Eindelijk weer eens een levensteken uit Twente.
Het is nu donderdag 5 augustus 2010.
Drukke dagen omdat dochterlief met de drie kleinkinderen over zijn uit Italië (en nog steeds lekkage van mijn platte dak, kan de fout niet vinden).
Waarom ik lang niet heb geschreven!
En waarom ik het nog steeds niet gedaan zou hebben als het niet zo zou zijn dat er vragen over mijn afwezigheid waren gesteld.
Vragen die van belangstelling en ongerustheid getuigen.
Dank daar voor.
Oorzaak: TELEURSTELLING.
Helaas kwamen de vragen niet van christenen.
Slechts één van hen liet haar zorgen blijken.
En ze had feilloos door wat de hoofdreden van mijn afwezigheid was.
Mijn log-schrijfsels waren in opzet zeer algemeen bedoeld.
Maar als je vrij veel schrijft kom je ook jezelf tegen.
Dan ontdek je zaken die heel gevoelig voor je liggen.
Gevoeligheden waarvan de oorzaken mede in de kindertijd liggen.
In mijn geval blijken die zaken heel veel op christelijk terrein te liggen.
Logisch, want als zoon van een voorganger en zoon van een op christelijk terrein zeer actieve moeder stond de hele omgeving in het teken van het geloof.
Een christen uit Canada bewees voor mij op keiharde wijze hoe christenen zich kunnen gedragen.
Prachtige christelijke woorden maar o wee als je iets zegt wat hem niet aanstaat en o zo goed in het veroordelen van anderen.
Ik zou me daar niets van aan moeten trekken maar dat blijk ik niet te kunnen.
De ongevoeligheid van sommige christenen slaat alle wapens uit mijn handen.
En die wapens waren al zo krachteloos.
De gevolgen zijn extra zwaar omdat het mijn toch al moeizame geloof bijna tot aan de grond afbreekt.
Die constatering zou in ieder geval tot nadenken moeten stemmen omdat het een zware verantwoording inhoudt.
Net toen ik weer en beetje beter dacht te kunnen omgaan met dit type christenen gebeurde er weer iets, hier in Hengelo.
Een leider van een huisgemeente kon zich niet vinden in de humorvolle woordkeus van mijn zuster.
Ik begrijp het nog steeds niet maar het kan het gevolg zijn van een verschillend gevoel voor humor.
Dus dat terzijde.
Dus dat terzijde.
Zijn gemailde reactie was echter zo hard en liefdeloos dat we allemaal perplex stonden (en staan).
In eerste instantie wilden we nog wel aannemen dat het een wat ongelukkige schrijven op een ongelukkig moment was.
Met een mailwisseling probeerden we er daarom uit te komen.
In die mailtjes verklaarden we de woordkeus van mijn zuster.
Na veel aandringen kwamen er enkele reacties op.
Dat vind ik al onbeleefd maar het komt helaas vaker voor.
Erger was dat er geen oog of begrip voor haar was.
Zij was fout en blijft dat.
Hij zat goed en blijft dat.
Ik vind dat onbegrijpelijk.
Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn maar je moet de uitleg van de ander ernstig nemen, zelfs als je het niet begrijpt of aanvoelt.
Dat moet omdat je daarmee die ander serieus neemt.
Op mijn mailtjes die ik hem schreef, los van dit gebeuren, waarin ik hem uitlegde dat mensen die wel willen geloven maar dat niet of moeilijk kunnen steun nodig hebben.
Geen enkele reactie.
Dus geen enkel gevoel voor de aarzelende maar zoekende en steun zoekende medemens.
Wat zie ik toch weinig mededogen, medegevoel en begrip bij vele christenen.
(Let op, zeker niet bij alle.)
Ze zijn zo zeker van hun zaak.
Ze zijn zo zeker van hun uitleg van de Bijbel.
Ze zijn zo overtuigd van het feit dat God achter hen staat.
Ze voelen zich de apostelen van deze tijd.
Begrip voor en invoelen van hen die in de geloofsproblemen zitten is er bij hen niet bij.
Integendeel.
Vaak wordt er met hel en verdoemenis gedreigd.
Wat ernstig is omdat onzekerheid in angst kan omslaan.
Gelukkig komen zijzelf wel in de hemel.
Omdat zij zo zeker weten dat zij de wil van God kennen en dat zij die wil uitvoeren kunnen ze niet anders dan in de hemel komen.
Toch?
Zij wel.
Die christenhobbyisten (sorry maar zo voel ik het) worden bedankt voor datgene wat ze anderen aan doen.
Waarom zou je eigenlijk christen willen worden als dit type mens je "christen" collega zal worden?
Ben ik dan zo goed?
Natuurlijk niet.
Wel weet ik zeker dat ik meer begrip voor anderen en hun moeilijkheden kan opbrengen dan vele christenen.
DQ
1 opmerking:
Gelukkig je hebt weer een stukje
geschreven,
groetjes Gonnie
Een reactie posten