Mijn schrijfsels overziende besef ik dat ik moet oppassen.
Ik zet me wel erg af tegen Christenen.
Dat kan toch niet vanzelf ontstaan zijn.
Het komt ergens door.
Misschien is het wel zo dat men de meeste pijn ondervindt van degenen die je het naaste staan en in mijn geval zijn dat Christenen.
Hoe kan men, alles overziende, vasthouden aan de C van het CDA?
Hoe is het mogelijk dat men zichzelf salarisverhogingen toeschuift en zonder gewetenswroeging anderen het moeilijk maakt omdat dit nou eenmaal economisch noodzakelijk is?
Is regeren dan slechts een boekhoudkundige zaak?
Mag men geen rechtvaardigheid verwachten?
Desnoods iets ten koste van jezelf, wat ook weer niet zo'n geweldige opgave is met de salarissen die men ontvangt.
Gooi die C uit de naam.
Het is een aanfluiting.
Hoe durft men bijv. onder de vlag van de C voor de rijken op te komen?
Naar mijn overtuiging bestaat Christelijke politiek niet.
Wel Christenen in de politiek en dan kan ik niet anders dan links van het midden uit komen.
Daar wordt meer opgekomen voor de zwakkeren.
Dat lijkt me de opdracht van een Christen.
De rijken redden het wel en mogen bovendien best solidair zijn met de armeren.
Waar zie ik dat in het beleid van de CDA?
DQ
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten