Au !

Terwijl ik dat kleine stukje schreef over de Bijbelteksten die mijn moeder voor anderen schreef bekroop me plotseling een heel merkwaardig en verdrietig gevoel.
Ineens miste ik mijn moeder enorm.
Zomaar, in een keer.
Plotseling zag ik haar aan tafel zitten in de woonkamer in ons merkwaardige huis met de vele trappen in Alkmaar.
Ik zag haar niet alleen, maar ik zag de hele vierkante kamer.
De plaats van de tafel, stoelen, kasten en kachel.
Ik keek uit het raam en zag de achterkant van het station.
Het perron van Bello, het stoomtreintje naar Bergen aan Zee.
Het andere raam.
Uitzicht op de duinen van Bergen in de verte.
De brug met de boerderij rechts achter de oude poldermolen.
Het water waar ik als jongetje veel viste.
De landerijen met de vaarten waar ik schaatste.
De volkstuintjes met het slootje waar ik diverse malen in tuimelde tijdens mijn zoektochten naar salamanders.
De melkwinkel waar Keeske woonde, een zwaar gehandicapt meisje.
De broodwinkel.
De kelder waar, als ik me goed herinner, Anne van de Bijl had gezorgd voor de ophanging van een schommel.
De bus van de NACO die door onze straat naar Bergen reed.
Het paard met de directeur van Ringers op z'n rug.
Ringers, de chocoladefabriek aan het kanaal.
Anne werkte daar ooit.
De buurvrouw met haar roep: "Marjon (geloof ik), koppie sjaaa". (Kopje chocolademelk)
Nooit meer aan gedacht.
Een Bedford vrachtauto'tje.
Zie het nog zo staan.
Fabrieksweggetje met de conserven fabriek en het weiland met een paard naast de fabriek.
De kolenzaak van Wokkers met hun driewielig vrachtwagentje.
Zwarte mannen in een zwarte opslagruimte met zwarte bergen op een zwart terrein.
De kleine huisjes in het fabrieksweggetje waar voor 50 gulden een Harley Davidson te koop stond.
Aan het eind van de weg bij het kanaal het slachthuis.
Een los gebroken koe die achter me aan zat.
De man met een baard die er voor sprong en me redde.

Alles is weg.
Alles, behalve de wijk waar ik woonde, de molen en het station.
De duinen zijn niet zichtbaar meer.
Het weggetje is vol gebouwd met kantoorpanden.
Het slachthuis maakte plaats voor het gerechtsgebouw.
Het terrein van de volkstuintjes wordt nu "nuttiger" besteed.
Het slootje met de stekelbaarsjes, salamanders en dansende vliegjes is niet meer.
Ja, de nieuwe tijd weet je wel.

Gek dat ik, als ik mijn ogen sluit, alleen de oude situatie zie.
Nooit de huidige.

DQ
.