Ik ben als de dood voor nationalisme.
Ik heb niets met voetbal.
Ik heb niets met het songfestival.
Ik heb niets met het koningshuis.
En toch?
Ik vind het leuk als Nederland ergens in uitblinkt.
Ik vind het leuk als Nederland de finale van het songfestival bereikt.
Ik heb met belangstelling de troonswisseling gevolgd.
In het buitenland word ik ontroerd als ik plotseling het Wilhelmus hoor.
En jaren geleden zag ik de koningin onverwachts, diep in Spanjes velden, op een gammele zwart/wit tv.
En keek geboeid.
Zou in dit geval uit het verschil tussen voelen en denken blijken dat ik toch ongewild meer een trotse Nederlander dan een wereldburger ben ?
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten