Reactie en antwoord op mijn "Stadswandelingse overdenkingen"

Xan reageerde op mijn "Stadswandelingse overdenkingen".

hmmmmm, beetje kort door de bocht. Even een kritische noot
mensen die goed geld verdienen zijn vaak verantwoordelijk voor het inkomen van vele anderen...
bovendien de(ze) verantwoordelijkheid drukt vaak zwaar. Het is niet altijd leuk om 60 uur per week te maken, geen tijd voor jezelf (laat staan het geld uit te geven :-) en stress... ook over het voortbestaan van jouw club en daarmee de inkomens van vele gezinnen...Klinkt allemaal leuk: reisje hier, reisje daar, etentje hier, etentje daar,vmaar vergis je niet!. Een goede baan brengt meestal veel zorgen met zich mee en minimale vrije tijd. Bovendien ieder zijn eigen verantwoordelijk het leven te leven en helemaal naar (het) God(delijke) toe.

27 januari 2008 14:02

Het antwoord dat ik haar via e-mail stuurde luidde, vrij weergegeven, ongeveer aldus:

Hoi Xan

Ik weet dat het kort door de bocht is.
Als je iets duidelijk wilt maken ga je bijna altijd kort door de bocht.
Kijk maar naar aktiegroepen.
Ze zijn vaak erg extreem bezig, ben het heel vaak niet of slechts gedeeltelijk met ze eens maar ben blij met de functie die ze in de maatschappij vervullen.
Ze houden de zaak scherp.

Jouw reactie begrijp ik uiteraard en ik sta er achter.
Toch blijf ik ook achter mijn berichtje staan, al is het kort door de bocht.
Dat komt omdat ik zoveel narigheid zie en heb gezien van mensen die het financieel zo moeilijk hebben.
Daar word ik nou eenmaal verdrietig van.
Kan daar niets aan doen.

Als ik bijv. naar een gemeenschappelijke kennis kijk die werkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Door weer en wind moet fietsen om wat bij te verdienen omdat ze anders gewoon niet rond komt, dan breekt mijn hart.
Want óók zij heeft bijna geen vrije tijd en als ze het een keer heeft valt ze als een blok van vermoeidheid in slaap.
Dan word ik onrustig als ik mensen hoor kakelen, die geen flauw idee hebben hoe het is om elke cent drie keer te moeten omkeren, maar wel weten te vertellen hoe het moet.
Daar kan ik niet tegen en daar kan ik niets aan doen.

Harde werkers gun ik een perfect salaris, zeker als ze daardoor anderen aan het werk houden, geen misverstand daar over, maar mensen als bovenvermeld, die ook hard werken, gun ik ook dat ze een beetje makkelijker rond komen.
Die mensen hebben, net als zeer vele anderen, geen cent op de bank waardoor financiële tegenslagen niet kunnen worden opvangen.
Niet gek dus dat ze in de schulden komen.
En met een bedrag van onder de €1000 p/m doe je echt niet veel.

Daar zit mijn gevoel van onrust, niet uit jaloersheid of afgunst o.i.d.
Het is vooral de arrogantie en betweterigheid die ik tegen kom waardoor ik vuur ga spuwen.
Vroeger door mijn werk, en gewoon omdat ik ben wie ik ben, heb ik heel wat triestigheid gezien en beleefd en zie dat nóg.
Dat heeft mij mede gevormd.

Met jouw opmerking:
"Bovendien ieder zijn eigen verantwoordelijk het leven te leven en helemaal naar (het) God(delijke) toe" ben ik het wél maar ook weer niet helemaal mee eens.
Ik ben van mening dat mensen die het heel erg goed hebben en een belangrijke maatschappelijke functie vervullen mede verantwoordelijk zijn voor het scheppen van een klimaat waardoor anderen ook de gelegenheid hebben verantwoordelijk te kunnen leven.
Als je er alleen maar aan denkt hoe jij en je gezin rond moet komen, kom je aan levensvragen echt niet toe........


Groetjes,
Johan

.