.

Mogelijk kijk ik er anders tegenaan dan de gemiddelde Hengeloër.
Hengelo is een vrij jonge stad waarvan de binnenstad ook nog eens is kapot gebombardeerd tijdens de oorlog.
Ik ben hier niet geboren en heb van kinds af aan gevoel voor oude steden gehad.
Kan me herinneren dat ik als kind vanuit de tuin van mijn opa en oma de toren in Enkhuizen aan het tekenen was.
Het warme gevoel dat mijn potlood bestuurde is altijd gebleven.
Onvoorstelbaar eigenlijk dat iemand als ik z'n dagen slijt in een stad als Hengelo.
Nu kan ik niks anders.
De kleinkinderen wonen hier immers.

Ik ga naar buiten.
Waar, inderdaad, de vogels fluiten.

DQ
.

Spreuk

Gedachte van de dag:

A positive attitude may not solve all your problems, but
it will annoy enough people to make it worth the effort.
- Herm Albright

.