Kom, dacht ik.
Laat ik eens gaan beeldhouwen.
Zo'n ouwe, nu dooie, buitenlander als bijv. Michelangelo lukte het ook.
Dus waarom zou ik, als geboren Nederlander, het dan ook niet kunnen?
Fluitje van een eurocentje, toch?
Maar dan...
Op het punt van....
Word ik ziekerig.
Komt er niks meer van.
Wapper ik doelloos en bezweet met mijn handjes.
Jammer, had er echt zin.
Later in het jaar wordt het ook niks.
Veel te druk met van alles en, vooral, nóg wat.
Tja, je moet het ijzer smeden als het heet is.
Hé, hé.
Dat weet ik ook wel.
Maar ja, het ijzer (lees, massieve marmeren steenklomp) was heet (lees, stond theoretisch klaar) en ja, toen werd ik ziekerig.
En dat is al erg zat.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten