Spirituele en andere zaken. (Vervolg)

Het is boeiend als er reacties komen.
Zo reageerde Xandra op "Spirituele en Andere zaken"

Wil je dat eerst lezen, klik dan hier

Ooit gehoord van Anselm Grün ? Een monnik (1945) in een Benedictijns klooster in Duitsland. Fris en eigentijds. Ik citeer een stukje als reactie op jouw verhaal:

Blijf bij jezelf
Wij ervaren onszelf dikwijls als mensen die constant oordelen over anderen. Ook wanneer wij niet hardop spreken praat ons hart onophoudelijk over anderen. Dit oordelen belet ons om bij onszelf te blijven. Wij zijn altijd met anderen bezig, Wij zijn er altijd uit om bij hen fouten te ontdekken, teneinde onze eigen waarheid uit de weg te gaan. Maar zo komen wij nooit tot onszelf en vinden wij nooit innerlijke rust.

Brengt mijzelf op de vraag: wanneer oordeel ik over een ander en wat zegt dat over mijn eigen 'ik'?

DQ
Het lijkt mij dat men vaak niet eens in de gaten heeft dat men aan het oordelen, dus veroordelen, is.
Toch denk ik dat dat men zich kan trainen in dit bewustwordingsproces.
De heftigheid van de veroordeling van anderen en andere culturen heeft zeker met het eigen karakter te maken.
Hoe kijk je naar de ander?
Maar vooral, geniet je van de ander?
Ben je een mensen-mens?

Daniel Ofman (een bekende management goeroe) zegt: wat ons in andere irriteert zegt iets over onszelf want dit aspect is een doorgeslagen variant van waar wij zelf wat meer van kunnen gebruiken....bv vinden wij een ander drammerig, dan zou het best zo kunnen zijn dat wij zelf wat daadkracht missen...boeiend vind ik

DQ
Mee eens.
Als ik echter voor mezelf spreek dan ligt mijn irritatie, maar vooral mijn bezorgdheid en soms verdriet, vooral in het boosaardige in de mens.
Het kan me hopeloos maken.
En daar zou ik inderdaad best wat daadkracht in kunnen gebruiken.
In mijn kleine privé kringetje doe ik mijn best maar wat doe ik, kan ik doen, in groter verband?

-