Passie en noodlot

Vanmorgen hoorde ik van mijn vader dat Anne van der Bijl weer terug is van een reis.
Deze reis voerde hem o.a. naar Syrië en de Gaza streek.
Over Anne heb ik al eerder in mijn log geschreven.
Om het te lezen, voer boven links in de witte balk het woord Anne in en zoek.
Anne is zo langzamerhand ook al aardig op leeftijd maar reist nog steeds de wereld rond.
Hij reist omdat hij een passie heeft en een boodschap te vertellen heeft.

Er zijn veel mensen met een passie, er zijn minder mensen die hun passie vorm geven.
Vaak vraag ik me af, heb ik een passie en zo ja, wat doe ik er dan mee?
Zou het kunnen zijn dat passies doodbloeden als je er niets mee doet?
Ik denk dat dit het geval kan zijn en de vraag waarom de één er wel iets mee doet en de ander niet, is waarschijnlijk helemaal niet zo moeilijk te beantwoorden.
Het heeft alles met je karakter te maken en daar is weinig aan te veranderen.
Je kunt nog zo'n avontuurlijke geest hebben als je vervolgens een angstig persoon bent dan zal er uiteindelijk weinig gebeuren.

Lafheid wordt met een zekere minachting bekeken door de moedigen.
Daarbij vergeten ze dat het angstig of moedig zijn geen persoonlijke keuze is, net zo min als intelligentie een eigen keuze is.
Angstig zijn is geen pretje en de angstige zou, als dit mogelijk zou zijn, graag voor een andere optie kiezen.
Het hele kleine stapje dat iemand onderneemt die niet durft zou wel eens een veel grotere stap kunnen zijn dan die ander met voldoende lef die met z'n parachute uit het vliegtuig stapt of de moeilijkste bergen beklimt.

Als ik naar mezelf kijk dan vraag ik me bijv. af waarom ik hier blijf wonen.
Er zijn zoveel fraaie en interessante landen waar het goed toeven is en ik heb er nu de tijd voor.
Theoretisch zou ik de stap kunnen nemen om naar Spanje te gaan.
Ik heb me daar uitstekend vermaakt.
Ook in Italië heb ik fraaie plekjes gezien.
En wat de denken van Duitsland?
Lekker dichtbij met huizen die een stuk groter en nieuwer zijn dan die van mij en voor een aantrekkelijker prijs.

Vervolgens gaan je hersens aan het werk.
Hier heb ik een kennissen- en vriendenkring, daar zal ik dat opnieuw moeten opbouwen in talen die ik niet goed beheers.
Hier zijn mijn kleinkinderen die ik maar moeilijk zou kunnen missen.
Hier is familie.

Zo zijn er allemaal elementen aan te dragen waarom ik hier blijf.
Vroeger golden andere argumenten waarom ik hier ben gebleven.
Argumenten die voor mij golden omdat ze aangestuurd werden door mijn persoonlijkheid.
Anderen met de zelfde soort argumenten zijn wél vertrokken omdat ze een andere persoonlijkheid hebben.

Vrije wil?
Ik geloof er maar in zeer beperkte mate in.
Dus blijf ik hier terwijl de onrust blijft branden en de tijd voorbij gaat.

DQ

.