Vloeken

Zolang men niemand kwaad doet mag men zeggen en doen wat men wil.
Natuurlijk wil dat niet zeggen dat het om die reden ook leuk is.
Zo merk ik zelf een bijna fysieke pijn als ik hoor vloeken of een vloek lees.

Cabaretiers schelden en vloeken wat af.
Tot groot genoegen van hun snikkend van het lachen publiek.

Ik ben geen heilige hoor.
Als ik mijn kop stoot of met een hamer mijn vinger bewerk overkomt het mij ook.
Overkomt, ja.
Bewust kiezen, nee.
Het van mezelf oké vinden?
Nee.

Een krachtterm verliest bovendien zijn kracht bij gebruik in de normale spreektaak.

Olifant en totebel

Olifant en totebel.
Betekent niets,
maar rijmt wel.

Robotgedrag

Heb je geld genoeg om de boete te betalen, zonde van het geld, maar niks aan de hand.
Ben je slachtoffer van de omstandigheden en heb je het geld niet, dan start de genadeloze machine die zelfs tot zelfmoord kan drijven.
Geen punt.
De staat staat in zijn recht.
Recht is recht in Nederland.
En krom recht bestaat niet.
Wel robotten die uitvoeren wat wordt opgedragen.
En dát is vaker vertoond.
.

Hotemetoten

Ik kan me toch zo stoten.
Aan al die hotemetoten.
Die met hun mond van marsepein.
De narigheid van velen zijn.

Muziek

Slechte muziek bestaat niet.
Er is muziek die je prachtig vindt.
Er is muziek die je mooi vindt.
Er is muziek die je niet mooi vindt.
Er is muziek die je afschuwelijk vindt.
Er is muziek die voor jou zelfs geen muziek is.
Maar het is muziek, want een ander vindt het mooi.

Israël

Ben ik tegen het land Israël?
Nee.
Natuurlijk niet.
Het land bestaat.
Ben ik een antisemiet.
Nee.
Natuurlijk niet.
Als ik jood zou zijn zou ik daar trots op zijn.
Maar Israël kán zo niet blijven bestaan.
Het ondermijnt de eigen veiligheid.
De haat wordt sterker.
Buiten het land en binnen het land.
Israëlische soldaten worden ethisch gebroken mensen.
De gevolgen zijn voorspelbaar.
Hoe moet dat verder?
In ieder geval niet zoals het nu gaat.
Israël, prachtig land.
Je redt het niet met geweld en onderdrukking.
Het zal je uiteindelijk in de eigen gezicht slaan.
Zo werkt geweld.
Zo werkt onrecht.
Zo bewijst de geschiedenis.

Israël
Waarom blijf je zo doorgaan?
.

Kunstgebit

Een kunstgebit.
Is een gebit.
Dat alleen bijt.
Als het niet 's nachts.
In een kommetje water lijt.

Hotemetoot.

Kreupelgedicht.

De hotemetoot.
Was als de dood.
Voor het strelen.
Der andere notabelen.
Van de snaren
Hunner gitaren.
Dit geluid was fel.
Lijk geluiden uit de hel.
Het was niet aan te horen.
Dus dichtte hij zijn oren.

Sowieso kan dat geen kwaad.
Als een notabele zijn klanken laat.
.

Bezorgd

Als ik iemand niet begrijp probeer ik me vaak voor te stellen hoe ik zou zijn in in die situatie.
Soms lukt dat.
Soms lukt dat gedeeltelijk.
Soms lukt dat helemaal niet.

Nu in de huidige ingewikkelde en moeilijk te overziene situatie zie ik dat velen hetzelfde proberen.
Hoe zou jij je voelen als je huis, haard en familie moet verlaten?
Hoe zou jij je voelen?

Vaak tevergeefs.
Al heel lang geleden heb ik ontdekt dat vele mensen dit niet kunnen, willen of durven.
Nog een stap verder en zelfs elementaire fatsoensregels gelden niet meer.

Helaas moet ik toegeven dat de opeenvolgende regeringen geen voorbeeld zijn geweest.
Ik denk nog aan het CDA.
       - Fatsoen moet je doen -
Inderdaad, de ander!

De zorg.
Ach, ach.

Ik denk aan politieke partijen.
De PVV.
Fatsoen is ver te zoeken.
Toch sjouwt het volk er verblind achteraan.

Fatsoen?
Gelukkig bestaat het nog.
Eerlijk gezegd kom ik heel veel fatsoenlijke en vriendelijke mensen tegen.

Ik blijf bezorgd.
                                 ZEER!
.

In de wolken

Ik liep in de stad.
Kijkend naar beneden.
Met mijn hoofd in de wolken.

Beren

Hengelo heeft beren.
Zonder kleren.
Afschieten is verboden.
Want Gij zult niet doden.
De beren zijn inactief.
En afschieten is onsportief.

Eeuwig

In het licht van de eeuwigheid
Stelt een kwartier niets voor.
In het licht van onze sterfelijkheid.
Duurt een kwartier soms een eeuwigheid.

Zin

En toen kreeg ik zin om op zinnige wijze een zin te construeren waarin geen onzin te ontdekken zou zijn zodat deze zin zoveel zin zou bevatten dat iedereen zin zou krijgen om zich te bezinnen op de zin in de zinnige zin.
Die zin te ontmoeten, te ondergaan en de zin in het bezinnen in te zien zodat mijn gezin onder de zin van die zinnige zin niet zinloos ten onder zou moeten gaan want dat zou een compleet zinloos resultaat zijn van mijn zin om me op zinnige wijze op een zinnige zin te bezinnen.
Vandaar dus.
.

Haags gelul

Ze besparen.
Al jaren.
Op bejaarden.
En lappen alle waarden.
Aan hun laars.
Zó barbaars!
Door hun Haags gelul.
Al jaren onder nul.
Ja, ze gaan vooruit.
Iets.
Bijna niets.
Maar het minste van allen!
Dat mag ons niet bevallen.
Pas op uw saeck.
Stem raak!
Uw stem is 't waard
In maart.

Verleden

Voor sommigen zijn de kettingen naar het verleden van blinkend goud.
Voor anderen zijn het ketens van roestvrij staal die beter van gewoon ijzer zouden kunnen zijn.
Ijzer dat kan roesten.
Ijzer dat móet roesten.
Doorroesten!

Arrogant

Niets zo irritant.
Als een arrogant.
Met het gelijk aan zijn kant.

Bril verdwenen

Voor de ongeruste wereld deze mededeling.

De verdwenen bril blijkt niet verdwenen.
Niet vervaagd.
Niet opgelost.
Doch.....
Ontdekt in knusse innige verstrengeling met het bureausstoelpootjewieletje.
Vlak bij een schoen met voet die bijna op het punt stond deze liefdevolle samensmelting wreed te verstoren.

Geluk is met mij.
Geluk is met de bril.
Op tijd greep vrouwe Fortunia in.
Zij gaf mij vreugde
Zij zag en overwon.
Want....
De bril overleefde.
Al was het kantje boord.

Het bureaustoelpootjewieletjes in stille eenzaamheid achterlatend.
Zo sneu.
.

Vogelkenner

Ik ben geen goede vogelkenner.
Ik herken de struisvogel als hij overvliegt.
Een struis geluid.
Ik herken de duif, mits ie patat bij de patatboer van de grond graait.
Ik herken de meeuw, mits ie boven het strand vliegt.
Ik herken de ooievaar, mits ie een luier met baby in de snavels heeft.

Ik herken de spotvogel niet.
Wel rare vogels die spotten.

Het schermpje

Al tik je nog zo bewust en ferm.
Op des telefoontjes kleine scherm.
Je merkt als je het kleine schermpje raakt,
dat foutjes zeer snel zijn gemaakt.
En als je de tekst dan hebt bewerkt.
Worden pas ná de plaatsing,
die foutjes opgemerkt.

Prikkeldraad

Prikkeldraad.
Als er iets is dat vertelt hoe de mens in elkaar zit dan is dat wel prikkeldraad.
Gemeen spul dat broeken open haalt.
Evenals het vel dat daar in zit.
Scherpe ijzeren, vaak roestige, tanden die de ene mens scheidt van de ander.
Dat het eigen territorium afbakent en de ander buiten houdt.

We zijn volwassen geworden en hebben veel van de geschiedenis geleerd.
Daarom hadden we in 2015 nog slechts  vijfhonderdduizend ton prikkeldraad nodig.
Een draad van 8 miljoen kilometer.

Mensen.....
Prikkeldraad!
.

Baard

Een man scheert zich.
Natuurlijk kan hij zijn baard laten staan maar het meest gangbaar is toch scheren.
Hoewel ik heel vaak mijn baard heb laten staan was ook voor mij het meest logisch dat een man zich scheerde.
Zo logisch dat ik er niet over nadacht.
Zo logisch dat ook andere mensen er niet over nadachten.
Maar..
Logisch is niet hetzelfde als natuurlijk.

Hoe natuurlijk is het dat baarden worden afgeschoren?
Naar mijn mening van nu, helemaal niet zo logisch.
Een man krijgt nu eenmaal een baard.
En baard die verzorgd moet worden.
Net als nagels.

Op dit moment laat ik mijn baard staan.
De winter komt er aan en dan is een beetje warmte op het gezicht best prettig.
Scheren is trouwens ook geen feest.
Na de winter zal de baard er wel weer afgaan.
Ook ik ben niet ongevoelig voor de meest gangbare schoonheidsopvatting.
(Van anderen....)

Vreemd blijft het.

De Moldau

De Moldau, een rivier in Tjechië.
Smetana maakte er een z.g.n. programma
muziekstuk over.
Dat is muziek waarbij geprobeerd wordt het onderwerp in muziek te vatten.

Op de lagere school in Alkmaar werd het stuk in de klas via schoolradio gespeeld en uitgelegd.
Meer dan 60 jaar geleden.
Veel weet ik er niet meer van.
Wel de gevolgen voor mij.

We moesten er een opstel over schrijven.
In mijn opstel probeerde ik de beweging van de rivier te vatten.
Ik was uiterst tevreden over de in mijn ogen redelijk geslaagde poging.
Toen ik het opstel van de meester terug kreeg was het voorzien van een in rood weergeven zware onvoldoende.

Nog voel ik de pijn van het onbegrip.
Soms vraag ik me af of onderwijzers en opvoeders enig benul hebben wat ongenuanceerdheid en onbegrip voor gevolgen kan hebben.
Ik kan me herinneren dat ik weinig interesse meer had om enig gevoel in opstellen te leggen.
Waarom zou ik?
Het leverde rot cijfers op.
Maar nog erger, het deed pijn.
Op voorhand al.
En pas vele jaren later kon ik weer van klassieke muziek genieten.

Vreemd.
Of niet vreemd misschien.
Aan het voorval denk ik weinig.
Maar plotsklaps is het er weer.
Een onverwachtse associatie met het woord rivier en muziek.
.

Bed

Lady Kant, de uitvinder van het bed wordt zeer bedankt.
Net als de leider van de parochies, de Deken.
Zou ik bijna nog ma Tras vergeten.
En sorry la Ken ook nog bijna vergeten.
Merkwaardig want je bent om te Kussen.

Ik vergeet vast nog iemand maar ik ben nog niet zo lang uit bed.
Goedemorgen.

Mentaal in de kreukels

Vijfentwintig jaar geleden was ik er niet zo best aan toe.
Ik zat mentaal een beetje in de kreukels.
Via familie kwam ik in een klein dorpje 80 km zuidwest van Sevilla terecht.
Voor een week of drie.
De warmte van zon en mensen hebben me heel veel goed gedaan.

Eén man, een vertegenwoordiger en enkele jaren ouder dan ik, nam me op sleeptouw.
Dwars door het dorp en de omgeving van het dorp.
In het diepe, ongerepte, zuiden van Andalusië.
Het was een geweldige belevenis.
Deze omgeving was zo volstrekt anders en daardoor nieuw voor mij.
Mijn eigen besognes raakte een beetje op de achtergrond.
Het sluimerde maar ik had er geen tijd voor.
De herinnering aan deze dagen bezorgt me nog steeds kippenvel.

We trokken met elkaar op.
Hij liet me zoveel hij kon zien en meebeleven.
Een Andalusiër in hart en ziel.
Trots op zijn land.
Trots op zijn volk
Wij konden elkaar niet verstaan.
Was lastig maar maakte niets uit.
Versterkte slechts mijn belevenis.

Daarna heb ik hem nog vaak gezien.
Samen met een kameraad uit Enschede die ik drie keer op sleeptouw nam naar dat dorp.
Ook hij voelde de warmte van deze man.
Op één van deze reizen liet hij vol trots zijn nieuw gebouwde woning en winkel zien.
Filmen en fotograferen van en binnen deze woning was geen enkel punt.
Ook niet voor zijn vrouw en dochter.
Natuurlijk deed ik dat, zij het met een zekere schroom.
Tenslotte was het tamelijk privé.

Enige jaren ben ik niet in het dorp geweest.
De omstandigheden waren gewijzigd en het was moeilijker geworden om er te komen en een verblijf daar te organiseren.
Jammer genoeg is het voor mijn kameraad, die het daar in dat dorp eveneens zeer naar zijn zin had, niet meer mogelijk om met mij die kant op te gaan.
Ik hoop toch zo dat die mogelijkheid zich toch nog eens zal voor doen.
Samen.
Ook ik word een dagje ouder.

Geruime tijd geleden bereikte mij het schokkende bericht dat mijn oude vriend van 25 jaar geleden een hersenbloeding had gekregen.
Lichamelijk en geestelijk was zijn toestand er hard op achteruit gegaan.

Ondanks de lastige reis naar het dorp vanuit Hengelo ben ik er weer geweest.
Weer voelde ik mij omarmt door het dorp.
Weer voelde ik de warme deken van de hete zon.
Een graad of 37, 38 is wel erg warm.
Een paar dagen had ik daar behoorlijk last van.
Vooral omdat het 's nachts niet erg afkoelde.
Nu ik al enige dagen thuis ben, heb ik nog steeds last van slaapgebrek.

Velen in het dorp herkenden mij.
En ik hen.
Heerlijk om ons stamcafeetje weer te bezoeken.
- El Tablajero.
Ooit zette ik daar enkele videootjes van op Youtube.
We kwamen in gesprek met de eigenaar.
Ik vroeg hem of ik een t-shirt met El Tablajero er op gedrukt kon kopen.
"Nee" zei hij "dat kan niet.
Je krijgt het."
Daar heb ik later mijn Enschedese kameraad even de ogen mee uit kunnen steken.
Enfin, hij kan nog zien.

Natuurlijk heb ik de man uit het begin van mijn verhaal opgezocht.
Daar zat hij.
Een oud, schraal mannetje.
Niet de vrolijke en trotse man die ik zo goed kende.
Zwak en mager.
Een man wiens geheugen de oude kracht verloren had.
Ik kwam binnen.
Binnen in de kamer die hij ons jaren geleden vol trots had laten zien en filmen.
Hij keek op en riep uit met zwaar Andalusisch accent:
                                  J O H A N
.

Kruiden

Ik ben niet wat je noemt een keuken prins.
Meer een koninklijke eter.
Maar als je dan toch moet kokkerellen en je twijfelt aan de smaak qua krachtigheid dan bieden kruiden uitkomst.
De winkels verschaffen die voor redelijke prijzen.
De peperdure peper is geen dure peper meer.
Koop rustig zo'n busje kruid.
Verwar dit niet met buskruit.
Dat is iets anders.
Mocht je dit willen gebruiken omdat het nog wat krachtiger is dan moet ik je waarschuwen.
Het daarvoor benodigde ingrediënt Salpeter is wat lastig te verkrijgen.

Zinnige zaken ?

We kunnen schuilen voor de regen.
We kunnen schuilen voor de sneeuw.
We kunnen ons indekken tegen de kou.
We kunnen huizen bouwen die bestand zijn tegen de storm.
We kunnen dijken bouwen tegen onstuimig water.
We zijn slim.
We kunnen veel.

We kunnen geen:
Regen uit loodzware wolken laten plengen.
Onweer onze veiligheid laten bedreigen.
Gierende sneeuwbuien over het land laten jagen.
Ijskoude stormwind door de straten laten gieren.
Opgezweepte wateren de dijken laten beuken.

We kunnen wél met atoomkrachten soortgelijk geweld ontketenen en daarmee destructieve acties ontketenen met het excuus dat we met nuttige zaken bezig zijn.
Oh ja, dat kunnen wel.

Hengelo

HENGELO

Binnenkort maar weer eens naar Alkmaar en Enkhuizen, de plaatsen waar ik opgroeide.
Door de geschiedenis die van zoveel panden afdruipt hebben deze oude steden  vanuit zichzelf veel te bieden.

Hengelo, de plaats waar mijn kinderen en ik volwassen werden, mist de geschiedenis.
Hengelo is jong vergeleken bij Alkmaar en Enkhuizen.
Dan heeft het ook nog de pech dat de binnenstad in de oorlog is gebombardeerd.
En de ongelooflijke pech dat elkaar opvolgende gemeentebesturen nog een stevig partijtje meegeblazen hebben in het slopen van de overgebleven panden.
Hengelo moet het hebben van gezelligheid.
Niet van de ooit geplande chique.

De binnenstad is helaas niet echt kneuterig gezellig.
De pech is dat vanuit de markt alle straten binnen enkele honderden meters het centrum verlaten.
Dat lijkt me moeilijk te veranderen.

Ik woon bij het centrum.
Als ik even de stad in wil dan ben ik in 20 minuten uit en thuis en heb dan het hele centrum bezocht.

Nee, Hengelo moet het voor de gezelligheid hebben van de activiteiten.
En daarin geef ik Hengelo een groot compliment.
Dat doen de organisatoren van de evenementen goed.
Gefeliciteerd.
Ze geven daarmee les aan het gemeentebestuur.

En ach......
Over 300 jaar heeft Hengelo eveneens een oud centrum.
(Tenminste, oei, die gemeentebesturen, hé?)
.

Kindonvriendelijk

Koop je een contactdoos omdat je je weer eens iets hebt aangeschaft met een draadje en een stekker.
Merk je wederom de kindonvriendelijkecontacdoosstekkercontactbeveiligingseigenschappen.
Ze zijn niet alleen kindonvriendelijk.
Ze zijn tevens volwassenonvriendelijk.

Met zweet op mijn gelaat van inspanning poog ik vervolgens de stekker in de kindonv......enz te steken.
Resultaat blijft uit.
En ik wil die nieuwe aanschaf zo volgaarne in gebruik stellen.
Maar een schroevendraaier stevig en vooral geforceerd draaien in de contacten van de kindonv......enz. brengt uitkomst en droogt het zweet.

Kamerlichtjes

Vroeger, heel vroeger, toch zeker 5 tot 8 jaar geleden was mijn kamer donker als ik het licht uit deed alvorens mij naar mijn sponde te begeven.
Nog steeds begeef ik me naar mijn sponde (elke avond) en nog steeds hanteer ik het zelfde uit en aan knopje.
Nog steeds gaat hetzelfde licht uit. Maar.......
Donker is het niet meer.
Er blijven nu meerdere ledjes branden in meerdere kleurtjes vastgeklonken aan meerdere apparaten.
Een soort platgeslagen kerstboom zonder boom en kerst.

Noord Holland

Binnenkort samen maar weer eens een paar dagen naar Alkmaar en Enkhuizen.
Onze respectievelijke geboorteplaatsen.

Toen ik net 16 jaar was geworden sleepten mijn ouders mij mee naar Hengelo.
We woonden toen in Alkmaar.
Dat betekende vele moeilijke jaren voor mij.
Lag niet zozeer aan Hengelo als wel aan mijn langdurige verlangen naar Noord Holland.
En eerlijk gezegd, is dat nog steeds niet echt verdwenen.

Hoe ouder ik word hoe meer het verleden aan mij lijkt te sjorren.
Dus kom ik vaker in Noord Holland.

Ken je Enkhuizen?
Ken je het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen?
Het Binnenmuseum?
Het Openluchtmuseum?
Hou je van schilderachtige plaatsen?
Hou je van fotograferen?
Ga er heen en maak bijzondere foto's.
Maar maak ze niet slechts daar.
Vergeet ze niet ze ook in Enkhuizen zelf te maken.

Al vele, vele jaren ben ik lid van de
Vrienden van het Zuiderzeemuseum.
Kom er té weinig, helaas.
(Vers gerookte vis, ook lekker....)

Mijn geboortehuis in Enkhuizen bewoont door "anderen".
Was jong toen we vlak na de oorlog naar Alkmaar verhuisden.
Kende het huis slechts uit overlevering.
Maar toch...
En dan het huis van mijn opa en oma?
Daar kwamen we vaker.
Eigenlijk elke schoolvakantie.
Nu ook bewoont door vreemden.

Alkmaar.
Ken je Alkmaar?
Neem ook deze fraaie en gezellige stad mee in je trip naar Noord Holland.
En ook daar "vreemdelingen" in mijn huis.
Het huis waar ik opgroeide.

Maar.....
Twente is prachtig.
.

De doorgestoken kaart

Vanmiddag; de post.
Wat denk je?
Een doorgestoken kaart.

Ik was volledig van de kaart, in mijn wiek geschoten en de kluts kwijt.
Tegelijkertijd.
Allemaal.
Moest me bij mijn lurven grijpen want had sterk de neiging om bij de pakken neer te gaan zitten boven op het zwarte zaad dat lag naast de spijkers die ik uit het lage water had gehaald.
Uiteraard nodig om mijn draai te kunnen vinden....

Een doorgestoken kaart.
Daar hou je toch geen rekening mee.

Pfff
.

De maan

Ik zag hem weer vannacht.
De maan.
Niet verwacht.
Schijnend door de bomen.
Verbaast dacht ik er aan
Té vroeg om nu te komen.
Mijn makker zei verdwaasd.
We zijn nog lang niet uitgeraast.
Maar wees gerust mijn vrind
Jij bent nog zo'n onschuldig kind.
Ík ben het die de roe verwacht.

Apple

Hare Heiligheid Apple, sinds enige jaren de nieuwe godin, heeft haar gelovigen in spanning gehouden.
De openbaring van het nieuwe godsbewijs houdt haar religieuze dienaren in devote extase.
Binnenkort kunnen wij onze offerande storten om daarna onze aflaat te ontvangen en van het doosje ontdoen.
Heerlijk ontbloten om het in volle naaktheid te aanschouwen, liefdevol te strelen en het aan/uit knopje zachtjes en met steeds toenemende opwinding te beroeren.

Apple,  grote nieuwe Amerikaanse godheid, U zij dank.
Wij toegewijde dienaren zijn U deze dank immers ten volle verschuldigd.
U de eer.
Zalig zullen wij genieten van de nieuwe religie.
Zalig de aan ons beloofde hemel tot ons nemen.
Zalig genieten van de gespannen aanstormende rust.
(Tot er over enige tijd weer een nieuwe aflaat wordt verlangd.)

Ik zal er niet aan mee doen.

Oude foto

Ik zie een foto.
Een oude.
Ik kijk in het verleden.
Een kleine 75 jaar.
Het is voorbij.
Zoals alles voorbij gaat.
Mijn ouders.
Ze zijn er niet meer.
Mijn kinderen.
Groot en volwassen.
Kleinkinderen.
Toen in de verre toekomst.
Nu.
Ik pak een oude foto.
Ik kijk in het al zo verre verleden.
Zo dichtbij nog.

Ik veeg de tranen weg.

De derde

Als we het over een ander hebben, spreken we vaak over een derde.
Daarmee bedoelen we niet een in stukken gehakt personage maar een buitenstaander buíten dat moment.
Toch is dat merkwaardig.
We spreken cq schrijven zelfs vaak over een derde als we alleen zijn.
Soms, nog vreemder, zelfs als we reeds met z'n drieën zijn.
De 'derde' is een onzijdige persoonlijkheid.

Nieuwsgierig.
Hoe zou die/dat er uitzien?

Boeken

Ik houd van boeken.
Nog meer dan van lezen.
Dat lijkt wat met elkaar in tegenspraak maar is het niet.
Althans, niet voor mij.
Daarom is het ook niet verwonderlijk dat ik bij mijn vele honderden boeken, vele tientallen heb die ik nooit zal lezen.
Maar.........
Ik heb ze wel en voel me daar zeer wel bij.
Ze omringen mij, ze warmen mij en ik kan ze zo pakken.
Een boek is een volwassene zelfs als de inhoud dat niet is.

Het boek ontstaat in het hoofd van de schrijver die zich in een langdurige trance van creativiteit en onderzoek kan bevinden.
Na correctie en goedkeuring van de uitgever begint het proces van tekst tot boek.
Hierbij kan ook gebruik gemaakt worden van de creativiteit van een tekenaar.
Over de layout wordt nagedacht.
Zo wordt dat wat gekookt is op schrijftafel of computer omgevormd tot een product van vlijt en creativiteit.
Het boek is een mooie mevrouw waar ik een diepe buiging voor maak.

Ik voel me thuis tussen boeken.
Boeken geuren.
Nieuwe boeken bezitten een andere geur dan oude.
Beiden geuren.
Geuren zoals het hoort.
Naar boeken.
Ik kan me de geuren van mijn eerste boeken nog goed herinneren.
Sommige van die boeken heb ik nog.
Helaas, daar is de geur van af.
Zo'n boek is niet meer helemaal compleet.
Er ontbreekt iets wat er bij hoort.
Jammer.

Een e-reader is handig, vooral op vakanties.
Maar de geur die bij boeken hoort is er niet.
De geur is anders.
Electronisch.
De handelingen zijn ook anders.
Het omslaan van een bladzijde is een nep handeling.
Electronisch.

Het boek is een mevrouw in nood.
De boekhandel is een handel in nood.
Er verdwijnen boekhandels.
Al lijkt het tegenwoordig wat beter te gaan.
Wat is er fijner dan het snuffelen, letterlijk en figuurlijk, in de creative zee van boeken zowel oud als nieuw.

                   Leve het boek!

(Pff, valt niet mee om een lange tekst in zo'n lullig klein schermpje te stoppen.)

DQ

Overlijdensversje

Zij vermeden.
In het heden.
Hun fouten uit het verleden
Maar maakten in het heden.
Andere fouten dan in het verleden.
Waardoor ze moe gestreden
Afgleden.
En ondanks smeekbeden.
Overleden.