Moordtuigonrechtvaardigheden, lectuur en reünie

Het is lastig, mijn schouders werken weer niet mee.
Ze werken zelfs tegen zodat ik een beetje "dunnetjes" schrijfwerk kan doen.
Vandaar hier wat onderwerpen die overigens los van elkaar staan.

Bommenwerper VS crasht.
Op de Amerikaanse luchtmachtbasis Andersen op het eiland Guam, is B-2 bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht gecrasht.
Het ongeluk is een aanslag op de Amerikaanse schatkist. Het kost een slordige 1,2 miljard dollar om een B-2 te bouwen.

Eén komma twee miljard dollar per stuk!
Het blijft voor mij een verbazend iets dat regeringen steeds maar weer zoveel geld uitgeven aan moordtuig.
Nu is het natuurlijk wel zo dat de politici die over deze uitgaven beslissen zelf geen last hebben van platte portomonees.
Als dit wel het geval zou zijn, zouden de prioriteiten waarschijnlijk anders liggen.
Zij zouden denken aan verbetering van de sociale omstandigheden in eigen land en elders.

Waarom zijn de leiders daar niet goed toe in staat?
Zelfs als ze christen zijn?
Kennelijk mag hun persoonlijke veiligheid veel kosten en mag het rustig ten koste gaan van anderen.
Het zijn n.l. de zwakkeren in eigen en andere landen die de kosten moeten opbrengen want het had aan hen besteed kunnen worden.
Er zou aan alle kanten veel leed worden bespaard en opgelost wanneer meer geld wordt uitgegeven aan oplossing van de problemen die gepaard gaan aan sociale ongelijkheden en onrechtvaardigheden.

De geschiedenis bewijst dat geweld zelden iets oplost.
In tegendeel: Geweld baart geweld.
Je zou toch van weldenkende, goed gestudeerde mensen mogen verwachten dat ze in de gaten hebben dat geweld de geweldspiraal niet afvlakt maar versterkt.

Gisteren bij mijn vader geweest.
Ik krijg dan altijd lectuur mee.
Christelijke lectuur.
Hij vroeg wel bezorgd of ik de bladen wel las.
Daarin kon ik hem geruststellen.
Elke avond voor het slapen gaan neem ik een leesdosis.

Ook nam ik een boek mee.
"De Roeping"
Het is geschreven door Anne van der Bijl.
Al eerder las ik het maar het is boeiend genoeg om het nogmaals te lezen.
Anne gaat er van uit dat je niet moet wachten totdat je weet een roeping van God te hebben ontvangen maar dat je gewoon aan de gang moet gaan.
Interessante gedachte van iemand die zijn sporen op het gebied van wereldevangelisatie heeft verdiend.

Zojuist ontving ik een brief van Corrie, Anne's vrouw, met een uitnodiging voor een reünie in oktober.
Het gaat om een ontmoeting van clubleden van de jeugdclub in Alkmaar.
Mijn vader was daar de leider van.
Aangezien we 50 jaar geleden uit Alkmaar zijn vertrokken is het duidelijk dat de "club" steeds verder wordt uitgedund.
De leider, mijn pa, is er nog steeds.

De laatste reünie was drie jaar geleden.
(Opvallend dat iedereen, behalve ik, behoorlijk oud is geworden.............)
Er waren mensen aanwezig die al jaren elders op de wereld woonden.

Toen mijn vader een korte preek hield hoorde ik fluisteren: "Net als vroeger".
Bijzonder.

Zo, mijn schouders even rust gunnen.

DQ
.