Het verhaal dat ik lees speelt zich af, net voor de kerst.
Donker, kil.
Ik ril.
Ik kijk hoe mijn benen genoegelijk samen gevleid op de stoel voor me liggen.
De zon tovert samen met de klimop een
genoegelijk schaduwrijk plekje in mijn tuin.
Daar vertoeft ook de rest van mijn lichaam.
Niet toevallig.
(Ook niet bevallig.)
Ik ril niet.
Ik geniet.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten