De sportman.

Vorig jaar heb ik een fiets gekocht.
Een mooie stevige fiets.
Mijn allereerste nieuwe fiets.
Ik kocht de fiets in de hoop dat ik er veel gebruik van zou maken.
Dit in de wetenschap dat ik helemaal geen fietser ben.
Ben eerder een loper.
Maar niet een die de wandelschoenen aantrekt om die in redelijk korte tijd te verslijten.
Mijn wandelingetjes beperken zich tot stadscentrum en winkelbezoek.
Da's niet gering.
Ik woon immers pal in het centrum.........

Hengelo heeft een zeer merkwaardig centrum.
Als je de markt als middelpunt neemt dan lopen binnen enkele honderden meters bijna alle straten het centrum uit.
Vreemd.
Zouden er meer van dit soort steden in Nederland te vinden zijn?

Maar ik had het over lopen en fietsen.
Veel loop-kilometers maak ik dus niet.
Fiets-kilometers nog minder.
Jammer want mijn buik kan best wat vetafdrijvende middelen gebruiken.
Uiteraard heb ik ooit wel eens een stevig stukje gefietst.
Toch wel 30 km.............
In één keer!

Ik vind fietsen eigenlijk helemaal niet zo leuk.
Wat me echter het meeste tegenhoudt is niet de lichaamsbeweging.
Het is het alleen zijn.
Ik vind het gewoon niet gezellig om alleen te fietsen of alleen lange wandelingen te maken.
Geploeter in verenigingsverband lijkt me ook niks.
Des te meer bewondering heb ik voor mensen die grote fietstochten ondernemen en dat nog alleen doen ook.

Enige tijd geleden stond ik te wachten op de trein die me naar Schiphol zou brengen.
Een Air-Berlin Airbus A-320 zou naar Italië vliegen om me richting dochterlief, met aanhang, te brengen.
Tsja, wat een wereldreiziger.
Met een zeker dedain keek ik naar een oudere heer met een mooie en zwaarbeladen fiets.
Leuke dagjestochtondernemer.
Dacht ik.
Schijn bedriegt.
Mijnheer was eveneens op weg naar Schiphol.
Niet om naar Italië te vliegen.
Bepaald niet.
Hij was op weg naar China.
Daar kon je tenminste leuk fietsen!

DQ
.