Vanmorgen een vraaggesprek gehoord met onze minister van defensie Eimert van Middelkoop.
Hij weigerde in te gaan op de vraag naar het aantal burgerslachtoffers in Afghanistan.
Want, kort door de bocht, we weten allemaal dat er in een oorlog nu eenmaal burgerslachtoffers vallen.
Kennelijk is daar de kous mee af.
Ik heb over dit verschijnsel al eerder geschreven.
Waarschijnlijk moet je het op een akkoordje gooien met je geweten als je wapengeweld goedkeurt.
Hoe ik daar ook mijn hoofd en geweten over breek, ik kan niet snappen dat je dan nog rustig kunt slapen.
En weer (sorry) gaat het over een man die zondags naar de kerk gaat.
Ik zou zo graag willen weten hoe zo iemand deze opstelling kan verantwoorden tegenover zijn God?
Iets van "Heer neem me niet kwalijk maar zoals u weet, het doel heiligt de middelen?".
Er is mij wel eens sarcasme verweten.
Soms terecht omdat ik deze stijlvorm inderdaad wel eens als "wapen" gebruik.
Nu ben ik niet sarcastisch.
Als men vol wil houden dat ik dat nu wel ben gaat men voorbij aan datgene waar het me echt om gaat.
Ik begrijp mensen als deze minister gewoon niet en ik wil zo graag begrijpen hoe men zich in dit soort situaties kan verantwoorden.
DQ
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten