De put.
In een overkapte ruimte.
Een ruimte behorend bij twee huizen.
Een put door de Moren gebouwd
Een put die de tijd verslagen heeft.
Eeuwenoud.
Gevuld met geheimen.
Geheimen van leven en dood.
Van liefde en haat.
Van vreugde en verdriet.
Stenen spreken niet.
Zij omvatten en beschermen.
Beschermen leven brengend water.
Toen.
Nu.
De put waar wij met weemoed en verlangen naar keken.
Sebo en ik.
Die put is er nog steeds.
Die put verzamelt nog geheimen.
Ik denk er aan en kijk naar buiten.
Het regent.
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
vrijdag 24 november 2017
De put
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten