Bijltjesdag

Laatst had ik zo'n moment.
Waarschijnlijk ken je zo'n moment.
Alles zat tegen.
Behalve vermoeidheid.
Die vierde feest. 
Dan komt het moment.
Toch nog onverwachts.
Je vermoedde al dat het op een hoekje op je stond te wachten.
Daar is het.
De tijd om het bijltje er bij neer te gooien.
Je heft je hand.
Volledig gooi-bereid.
En dan het afschuwelijke moment.
Je beseft.
Er is geen bijltje.
Je hebt helemaal geen bijltje.
Je hebt zelfs nog nooit een bijltje gehad.
Zelf nog nooit een bijltje geleend.
Auw.
Hoe gooi je het bijltje er bij neer als er in geen velden of wegen een bijltje te vinden is?
Afschuwelijk.
Je kunt niet anders.
Het gaat buiten je om.
Je stopt er mee.
Gewoon.
Klaar.