Bij het opruimen en sorteren van mijn paperassen kwam ik een gedicht tegen van mijn, reeds lang overleden, tante Annie. Een vast geloof maakt leven toch een stuk makkelijker.
Hierbij het gedicht:
Hierbij het gedicht:
Vader zorgt
Ik weet niet hoe mijn weg zal zijn.
'k Behoef het niet te weten.
De Vader die Zijn Zoon mij gaf,
Zal nimmer mij vergeten.
Hij baant een weg, zelfs door de zee,
Voor wie Hem toebehoren.
Hij heeft ons, schuilend achter Zijn bloed,
Tot kinderen verheven.
Mijn vader heeft de weg al klaar.
Voor mij is die verborgen.
Maar 'k weet dat Jezus zelf mij leidt.
Op God werp ik mijn zorgen.
Zo kan ik, van die last bevrijd,
Blijmoedig voorwaarts treden.
God zorgt ook morgen voor mij.
'k Leef dankbaar bij het heden.
Toch laat Hij mij de toekomst zien.
In 't Vaderhuis daarboven.
Waar al Gods kinderen voor Zijn troon.
Hem eeuwig dankbaar loven.
Als ik aan deze toekomst denk.
Kan ik mijn aardse leven.
Met vast vertrouwen op Zijn zorg.
In Vaders handen geven.
A. van Eerden
-
Ik weet niet hoe mijn weg zal zijn.
'k Behoef het niet te weten.
De Vader die Zijn Zoon mij gaf,
Zal nimmer mij vergeten.
Hij baant een weg, zelfs door de zee,
Voor wie Hem toebehoren.
Hij heeft ons, schuilend achter Zijn bloed,
Tot kinderen verheven.
Mijn vader heeft de weg al klaar.
Voor mij is die verborgen.
Maar 'k weet dat Jezus zelf mij leidt.
Op God werp ik mijn zorgen.
Zo kan ik, van die last bevrijd,
Blijmoedig voorwaarts treden.
God zorgt ook morgen voor mij.
'k Leef dankbaar bij het heden.
Toch laat Hij mij de toekomst zien.
In 't Vaderhuis daarboven.
Waar al Gods kinderen voor Zijn troon.
Hem eeuwig dankbaar loven.
Als ik aan deze toekomst denk.
Kan ik mijn aardse leven.
Met vast vertrouwen op Zijn zorg.
In Vaders handen geven.
A. van Eerden
-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten