Enkele jaren geleden was ik weer eens in Spanje.
In Andalusië.
Vlak bij Sevilla om iets preciezer te zijn.
Een prachtig, zij het soms bloedheet, gebied.
Meer dan veertig graden in de schaduw is warm!
Zeer.
Wat me enorm opviel was het feit dat daar niet gelezen werd.
Dat wil zeggen, er werd wel eens gelezen maar dan in sportbladen.
Voetbal, handbal en het gruwelijke stierengevecht.
Toen ik me in Nederland op de weg terug naar Hengelo in de trein bevond zat tegenover mij een jonge vent.
Rond de 20 jaar, schatte ik.
Iedereen heeft recht om te lezen wat hij wil maar door mijn Spaanse ervaring stoorde het me toch dat wat hij las uitgerekend een sportblad was.
Niet juist natuurlijk want wie ben ik om daar een oordeel over te mogen hebben, maar het voelde wel zo.
Even later pakte hij een andere leesconstructie.
Donald Duck.
Ik probeerde me een voorstelling te maken van deze jongeman.
Was het een sporter?
Zou kunnen.
Was hij een student?
Zou kunnen.
Hoewel, veel studenten op weg naar Enschede hebben studiemateriaal in hun handen.
Was het.... ?
Ik wist het niet en vond het eigenlijk ook niet zo belangrijk.
Dus sloot ik de ogen.
Fijn, maar vervelend want enige tijd later werd ik storend wakker gemaakt door de conducteur die mijn treinlegaliteit kwam testen.
Ik kwam zegevierend door de test.
Dat is me niet bij elke test gelukt.
De jongeman bleek nog steeds tegenover me te zitten.
Nog steeds lezend.
Nu echter tot mijn verrassing in de Bijbel.
Zonder enige schroom.
Grappig en opvallend.
Drie zulke verschillende leesakties.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten