Nostalgie

Zomer 2014

Vanwaar de wieg heeft gestaan blijft bekoring uit gaan.

Ik kocht een voordeelkaart voor een hotelketen.

Door omstandigheden was ik bijna te laat om er gebruik van te kunnen maken.

De keuze voor Wijk aan Zee was daardoor een vrij willekeurige keuze.

Een willekeurige keuze met zee en N-Holland in het achterhoofd.

Voor mij is het al geruime tijd geleden dat ik de zee heb gezien.

Dat wil zeggen, de Noordzee.

De Adriatische zee heb ik de laatste jaren heel wat vaker gezien.

Als we de kleinkinderen in Italië naar school brachten bijvoorbeeld.

Wijk aan Zee.

Ik hoop niet dat ik de bewoners erg beledig als ik zeg dat ik er niet veel aan vond.

Met veel moeite vond ik er een supermarkt.

Maar ik moet zeggen, het eten was goed en de zee was nat en zout.

Net zo nat en net zo zout als ik me kon herinneren van de zee uit Bergen aan Zee of Egmond aan Zee.

De zee uit mijn kinderjaren.

En het hotel was prima.

Voor ik naar Wijk aan Zee ging besloot ik om eerst wat weemoed op te snuiven in de stad waar ik ben opgegroeid: 

Alkmaar.

Ooit in Alkmaar geweest?

Doen!

Alkmaar is een leuke, mooie en oude stad.

Wat wil je nog meer?

Ja, misschien Enkhuizen.

Maar dat komt later.

Het was al weer geruime tijd geleden dat ik in de stad waar de victorie begon ben geweest.

Ik woonde toen pal achter het station zodat mijn eerste Alkmaarse schreden me nu weer naar mijn oude omgeving brachten.

Via de spoortunnel.

Een tunnel die er in mijn kinderjaren nog niet was.

Een tunnel die mijn moeder daar zo graag wilde hebben en voorzag dat die er ooit zou komen.

De buurt zelf is niet erg veranderd, behalve dan de rommelige dakkapellen en tuintjes.

Maar de omgeving is enorm veranderd.

Als je echter voorzichtig filmde en fotografeerde lukte het redelijk om een beeld "als vroeger" te krijgen.

Nee......

Het verleden is niet dood.

Het heden is er door het verleden.

Staat er niet los van.

Om een uur of zes moest ik me inchecken in het hotel in Wijk aan Zee.

Dat beperkte de tijd van mijn verblijf in Alkmaar een beetje.

Maar het was een aangenaam en dus plezierig bezoek.

Als vanouds.

Nostalgia.

De trein bracht me de volgende dag, na mijn Wijk aan Zee ervaring, in Amsterdam.

Amsterdam een plaats om wederom nostalgie te snuiven.

Mooie en boeiende stad.

Stad om in te wonen (mits je het geluk hebt om een leuke woning op een leuke plaats te hebben).

Op een hoek van de Prins Hendrikkade is een leuk klein Spaans cafeetje.

Met Spaanse muziek op de achtergrond smaakt een Spaans pilsje (San Miquel) prima.

In Amsterdam bleek er nog tijd genoeg over te zijn om de trein naar Enkhuizen te pakken.

Ooit in Enhuizen geweest?

Doen!

Enkhuizen is een leuk, mooi en oud stadje.

Wat wil je nog meer?

De grandeur van de oude V.O.C tijd is nog overal te herkennen.

Hier liggen voor mij ook vele herinneringen.

Ik ben er geboren en we brachten als kinderen onze vakanties door bij opa en oma in Enkhuizen.

Elke keer als ik er ben loop ik langs hun oude huis.

Eigenlijk twee aan elkaar gebouwde huisjes.

In het linker huis had mijn opa zijn schoenmakerij en in het andere woonden ze.

Het huis van opa en oma.

Tevens het geboortehuis van mijn moeder.

Tot mijn geluk was men het huis aan het opknappen.

Daarom waren er geen gordijnen voor de ramen en kon ik naar binnen gluren.

Behalve dat het veel witter geschilderd was dan vroeger leek er weinig veranderd.

Zelfs de hoekkast was er nog.

Wederom aanstormende herinneringen.

Wauw.

Voor mij bestaat Enkhuizen voor een groot gedeelte uit herinneringen.

Ik ga niet alles van mijn verblijf vermelden.

Wel dat dit verblijf van de oorspronkelijk geplande paar uur uitgroeide tot een nacht.

Want er bleek het jaarlijkse JAZZ festival te zijn.

Dat had ik nog nooit meegemaakt.

Gelukkig bleek de "torenkamer" in het hotelletje waar ik vaker ben geweest beschikbaar.

Ik heb er weer gebruik van kunnen maken.

Al eerder logeerde ik er,

De kamer heet: het Hemeltje.

Daar valt over na te denken.

Helaas viel het festival min of meer in het water.

Daarom heb ik een groot gedeelte van de avond in de Drommedaris doorgebracht.

Een heel oud vestinggebouw.

Daar was een prima muziekgroep uit Denver, USA.

En wat een embiance.

De kwaliteit van de film die ik met mijn fotocamera maakte is niet geweldig maar ik zal zien of ik er iets van op youtube kan krijgen.

De volgende morgen weer het nodige gefilmd, nu met de echte videocamera.

Die goeie ouwe, zij het wat minder betrouwbare, NS bracht me 's middags keurig in Hengelo.

Zaterdag om ongeveer half vier weer thuis.

Al had ik sterk het gevoel "thuis" achter me gelaten te hebben.