Ik heb er aan gedacht.
Om eerlijk te zijn, ik denk er al jaren over na.
Eerlijk gewogen en overwogen.
Heb me door betrouwbare individuen laten informeren.
Maar ja, je doet zo iets maar enkele keren in je leven.
Mogelijk slechts één keer.
En uiteindelijk weet je het nooit.
Toch?
Daarom heb ik het toch maar besloten.
Dat wil zeggen, in eerste instantie.
Niet in tweede of derde (of nog latere) instantie.
Echter welke instantie dan?
Want zijn instanties nog te vertrouwen of hebben ze steken laten vallen waardoor ze slechts steken?
Kijk, daar raak je de kern van de zaak en tevens een gevoelige snaar.
Niet eenvoudig, die snaartheorie.
Dat is meer voor wetenschappers en violisten.
Die kom je bij de instanties niet tegen.
Lijkt me vrij logisch.
Hoewel een strikt individuele beslissing, ben ik toch erg benieuwd hoe jouw buurman het doet.
Met een vergrootglas?
Of gewoon op pantoffels?
Lastig hoor.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten