Don Camillo en de Kleine Wereld

Aangezien ik las dat artikelen uit Wikipedia mogen worden overgenomen, mits met bronvermelding en link naar het oorspronkelijk artikel, hield niets me tegen te kopiëren en te plakken.

De link is:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Don_Camillo_en_de_Kleine_Wereld

KLIK HIER

============================================

Don Camillo en de Kleine Wereld

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Don Camillo en de Kleine Wereld is de naam van de eerste van een serie satirische verhalenbundels over de vermakelijke verwikkelingen van een dorpspastoor, een communistisch burgemeester en de rest van het dorp, geschreven door de journalist en schrijver Giovannino Guareschi.


* 1 Don Camillo en de Echte Wereld
* 2 De hoofdfiguren
o 2.1 Don Camillo Tarocci
o 2.2 De Christus aan het Kruis
o 2.3 Giuseppe Botazzi
o 2.4 Lo Smilzo en Brusco
o 2.5 "De Knokploeg" en "De Vrouwen"
o 2.6 Catharina Tarocci
* 3 Boeken

- Don Camillo en de Echte Wereld

De romans bestaan merendeels uit een aantal dorpsgeschiedenissen met veelal politieke of maatschappelijke lading, die toch min of meer een geheel vormen. De verhalen spelen grotendeels in een nooit bij name genoemd dorp aan de Po. Wie het preciezer wil weten, moet beseffen dat voor de schrijver de Po bij Piacenza begint. De opnames voor de beroemde films met Fernandel in de hoofdrol vonden plaats in het Italiaanse dorp Brescello, ten noordoosten van Parma aan de Po.

De tijd is die vlak na de Tweede Wereldoorlog, als in Italië de PCI, de Italiaanse Communistische Partij, een serieus machtsblok is. Die partij wordt in het dorp vertegenwoordigd door Peppone, die als burgemeester de communistische idealen wil verwerkelijken, wat Don Camillo met alle middelen probeert te verhinderen. De twee kennen elkaar echter al uit de tijd dat Peppone een rekruut was en Don Camillo een aalmoezenier en als puntje bij paaltje komt, kunnen ze op elkaar rekenen.

Ondanks het vaak satirische karakter, zijn de verhalen van Don Camillo een scherp portret van het naoorlogse Italië, met al zijn gebreken en soms gewelddadige politiek. Vele verhalen zijn dan ook eerder tragisch dan komisch. Het is dan ook tekenend dat Peppone weliswaar de eeuwige tegenstander van Don Camillo is, maar dat ze een lijn trekken tegen de sociale misstanden en werkeloosheid op het platteland.

- De hoofdfiguren

- Don Camillo Tarocci

Een "eenvoudige" dorpspastoor, ook wel "Kameraad Tarocci, Camillo, typograaf" als hij door Peppone af te persen een plaats in de delegatie van Italiaanse Kameraden naar de USSR weet te verwerven. Zijn grootste trots is het Patronaat voor Jongens, met een speeltuin voor de kleintjes, dat klaar was toen Peppones Volkshuis nog alle sloten miste. Door overal zijn neus in te steken, fungeert hij als bliksemafleider tussen de "roden" (de communisten) en de "zwarten" van de Democrazia Cristiana en alles ter rechterzijde. Don Camillo is bepaald geen heilige en vooral de jacht en de "rooien uit de stad" zijn grote bronnen van verleiding, waaronder hij meer dan eens bezwijkt. Dit leidt tot tweemaal toe tot een overplaatsing uit zijn geliefde dorp, maar Don Camillo blijkt onmisbaar. Don Camillo is de oprichter, voorzitter en coach van de voetbalvereniging Gagliarda, een team dat hij meer opstoppers verkoopt dan de spelers ooit aan de bal kunnen uitdelen en aan een overwinning probeert te helpen door de scheidsrechter om te kopen.

- De Christus aan het Kruis

Zoals Giovanni Guareshi het zelf schrijft, niet de Christus is, maar zijn Christus, de stem namelijk van zijn geweten. De Christus van het Kruis ziet alle dorpsrellen en relletjes, schandalen, provocaties over en weer gelaten aan. Zijn motto is "Da mihi animam, caetera tolle'" ("Geef mij de zielen en draag de rest"). Hoewel Don Camillo er met enige regelmaat van afdwaalt, kan de Christus aan het Kruis hem met enige vermaningen altijd weer op het rechte pad brengen, dat overigens opvallend ondogmatisch is.

- Giuseppe Botazzi

Beter bekend als Peppone. Garagehouder, vakkundig mecanicien, communistisch burgemeester en later zelfs senator. Politiek een stalinistisch ijzervreter, persoonlijk een tamelijk goede huisvader met een mond die veel groter is dan zijn hart en behept met net zoveel gevoeligheid voor de verleidingen van het kapitalisme als alle anderen, zoals tijdens de "Staking van de klepelarbeiders" blijkt. Hij is pas na lange acties bereid de klokkenist een loonsverhoging toe te kennen. Zijn grootste trots is het Volkshuis dat hij bekostigd heeft met door de Duitsers geroofde juwelen, die hij in een lijkkist uit een Brits hoofdkwartier heeft gesmokkeld door Don Camillo de begrafenisdienst te laten leiden. Overigens heeft hij het hart op de juiste plek en lucht het soms (in het geheim en als het niet anders kan, zelfs 's nachts) bij de Christus aan het Kruis. Giuseppe Bottazi leidt het elftal van Dynamo en beslist een cruciale wedstrijd in zijn voordeel door de scheidsrechter meer te bieden dan Don Camillo.

- Lo Smilzo en Brusco

Lo Smilzo ofwel De Magere is een van die vervloekte kerels die zo lenig zijn dat ze door een kogelregen kunnen lopen zonder geraakt te worden, een eigenschap die hem goed van pas komt in zijn contacten met Don Camillo. In de oorlog was hij was hij ordonnans van Peppone toen die als partizaan in de bergen vocht en is na die tijd tot gemeentebode benoemd. Samen met Brusco, de andere steunpilaar van Peppone, verdedigt hij de positie van De Chef als deze door een fout op een röntgenfoto zich voortijdig opmaakt het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen. Beiden zijn van goede wil, maar rijkelijk onbesuisd zoals blijkt wanneer Peppone Brusco er met geweld van moet weerhouden zijn zoon het hoofd in te slaan als deze, natuurlijk omwille van een meisje, deserteert en uiteindelijk in de klokkentoren met haar trouwt.

- "De Knokploeg" en "De Vrouwen"

De Knokploeg is de trouwe aanhang van Peppone, het gestaalde kader dat met een oude Dodge en op de fiets post bij stakingen, "het volk galvaniseert" en politieke tegenstanders afrost. De leden blijven, afgezien van de Magere en Brusco, veelal anoniem. Wat de knokploeg voor Peppone is, zijn de vrouwen voor Don Camillo. Gemobiliseerd door het parochieblad vormen ze een machtsblok waar de mannen terdege rekening mee moeten houden. De knokploeg kan op straat iemand het leven zuur maken, maar de vrouwen zijn de baas in huis en het echtelijk bed.

- Catharina Tarocci

"Cat" voor vrienden, de nicht van Don Camillo die hem en Peppone het leven zuur komt maken nadat ze door haar moeder naar het platteland is gestuurd omdat ze zwanger is. Omdat er in het dorp voor zo'n wilde meid weinig te beleven valt, organiseert ze vanuit het raam van de kamer waar Don Camillo haar heeft opgesloten met haar motorbende de nodige ophef, maar valt uiteindelijk voor de zoon van Peppone.

- Boeken

* Mondo Piccolo "Don Camillo" (Don Camillo en de Kleine Wereld, 1948)
* Mondo Piccolo: Don Camillo e il suo gregge (Don Camillo en zijn kudde, 1953)
* Il Compagno Don Camillo (Don Camillo in Rusland, 1963)
* Don Camillo e i giovani d'oggi (Basta!, 1969)

-