Koningdag 2016
In een flits dacht ik iets te zien fladderen.
In huis.
Vanmiddag.
Aan het begin daarvan.
Aangezien ik verder niets opvallends zag of hoorde ging ik er vanuit dat de flits niets anders was dan een onbetekenende flits.
Dat kan je zo hebben met flitsen.
Zelfs met fladderende flitsen.
Nooit een flits zien fladderen?
Of een fladder zien flitsen?
Oh.
Nou ja.
Nogmaals, ik zag niks.
En ik hoorde niks.
Dus kon ik qua eventueel mogelijke ongerustheid of spanning mij onschuldig aan koningsdag wijden.
Iets wat ik deed.
Rustig, ingetogen en geruime tijd.
Toen die verstreken was ben ik huiswaarts getogen.
Trof daar een niet ingeplande situatie aan.
Dingen die ik niet op de grond had gelegd maar die er wel degelijk lagen.
Nee, geen grote dingen.
Zoals inbrekers dat plegen te doen.
Kleine dingetjes.
Dingetjes zoals vogels dat kunnen doen.
Toen schoot me die fladderende flits te binnen.
En ja hoor.
Ach goh.
Een musje.
Krampachtig bezig zich een weg door het vensterglas te banen.
Iets wat niet bleek te lukken.
Had ik hem zo kunnen vertellen.
Verwachtte daar echter weinig heil van.
Dus greep ik in en greep ik toe.
Tot dan toe had ik deze dag nog niets gered.
Geen mens, laat staan een beest.
Nu kreeg ik de kans, tastte reddend toe met als glorieus gevolg dat ik het beestje met een ferme zwaai hemelwaards zond.
. Nog blij dat het geen mens was....
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten