Ik kijk naar de kinderen.
Ik kijk naar de jeugd.
Alles lijkt veranderd.
Omstandigheden zijn veranderd.
Lijkt.
Niets is veranderd.
Nog steeds dezelfde verliefdheden.
Nog steeds dezelfde examenvrees
Nog steeds dezelfde jeugd verdrietjes.
Nog steeds dezelfde jeugd pleziertjes.
Nog steeds.
Ik lijk op de jeugd.
De jeugd lijkt op mij.
Mens.
We zijn gewoon mens.
Hoe belangrijk we zijn voor de ander bepalen we zelf.
Dat maakt uit hoe zinvol je bestaan, je ZIJN is.
Naar mijn idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten