Ik ben hevig geschrokken.
Zit huiverend in een hoekie.
"Waarom dan?" zou je mogelijk vragen.
Nou, ik zal het je vertellen.
Ik moet het kwijt.
Als dat lukt, teminste.
Gisteren hé, gister was ik in de stad.
Niets aan de hand, zou je zeggen.
Maar nu, terwijl ik in feite gewoon rustig op de bank zit, koffiedrinkende, realiseer ik me plotseling dat ik me fatsoenlijke heb gedragen, dat ik niemand heb beledigd en dat ik aardig tegen de mensen ben geweest.
Let wel:
FATSOENLIJK.
ONBELEDIGEND.
MENSAARDIG.
Nee, gister had ik dat niet in de gaten.
Maar nu, alsof er een tijdbom ontploft, slaat de schrik plotseling toe.
Snoert me de keel dicht.
Snak ik naar adem.
Want echt, ik dacht dat ik niet ouderwets was. Dat ik vrij goed met de tijd ben mee gegaan.
Nee dus.
Verbluft en geschrokken blijf ik achter.
Wat nu?
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten