Heerlijk in de schaduw.
Geen gezeur met het voeten gebal.
Een interessant boek in mijn hand.
Licht filosofische werk.
Nodigde uit tot nadenken en rondkijken.
Mijn blik viel op een min of meer ronde kei.
Een kei die daar al heel lang stil lag te keien.
Een gewone veld kei.
Een kei die er over eeuwen nog zal zijn.
Misschien in stukken, maar toch.
Als ik door de elementen weggewerkt stof zal zijn.
Dan is die kei er nog.
Mijn gedachten liet ik de vrije loop.
Wat heeft zo'n zielloze kei meegemaakt?
Uit het hoge noorden meegespoeld met ladingen ijs.
Honderdduizend jaren geleden.
Ijs weg.
Steen niet.
Gewoon een wonder in mijn tuin.
Een wonder NET zou oud als de wereld.
En ik?
Een levend wezen van slechts 78 jaar.
Opgebouwd uit oud sterrenstof.
Zittend op een tuinstoel.
Met een licht filosofisch werk in mijn handen.
Geen tv met voet gebal.
Geen tv met dom gebral.
Ik voelde me klein.
Zo klein.
Wonderen bestaan!
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten