Zestig jaar.
Zo lang heb ik mijn rijbewijs.
Heb in die tijd vele auto's versleten.
Dat was niet zo ingewikkeld want wegens geldgebrek waren de auto's die ik kocht oud en reeds versleten.
Koud, vochtig en oud.
Wat een combinatie.
Wat een gedoe om die krengen aan het lopen te krijgen.
Heb in de eerste 30 jaar redelijk veel gereden.
Naar mijn werk en daar buiten vooral naar het westen van ons dierbare landje.
Een echte liefhebber van autorijden ben ik nooit geworden.
Jaren heb ik geen auto gehad of gereden.
De omstandigheden waren er niet naar.
Zo'n tien jaar geleden heb ik er weer een aangeschaft.
Een uitgave waarvan het nut toen al te betwijfelen viel.
Nog geen duizend kilometer per jaar reed ik er mee.
En echt leuk vond ik het autorijden nog steeds niet.
Wel duur.
Dat wel.
Het grootste bezwaar in de praktijk was echter dat het verkeer drukker werd en mijn verkeerservaring in verhouding steeds minder.
Dat is onhandig en kan gevaarlijk zijn.
De auto verkocht ik.
En dat was een pijnlijker ervaring dan ik verwachtte.
Het rijbewijs moet verlengd worden.
Moet?
Hoe verstandig is dat?
Ik praatte langdurig met mezelf.
Onverstandig besloot ik.
En nu…..
Autoloos, en na 60 jaar rijbewijsloos.
En dat laatste doet toch een beetje zeer.
Niet eens een beetje.
Gisteren zat ik in mijn oude auto
Naast de bestuurder en nieuwe eigenaar.
Het schrijnde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten