Tradities.

Uiteraard:

Uiteraard wordt er veel gepraat over de gebeurtenissen tijdens Koninginnedag.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Mexicogriep.
Uiteraard wordt er veel gepraat over de Kredietcrisis.
Uiteraard is het erg verleidelijk om hier over te schrijven.
Ik doe het niet en verwijs naar de media die zo spectaculair mogelijk verslag geven.
Het enige wat ik hier over het eerste idem kwijt wil is dat Marijke en ik het condoleance register hebben getekend.
Mocht je dit ook willen, Google dan even met de woorden: Condoleance Apeldoorn.

Prachtig weer weer.
Tenminste nu, zaterdag 2 mei om 8.50 uur.
Maar er komt narigheid aan.
Ik begin heel erg aan dit weertype te wennen dus mag die narigheid wat dat betreft van mij nog even weg blijven.
Overigens ben ik gister wel weer even het dak opgekropen om naar een lekje te zoeken.
Inderdaad, alweer.
Ik ben niet lekvrij door de laatste korte regenperiode heen gekomen.

Nog 2 dagen.
4 mei.
Hier vlak bij is het gemeentehuis en elk jaar woon ik de dodenherdenking bij.
Een griezelige aspect er aan is dat ik elke keer weer het gevoel heb dat de vorige herdenking nog maar kort geleden is geweest.
De tijd, wat gaat ie snel.
Griezelig.
Ik word er altijd bij bepaald tijdens dit soort emotionele, steeds weer terugkerende gebeurtenissen.

Al jarenlang vond de Koninginnedag vrijmarkt hier in de buurt
plaats.
Het werd daardoor een traditie.
Het is mijn mening dat tradities belangrijk zijn.
Zelfs kleine tradities.
Heel belangrijk voor een land en heel belangrijk voor een stad of dorp.
Het bepaald voor een gedeelte het eigene, wat dat dan ook moge zijn.
Hengelo heeft weinig tradities.
En toen deze markt werd verplaatst werd er weer een de nek omgedraaid.
Ik weet niet precies of de nieuwe plaats een betere is maar zo moet je tradities niet beoordelen.

Natuurlijk weet ik dat ik erg gevoelig ben voor tradities en geschiedenis.
Maar terloops gehoorde opmerkingen van anderen maakte duidelijk dat ik niet de enige ben die me aan de wijziging stoor.
Hengelo heeft al zo weinig.
Elk land, elke stad krijgt de bestuurders die het verdient.
Daarom blijft Hengelo waarschijnlijk zoals het is.

Mogelijk kijk ik er anders tegenaan dan de gemiddelde Hengeloër.
Hengelo is een vrij jonge stad waarvan de binnenstad ook nog eens is kapot gebombardeerd tijdens de oorlog.
Ik ben hier niet geboren en heb van kinds af aan gevoel voor oude steden gehad.
Kan me herinneren dat ik als kind vanuit de tuin van mijn opa en oma de toren in Enkhuizen aan het tekenen was.
Het warme gevoel dat mijn potlood bestuurde is altijd gebleven.
Onvoorstelbaar eigenlijk dat iemand als ik z'n dagen slijt in een stad als Hengelo.
Nu kan ik niks anders.
De kleinkinderen wonen hier immers.

Ik ga naar buiten.
Waar, inderdaad, de vogels fluiten.

DQ
.