Vervolg

Vannacht erg slecht geslapen.
Hoofdpijn.
Het stukje dat ik gisteren schreef had z'n invloed op mijn nachtrust.
Je kunt zaken voor jezelf goed op een rijtje hebben maar als je het opschrijft lijkt het nog meer met je te doen.

Israël is een gegeven en moet blijven bestaan.
Dat is ook mijn mening.
Maar het is een land dat gebouwd is op onrechtvaardigheden en het bloed van onschuldigen.
Wil Israël een echte toekomst hebben dan zal men dat moeten beseffen en daar consequenties uit moeten trekken.

Het verleden is niet weg te wissen.
Maar pijn is te verzachten, als het al niet veel te laat is.
Wat er echter gebeurt is een voortgang van de ellende die men anderen aan doet.
Dat zal nooit werken, d.w.z. het werkt wel maar negatief naar eigen mensen en volk.
Wat men anderen aandoet zal als een etterend gezwel het volk van Israël ziek houden.
En het lost bovendien het conflict niet op.
Integendeel.

Christenen, steun Israël door de verarmde en verdrukte Palestijnen te steunen.
Steun daarmee ook jezelf.
Je kunt naar mijn overtuiging geen goede Christen zijn als je steun verleent aan onderdrukking en vernedering.
In het bijzonder spreek ik Christenen aan omdat ik me daar door opvoeding en ervaring het meest betrokken bij voel.

Onder Christen zie ik zoveel betweterigheid, zelfgenoegzaamheid. veroordeling en hobbyisme.
En ik begrijp dat niet.
Ook in het eigen kleine wereldje zie ik niet veel van het licht dat Christenen moeten brengen.
Uitzonderingen natuurlijk daar gelaten.
En gelukkig zijn die er en ik heb er bewondering voor.
Het doet me wat.

Ik weet dat ik heel sterk aan het generaliseren ben maar zie ik het nou zo fout als ik denk dat een gemiddelde ongelovige niet zo snel jaloers zal worden op de vreugde die een gemiddelde Christen uit zijn geloof zou moeten halen en de consequenties die hij daaruit neemt?

DQ