Geruime tijd was ik trouw aan Trouw.
Ik bezag het op mijn tablet.
Het nam, met linken die ik slecht kon laten liggen, een morgen in beslag.
Elke morgen.
Ook op zondag.
Dan las ik bijlage van de dag ervoor.
Het was een trouwe vriend.
Zoals dat kan gaan met vrienden, het werd me teveel.
Trouw is een prima dagblad.
En ik werd prima geïnformeerd.
Voor mijn gevoel even te prima.
Te, is nooit goed.
Voor het gemoed.
Met gevonden moed.
Zegde ik het abonnement op.
Dat voelde goed.
Voorlopig?
Nu zit ik met mijn vrije ochtenden.
Ik zit, maar niet ermee.
Heb weer tijd voor andere leesavonturen.
En dat voelt goed.
Voorlopig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten